موضوع: مشاعره

در کوی نیک نامی ما را گذر ندادند


گر تو نمی پسندی تغیر کن قضا را

از عشق من به هر سو در شهر گفتگویی ست




من عاشق تو هستم این گفتگو ندارد

در دو چشم تو خدا جا دارد
عشق با چشم تو معنا دارد

در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

بدان امید دهم جان که خاک کوی تو باشم

من از هجران روی یار می ترسم
من از این فاصله بسیار می ترسم

میروم اما نمی پرسم ز خویش

ره کجا منزل کجا مقصود چیست

بوسه میبخشم ولی خود غافلم

کاین دل دیوانه را معبود کیست؟!

تو کیستی،که اینگونه،بی تو بی تابم؟
شب از هجوم خیالت نمی برد خوابم

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم





لطف ها میکنی ای خاک درت تاج سرم

مرا رود و تو را دریا کشیدند
مرا پایین تو را بالا کشیدند

برای خواهش چشمان من بود
که این گونه تو را زیبا کشیدند

دلا بسوز که سوز تو کارها بکند
دعای نیم شبی دفع صد بلا بکند