لحظه های ناب عشق و نیایش* ویژه نامه روز نوزدهم ماه رمضان *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

╣◄*►╣ لحظه های ناب عشق و نیایش ╣◄*►╣
*** ویژه نامه روز نوزدهم ماه مبارک رمضان ***

دعاى روز نوزدهم ماه مبارك رمضان

بسم الله الرحمن الرحیم

اللهمّ وفّرْ فیهِ حَظّی من بَرَکاتِهِ
وسَهّلْ سَبیلی الى خَیْراتِهِ
ولا تَحْرِمْنی قَبولَ حَسَناتِهِ یا
هادیاً الى الحَقّ المُبین.

خدایا زیاد بگردان در آن بهره مرا از برکاتش
وآسان کن راه مرا به سوى خیرهایش
ومحروم نکن ما را از پذیرفتن نیکى هایش
اى راهنماى به سوى حـق آشکار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تلاوت ترتیل جزء نوزدهم قرآن کریم




برای شنیدن تلاوت قرآن بر روی تصویر بالا کلیک کنید

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

19-خوشا بحال روزه داران

قال رسول الله صلى الله عليه و آله

طوبى لمن ظما او جاع لله اولئك الذين يشبعون يوم القيامة

رسول خدا صلى الله عليه و آله فرمود:

خوشا بحال كسانى كه براى خدا گرسنه و تشنه شده ‏اند اينان
در روز قيامت ‏سير مى ‏شوند.

وسائل الشيعه، ج 7 ص 299، ح‏2.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای آشنای عبد گنهکار یا مجیر
مشکل گشای هرچه گرفتار یا مجیر

از من تمام عمر گنه دیدی و گنه
شرمنده ام از همین تکرار یا مجیر

از بس که تو ندیده گرفتی گناه من
بر معصیت نموده ام اصرار یا مجیر

دیگر بیا مرا ز حریمت جدا مکن
ای بهترین پناه منِ زار یا مجیر

بالاترین عذاب برایم جدایی است
کی میرسد زمان دیدار یا مجیر

قربان دستهای تو یا ایها الطبیب
دستی بکش بر این دل بیمار یا مجیر

گر دیر حاجتم بدهی قهر می کنم
ناز مرا کشیده ای هر بار یا مجیر

می ترسم از قیامت و از دوری حسین
برگ امان به من بده از آن یا مجیر

دستِ خودم که نیست، لبم تشنه می شود
باشم به یاد تشنگی یار یا مجیر

تا کربلای دل حضرت ارباب پر کشد
با یک سلام لحظه افطار یا مجیر

می خواهم بی حجاب تماشا کنم تو را
در تحت قبه یار با مجیر

آیا شود فدای علی اکبرم کنی
پایین پای حضرت دلدار یا مجیر

امشب جواب سوز و نوای مرا بده
دیگر برات کرب و بلای مرا بده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خدايا از تو امان خواهم در آن روزى كه
سود ندهد كسى را نه مال و نه فرزندان

مگر آن كس كه دلى پاك به نزد خدا آورد و از تو
امان خواهم در آن روزى كه بگزد شخص ستمكار

هر دو دست خود را و گويد اى كاش گرفته بودم
با پيامبر راهى و از تو امان خواهم
در روزى كه شناخته شوند جنايتكاران به سيما
و رخساره شان و بگيرندشان به پيشانيها و قدمها

و از تو امان خواهم در آن روزى كه كيفر نبيند
پدرى بجاى فرزندش و نه فرزندى كيفر شود بجاى
پدرش براستى وعده خدا حق است و از تو
امان خواهم در آن روزى كه سود ندهد ستمكاران را

عذرخواهيشان و بر ايشان است لعنت و ايشان را است
بدى آن سراىو از تو امان خواهم در روزى كه

مالك نيست كسى براى كسى ديگر چيزى را و كار در آن روز
بدست خدا است و از تو امان خواهم در آن روزى كه
بگريزد انسان از برادر و مادر و پدر و همسر و فرزندانش
براى هركس از ايشان در آن روز كارى است

كه (فقط) بدان پردازد و از تو امان خواهم
در آن روزى كه شخص جنايتكار دوست دارد

كه فدا دهد از عذاب آن روز پسرانش و همسرش
و برادرش و خويشاوندانش كه او را در پناه گيرند

و هر كه در زمين هست يكسره كه بلكه او را نجات دهد،
هرگز كه جهنم آتشى است سوزان كه پوست از سر بكند

آمین یا سمیع الدعاء المضطرین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سری که هر دل شب درد سر به بالین داشت
شکاف خورد و همه دردها فرو بگذاشت

میان سجده ی خونین میان سجّاده
شکاف سر به شکاف حرم تبسّم داشت

دل از اصابت خورشید بر دل محراب
دوباره خوردن مه را به کوچه ها پنداشت

اگر چه خانه نشین مدینه بود امّا
به کوفه پرچم پهلو شکسته را افراشت

قدِ خمیده ی هجده بهار کوثر بود
که مرتضی به خم ذوالفقار تکیه نداشت

چو جبرئیل پریشانه قَد قُتِل سر داد
علی سرودِ لقای خدای کعبه نگاشت

رسیدن پسر و روی لاله گون پدر
دوباره داغ دگر گوشه ی جگر انباشت

علی شهید عدالت شد و شهید نماز
نهال مهدویت را به گلشن دین کاشت

محمود ژولیده

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

معارفی از جزء نوزدهم قرآن کریم

راه تبدیل سیئات به حسنات

افسوس‌های بی فایده

وَ یَوْمَ یَعَضُّ الظَّالِمُ عَلیَ‌ یَدَیْهِ یَقُولُ یَا لَیْتَنیِ اتخََّذْتُ مَعَ الرَّسُولِ سَبِیلًا(27)یَاوَیْلَتا‌ لَیْتَنِی لَمْ أَتخَِّذْ فُلَانًا خَلِیلًا(28)لَّقَدْ أَضَلَّنِی عَنِ الذِّکْرِ بَعْدَ إِذْ جَاءَنِی(29- فرقان)


روزی که ظالم دست خود را از روی حسرت به دندان می‌گزد و می‌گوید: ای کاش همراه با فرستاده او برای خود، راه باریکه‌ای به سوی هدایت دست و پا می‌کردم. ای و ای، کاش من فلانی را [که سبب بدبختی من شد] به دوستی نمی‌گرفتم؛ چون او مرا از قرآنی که برایم آمد گمراه کرد.


ظاهراً مراد از«ظالم» هر کسی است که با هدایت فرستاده الهی به راه راست نمی‌رود؛ هر چند که آیه در مورد ستمگران این امت و رسول خدا صلی الله علیه و آله نازل شده است.(1)


در قیامت صحنه‌های عجیبی رخ می‌دهد که بخشی از آن حسرت‌های بی فایده ایست که ظالمان نسبت به عمل کرد غلط خود در گذشته می‌خورند؛ ندامت‌هایی که دیگر هیچ سودی به حال آن‌ها ندارد. آیات مورد بحث به دو مورد از این حسرت خوردن‌ها اشاره دارد.

حسرت اول بعد از آن است که می‌بینند تنها راه نجات و سعادت راهی بود که فرستادگان الهی به مردم ارائه کردند و خود در آن راه پیش‌قدم شده و مردم را به آن دعوت کردند؛ ولی این‌ها به جای تبعیت و همراهی با رسولان حق، آن‌ها و راهشان را مسخره کردند و از گام نهادن در آن به شدت خودداری کردند.


حسرت دوم نسبت به دوستانی است که در دنیا برگزیدند دوستانی که به ظاهر دوست بودند اما در واقع دشمنان خطرناکی بودند که باعث گمراهی و بدبختی آن‌ها شدند و با آنکه دین و راهکار هدایت و سعادت در دسترس این‌ها قرار داشت اما آن به ظاهر دوستان آن‌ها را از پیروی دین منع کرده و به گناه و بازی‌های دنیایی مشغول کردند.
از این آیه به خوبی می‌توان به نقش و میزان تأثیر دوست در سعادت و شقاوت انسان پی برد؛ نقش و تأثیری که با تحقیق و تجربه ثابت شده و غیرقابل انکار است.

بتی که پرستش آن بین ما رواج دارد


أَ رَءَیْتَ مَنِ اتخََّذَ إِلَهَهُ هَوَاهُ (فرقان- 43)

آیا دیدی کسی را که معبود خود را هوای نفس خویش برگزیده؟


«هوی» به معنای میل نفس به سوی خواسته‌های خودش است؛ بدون اینکه آن تمایلات را با عقل خود سنجیده و هماهنگ کرده باشد و مراد از «معبود گرفتن هوای نفس»؛ اطاعت و پیروی کردن آن است؛ بدون اینکه توجهی به دستورات خداوند متعال داشته باشد.(2)


آیه شریفه درباره کسانی سخن می‌گوید که در کنار آن خدای یکتا، خدای دیگری هم دارند که برخی اوقات و یا همیشه از دستورات او پیروی می‌کنند. آن خدای دیگر یا بت نتراشیده‌ای که پیروان زیادی هم دارد همان بت نفس ماست.
هر جا که فرمان یا همان خواست دل با حکمی از احکام الهی در ستیز شد همان جا می‌توان فهمید که ما خداپرستیم یا مطیع بت نفسیم. اگر دستور دین را بی محلی کردیم و در پی برآوردن خواهش دل برآمدیم شک نکنیم که بت پرستیده‌ایم؛ نشان به آن نشان که در دل یا به زبان می‌گوییم: «چون دلم می‌خواهد» نه «چون خدا می‌خواهد»

چقدر از مال خود را انفاق کنیم؟


وَ الَّذِینَ إِذَا أَنفَقُواْ لَمْ یُسْرِفُواْ وَ لَمْ یَقْترُُواْ وَ کَانَ بَینْ‌َ ذَالِکَ قَوَامًا(67- فرقان)


مؤمنین که بندگان خداوند رحمانند وقتی انفاق می‌کنند، نه اهل زیاده‌روی هستند و نه بخل می‌ورزند؛ بلکه بین این دو راه اعتدال را بر می‌گزینند.


این آیه شریفه به یکی از ویژگی‌های مؤمنین که اعتدال‌ و دوری از هر گونه افراط و تفریط در کارها به خصوص در مسأله انفاق است اشاره می‌کند.
در این فراز قرآن کریم اصل انفاق کردن را به عنوان یکی از وظایف و برنامه‌های قطعی مؤمنین، مسلّم گرفته و تنها مقدار پرداخت آن را به شکل توصیفی بیان می‌کند که: مؤمنین انفاقی عادلانه و دور از هر گونه اسراف و سخت‌گیری دارند؛ نه آن چنان بذل و بخشش می‌کنند که زن و فرزندشان گرسنه بمانند و نه آن چنان سخت‌ می‌گیرند که دیگران از مواهب آن‌ها بهره نگیرند.(3)

در یکی از روایات اسلامی تشبیه جالبی برای «اسراف» و «اقتار» که نقطه مقابل یکدیگرند و نیز حد اعتدال شده است. بر اساس آن روایت امام صادق علیه‌السلام این آیه را تلاوت فرمود و مشتی سنگ‌ریزه از زمین برداشت و محکم در دست گرفت و فرمود این همان «اقتار» و سخت‌گیری است؛ سپس مشت دیگری برداشت و چنان دست خود را گشود که همه آن به روی زمین ریخت و فرمود این «اسراف» است. بار سوم مشت دیگری برداشت و کمی دست خود را گشود به گونه‌ای که مقداری فرو ریخت و مقداری در دستش ماند و فرمود این همان «قوام» است.(4)


راه تبدیل سیئات به حسنات


مَن تَابَ وَ ءَامَنَ وَ عَمِلَ عَمَلًا صَالِحًا فَأُوْلَئکَ یُبَدِّلُ اللَّهُ سَیَِّاتِهِمْ حَسَنَاتٍ وَ کاَنَ اللَّهُ غَفُورًا رَّحِیمًا(70- فرقان)


آنان که توبه کنند و ایمان آورند و کار شایسته انجام دهند، که خدا بدی‌هایشان را به خوبی‌ها تبدیل می‌کند و خدا بسیار آمرزنده و مهربان است.

این آیه بشارتی است شگفت به کسانی که گناه کرده‌اند و از گذشته خود پشیمانند. در این فراز سخن از عفو بخشش نیست بلکه گامی فراتر و لطفی بیشتر به چشم می‌خورد و آن تبدیل گناهان به حسنات است. اگر گنه‌کاری واقعاً از کرده خود پشیمان شد و در عقیده و عمل خود بازنگری کرد و راه جبران و صلاح را پیش گرفت خداوند به او وعده داده که گناهانش را تبدیل به حسنات خواهد کرد.


خلاصه نظر علامه طباطبایی(ره) در چگونگی تبدیل سیئات به حسنات

گناه آن اثری است که با ارتکاب نهی خدا در نفس ایجاد شده و در آن باقی می‌ماند. و نیز تا ذات کسی شقی و یا آمیخته به شقاوت نباشد، هرگز مرتکب عمل زشت و گناه نمی‌شود و گناه و اعمال زشت از آثار شقاوت و خباثت ذات آدمی است. حال اگر چنین ذاتی با توبه؛ ایمان و عمل صالح تبدیل به ذاتی طیب و طاهر و خالی از خباثت شد؛ لازمه این تبدیل این است که آثاری هم که در سابق داشت به نام گناه، با مغفرت و رحمت خدا مبدل به آثاری شود که با نفس پاک و طیب متناسب باشد و آن این است که عنوان گناه از آن برداشته شود و عنوان حسنه و ثواب به خود بگیرد.(5)

یک نفر کشت؛ اما خدا همه را عذاب کرد


وَ لَا تَمَسُّوهَا بِسُوءٍ فَیَأْخُذَکُمْ عَذَابُ یَوْمٍ عَظِیمٍ(156) فَعَقَرُوهَا فَأَصْبَحُواْ نَادِمِینَ(157) فَأَخَذَهُمُ الْعَذَابُ إِنَّ فیِ ذَالِکَ لاََیَةً وَ مَا کاَنَ أَکْثرَُهُم مُّؤْمِنِینَ(158)


پیامبرشان حضرت صالح ع به آن‌ها گفت این کاری به این شتر نداشته باشید که اگر آسیبی به او رساندید گرفتار عذابی سخت خواهید شد. اما آن‌ها گوش نکرده و آن شتر را کشتند و بعد که عذاب قطعی را دیدند پشیمان شدند که سودی به حالشان نداشت و عذاب آن‌ها را فراگرفت.


نکته قابل توجه در این آیه این است که قاتل آن شتر فقط یک نفر بود؛ اما همان‌طور که ملاحظه می‌کنید خداوند متعال نفرمود «فعقرها احد منهم؛ یکی از آن‌ها شتر را کشت»؛ بلکه فرمود « فَعَقَرُوهَا » همه او را کشتند و بعد هم نفرمود فقط آن یک نفر عذاب شد بلکه فرمود همه آن‌ها به عذاب الهی گرفتار شدند .


حال سوال این است که چرا خداوند گناه یک نفر را به همه نسبت داد و همه را گرفتار عذاب کرد؟



پاسخ این سوال را امیرالمؤمنین علیه‌السلام داده‌اند آن حضرت می‌فرماید:


أَیُّهَا النَّاسُ إِنَّمَا یَجْمَعُ النَّاسَ الرِّضَا وَ السُّخْطُ وَ إِنَّمَا عَقَرَ نَاقَةَ ثَمُودَ رَجُلٌ وَاحِدٌ فَعَمَّهُمُ اللَّهُ بِالْعَذَابِ لَمَّا عَمُّوهُ بِالرِّضَا(6) ؛

ای مردم، جز این نیست که خشنودی و خشم است که مردم را بر محوری جمع می‌کند. همانا ناقه ثمود را یک نفر پی کرد و کشت؛ امّا عذاب خداوند همه را گرفت چون همگان به آن گناه رضایت دادند.

   

پی نوشت ها :

(1) ر.ک به المیزان ج15 ص203
(2) المیزان ج15 ص223
(3) نمونه 15 ص152
(4) الکافی ج4 ص54
(5) المیزان ج15 ص 243
(6) نهج‌البلاغه خطبه 201
امید پیشگر
بخش قرآن تبیان

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

دعای روز نوزدهم

«اللهمَّ وَفّر فیهِ حَظی مِن بَرَكاتِهِ،وَ سَهّل سَبیلی الی خَیراتِهِ،
وَلا تَحرمنی قَبُولَ حَسَناتِهِ یا هادیاً الی الحَقّ المُبین»

خدایا در این روز بهره مرا از برکاتش وافر گردان و راهم را به سوی
خیراتش سهل آسان ساز و از حسنات آن مرا محروم مساز، ای
راهنمای به سوی دین حق و حقیقت آشکار.



شایستگان هدایت

1 - مؤمن:
«من یؤمن بالله یهد قلبه؛
‏کسی که به خدا ایمان بیاورد خدا او را هدایت می‏کند» (1)

2 - توبه کننده:
«یهدی الیه من اناب‏،
هر کس به سوی خدا باز گردد خدا او را هدایت می‏کند» (2)

3 - مستمسکین به خداوند:
«من یعتصم بالله فقد هدی الی صراط مستقیم‏؛
هر کس به دین خدا متمسک شود، به راه راست هدایت ‏یافته است» (3)

4 - مجاهدین:
«والذین جاهدوا فینا لنهدینهم سبلنا؛
آن‏ها که در راه ما کوشش کنند محققا آن‏ها را به راه خویش هدایت می‏کنیم» (4)

5 - اهل تقوی:
علی علیه السلام: «هدی من اشعر قلبه بالتقوی‏؛
آنکه قلبش تقوی را درک کرد، هدایت‏ یافت» (5)

6 - صابران:
علی علیه السلام:
«هدی من ادرع لباس الصبر والیقین؛ هدایت ‏یافت آنکه لباس صبر و یقین پوشید» (6)

7 - مخلصین:
علی علیه السلام: «هدی من اخلص الایمان؛
آنکه ایمان خود را خالص نمود هدایت ‏یافت» (7)

بهترین وسیله هدایت

1 - قرآن :
«ان هذا القرآن یهدی للتی هی اقوم‏؛
همانا این قرآن خلق را به استوارترین راه هدایت می‏کند» (8)

2 - اهل بیت پیامبر:

رسول خدا صلی الله علیه و آله: «انی تارک فیکم الثقلین ما ان اخذتم
به لن تضلوا; کتاب الله و عترتی؛
من دو چیز گرانبها در میان شما به امانت می‏گذارم، تا وقتی که
پیرو آن‏ها باشید هرگز گمراه نخواهید شد; قرآن و اهل بیتم» (9)

   

پاورقی ها:

1- تغابن/ 11.

2- رعد/ 27.

3- آل عمران/ 101.

4- عنکبوت/ 69.

5- غرر الحکم، ماده هدی.

6- همان.

7- همان.

8- اسراء/ 9.

9- معالم المدرستین، ص 48.

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

شرح دعای روز نوزدهم؛ مست دنیا نباشیم

دعای روز نوزدهم:

اللَّهُمَّ وَفِّرْ فِیهِ حَظِّی مِنْ بَرَکَاتِهِ وَ سَهِّلْ سَبِیلِی إِلَی خَیْرَاتِهِ وَ لاَ تَحْرِمْنِی قَبُولَ حَسَنَاتِهِ یَا هَادِیاً إِلَی الْحَقِّ الْمُبِین [1]

ای خدا در این روز بهره مرا از برکاتش وافر گردان و بسوی خیراتش، مسیرم را سهل و آسان ساز و از حسنات مقبول آن، مرا محروم مساز، ای راهنمای بسوی دین حق آشکار .

اللَّهُمَّ وَفِّرْ فِیهِ حَظِّی مِنْ بَرَکَاتِهِ

« وفّر » به معنی « زیاد کن » خدایا روزی من کن تا از برکات ماه مبارک رمضان حظ و بهره فراوان ببرم، و برکات ماه رمضان همان قرآن خواندن و دعای ابو حمزه خواندن است و گریه کردن بر سختی مرگ و آنچه پس از مرگ در پیش رو داریم.

قبر ندا می دهد من خانه تنهایی تو هستم

در حدیث آمده است که قبر؛ هر روز به پنج کلمه ندا می کند؛ « اَلقَبر یُنادی بِخمس کلماتٍ » و قبر هر روز صبح به صبح خطاب به ما می کند « اَنَا بیتُ الوَحْدَه » منم خانه تنهایی تو، در قبرستان همه کنار هم خوابیده اند ولی در عین حال غریب هستند، و بغلی از بغلی بی خبر است « فاحملوا الیَّ اَنیساً » انیسی و همنشینی برای خودت تهیه کن تا در آنجا تنها نباشی، اعمال نیک بهترین انیس انسان هستند در غربت قبر؛ « اَناَ بیتُ الظُلمة » من خانه تاریکی تو هستم « فحملوا اِلَیَّ سِراجاً » پس چراغی برای تاریکی قبرت آماده ساز « اَنَا بَیتُ الدِیدان » من خانه کرم و عقرب تو هستم پس تریاق و زهری که کرم ها و عقرب ها را از بین ببرد با خود بیاور. [2]

عقرب ها به جنازه حمله کردند

سالها قبل یکی از طلبه ها در مدرسه ما درس می خواند؛ ایشان می گفت: جنازه ای بود که می خواستیم او را دفن کنیم هر مکانی انتخاب می کردیم؛ عقرب ها به جنازه حمله می کردند، هر چه آنها را می کشتیم باز مثل چشمه از زمین می جوشیدند؛ آخر هم خسته شدیم و جنازه را روی عقرب ها گذاشتیم و دفن کردیم .

قبر می گوید من خانه پر از مار و عقرب تو هستم « فَاحمِلوا الیَّ تِریاقا [3] » و این روایات می خواهد بگوید که به فکر آخرتت باش ولی ما آنقدر مست دنیا هستیم که ابدا متوجه دشواری های قبر و برزخ و ... نیستیم، انسانی که بی هوش هست نمی فهمد و به فکر این مسائل نیست، لذا از خدا بخواهیم که ما را هوشیار کند. خدا کند که صدا های عالم معنی را بشنویم! که همواره فریاد می زند « اَنَا بیتُ الظُلمة ؛ انا بیتُ الدیدان ؛ انا بیت الغُربه » ... خدایا توفیق بده از برکات ماه مبارک رمضان استفاده کنیم. حدود چهل سال پیش بود که در روزنامه خواندم؛ مصرف برق در ماه رمضان بالا رفته است؛ و باید هم همینطور باشد و مردم اهل سحر باشند و از برکات ماه رمضان استفاده کنیم.

دولت وظیفه دارد با رباخواران مقابله کند

«حظ» به معنی بهره می باشد، بعضی ها در معاملات و قرض دادن هایشان بهره حرام می گیرند و اهل ربا هستند، و دولت وظیفه دارد با ربا خواران مقابله کند؛ من تعجب می کنم که چرا در جمهوری اسلامی هنوز عده ای ربا خواری می کنند و دولت هم هیچ اقدامی نمی کند! باید عده ای از طرف دولت تجسس کنند و اهل ربا را شناسایی و مجازات کنند.

فراموش نکنیم بهره دو نوع است، یکی بهره حرام مثل ربا و ... و یکی هم بهره معنوی مثل ماه رمضان که محل دعا و بهره های معنوی می باشد.

وَ سَهِّلْ سَبِیلِی إِلَی خَیْرَاتِهِ

خدایا راه خیرات را برای من آسان کن، یکی از خیرات افطاری دادن هست، اگر تمکن مالی دارید افطاری بدهید، که ثواب زیادی هم دارد؛ سابق در مساجد افطاری می دادند که باعث جذب بچه ها به مساجد می شد و کار خوب و پسندیده ای بود، یا درخت توت در مسجد می کاشتند تا پای بچه ها به مسجد باز شود، باید مسجد جذابیت داشته باشد تا جوانان و بچه ها به آنجا بیایند الان غالب افراد در مساجد پیرمردها هستند! چرا؟!

لذا از خدا بخواهید که راه خیرات را برای ما آسان بکند؛ باید از حال همسایه خود با خبر باشید؛ بعضی ها سحری ندارند بخورند با نان خالی روزه می گیرند؛ و شما مسئول هستید حتی اگر بی خبر باشید! باید تحقیق کنید و از حال همسایه فقیرتان اطلاع داشته باشید.

مواخذه اصحاب توسط امام معصوم (ع)

در روایت است که شخصی مورد مواخذه امام معصوم (ع) قرار گرفت که چرا تو از حال همسایه فقیرت بی خبری؟

آن شخص گقت: نمی دانستم

حضرت فرمودند: مواخذه ات می کنم که چرا نمی دانستی؛ اگر با خبر بودی که همسایه ات ندارد و کمک نمی کردی که کافر بودی ! صرف دعا خواندن انسان را بهشتی نمی کند باید زیر بال و پر فقراء را گرفت؛ آن هم نه هر فقیری، بلکه فقیر آبرومند که فقیر هست و اظهار فقر نمی کند.

* کاری نکنیم حسنات اعمال از بین برود

وَ لاَ تَحْرِمْنِی قَبُولَ حَسَنَاتِهِ

خدایا مرا از قبول حسنات محروم نکن، خدایا اگر کار خوبی می کنم اهل نماز شب و دعای ابوحمزه و ... هستم حسنات آن اعمالم را به من برسان و محرومم نکن؛ یعنی کاری کنم که آن حسناتم از بین برود، مثلا اگر یک غیبت کنم تمام اعمال چهل روزه من از بین می رود [4] در حدیث آمده است که اگر کسی غیبت کند عبادات چهل روزه او در نامه کسی که مورد غیبت قرار گرفته است نوشته می شود [5].

لذا اگر کسی غیبت شما را کرد باید برای او چشم روشنی هم ببرید چون تا چهل روز هر کار خیری که بکند در نامه اعمال شما ثبت می شود؛ در جامع السعادت آمده است که شخصی مورد غیبت قرار گرفت و آن شخص برای غیبت کننده هدیه فرستاد و تشکر کرد. [6] باید هر روز بگوییم که خدایا کاری کن که حسناتم مورد قبول تو واقع بشود.

یَا هَادِیاً إِلَی الْحَقِّ الْمُبِین

ای خدایی که راهنمایی می کنی به سوی حق؛ الان چقدر باید از خدا شکر گذار باشیم که ما را به دین حق هدایت نموده است و همه، شیعیان امیر المومنین علی بن ابیطالب( علیه السلام ) هستید. «و الَی الحقِ المُبین » در حقیقت ولایت اهل بیت (ع) هست که خداوند ما را به سوی ولایت اهل بیت هدایت نموده است.

   

[1] - بحارالأنوار ج : 95 ص : 149

اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّی مِنْ بَرَکَاتِهِ وَ سَهِّلْ سَبِیلِی إِلَی حِیَازَةِ خَیْرَاتِهِ وَ لَا تَحْرِمْنِی الْقَلِیلَ مِنْ حَسَنَاتِهِ یَا هَادِی إِلَی الْحَقِّ الْمُبِینِ

[2] - تحریر المواعظ العددیة ص 390

قال النّبی صلّی اللّه علیه و آله: القبر ینادی بخمس کلمات: أنا بیت الوحدة؛ فاحملوا إلیّ أنیسا، و أنا بیت الحیّات؛ فاحملوا إلیّ تریاقا، و أنا بیت الظلم «2» فاحملوا إلیّ سراجا، و أنا بیت التراب فاحملوا إلیّ فراشا، و أنا بیت الفقر فاحملوا إلیّ کنزا.


[3] - تریاق، معرب تریاک و آن دوایی مرکب است معروف، که چند ادیه را کوفته و بیخته در شهد آمیزند و آن دافع اقسام زهرهای نباتی و حیوانی باشد.]غیاث اللغات[ ... حکیم ناصر خسرو قبادیانی گفته است:

ترا که مار گزیده ست حیله تریاق است * ز ما بخواه ، گمان چون بری که ما ماریم

[4] - مستدرک الوسائل ج : 7 ص : 322

عَنِ النَّبِیِّ ص أَنَّهُ قَالَ مَنِ اغْتَابَ مُسْلِماً أَوْ مُسْلِمَةً لَمْ یَقْبَلِ اللَّهُ تَعَالَی صَلَاتَهُ وَ لَا صِیَامَهُ أَرْبَعِینَ یَوْماً وَ لَیْلَةً إِلَّا أَنْ یَغْفِرَ لَهُ صَاحِبُهُ

[5] - ارشاد القلوب-ترجمه رضایی ج 1 278

و پیغمبر فرمود: مرد روز قیامت می آید نگاه به نامه ی عملش میکند اثری از کارهای نیک خود را در آن نامه نمی بیند سپس عرض میکند کجاست کارهای شایسته ی من که در دنیا انجام دادم پاسخ داده می شود تو غیبت مردم را کردی بجای غیبت هایت ثواب های تو در نامه عمل کسانی که غیبت آنها را کردی نوشته شد

[6] - جامع السعادات ج : 2 ص : 316

«أن رجلا قیل له: ان فلانا قد اغتابک، فبعث إلیه طبقا من الرطب، و قال: بلغنی أنک قد أهدیت الی من حسناتک، فأردت أن أکافیک علیها فاعذرنی، فانی لا أقدر أن أکافیک علی التمام».

[نیایش*خادمه یوسف فاطمه(س)*]

عوامل ارتقای ارزش روزه





پرهیزکاری

یکی از معارف روزه، پرهیزکاری است که افزایش پاداش روزه دار را در پی دارد.
وقتی رسول خدا صلی الله علیه و آله در آستانه ماه رمضان خطبه ای خواند و همگان را
به رعایت بیش از پیش فرمان های خداوند و حفظ حرمت این ماه فراخواند

امیرمؤمنان
علیه السلام از جای برخاست و پرسید:
بهترین عمل در این ماه چیست؟

رسول خدا
صلی الله علیه و آله فرمود: «برترین عمل در این ماه، پارسایی و چشم پوشی
ازحرام های الهی است».

تلاوت قرآن و ذکر

رمضان، ماه دعا، نیایش و بهار قرآن است. تلاوت قرآن و خواندن دعاهای
مستحبی در این ماه، روزه دار را بیشتر به خداوند نزدیک می کند و ارزش روزه
او را بالا می برد.

امام باقر علیه السلام می فرماید:
«هرچیز، بهاری دارد و بهار قرآن، ماه رمضان است».

همچنین ذکر و یاد خداوند، در این ماه دل روزه دار را همیشه گرم
و روشن نگه می دارد.