چکیده:
زباله های بیمارستانی بدون شک یکی از منابع آلوده کنند محیط زیست به شمار می رود. به همین علت یکی از مسائل اساسی مدیریت در بیمارستان چگونگی جمع آوری ، نقل و انتقال و نگهداری موقت و دفع نهایی زباله ها می باشد به نحوی که خطری افراد عادی را تهدید نمی کند.پیرو همین اصل مطالعه ای بر نحوه ی مدیریت پسماندها در بیمارستان امام رضا(ع) در شهر کرمانشاه در بهار و تابستان ۱۳۸۷ انجام گرفت.
در این مطالعه سعی شدکه نحو ه ی جمع آوری اولیه در بخشها ، انتقال به جایگاه موقت، وضعیت جایگاه ،نحوی انتقال به محل دفع نهایی و وزن زباله های تولید شده زباله های تولیدی به ازای هر تخت در یک شبانه روز، درصد های هر نوع زباله به تفکیک بررسی شود.طی بررسی های انجام شده متاسفانه با وجود دو کارشناس بهداشت محیط ،مدیریت زباله ها رضایت بخش نبود.به طوری که در همه مراحل مربوط به زباله ها نقایصی مشاهده شد. زباله سوز بیمارستان هم فعال بوده ولی شرایط استاندارد را از نظر محل ، حرارت و دودکش ندارد و حتی فاقد ارتفاع استاندارد و فیلتر می باشد و در اثر احتراق ناقص دودو ذرات معلق در فضا بخش شده که با توجه به مسکن مسکونی بودن منطقه بسیار خطرناک است جایگاه موقت جمع آوری نیز وضعیت مشابهی داردو قابل توجه اینکه مامورین شهرداری درهمین محل وبدون هیچ پوشش حفاظتی اقدام به جداسازی زباله هامی کنند.علاوه بر وضعیت زباله های بیمارستانی ، بهداشت محیط عمومی بیمارستان نیز در وضعیت مناسب و مطلوبی قرار نداردو نیازمند بازنگری های جدی می باشد.
hospital room
مقدمه:
یکی ازمعظلاتی که بهداشت عمومی و محیط زیست را تهدید می کند.زباله های بیمارستانی می باشد که به علت دارابودن عوامل خطرناک سمی و بیماری زا از جمله مواد:پاتولوژیک ، دارویی و شیمیایی و رادیو اکتیو از حساسیت خاصی برخوردار است و مورد خاص مردم ومسئولین.براساس برآوردها حدود ۶۳۰ نوع ماده شیمیایی و دارویی در بیمارستان مصرف می شود که ۳۰۰ نوع آن سمی بوده .در ایران بیش از ۸۰۰ بیمارستان ،۷۰۸۹ واحد بهداشتی درمانی ،۱۶۲۸۵ خانه بهداشت و ۳۷۰۱ آزمایشگاه فعال وجود داردکه روزانه بالغ بر ۲۸۵ تن پسماند تولید می کنند که دفع آنها مدیریتی صحیح و منطبق با اصول مهند سی و بهداشت می طلبد.(طبق آمار سال ۱۳۸۲).درکشور حدود۸۵/۴%زباله های عفونی بدون هیچ عملیات بی خطر سازی در زمین دفن می شود. ۳/۶۳%سوزانده می شودو ۱۸/۲% هم به صورت تلنبار رها می شود.هیچ یک از روشهای فوق به دلیل عواقب زیست محیطی و بهداشتی مورد تایید مجامعه علمی بین المللی نیست . ازاین رو به نظر می رسدکه کمبودهای جدی در این زمینه وجود داردکه باید هرچه سریعتر نسبت به بر طرف نمودن آن ها اقدام شود.