ویژه نامه ولادت فرخنده امام حسن مجتبی علیه السلام * کریم آل طاها *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کرم از کجا تا کجا

ابن كثير از علماى اهل تسنن در البداية والنهاية روايت كرده كه
امام حسن (علیه السلام)غلام سياهى را ديد كه گرده نانى پيش روي خود
نهاده و خودش لقمه‏ اى از آن مى ‏خورد و لقمه ديگرى را
به سگى كه آنجا بود مى ‏دهد.

امام (علیه السلام) كه آن منظره را ديد به او فرمود:
انگيزه تو در اين كار چيست؟
پاسخ داد: «انى استحيى منه ان آكل ولا اطعمه.»؛
من از او شرم دارم كه خود بخورم و به او نخورانم!

امام حسن (علیه السلام) به او فرمودند:
از جاى خود برنخيز تا من بيايم!
سپس به نزد مولاى آن غلام رفت و او را با آن باغى كه در آن زندگى مى ‏كرد
از وى خريدارى كرد، آنگاه آن غلام را آزاد كرده و آن باغ را نيز به او بخشيد!


منبع: البداية والنهاية، (چاپ مصر)، ج 8، ص 38

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امام حسن(ع) چشمه ای جوشان و خروشان از خورشید
پر ثمر و با برکت ولایت است

که در ماهی عزیز و با شکوه پا به عرصه هستی نهاد
و این ماه را با قدوم پربرکت خود آراست.

ماه رمضان چون صدفی می ماند که گوهر بسیار گرانبهایی
را در سینه خود دارد و بر خود می بالد و بر ماه های دیگر می نازد.

امام مجتبی(ع) همچون ستاره ای درخشان
در این ماه نورافشانی می کند.

امروز منزل رسالت غرقِ شادی و سرور و دل پاک
خاندان عصمت از این فرزند با برکت خشنود است.

ای خاندان رسالت و امامت، فرخنده میلاد امام حسن مجتبی(ع)
را به تمامی شما انوار پاک تبریک می گوییم.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

جرعه اى از يم کلام مولا


قالَ الإمامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى عَلَيْهِ السَّلام :

يَا ابْنَ آدْم! عَفِّ عَنِ مَحارِمِ اللّهِ تَكُنْ عابِداً،
وَ ارْضِ بِما قَسَّمَ اللّهُ سُبْحانَهُ لَكَ تَكُنْ غَنِيّاً،
وَ أحْسِنْ جَوارَ مَنْ جاوَرَكَ تَكُنْ مُسْلِماً،
وَ صاحِبِ النّاسَ بِمِثْلِ
ما تُحبُّ أنْ يُصاحِبُوكَ بِهِ تَكُنْ عَدْلاً.

امام حسن مجتبي (عليه السلام) فرمود:

اى فرزند آدم!
نسبت به محرّمات الهى عفيف و پاكدامن باش
تا عابد و بنده خدا باشى.
راضى باش بر آنچه كه خداوند سبحان برايت
تقسيم و مقدّر نموده است، تا هميشه غنى و بى نياز باشى.
نسبت به همسايگان،دوستان و همنشينان خود نيكى واحسان نما
تا مسلمان محسوب شوى.
با افراد (مختلف) آنچنان بر خورد كن
كه انتظار دارى ديگران همانگونه
با تو بر خورد نمايند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گفتند به ما كوكبي از عالم عشق
امشب به زمين آمده مهمان شده است


آيينه زخجلت ، پس از اين جلوه گري
در پشت نگاه همه پنهان شده است


اين مه كه به بستان ولايت آمد
نوري ست كه از بهر هدايت آمد


او آمده تا نور به شب ها بخشد
روح شرف و عشق به دنيا بخشد


او آمده تا باور وايمان و صفا
همراه دو صد عاطفه برما بخشد


او آمده از صلح و محبت بي شك
جاني ز ولا برتن تنها بخشد


آن سيد خوبان بهشت آمده تا
برمهرو وفا ارزش و معنا بخشد


او آمده با نام حسن در حسنش
شوري به سرا پرده مولا بخشد


او رود زلالي ست كه درفصل عطش
جود و كرم خويش به دريا بخشد


از لطف ، كريم اهل بيت عصمت
ما را زكرم خدا به فردا بخشد ميلاد امام مجتبي (ع) آمده است
شادي به حريم دل ما آمده است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ميلاد با سعادت ماه کامل نیمه رمضان


تجلی زیبــای حسـن خلـق سرمـدی


گل بوستان نبــوی ،کریم آل طاها ،


حضـرت امـام حســن مجتبي (ع)


بــرمومنان روزه دار و ميهمـانـان


ضيـافـت سبــز الهـي مبــارك بــاد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اي مولود خجسته رمضان!
اي بدر تمام ماه خدا!
تو تنهاترين فرزند رمضاني
و آسمان، در پيشگاه كرم و بخشش تو،
با اين همه ابرهاي باران زايش،
گمشده اي غريب بيش نيست.

رسول رحمت محمد مصطفی (ص)
تو را بر شانه هاي خويش سوار مي كرد
و بر تو مباهات مينمود.

تو ادامه محمد (ص)
و كرانه علي (ع) هستي.

یابن العلی ،یابن الفاطمه
تو امام مايي و ما مُريد و دلداده تو.

و اينك در بهار شكفتن تو،
در فصل خوان گسترده ضیافت الهی
در بهار سبز همیشه جاوید قرآن
بر خود از رهبري تو مي باليم

و بر نام خجسته ات ای امام رئوف
كه زينت همه خوبي ها و نيكي هاست،
مغرورانه افتخار مي كنيم.

ميلادت مبارك باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تقدیم به کریم ترین ارباب دو عالم


در این شبها که به اسمان مینگریم گویی
بغضی کهنه در گلوی مهتاب تو را فریاد میزند .


تویی که در وانفسای این دنیا
از همه غریبتر بوده ای.


تویی که با سکوتت عشق را به اتش کشیدی
وخاک را تا به ابد با غربت اغشته نمودی .


در تنهاییت خدای را به دیدگان نمناکمان به تماشا کشاندی.
و در یادمان اینگونه نگاشتی :


هر که عاشقتر، دلش آشفته تر


چه فقیرانه نگاهم به جاده دوخته شده است که مبادا روز ی
از مقابل دیدگانم بگذری و من از دیدارت جا بمانم .



شب را به امید رویایت میگذرانم و روز را به امید شنیدن صدایت .
چه حقیقت تلخ و شیرینی است .


چه ظلمت و روشنایی وجودم را تسخیر نموده است


اگرمعبود تنهایی بر نمیگزید
بی شک تو را معبود دل خویش میدانستم
و از قربانی چشم و دل در راهت دریغ نمیکردم



دوست دارم آنی شوم که خریدارم شوی
که حتی اگر روزی قدمهایم به چمن جنت رسید
باز هم غلام روسیاه تو باشم
دلم سر سپرده ات شد .


تقصیر من نیست که این چنین عاشقانه فریادت میزنم
که باید دامن خدای را بگیری
که چرا شیدایی را در چشمان تو خلاصه نمود


برای تمام تنهایی حریم پاکت دلم میسوزد .
هر گاه که تن سپردم به گوش دادن
تمام زمزمه های دل خسته ام ،
نامی به جز حسن بن علی نشنیدم .


نامی که هرگز نتوانستم
نامی در کنار ان بگنجانم .
بی گمان که خاک تن من
جز با غبار بقیع اغشته نشده
و دربدو تولدم بی شک به جای اذان،
روضه تو را در گوشم خوانده اند
که اینگونه خود را شیدای تو میبینم .



مرا چه باکی است از اتش دوزخ
که چون در میان هاله های ان مرا رها کردند
باز من دامن کریم تو را رها نخواهم کرد .


هنگامی که برای گرفتن دستان گنهکارم
قدمهایت را برداری اتش چه شرمگین خواهد شد
از زبانه کشیدن، و ابراهیم بیاید
و ببیند که کدامین گلستان زیباتر است؟.



زندگی چیزی جز عشق تو را به من نشان نداد
و دل بهانه ای جز دیدارت در همه عمر نگرفت
بگذار که با دیدنت دلم برای همیشه خراب شود.
مرا به آبادی دل چه سود و چه نیاز؟


که در این دنیا هر دلی خراباتی شد
گویا ابدی جاویدان شد.
من اسارت دلم را به هیچ آزادی نفروشم
که زندانبانی چون حسن بن علی جرعه ای
جز می به من ارزانی نمیدارد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نیمه ی ماه صیام

شب قدر است ای دل، نیمه ماه صیام آمد
سروش غیب گفتا، مجتبی، دوم امام آمد
ز بام آسمان ها، نورباران تا فضای خاک
به بیت حضرت زهرا علیهاالسلام نگر ماهِ تمام آمد

گلی از گلشن آل محمد صلی الله علیه و آله آشکارا شد
ز صلحش مکتب آل محمد صلی الله علیه و آله مستدام آمد
قیام سرخ عاشورا، حسین بر پا به دنیا کرد
ولی صلح حسن، بنیان این نیکو قیام آمد

شبی زیبا گلی رعنا پدید از دامن زهرا
ز صلحش، مکتب اسلام را بس انسجام آمد
جمال دومین ماه منیر عشق پیدا شد
ز صلحش، مکتب شیعه بری از اتهام آمد



شب عشق است یا هنگام وصل چهره معشوق
ز میلاد شریفش، دهر را نیکو نظام آمد
خموشی پیشه کن ای مسکین ز توصیفش
به درگاه شریفش، هدیه ما یک سلام آمد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

السلام‌علیک یا ابا‌محمّد الحسن بن علی

رایحه‌ی دل‌نواز میلاد سبط پیامبر
تمام هستی را مملو از شعف ساخته است.

بلبلان خوش آهنگ آمدنش را مژده می‌دهند.
حسن، یادگار فاطمه، ابن علی،
یکی از دو سرور اهل فردوس،
جهان را با قدومش دلشاد ساخته است.

مصطفی عاشق مجتبی بود كه فرمود
«اللّهُم اِنّی اُحِبُّهُ فَاَحبِبهُ وَ اَحِبّ مَن یُحبُّهُ»
خداوندا من او را دوست دارم، تو نیز دوستار او
و هر آن كه او را دوست بدارد باش.

قناریان در موسم رمضان
آهنگ شکوفایی غنچه‌ی ریحانه‌ی نبی را، نواخته‌اند
و در گلستان گیتی به یُمن آمدنش نغمه‌ی شادی سر داده‌اند.

و من خاکی با چشمانی شوق آگین در جنت دلم،
به طواف خانه‌ی این غنچه‌ی باغ نبی پرداخته‌ام
و زمزمه می‌کنم:
« یا وجیهاً عندالله، اشفع لنا عندالله»
ای آن كه نزد پروردگار آبرومندی
ما را نیز در پیشگاه او یاد آر.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

می‌آیی از آبی‌ترین کرانه‌های نور؛
تا سخاوت دریایی تو عرصه‌ای باشد
برای طلوع دومین خورشید امامت در تیرگی زمین.

کریم اهل بیت، ‌ای باغبان نور!
با خنده‌های غنچه به مهمانی آمدی،
ما جشن آفتابی آیینه تو را
در چهره علی به تماشا نشسته‌‌ایم
امروز، گل به خانه زهرا رسیده است
یعنی خدا جمال تو را آفریده است.


ای کمال سخاوت!
زمین آغوش خود را گشوده است تا با تو بپیوندد
و دل بی‌قرار خود را به دریای تو بزند.

یا کریم اهل بیت!
تو آن آیه‌ای که از سوره کوثر نازل می‌شوی
تا منجی روز محشر باشی.

تو آمدی و پرده‌های شب را کنار زدی
تا در زلالی سینه‌ات،
پرنده ‌ایمان، دوباره اوج بگیرد.

درآ که در دل خسته توان درآید باز
بیا که در تن مرده روان درآید باز


چشمه سخاوت
امشب، هر ستاره‌ای را که رصد می‌کنم،
نام تو را می‌بینم که به وسعت یک آسمان شکیبایی،
می‌درخشد و شوق پرواز را در دل عاشقانت به تپش وامی‌دارد.

دست‌های نیازمان را از چشمه سخاوتت کوتاه مکن؛
بگذار با وضو در نور امامتت،
شیرینی کرامتت را چشیده باشیم!

ای شعله خدا
هم‌‌خانه با حسین
هم‌شانه با علی
چون چلچراغ علم
بر دل خوش آمدی!
امام غربت
ای امام غربت!
آن‌که از آبروی تو وساطت می‌طلبد،
تشنه باران هدایت توست و آن‌که حاجت را بهانه کرده،
تشنه رفاقت با تو.

به حق شادی میلادت،
قفل بسته چشمان ما را با عنایت و کرمت بگشای
تا طعم سفره مهربانی تو را بچشیم؛

که هیچ زخمی از بارش کرامت بارانی‌ات بی‌مرهم نمی‌ماند؛
یا کریم اهل هدایت!