ملکوت* گامی تارهایی *
12-06-2011, 20:24
بازیابی هویت ملی ایرانیان در قرن چهارم
آناهید خزیر: دکتر اصغر دادبه در نوزدهمین مجموعه «درسگفتارهایی درباره نظامی» که در مرکز فرهنگی شهرکتاب برگزار شد به بررسی نظامی و حکمت ایرانی و مقایسه میان منشها و روشهای نظامی و حکمت ایرانی پرداخت.
در میان شاعران زبان فارسی، عنوان حکیم به چند تن از شاعران اطلاق میشود؛ حکیم فردوسی، حکیم عمر خیام، حکیم سنایی، حکیم نظامی و حکیم خاقانی. نشست درس گفتارهایی درباره نظامی با طرح این پرسش و پاسخ به آن برگزار شد که چرا به نظامی و شاعران مذکور حکیم میگویند و ویژگیهای حکمت نظامی کدام است؟
دادبه در ادامه سخنانش گفت: ایرانیان قرن چهارم، در جریان بازیابی هویت ملی خود، مثلثی از هویت را احیاء کردند. نخستین ضلع مثلث، زبان و ادب ملی بود. بهدرستی هم اگر ملتی زبان خود را از دست بدهد، منقرض میشود؛ ضلع دوم اسطوره و تاریخ ملی است و ضلع سوم حکمت و فلسفهی ملی. در واقع هر ملت کهنی در تمدن خود این سه ضلع را دارد. حتی ملتهایی که تازه به عرصه رسیدهاند، در جستوجوی چنین هویتیاند. مصادرههایی هم که از شخصیتهای تاریخی و فرهنگی ما صورت میگیرد، برای دستیابی به چنین هویتی است.
قرن چهارم، عصر زرین فرهنگ ایران است و هر آنچه فکر کنیم به ظهور رسیده است، بنیان آن را بزرگانی همانند ابن سینا، بیرونی و فردوسی و دیگر همرزوگارانشان، در این قرن گذاشتهاند. در دورههای بعد، ابتکاری صورت نگرفت و هر چه بود گسترش و تکمیل بنیانهای گذشته بود. در این سده، بزرگترین قهرمان عقل، در معنای عقل ارسطویی، ابنسیناست. درست است که فارابی پیشرو او بود اما مباحث عمدهی این حوزه و رفتن بهسوی حکمت مشرقی، با ابن سینا شروع شد.
http://s18.rimg.info/f3d1b287c28ff92a60b32fea566edba5.gif
آناهید خزیر: دکتر اصغر دادبه در نوزدهمین مجموعه «درسگفتارهایی درباره نظامی» که در مرکز فرهنگی شهرکتاب برگزار شد به بررسی نظامی و حکمت ایرانی و مقایسه میان منشها و روشهای نظامی و حکمت ایرانی پرداخت.
در میان شاعران زبان فارسی، عنوان حکیم به چند تن از شاعران اطلاق میشود؛ حکیم فردوسی، حکیم عمر خیام، حکیم سنایی، حکیم نظامی و حکیم خاقانی. نشست درس گفتارهایی درباره نظامی با طرح این پرسش و پاسخ به آن برگزار شد که چرا به نظامی و شاعران مذکور حکیم میگویند و ویژگیهای حکمت نظامی کدام است؟
دادبه در ادامه سخنانش گفت: ایرانیان قرن چهارم، در جریان بازیابی هویت ملی خود، مثلثی از هویت را احیاء کردند. نخستین ضلع مثلث، زبان و ادب ملی بود. بهدرستی هم اگر ملتی زبان خود را از دست بدهد، منقرض میشود؛ ضلع دوم اسطوره و تاریخ ملی است و ضلع سوم حکمت و فلسفهی ملی. در واقع هر ملت کهنی در تمدن خود این سه ضلع را دارد. حتی ملتهایی که تازه به عرصه رسیدهاند، در جستوجوی چنین هویتیاند. مصادرههایی هم که از شخصیتهای تاریخی و فرهنگی ما صورت میگیرد، برای دستیابی به چنین هویتی است.
قرن چهارم، عصر زرین فرهنگ ایران است و هر آنچه فکر کنیم به ظهور رسیده است، بنیان آن را بزرگانی همانند ابن سینا، بیرونی و فردوسی و دیگر همرزوگارانشان، در این قرن گذاشتهاند. در دورههای بعد، ابتکاری صورت نگرفت و هر چه بود گسترش و تکمیل بنیانهای گذشته بود. در این سده، بزرگترین قهرمان عقل، در معنای عقل ارسطویی، ابنسیناست. درست است که فارابی پیشرو او بود اما مباحث عمدهی این حوزه و رفتن بهسوی حکمت مشرقی، با ابن سینا شروع شد.
http://s18.rimg.info/f3d1b287c28ff92a60b32fea566edba5.gif