دنیای امروز به دهکدهای جهانی بدل شده است که در آن مرزهای جغرافیایی تنها، در چارچوب معادلات دیپلماتیک مورد نظر قرار میگیرد و ابزار رسانه، زمنیه محدود شدن مرزهای فکری را فراهم آورده است.
برای شناخت و معرفت درست درباره یک موضوع، بهترین و اولین مرحله تعریف جامع و مانعی از آن میباشد از این رو در مقوله رسانه، ابتدا به تعریف (رسانه) یا (رسانه های عمومی) می پردازیم.
رسانه های جمعی یا عمومی و به تعبیر دیگر وسایل ارتباط جمعی اصطلاح فارسی شده واژه لاتین«Medium» است که جمع آن«Media» می باشد و منظور از آن دسته ای از وسایل هستند که مورد توجه تعداد کثیری می باشند و از تمدن های جدید بوجود آمده اند.
به بیان دیگر، رسانه به معنای هر وسیله ای است که انتقال دهنده فرهنگ ها و افکار عده ای باشد. اکنون آن چه مصداق این تعریف است وسایلی همانند: روزنامه ها، مجلات، رادیو، تلویزیون، ماهواره، اینترنت، لوحهای فشرده، شبکههای اجتماعی و... می باشند.
در طول روند تغییر و تحول جامعه بشری، با رشد و گسترش روزنامهها و همچنین با به وجود آمدن سایر انواع رسانههای جمعی مثل رادیو و تلویزیون، کارکرد آموزشی، تفریحی و سرگرمی هم به کارکرد اطلاعرسانی آن اضافه شد. این دو عامل یعنی تفریح و سرگرمی، موجب محبوبیت بیشتر این رسانهها و گسترش استفاده از آنها توسط مردم گردید.
محبوبیت رسانهها و استفادهی روزافزون از آنها توسط مردم، این ایده را در ذهن مالکان و گردانندگان رسانهها به وجود آورد که میتوانند از رسانهها در جهت اهداف خود استفاده نمایند. اولین و ملموسترین نوع این استفاده مربوط به استفاده تبلیغاتی از تلویزیون در جنگ جهانی دوم توسط آلمانیها بود.
بنابراین اگر چه رسانههای جمعی با هدف اطلاعرسانی به وجود آمدند، هدف تبلیغ سیاسی و سپس تاثیرگذاری فرهنگی به موازات آن وارد عرصه رسانه شد. به این ترتیب رسانهها به عنوان مهمترین منابع «قدرت نرم» ظهور پیدا کردند.