ملکوت* گامی تارهایی *
11-01-2011, 01:29
غيبت يا غفلت
بلای جانسوز عصرما غيبت نيست ، غفلت است ...
کدام عاشقی بی ياد معشوق زيستن می تواند؟
کدام عاشقی بی خاطره معشوق يک لحظه سر می کند ؟
کدام عاشقی هرازگاه به ياد معشوق می افتد ومحبوب را در رديف ديگر امور روزانه خويش می‌بيند؟
کدام عاشق هجران کشيده ای ، خورد و خوراک و خواب و لذت می‌فهمد ؟
اين ننگ و عار برای معشوق نيست که از معشوق بشنود که ما تو را از ياد نمی‌بريم و مراعات تو را فرو نمی گذاريم و او ...
و او بی اشتياق زيارت معشوق سرکند و يا او را فرو بگذارد ؟
اين اوج بی معرفتی محب نيست که بداند و بشنود که محبوب به شادمانی او شاد می شود، با اندوه او غمگين می‌گردد ، مريضی‌اش محبوب را بيمار می کند ،هرگاه دست به دعا بردارد، محبوب آمين می‌گويد و آن زمان که سکوت کند،محبوب برايش و به جايش دعا می کند و او سر از پای نشناسد و قالب تهی نکند؟
آری بلای جانسوز عصر ما غفلت است، غيبت نيست. و غيبة منا . او غيب نيست ، پرده برچشمهای ماست .
چه کسی صادقانه دست به دعا برآورده است، مخلصانه امام خويش را طلب کرده است ، و پاسخ نگرفته است؟...
هرکس به قدر جام معرفت خويش ،از دستهای امام نوش می‌کند .
امام دست نيافتنی نيست ، دستهای مابسته است .
امام در پرده غيبت نيست ، پرده برچشمهای ماست .
و آنچه ما را از زيارت امام محروم می کند ،غيبت امام نيست، غفلت ماست .
سيد مهدی شجاعی
بلای جانسوز عصرما غيبت نيست ، غفلت است ...
کدام عاشقی بی ياد معشوق زيستن می تواند؟
کدام عاشقی بی خاطره معشوق يک لحظه سر می کند ؟
کدام عاشقی هرازگاه به ياد معشوق می افتد ومحبوب را در رديف ديگر امور روزانه خويش می‌بيند؟
کدام عاشق هجران کشيده ای ، خورد و خوراک و خواب و لذت می‌فهمد ؟
اين ننگ و عار برای معشوق نيست که از معشوق بشنود که ما تو را از ياد نمی‌بريم و مراعات تو را فرو نمی گذاريم و او ...
و او بی اشتياق زيارت معشوق سرکند و يا او را فرو بگذارد ؟
اين اوج بی معرفتی محب نيست که بداند و بشنود که محبوب به شادمانی او شاد می شود، با اندوه او غمگين می‌گردد ، مريضی‌اش محبوب را بيمار می کند ،هرگاه دست به دعا بردارد، محبوب آمين می‌گويد و آن زمان که سکوت کند،محبوب برايش و به جايش دعا می کند و او سر از پای نشناسد و قالب تهی نکند؟
آری بلای جانسوز عصر ما غفلت است، غيبت نيست. و غيبة منا . او غيب نيست ، پرده برچشمهای ماست .
چه کسی صادقانه دست به دعا برآورده است، مخلصانه امام خويش را طلب کرده است ، و پاسخ نگرفته است؟...
هرکس به قدر جام معرفت خويش ،از دستهای امام نوش می‌کند .
امام دست نيافتنی نيست ، دستهای مابسته است .
امام در پرده غيبت نيست ، پرده برچشمهای ماست .
و آنچه ما را از زيارت امام محروم می کند ،غيبت امام نيست، غفلت ماست .
سيد مهدی شجاعی