در آیات 4 و5 سوره حجر می خوانیم:
وَ ما أَهْلَکْنا مِنْ قَرْیَهٍ إِلاّ وَ لَها کِتابٌ مَعْلُومٌ
ما تَسْبقُ مِنْ أُمَّهٍ أَجَلَها وَ ما یَسْتَأْخِرُونَ
و ما اهل هیچ قریه ای را هلاک نکردیم، مگر آن که برای آن(کارنامه و) کتابی معلوم بود.
هیچ امتی از اجل خود، نه پیش می افتد و نه پس می ماند.
استاد قرائتی در تفسیر این آیات می گوید:
.کامیابی های دنیاپرستان، پایانی دارد.
.اگر بخواهیم، می توانیم کفار را فوری نابود کنیم،
اما برنامه و سنت ما فرصت دادن و تأخیر است.
به مهلت دادن های الهی، مغرور نشویم.
.جامعه و تاریخ نیز قانون و زمان بندی و اصولی دارند.
.نه تنها افراد، بلکه امت ها و تاریخ آنان، زمان بندی و اجل دارند.
.بقا و ثبات افراد و امت ها به دست خداست و انسان در جلو
و عقب انداختن برنامه های حتمی الهی، نقشی ندارد.