موضوع: مشاعره با اشعار زیبای مهدوی

يوسف مصري نمي آيد به كنعان دلم
بازسر را مي گذارد غم به دامان دلم

بي حضورچتر دستانت ببين يعقوب وار
مانده ام امشب دوباره زير باران دلم

میان خشکی این شهر مانده ام عمری

دلم بهانۀ دریا گرفته آقاجان!

کجا جزیرۀ خضراست من نمی دانم

دلم برای همان جا گرفته آقاجان!

نوح من ! خاصيت عشق است امواج بلند
كشتي ات را بشكن و بنشين به طوفان دلم

كي بهارت مي وزد بر گيسوان حسرتم
كي نگاهت مي شود اي خوب مهمان دلم ؟

من که آدم نشدم تا برسم خدمت تو

چه کنم این دلم از هجر خمار است هنوز

پدر و جد و همه ایل و تبارم به فدات

داغ هجر تو در این ایل و تبار است هنوز

زد نقش مهر روی تو بر دل چنان كه اشك
آئینه دار چهره ات ای ماه منظر است

ای رفته از برابر یاران" مشفقت"
رویت به هر چه می نگرم در برابر است

تکیه به وفای ما نکن آقا جان

گریه تو برای ما نکن آقا جان

بهر فرجت خودت بیا کاری کن

دل خوش به دعای ما مکن آقا جان

نوح من ! خاصیت عشق است امواج بلند
كشتی ات را بشكن و بنشین به طوفان دلم

كی بهارت می وزد بر گیسوان حسرتم
كی نگاهت می شود ای خوب مهمان دلم؟

من و دل کندن از مهدی(عج) محاله
دلم با دلبرم در شور و حاله

به امیدی که بینم روی خوبش
فراموشی مولا یک خیاله

هر سحر گويد مؤذن با نواي تازه‏اي
مجري احكام داور كي تو مي‏آيي ز در

كربلا، مكّه، مدينه، كاظمين، مشهد، نجف
سامرا، گويند يكسر كي تو مي‏آيي ز در

روحانیت از روح و روانم شده بیرون.

در جمجمه جز جوش و اسف هیچ ندانم.
.

زین وضع اسف بار امیدم همه این است.
کز منتظران مه موعود جهانم .