به خدا پناه می برم!

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

امام سجاد نیز به خدا پناه می برد


در دعایی از امام سجاد (ع) داریم که حضرت از چندین رذیله به خداوند پناه می برد و از خدا می خواهد که این گناهان را از وجود مبارکش دور سازد ؛
اَللَّهُمَّ إِنیِّ أَعُوذُ بِکَ مِنْ هَیَجَانِ الْحِرْصِ
خداوند در آیـه ی 19سوره ی مبارکـه ی معارج می فرمایند : « إِنَّ الانسنَ خُلِقَ هَلُوعاً »
این حرصی که حضرت به خداوند پناه برده است ، حرص به بدی است ، نه حرص به خوبی .
امام سجاد – علیه السلام –از هیجانات حرص به خدا پناه می برد .

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

هیجانات حرص یعنی چه؟


حرص در بعضی مواقع لازم است ، مثلاً در علم ، انفاق ، عاطفه ، عشق ، دعا و یا ایجاد امکانات خوب و مناسب برای زندگی .

اما حرص بدون عقل یعنی هیجان حرص!
برای زندگی مادی و معنوی تا حدی حرص و ولع لازم است اما اگر بیـشتر از حد شود ،تبدیل به هیجانات حرص می شود ودراین نوع از حرص ، حرصی است که نفس به ما توصیه می کندو برای ما تاریکی و حجاب به ارمغان می آورد .
در روایات متعدد وارد شده که مؤمن افراط و تفریط ندارد، روی خط وسط است .
باید حساب و کتاب کنیم و تمام مادیات و معنویات را یادداشت کنیم ، اگر از حد مورد نیاز بالاتر رفته ایم، باید آن را تعدیل کرده و پاییـن تر بیاوریم؛ و اگر هم انسان بـی خیالی هستیم باید میزان حرص را بالا آورده و به درجـه ی اعتدال برسانیم.
بی خیال بودن گناه نیست ، اما ممکن است حجاب بیاورد.
مثل دانـش آموزی که در مدرسه نمره ی 12 می آورد، گرچه قبول شده ، اما وظیفـه ی خود را درست انجام نداده است وممکن است در مرحله ی بعدی نمره ی قبولی را نیز کسب نکند .

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

وَ سَوْرَةِ الْغَضَبِ
در این مورد هم می فرمایند : سورة الغضب ، نه خود غضب؛ چـرا که غضب هم خط مرز دارد ، بالاتر از حد یعنی خشونت و عصبانیت و پاییـنتر از مرز یعنی سیـب زمین بودن و بی خیالی !
سورة الغضب یعنی زمانی که غضب از روی نفس و احساسات بوده و با عقل هـمراه نباشد ناپسند است .
اگر کسی غضب نداشته باشد آدم نیست ، گناهی برای او منظور نمی شود اما ممکن است در جایی که باید از قوه ی خشم خود کمک بگیرد تا حق مظلومی را بگیرد ، نتواند و در ایـنجا مرتکب گناه شود .

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

وَ غَلَبَةِ الْحَسَدِ
برخلاف سه صفت پیشین ، حسد حد و مرزی ندارد و فی نفسه مذموم است . « الحسود لا یسود ؛ یعنی انسان حسود هیـچ گاه رنگ آسایش را نخواهد دید.»
اگر فردی به دو نفر حسادت کرد ، آنها را زمین زد و بر آنان غلبه کرد، آرام نمی شود و باز هم در پی محسود دیگری می گردد. حسود دلش از حسادت داغ است و چون دائماً حرارت حسد از دلش به بیرون تراوش می کند ، راحتی نخواهد داشت .
امام علی – علیه السلام – می فرمایند : « چه گناه بدی است حسد که بیش از هر کسی خود حسود را آزار می دهد .»

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

وَ ضَعْفِ الصَّبْرِ
ضعف صبر یعنی جایی که باید صبر کنم، ولی صبر با من هـمراهی نکند. خدایا به تو پناه می برم، چون تو هستی که به من انگیزه می دهی و پشتیبان من هستی، کاری کن که من بفهمم و بتوانم صبر کنم .
انسان تا صابر نباشد شاکر نمی شود ، صبر مقدمـه ی شکر است .
می گویند صبر سر ایمان است ، اگر صبر داشته باشیم همه چیز داریم ، « چو صد آید ، نود هم پیش ماست » و اگر صبر نداشته باشیم هیچ سرمایـه ای نخواهیم داشت .
هر قسمت از ایمان که از کار بیافتد انسان زنده است ؛ زیرا که سر دارد ، اما اگر صبر از بین رفت انسان هم تبدیل به مرده ای متحرک خواهد شد .

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

وَ قِلَّةِ الْقَنَاعَةِ

پروردگارا ! به من لطف کن ، عقلم را باز کن و سینـه ام را فراخ ساز تا قانع باشم . اگر طماع باشیم زندگی و آخرت خودمان را خراب می کنیم و هیچ سودی هم به دنبال نخواهیم داشت .
اگر در زندگی خود توقعات را صفر نکنیم ، از زندگی لذت نخواهیم برد .
اگر از خدا توقع نداشته باشیم هر چیزی که به ما عنایت کند خوشحال می شویم و اگر هم نداد ناراحت نمی شویم .
هـمسر امام خمینی (ره) می گویند: « امام در تمام مدت زندگی مشترک حتی یـکبار از من نخواستند که یک لیوان چای به دست ایشان بدهم . اگر من خودم برایشان می آوردم که تشکر می کردند و اگر هم فراموش می کردم بدون یک کلمه حرف ، خودشان چای می ریختند.»
متأسفانه توقعات ما خیلی بالاست. اگر توقع خود را به صفر برسانیم، لطف خدا و مردم ، احساس مهر و لذت را در ما القا می کند. همین که من زنده هستم خدا را شکر می کنم، چه بسیار کسانی که قبل از رسیدن به سن و سال من از دنیا رفتـه اند. همین زمان و مهلتی که خدا عنایت کرده تا ما لذت ببریم و توشه جمع کنیم برای ما کافی است .

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

وَ شَکَاسَةِ الْخُلْقِ
برخورد بد با مردم و نعوذ بالله با پدر و مادر که بالاتر از این دنائتی نیست ، مصداق شکاسـة الخلق است .
گاهی اوقات نیز با خُلق تنگ نزد خداوند ظاهر می شویم ، یا ایـنکه با حالت ناامیدی دعا می کنیم .این ها همه از مصادیق شکاسة الخلق هستند .
به امید آنکه خداوند ما را نیز از این رذائل دور بدارد .