در حاشيه ادبيات زننده ي رئيس جمهور _ از نظر امام خميني(ره) چه کساني بايد به جهنم بروند؟!

[شهاب منتظر]

در حاشیه بکارگیری ادبیات زننده رئيس جمهور در قبال منتقدان از سوی رئیس جمهور

از نظر امام خمینی(ره) چه کسی باید برود به جهنم!؟

منشأ دشمن پنداری منتقدان چیست؟

به گزارش خبرنگار آيه هاي انتظار از گروه سیاسی رجانیوز رئیس جمهور امروز در همایش سفرا و رؤسای نمایندگیهای ایران گفت:

«برخی ترسوها و بزدل‌های سیاسی اعتماد به نفس ندارند و همه را مانند خودشان گمان می‌کنند. هر وقت مذاکرات شروع می‌شود برخی‌ می‌گویند ما داریم می‌لرزیم، به جهنم، بروید و جای گرم برای خود پیدا کنید.»

بنا بر اين گزارش این ادبیات دور از شأن رئیس محترم جمهور در خطاب قرار دادن منتقدان دولتش، موجب نگرانی هر شنونده‎ای خواهد شد چرا که این ادبیات بیش از هرچیز از نوعی عصبانیت حکایت می‎کند که به ظاهر منجر به از کف دادن اختیار گوینده این جملات شده است.

اما هر چند آقای روحانی سیاست‎ورزان را در یکی دو سال گذشته از تندروی در گفتار و رفتار سیاسی بر حذر داشته و به اعتدال فرا خواندند، با این حال خود با ادبیاتی تند از منتقدان سیاست خارجی دولت خواسته که «به جهنم بروند.» شاید بد نباشد با جستجو در کلام امام خمینی(ره) به سه سؤال مهم در این زمینه پاسخ داد که اساسا چه کسی باید به جهنم برود و چه چیز سبب می‎شود که انسان به جهنم برود:

[شهاب منتظر]

1. این حبّ جاه است که انسان را به جهنم می‎برد.

امام خمینی(ره) حبّ جاه و مقام پرستی را عامل جهنمی شدن انسان معرفی می فرمود:

«همه بلاهايى كه سر انسان مى‏آيد از اين حبّ نفس است؛ [از اين‏] كه آدم خودش را دوست دارد. تمام گرفتاريهايى كه براى همه ما هست، براى اين حبّ‏ جاه‏ و حبّ نفس است. حبّ‏ جاه‏ است كه انسان را به كشتن مى‏دهد، انسان را به فنا مى‏دهد، انسان را "به جهنّم" می برد. رأس همه خطيئه ها همين است: رَأْسُ كُلِّ خَطيئَةٍ همين حبّ جاه و حبّ نفس است.»

[شهاب منتظر]

2. منشأ دشمن پنداری منتقدان چیست؟

امام خمینی(ره) خودخواهی و حبّ نفس را منشأ دشمن انگاری منتقدان و ناصحان می دانستند:

«همه خطاها از اينجا بروز می كند. انسان چون خود را می بيند و خودخواه است، همه چيز را براى خودش مى‏خواهد؛ و هر كس مانع او بشود- و لو به توهّمش- با او دشمن مى‏شود؛ و هر چه را كه مى‏خواهد، چون براى خودش می خواهد، حدود، ديگر قائل نيست؛ از اين جهت مبدأ همه‏ گرفتاريها می شود.»

[شهاب منتظر]

3. چه کسانی اهل مبارزه و مقاومت دربرابر دشمنان اسلام نیستند؟

درک این نکته که دلواپسی منتقدان سیاست خارجی دولت، از جنس ترس و لرز مورد اشاره رئیس جمهور نیست کار سختی نیست. دلواپسان، دلواپس وادادگی و عقب نشینی دولت از حقوق ملت و ارزشهای انقلاب و اسلامند، نه دلواپس تعامل با دنیا. آنها دلواپس تحقق پیش بینی تلخ امام خمینی(ره) از روزهای بدی هستند که آن پیر فرزانه در خشت خام دیده بود و هشدار داده بود. نگران آنند که نکند خدای ناکرده حبّ جاه مانع مبارزه و مقاومت دربرابر دشمنان اسلام شود. چنانکه امام فرمود:

«شما خداى نخواسته روزهاى سياهى در پيش داريد؛ اين طور كه زمينه است، روزهاى بدى خواهيد ديد. ايادى استعمار می خواهند تمام حيثيات اسلام را از بين ببرند، و شما بايد در مقابل ايستادگى كنيد؛ و با حبّ نفس و حبّ‏ جاه‏ و كبر و غرور نمی توان مقاومت كرد.

عالِم سوء، عالِم متوجه به دنيا، عالِمى كه در فكر حفظ مسند و رياست باشد، نمی تواند با دشمنان اسلام مبارزه نمايد. و ضررش از ديگران بيشتر است. قدم را الهى كنيد، حبّ دنيا را از دل بيرون نماييد، آن وقت می توانيد مبارزه كنيد.»

به نظر نمی‎رسد نوع ادبیات بکار گرفته شده از سوی رئیس محترم جمهور در قبال منتقدان، تاثیری در کاستن دلواپسی منتقدان عملکرد دولت در عرصه سیاست خارجی داشته باشد، اما قطعا یک دلواپسی دیگر به دلواپسی آنها افزوده خواهد شد، و آن نگرانی از اینکه چه عاملی موجب شده تا آقای روحانی به چنین ادبیات دور از شأنی برای از میدان به در کردن منتقدان روی بیاورد.

قطعا ریاست تمام شدنی است و آنچه باقی خواهد ماند نامه اعمال و کردار و گفتار ماست.