نرگس منتظر
23-04-2011, 09:05
http://shiaupload.ir/images/oytzuc9t5vp29ghjveig.gifhttp://www.askquran.ir/attachment.php?attachmentid=10759&stc=1&d=1240421950http://shiaupload.ir/images/oytzuc9t5vp29ghjveig.gif
http://www.shiaupload.ir/images/14017285938223893370.gif
روش فاش کردن رازهای خصوصی
در زندگی اموری وجود دارد که آگاه شدن دیگران از آن مخاطراتی در پی دارد و موجب آسیب رسیدن به زندگی می‌شود. در حیات اجتماعی، اموری از زندگی آشکار است و در دید دیگران قرار دارد. این بخش را می‌توان قلمرو عمومی و مشترک زندگی نامید. اما بخش دیگری از آن خصوصی است و باید از دید دیگران پنهان باشد؛ راز در این قسمت قرار می‌گیرد. بنابراین، راز را با دو کلیدواژه مهم می‌توان تفسیر کرد: امور خصوصی و منافع زندگی.
زندگی مصالحی دارد که گاه به واسطه آشکار شدن امور خصوصی به خطر می‌افتد و آسیب می‌بیند. راز آن امر خصوصی است که آشکار شدنش موجب زیان و خسارت می‌شود. این خسارت می‌تواند مالی، آبرویی و حتی جانی باشد. امام صادق(ع) تعبیر بسیار زیبایی درباره خصوصی و محرمانه بودن راز دارند. ایشان می‌فرماید: «راز تو جزئى از خون توست، پس نباید در رگ‌هاى غیر تو جریان یابد» (بحارالأنوار، ج 75، ص 71، ح15)
موضوع راز محدود به امور منفی و زشت افراد نمی‌شود. هر کاری که انسان انجام می‌دهد، هر تصمیمی که می‌گیرد، هر برنامه‌ای که برای زندگی دارد و خلاصه، هر امری که به زندگی مربوط می‌شود نیز می‌تواند داخل موضوع راز باشد. بنابر این، نباید تصور كرد که فقط کارهای زشت و ناروا راز به شمار می‌رود.
هرچه دامنه اطلاع دیگران از امور زندگی افراد بیشتر باشد دامنه تأثیرگذاری آنان بیشتر می‌شود. توجه به دو نکته در تبیین این امر لازم است: یکی اینکه دیگران بر زندگی ما تأثیر می‌گذارند و دیگر اینکه آنان براساس اطلاعاتشان از زندگی دیگران، در مورد تأثیر خود برنامه‌ریزی می‌كنند. در زندگی اجتماعی، بخشی از روند زندگی را کنش دیگران تعیین می‌کند. دیگران معمولاً براساس اطلاعاتی که از افراد دارند، اندازه و نوع تأثیر خود را تنظیم می‌کنند.
بر همین اساس، هر چه اطلاع دیگران از زندگی ما کمتر باشد دامنه تأثیر و دخالت دیگران محدود و امنیت زندگی بیشتر می‌شود. به همین دلیل، امام علی(ع) می‌فرماید: كسى كه سینه‌اش گنجایش رازش را نداشته باشد، در امان نیست (غررالحكم، ح 10676)
setarehبنابراین، تا حد ممکن، باید در حفاظت از اطلاعات زندگی کوشید.setareh
به همین دلیل، امام علی(ع) بر نقش رازپوشی در موفقیت کارها تأکید می‌ورزد و می‌فرماید: موفق‌ترین كارها كارى است كه با كتمان كامل صورت گیرد» (غررالحكم، ح 3284).
گذشته از میزان آگاهی، عنصر دیگر تعداد افراد آگاه از راز است. هرچه تعداد افراد آگاه از راز بیشتر شود تعداد آسیب‌زنندگان نیز افزایش می‌یابد. طبیعی است كه چند نفر بیش از یک نفر می‌توانند آسیب وارد كنند. تعدد رازدانان موجب گسترش تعداد نیروهای تأثیرگذار بر زندگی می‌شود و همین امر دامنه درگیری فرد با دیگرانِ تأثیرگذار را افزایش می‌دهد. این مشكلی بزرگ به شمار می‌رود و باعث افزایش هزینه‌های مادی و روانی زندگی می‌شود. بنابراین، باید بیشتر سعی كرد تا دامنه رازدانان کاهش یابد.
راز تا پنهان است، در اختیار فرد است و اگر آشکار شود، فرد اسیر آن می‌شود. بنابراین، برای حفظ تسلط بر زندگی و مدیریت آن، باید از رازهای زندگی حفاظت كرد.
در باره نسبت ما با راز دیگران دو مسئله عمده وجود دارد: رازجویی و رازگویی. برخی وسوسه رازجویی دارند و پیوسته درصدد آگاهی از اسرار دیگرانند. برای اینان خیلی هیجان‌انگیز است كه از امور پنهان و خصوصی دیگران مطلع شوند و بر این كار حریصند.
این كار، در حقیقت، تجاوز به حقوق دیگران و ورود غیر مجاز به حریم خصوصی آنان است كه بخشی از آن در متون دینی با عنوان عیب‌جویی شناخته شده است و روایات متعددی دارد. از سوی دیگر، پس از آگاهی، نوبت به بازگو كردن آن برای دیگران می‌رسد. برخی وسوسه رازگویی دارند و اگر چیزی از دیگران بدانند، نمی‌توانند آن را پنهان كنند.
اینان به شدت به فاش كردن راز دیگران و بازگو كردن آن حریصند و از آن لذت می‌برند. فرد باید بداند كه به فرموده امام علی(ع)، اگر سینه او از آن راز به تنگ آمده، سینه فرد دیگر برای آن راز تنگ‌تر است (بحارالانوار، ج 77، ص 227)، لذا تا آنجا كه امكان دارد، باید از این انتقال خودداری كرد.
افراد هوشمند برای راز خود طبقه‌بندی خاصی دارند. آینده‌نگری اقتضا می‌كند كه برخی رازها هیچ‌گاه و برای هیچ كس گفته نشود و برخی نیز به تناسب شرایط و ضرورت‌ها باید طبقه‌بندی شوند و هر رده از اسرار جز در ضرورت خاص خود منتقل نشود.
افراد باتقوا انسان‌های توانمندی هستند كه قدرت مقاومت در برابر رازجویی و رازگویی خود و دیگران را دارند. لذا به وسوسه كشف راز دیگران و به وسوسه بازگو كردن راز خود و دیگران پاسخ نمی‌دهند.
منبع: تبیان
http://www.shiaupload.ir/images/14017285938223893370.gif
http://www.shiaupload.ir/images/14017285938223893370.gif
روش فاش کردن رازهای خصوصی
در زندگی اموری وجود دارد که آگاه شدن دیگران از آن مخاطراتی در پی دارد و موجب آسیب رسیدن به زندگی می‌شود. در حیات اجتماعی، اموری از زندگی آشکار است و در دید دیگران قرار دارد. این بخش را می‌توان قلمرو عمومی و مشترک زندگی نامید. اما بخش دیگری از آن خصوصی است و باید از دید دیگران پنهان باشد؛ راز در این قسمت قرار می‌گیرد. بنابراین، راز را با دو کلیدواژه مهم می‌توان تفسیر کرد: امور خصوصی و منافع زندگی.
زندگی مصالحی دارد که گاه به واسطه آشکار شدن امور خصوصی به خطر می‌افتد و آسیب می‌بیند. راز آن امر خصوصی است که آشکار شدنش موجب زیان و خسارت می‌شود. این خسارت می‌تواند مالی، آبرویی و حتی جانی باشد. امام صادق(ع) تعبیر بسیار زیبایی درباره خصوصی و محرمانه بودن راز دارند. ایشان می‌فرماید: «راز تو جزئى از خون توست، پس نباید در رگ‌هاى غیر تو جریان یابد» (بحارالأنوار، ج 75، ص 71، ح15)
موضوع راز محدود به امور منفی و زشت افراد نمی‌شود. هر کاری که انسان انجام می‌دهد، هر تصمیمی که می‌گیرد، هر برنامه‌ای که برای زندگی دارد و خلاصه، هر امری که به زندگی مربوط می‌شود نیز می‌تواند داخل موضوع راز باشد. بنابر این، نباید تصور كرد که فقط کارهای زشت و ناروا راز به شمار می‌رود.
هرچه دامنه اطلاع دیگران از امور زندگی افراد بیشتر باشد دامنه تأثیرگذاری آنان بیشتر می‌شود. توجه به دو نکته در تبیین این امر لازم است: یکی اینکه دیگران بر زندگی ما تأثیر می‌گذارند و دیگر اینکه آنان براساس اطلاعاتشان از زندگی دیگران، در مورد تأثیر خود برنامه‌ریزی می‌كنند. در زندگی اجتماعی، بخشی از روند زندگی را کنش دیگران تعیین می‌کند. دیگران معمولاً براساس اطلاعاتی که از افراد دارند، اندازه و نوع تأثیر خود را تنظیم می‌کنند.
بر همین اساس، هر چه اطلاع دیگران از زندگی ما کمتر باشد دامنه تأثیر و دخالت دیگران محدود و امنیت زندگی بیشتر می‌شود. به همین دلیل، امام علی(ع) می‌فرماید: كسى كه سینه‌اش گنجایش رازش را نداشته باشد، در امان نیست (غررالحكم، ح 10676)
setarehبنابراین، تا حد ممکن، باید در حفاظت از اطلاعات زندگی کوشید.setareh
به همین دلیل، امام علی(ع) بر نقش رازپوشی در موفقیت کارها تأکید می‌ورزد و می‌فرماید: موفق‌ترین كارها كارى است كه با كتمان كامل صورت گیرد» (غررالحكم، ح 3284).
گذشته از میزان آگاهی، عنصر دیگر تعداد افراد آگاه از راز است. هرچه تعداد افراد آگاه از راز بیشتر شود تعداد آسیب‌زنندگان نیز افزایش می‌یابد. طبیعی است كه چند نفر بیش از یک نفر می‌توانند آسیب وارد كنند. تعدد رازدانان موجب گسترش تعداد نیروهای تأثیرگذار بر زندگی می‌شود و همین امر دامنه درگیری فرد با دیگرانِ تأثیرگذار را افزایش می‌دهد. این مشكلی بزرگ به شمار می‌رود و باعث افزایش هزینه‌های مادی و روانی زندگی می‌شود. بنابراین، باید بیشتر سعی كرد تا دامنه رازدانان کاهش یابد.
راز تا پنهان است، در اختیار فرد است و اگر آشکار شود، فرد اسیر آن می‌شود. بنابراین، برای حفظ تسلط بر زندگی و مدیریت آن، باید از رازهای زندگی حفاظت كرد.
در باره نسبت ما با راز دیگران دو مسئله عمده وجود دارد: رازجویی و رازگویی. برخی وسوسه رازجویی دارند و پیوسته درصدد آگاهی از اسرار دیگرانند. برای اینان خیلی هیجان‌انگیز است كه از امور پنهان و خصوصی دیگران مطلع شوند و بر این كار حریصند.
این كار، در حقیقت، تجاوز به حقوق دیگران و ورود غیر مجاز به حریم خصوصی آنان است كه بخشی از آن در متون دینی با عنوان عیب‌جویی شناخته شده است و روایات متعددی دارد. از سوی دیگر، پس از آگاهی، نوبت به بازگو كردن آن برای دیگران می‌رسد. برخی وسوسه رازگویی دارند و اگر چیزی از دیگران بدانند، نمی‌توانند آن را پنهان كنند.
اینان به شدت به فاش كردن راز دیگران و بازگو كردن آن حریصند و از آن لذت می‌برند. فرد باید بداند كه به فرموده امام علی(ع)، اگر سینه او از آن راز به تنگ آمده، سینه فرد دیگر برای آن راز تنگ‌تر است (بحارالانوار، ج 77، ص 227)، لذا تا آنجا كه امكان دارد، باید از این انتقال خودداری كرد.
افراد هوشمند برای راز خود طبقه‌بندی خاصی دارند. آینده‌نگری اقتضا می‌كند كه برخی رازها هیچ‌گاه و برای هیچ كس گفته نشود و برخی نیز به تناسب شرایط و ضرورت‌ها باید طبقه‌بندی شوند و هر رده از اسرار جز در ضرورت خاص خود منتقل نشود.
افراد باتقوا انسان‌های توانمندی هستند كه قدرت مقاومت در برابر رازجویی و رازگویی خود و دیگران را دارند. لذا به وسوسه كشف راز دیگران و به وسوسه بازگو كردن راز خود و دیگران پاسخ نمی‌دهند.
منبع: تبیان
http://www.shiaupload.ir/images/14017285938223893370.gif