فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*
05-04-2011, 03:18
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/24471421182475330622.gif (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/60761881906684514984.gif)https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/60761881906684514984.gif (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/60761881906684514984.gif)https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/74102283929908197519.gif (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/60761881906684514984.gif)
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/41191113753204479364.jpg (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/41191113753204479364.jpg)
گفتگو با جانباز ، ايثارگر و ازاده قهرمان " پيمان اديبي"
خوش به حال آنهايی که رفتند و اين همه ظلمی که در حق جانبازان و آزادگان ، ناروا روا می شود را نمی بينند .
من ( جانباز ، ايثارگر ، آزاده) بر اساس وظيفه شرعی که بر گردنم بود رفتم . بی هيچ چشم داشت ، منت و توقعی (اصلا در آن زمان قوانين اينچنينی وجود نداشت ) ولی الآن گاهی واقعا دلم می گيرد و از زنده بودنم پشيمان می شوم .
منی که بخاطر دين و ملتم در برابر متجاوز ايستادم تا باقی ملت در آرامش زندگی کنند ، الآن می بايست بر روی ويلچر يا با عصای سپيد ، با ماسک اکسيژن با اعصاب در هم و خراب که موجب صلب آسايش سر و همسر می شود، و و و ... زندگی کنم و هيچ حقی برای خود قائل نشوم ! و مسئولين نظام نيز همچنين !
خوش به حال آنهايی که رفتند و اين همه ظلمی که در حق جانبازان و آزادگان ، ناروا روا می شود را نمی بينند . آيا کسی در آن زمان باور می کرد به محض تمام شدن جنگ ، تمامی شور و حرارت و مسايل پيرامون آن به اين سرعت به حالت جمود برسد؟ آيا حال که جنگ تمام شد ديگر احتياجی به جانفشانی و از جان گذشتن نمی باشد؟
آيا طبقه متوسط و زير متوسط جامعه که عمدتا در انقلاب و جنگ مشارکت داشتند محکوم به فراموشی هستند؟
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/37582531318179653498.jpg (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/37582531318179653498.jpg)
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/41191113753204479364.jpg (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/41191113753204479364.jpg)
گفتگو با جانباز ، ايثارگر و ازاده قهرمان " پيمان اديبي"
خوش به حال آنهايی که رفتند و اين همه ظلمی که در حق جانبازان و آزادگان ، ناروا روا می شود را نمی بينند .
من ( جانباز ، ايثارگر ، آزاده) بر اساس وظيفه شرعی که بر گردنم بود رفتم . بی هيچ چشم داشت ، منت و توقعی (اصلا در آن زمان قوانين اينچنينی وجود نداشت ) ولی الآن گاهی واقعا دلم می گيرد و از زنده بودنم پشيمان می شوم .
منی که بخاطر دين و ملتم در برابر متجاوز ايستادم تا باقی ملت در آرامش زندگی کنند ، الآن می بايست بر روی ويلچر يا با عصای سپيد ، با ماسک اکسيژن با اعصاب در هم و خراب که موجب صلب آسايش سر و همسر می شود، و و و ... زندگی کنم و هيچ حقی برای خود قائل نشوم ! و مسئولين نظام نيز همچنين !
خوش به حال آنهايی که رفتند و اين همه ظلمی که در حق جانبازان و آزادگان ، ناروا روا می شود را نمی بينند . آيا کسی در آن زمان باور می کرد به محض تمام شدن جنگ ، تمامی شور و حرارت و مسايل پيرامون آن به اين سرعت به حالت جمود برسد؟ آيا حال که جنگ تمام شد ديگر احتياجی به جانفشانی و از جان گذشتن نمی باشد؟
آيا طبقه متوسط و زير متوسط جامعه که عمدتا در انقلاب و جنگ مشارکت داشتند محکوم به فراموشی هستند؟
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/37582531318179653498.jpg (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/37582531318179653498.jpg)