ملکوت* گامی تارهایی *
30-01-2011, 04:47
http://www.askquran.ir/gallery/images/5405/1_f_048m_d2eafad.gif
بوی غربت حنجرهات، جهانی را غریبانه به گریه میاندازد.
نفسهای غریبانهات، گریبانت را آغشته غریبترین پیراهنها کرده است.
در پیراهنت، غریبترین یوسفها گریه میکنند ستارههای آسمان، از چشمهایت لبریز شدهاند. جهانی اندوه، خانهات را لبریز کرده است. سقف خانهات گریه میکند. فرداهای تنهاییاش را؛ شبهایی را که باید بیتو به خوابهای سراسر کابوس برود، بیآنکه چشمهایت را در روشنایی کمسوی چراغ، بر پهنایش بچرخانی.
ذکر «أَمَّنْ یُجیبُ»، دیوارهای خانه را در تکان گریه میلرزاند.
ستارههای آسمان، یکی یکی از دهانت در کاسهای از خون میافتند.
ماه، در صورتت خوابیده است. ماه، روشن و روشنتر میشود.
قطرههای خون، صورت ماه را رنگ میکنند. ماه، سرختر و سرختر میشود؛ سرختر از گونههای بیرنگت، گونههای رنگ پریده آغشته به خونت.
نسیم در پیراهنت، زخم سینهات را مویه میکند.
جهان از سرما میلرزد. بسترت در آتش تب میسوزد. گره گره به آخر جهان نزدیکتر میشوی. نفسهای نیمه کارهات، آغشته بهشتند؛ آغشته بوی خداوند، آغشته با ران، آغشته ابرهایی که بهارها را گریه میکنند؛ بهارهایی که با بغضهای تلخ تو شکوفه خواهند داد.
در خاک بقیع، در بقیع بیبقعه، زیر گرمای سوزانی که عرق پرواز را بر بالهای غربت کبوتران شعله میکشد.
http://www.askquran.ir/gallery/images/5405/1_f_048m_d2eafad.gif
بوی غربت حنجرهات، جهانی را غریبانه به گریه میاندازد.
نفسهای غریبانهات، گریبانت را آغشته غریبترین پیراهنها کرده است.
در پیراهنت، غریبترین یوسفها گریه میکنند ستارههای آسمان، از چشمهایت لبریز شدهاند. جهانی اندوه، خانهات را لبریز کرده است. سقف خانهات گریه میکند. فرداهای تنهاییاش را؛ شبهایی را که باید بیتو به خوابهای سراسر کابوس برود، بیآنکه چشمهایت را در روشنایی کمسوی چراغ، بر پهنایش بچرخانی.
ذکر «أَمَّنْ یُجیبُ»، دیوارهای خانه را در تکان گریه میلرزاند.
ستارههای آسمان، یکی یکی از دهانت در کاسهای از خون میافتند.
ماه، در صورتت خوابیده است. ماه، روشن و روشنتر میشود.
قطرههای خون، صورت ماه را رنگ میکنند. ماه، سرختر و سرختر میشود؛ سرختر از گونههای بیرنگت، گونههای رنگ پریده آغشته به خونت.
نسیم در پیراهنت، زخم سینهات را مویه میکند.
جهان از سرما میلرزد. بسترت در آتش تب میسوزد. گره گره به آخر جهان نزدیکتر میشوی. نفسهای نیمه کارهات، آغشته بهشتند؛ آغشته بوی خداوند، آغشته با ران، آغشته ابرهایی که بهارها را گریه میکنند؛ بهارهایی که با بغضهای تلخ تو شکوفه خواهند داد.
در خاک بقیع، در بقیع بیبقعه، زیر گرمای سوزانی که عرق پرواز را بر بالهای غربت کبوتران شعله میکشد.
http://www.askquran.ir/gallery/images/5405/1_f_048m_d2eafad.gif