منابع روایی اهل سنت
در کتب روایی اهل سنت دهها روایت وجود دارد که اصل شفاعت را پذیرفته و راجع به شرایط آن، توضیح داده اند.
1. احمد حنبل (متوفای 241 ق) از ائمه چهارگانه اهل سنت از پیامبر اکرم (ص) چنین نقل می کند:
« شفاعتي لمن شهد أن لا اله الا الله مخلصا يصدق قلبه لسانه ولسانه قلبه»[43]
«شفاعت من برای کسی است که با اخلاص به وحدانیت خداوند شهادت داده و زبان و دلش یکی باشد.»
2. محمد بن اسماعیل بخاری (متوفای سال 256 ق) و مسلم نیشابوری (متوفای 261 ق) از محدثان نامی اهل سنت، با اندکی تفاوت از پیامبر اکرم (ص) چنین نقل می کنند:
«لكل نبي دعوة فأريد ان شاء الله ان اختبئ دعوتي شفاعة لامتي يوم القيامة»[44]
«هر پیامبری دعایی دارد و من ان شاء الله می خواهم دعایم را برای شفاعت امتم در قیامت نگه دارم»
3. محمد بن یزید قزوینی (متوفای 275 ق) از محدثان معروف اهل سنت در کتاب سنن ابن ماجه روایاتی را با عنوان باب الشفاعة جمع آوری می کند و یازده روایت را ذکر می کند. وی از پیامبر اکرم (ص) نقل می کند که فرمود:
«إن شفاعتي يوم القيامة لاهل الكبائر من أمتى»[45]
«همانا شفاعت من در روز قیامت برای کسانی از امتم است که مرتکب گناهان کبیره شده باشند.»
و نیز فرمود:
«إذا كان يوم القيامة ، كنت إمام النبيين وخطيبهم وصاحب شفاعتهم»[46]
«وقتی روز قیامت برپا می شود، من پیشوای انبیاء و خطیب آنها و صاحب شفاعت آنها خواهم بود.»
4. محمد بن عیسی ترمذی (متوفای 279 ق) در کتاب معروف سنن ترمذی روایاتی را ذیل عنوان «ما جاء فی الشفاعة» جمع آوری کرده است. از جمله آن روایات، روایتی طولانی است که بر اساس آن، روز قیامت، گرفتاران از امت های پیشین نزد رسول گرامی اسلام (ص) رفته و تقاضای شفاعت می کنند. خداوند خطاب به آن حضرت می فرماید:
«یا محمد ارفع راسک، سل تعطیه، اشفع تشفع»[47]
گفتنی است که ترمذی این روایت را صحیحه می داند.
5. احمد بن شعیب نسائی (متوفای 303 ق) از دیگر دانشمندان اهل سنت در کتاب سنن نسائی از رسول گرامی اسلام (ص) نقل می کند که فرمودند:
«اعطیت خمسا لم یعطهن احد قبلی ... و اعطیت الشفاعة»[48]
«به من پنج چیز داده شد که قبل از من به کسی داده نشده بود.... و شفاعت به من داده شد.»