روزی که "گورکی" زیر فشار و سانسور حکومت، در فقر مرد

[ملکوت* گامی تارهایی *]

http://khabar.khabaronline.ir/images/position28/2011/6/21994_20_10_.jpg


به مناسبت سالروز مرگ "ماکسیم گورکی" ادیب بزرگ و نویسنده شهیر روسیه (1936م)
آلکسی ماکسیمویچ پشکوف معروف به آلکسی ماکسیمویچ پشکوف معروف به ماکسیم گورکی نویسنده بلندآوازه روسی در 28 مارس 1868م در شهر گورکی گراد روسیه به دنیا آمد.
ماکسیم گورکی نویسنده بلندآوازه روسی در 28 مارس 1868م در شهر گورکی گراد روسیه به دنیا آمد. وی در پنج سالگی پدر خود را از دست داد و تحت سرپرستی پدربزرگش قرار گرفت. گورکی پس از مدتی به دلیل فقر مالی به کارهای گوناگون روی آورد و مشاغل مختلفی تجربه کرد تا بتواند هزینه زندگی را تامین نماید.
از این رو، خانه پدربزرگ را ترک کرد و تنها و بی‏کس، به سوی سرنوشت نامعلوم خویش رهسپار گردید. وی دراین سال‏ها با سواد کمی که داشت به مطالعه روی آورد وضمن آشنایى با آثار ادبی روسیه، تصمیم گرفت، خود اثری را به نگارش درآورد. گورکی در سال 1895م به صورت جدی به کارهای ادبی پرداخت و لقب ماکسیم گورکی به معنی تلخ را به عنوان نام ادبی و مستعار خویش برگزید.
تنگ‏دستی و فقر و بی‏بهره بودن از محبت والدین و ناکامی در زندگی، دلیل انتخاب این نام بود. با این حال، انتشار اولین داستانش در یکی از روزنامه‏های قفقاز، گورکی را در مسیر شهرت قرار داد و او را در نوشتنِ بیشتر ترغیب کرد. گورکی در اوایل قرن بیستم به مسائل اجتماعی و نهضت انقلابی کشیده شد و در این رهگذر، بسیاری از آثار ادبی خود را به مسائل انقلاب اختصاص داد.
فعالیت سیاسی گوری در این دوره موجب گشت که پیوسته تحت فشار دستگاه حکومت و سانسور قرار گیرد تا اینکه به زندان افتاد، اما به سبب بیماری اجازه خروج از کشور یافت. گورکی در سال 1902م به سبب شهرتش در خارج از کشور به عضویت افتخاری آکادمی علوم روسیه برگزیده نشد،
اما حکومت تزاری به علل سیاسی این انتخاب را رد و گورکی را بار دیگر توقیف کرد که طرفداری عامه مردم از او و نیز شهرت و محبوبیتش موجب آزادی وی گشت. گورکی سالیان بعد را در اروپا و امریکا گذراند و پس از یکدهه دوری، در سال 1913م اجازه یافت به روسیه باز گردد. از آن پس با همه قوا به فعالیت پرداخت و طی سال‏های بعد با تأسیس نشریه ادبیات جهانی و کانون خانه هنر، به عنوان پلی میان فرهنگ رایج دوره گذشته روسیه و فرهنگ جدید شوروی شناخته شد.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49951046551667643544.gif

[ملکوت* گامی تارهایی *]

ماکسیم گورکی، زندگی کاملاً عادی و بی‏تجملی داشت و دلیل شهرت او نیز، توجه به انعکاس وضع زندگی مردم عادی در نوشته‏هایش بود، سبکی که تا آن زمان در روسیه سابقه نداشت. او در آثارش با نگرشی عمیق، زندگی مردم روسیه را مورد توجه قرار داد و برای حل مشکلات اجتماع، در جستجوی راه‏های نتیجه بخش برآمد. توصیف مردم ولگرد و بینوا، سستی و رخوت و تقدیر شومِ ناشی از جهل و فقر، سکونت‏گاه‏های تاریک و متعفّن، محرومیت، میخوارگی و ذلت، محور اصلی داستان‏های گورکی را تشکیل می‏دهند.
از این‏رو، وی را بنیان‏گذار ادبیات رئالیستی سوسیالیستی یا واقع‏بینی اجتماعی خوانده‏اند که وضع مردم فقیر و خانه به دوش، موضوع اصلی کار آن را شکل می‏دهد. این سبک تاثیر زیادی بر نویسندگان پس از گورکی نهاد و با تشکیل اتحادیه نویسندگان شوروی در سال 1932، وی به ریاست این اتحادیه انتخاب شد. گورکی گرچه به ادبیاتِ واقع‏گرا و رئالیست نیمه دوم قرن نوزدهم تعلق دارد،
اما تنها کسی از نسل خویش است که در ادبیات جدید شوروی، به عنوان یک قهرمان از اصول سوسیالیسم حمایت می‏کرد. گورکی که خود نویسنده‏ای بی‏سر و سامان بوده، به خوبی از عهده توصیف دقیق زندگی مردم بی‏خانمان برآمده است. دنیای او، دنیای بینوایان و بیچارگان است و دنیای رنج و مبارزه. گورکی در ادبیات، تنها یک هدف را پیش‏چشم داشت و آن عمل و تحرک بود.
گورکی در سال‏های پایانی عمر، در کشور روسیه و خارج از آن، شهرت و محبوبیت عظیمی به دست آورد و در سراسر جهان، نویسندگان بسیاری از آثار رئالیست سوسیالیستِ او مایه گرفتند. از گورکی آثار متعددی برجای مانده که شرح زندگانی وی در سه جلد، کودکی، مادر و میراث از شاه‏کارهای درجه اول او به شمار می‏روند. ماکسیم گورکی سرانجام در 18 ژوئن 1936م در 68 سالگی درگذشت.


https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49951046551667643544.gif