فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*
02-09-2011, 16:08
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/61344058401075297928.gif
كمك های آمریكا به اسرائیل
نیم نگاهی به چهره صهیونیسم بین الملل
علی شیرازی
http://www.zitova.ir/uploads/Zionism3_54986.jpg
مدت ها پس از پیروزی مسلمانان بر حكومت صلیبی با فرماندهی امیر صلاح الدین ایوبی، اروپا به فكر تسخیر آسیا افتاد و تنها مانع را حكومت عثمانی می دید كه آن هم در اثر جنگ های داخلی و تبعیض ها سست شد و آن ها از فرصت استفاده كردند و به فكر تجزیه حكومت عثمانی افتادند.
نشست سری «سایكس پیكو» در سال 1916 میلادی ضربه نهایی را بر پیكر امپراطوری عثمانی وارد ساخت. انگلیس، فرانسه و روسیه، مناطق خاورمیانه و مستعمرات عثمانی را تقسیم كردند و فلسطین در این تقسیم بندی شوم به انگلیس رسید.
دولت انگلیس پس از این نشست - كه در آخرین سال جنگ جهانی اول بود - تمامی خاك فلسطین را در یك جنگ خونین با امپراطوری عثمانی، به اشغال خود درآورد.
بعد از این اشغال ناجوانمردانه، «بالفور» وزیر خارجه وقت انگلیس با صدور اعلامیه ای بر ضرورت تشكیل یك دولت یهودی در سرزمین فلسطین تاكید و راه را برای سلطه صهیونیسم جهانی بر مسلمین مظلوم دنیا هموار نمود.
صدور اعلامیه بالفور در سال 1917 میلادی، آغاز فاجعه و نقطه نیم نگاهی به چهره صهیونیسم بین الملل
شروعی برای دور جدید ضدیت و دشمنی یهودیان با مسلمین شد. این اعلامیه برای نخستین بار فلسطین را یك كشور یهودی تلقی كرد كه اقلیت های اعراب هم در آن حضور دارند.
با این حركت خصمانه، یهودیان سراسر جهان با استفاده ازمجوزی كه «بالفور» برایشان صادر كرده بود و با كمك و مساعدت مالی دولت های آمریكا و انگلیس و مؤسسات مالی صهیونیست ها، گروه گروه رهسپار فلسطین اشغالی شدند. ظهور حزب نازی در اروپا و وقوع جنگ دوم جهانی نیز به این مهاجرت شدت بیشتری بخشید.
انگلیس در 1920 میلادی، «هربرت صموئیل» را به حكومت فلسطین نصب نمود. هربرت با این ابتكار استكباری انگلیس، به یهود استقلال داد، زبانشان را رسمی كرد و بر روی سكه ها نام «اسرائیل» را حك نمود و در حقیقت حاكمیت صهیونیسم بر كشور فلسطین را رسمیت بخشید و پایه گذار دشمنی ای تازه با اسلام و مسلمین شد.
تجاوز آشكار انگلیس و یهودی ها به فلسطین و اسلام، عرب های مسلمان و مسیحی را به شورش واداشت، ولی حیله های انگلیس در سال 1929 میلادی آن را خاموش كرد. حق طلبی مسلمانان، چونان آتشی در زیر خاكستر بود كه در سال 1936 میلادی با فرمان اعتصاب عمومی به وسیله «محمد امین الحسنی» ، نمود پیدا كرد.
این بار نیز روباه مكار استعمار، با توطئه ای جدید، جریان را آرام كرد و قول تشكیل دو حكومت یهودی و فلسطینی داده شد كه مسلمانان زیربار نرفتند و انگلیس را از منطقه بیرون راندند.
با وجود تفاهم مسلمین و كشورهای عربی منطقه در بیرون راندن انگلیس، یهود كه با حمایت استكبار جهانی به سرزمین مقدس و با ارزشی دست یافته بود، پی گیر حاكمیت خود بر فلسطین شد و این بار با گستاخی بیشتری درصدد نفی حاكمیت اعراب بر كشور خود برآمد.
ژوزف وایتز، مدیر صندوق ملی اراضی یهود در سال 1940، در امتداد نیرنگ های قبلی خود نوشت: «در این مملكت جا برای دو ملت نیست. اگر اعراب این كشور را ترك گویند، جا برای ما باز خواهد شد و اگر اعراب بمانند، كشور باریك، بدبخت و بینوا خواهد شد. اسرائیل فقط وقتی به وجود خواهد آمد كه اعراب از اینجا به كشورهای همسایه منتقل شوند. فقط با چنین نقل و انتقالی كشور قادر خواهد شد كه میلیون ها نفر از برادران ما را جذب كند!»
چنین تفكری كه حمایت انگلیس را در شكل جدیدی به همراه داشت، در سال 1945 آمریكا را نیز به حمایت از صهیونیست ها وارد گود كرد. در سال 1947، آمریكا با همراهی شوروی سابق طی یكی از توافقات نادر خود، طرحی را به سازمان ملل عرضه كردند كه رسما بر تجزیه خاك فلسطین به دو بخش یهودی و عربی صحه می گذاشت و از شورای امنیت سازمان ملل نیز تقاضا نمودند كه این طرح را به تصویب برساند.
طرح آمریكا و شوروی در همان روز ارائه به سازمان ملل، مورد تصویب شورای امنیت این سازمان قرار گرفت و مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز در همان سال با 33 رای موافق، 13 رای مخالف و 10 رای ممتنع بر تقسیم فلسطین صحه گذاشت!
با تصویب این طرح خائنانه كه به حاكمیت صهیونیسم شكل قانونی بخشیده بود، دیویدبن گورین افراطی عمل گرا كه ریاست آژانس یهودیان را بر عهده داشت، در 15 مه 1948، برپایی دولت اسرائیل را به صورت رسمی و به اصطلاح قانونی اعلام می كند و در همان روز، آمریكا آن را به رسمیت می شناسد.
پس از این اعلام، ارتش های مصر، عراق، سوریه، عربستان سعودی، سودان، لیبی، اردن و لبنان كه در پشت مرزهای فلسطین مستقر بودند، وارد خاك آن كشور شدند و بدون توجه به دستورات سازمان ملل، یهودیان را به محاصره درآوردند.
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/13116682737177901991.gif
كمك های آمریكا به اسرائیل
نیم نگاهی به چهره صهیونیسم بین الملل
علی شیرازی
http://www.zitova.ir/uploads/Zionism3_54986.jpg
مدت ها پس از پیروزی مسلمانان بر حكومت صلیبی با فرماندهی امیر صلاح الدین ایوبی، اروپا به فكر تسخیر آسیا افتاد و تنها مانع را حكومت عثمانی می دید كه آن هم در اثر جنگ های داخلی و تبعیض ها سست شد و آن ها از فرصت استفاده كردند و به فكر تجزیه حكومت عثمانی افتادند.
نشست سری «سایكس پیكو» در سال 1916 میلادی ضربه نهایی را بر پیكر امپراطوری عثمانی وارد ساخت. انگلیس، فرانسه و روسیه، مناطق خاورمیانه و مستعمرات عثمانی را تقسیم كردند و فلسطین در این تقسیم بندی شوم به انگلیس رسید.
دولت انگلیس پس از این نشست - كه در آخرین سال جنگ جهانی اول بود - تمامی خاك فلسطین را در یك جنگ خونین با امپراطوری عثمانی، به اشغال خود درآورد.
بعد از این اشغال ناجوانمردانه، «بالفور» وزیر خارجه وقت انگلیس با صدور اعلامیه ای بر ضرورت تشكیل یك دولت یهودی در سرزمین فلسطین تاكید و راه را برای سلطه صهیونیسم جهانی بر مسلمین مظلوم دنیا هموار نمود.
صدور اعلامیه بالفور در سال 1917 میلادی، آغاز فاجعه و نقطه نیم نگاهی به چهره صهیونیسم بین الملل
شروعی برای دور جدید ضدیت و دشمنی یهودیان با مسلمین شد. این اعلامیه برای نخستین بار فلسطین را یك كشور یهودی تلقی كرد كه اقلیت های اعراب هم در آن حضور دارند.
با این حركت خصمانه، یهودیان سراسر جهان با استفاده ازمجوزی كه «بالفور» برایشان صادر كرده بود و با كمك و مساعدت مالی دولت های آمریكا و انگلیس و مؤسسات مالی صهیونیست ها، گروه گروه رهسپار فلسطین اشغالی شدند. ظهور حزب نازی در اروپا و وقوع جنگ دوم جهانی نیز به این مهاجرت شدت بیشتری بخشید.
انگلیس در 1920 میلادی، «هربرت صموئیل» را به حكومت فلسطین نصب نمود. هربرت با این ابتكار استكباری انگلیس، به یهود استقلال داد، زبانشان را رسمی كرد و بر روی سكه ها نام «اسرائیل» را حك نمود و در حقیقت حاكمیت صهیونیسم بر كشور فلسطین را رسمیت بخشید و پایه گذار دشمنی ای تازه با اسلام و مسلمین شد.
تجاوز آشكار انگلیس و یهودی ها به فلسطین و اسلام، عرب های مسلمان و مسیحی را به شورش واداشت، ولی حیله های انگلیس در سال 1929 میلادی آن را خاموش كرد. حق طلبی مسلمانان، چونان آتشی در زیر خاكستر بود كه در سال 1936 میلادی با فرمان اعتصاب عمومی به وسیله «محمد امین الحسنی» ، نمود پیدا كرد.
این بار نیز روباه مكار استعمار، با توطئه ای جدید، جریان را آرام كرد و قول تشكیل دو حكومت یهودی و فلسطینی داده شد كه مسلمانان زیربار نرفتند و انگلیس را از منطقه بیرون راندند.
با وجود تفاهم مسلمین و كشورهای عربی منطقه در بیرون راندن انگلیس، یهود كه با حمایت استكبار جهانی به سرزمین مقدس و با ارزشی دست یافته بود، پی گیر حاكمیت خود بر فلسطین شد و این بار با گستاخی بیشتری درصدد نفی حاكمیت اعراب بر كشور خود برآمد.
ژوزف وایتز، مدیر صندوق ملی اراضی یهود در سال 1940، در امتداد نیرنگ های قبلی خود نوشت: «در این مملكت جا برای دو ملت نیست. اگر اعراب این كشور را ترك گویند، جا برای ما باز خواهد شد و اگر اعراب بمانند، كشور باریك، بدبخت و بینوا خواهد شد. اسرائیل فقط وقتی به وجود خواهد آمد كه اعراب از اینجا به كشورهای همسایه منتقل شوند. فقط با چنین نقل و انتقالی كشور قادر خواهد شد كه میلیون ها نفر از برادران ما را جذب كند!»
چنین تفكری كه حمایت انگلیس را در شكل جدیدی به همراه داشت، در سال 1945 آمریكا را نیز به حمایت از صهیونیست ها وارد گود كرد. در سال 1947، آمریكا با همراهی شوروی سابق طی یكی از توافقات نادر خود، طرحی را به سازمان ملل عرضه كردند كه رسما بر تجزیه خاك فلسطین به دو بخش یهودی و عربی صحه می گذاشت و از شورای امنیت سازمان ملل نیز تقاضا نمودند كه این طرح را به تصویب برساند.
طرح آمریكا و شوروی در همان روز ارائه به سازمان ملل، مورد تصویب شورای امنیت این سازمان قرار گرفت و مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز در همان سال با 33 رای موافق، 13 رای مخالف و 10 رای ممتنع بر تقسیم فلسطین صحه گذاشت!
با تصویب این طرح خائنانه كه به حاكمیت صهیونیسم شكل قانونی بخشیده بود، دیویدبن گورین افراطی عمل گرا كه ریاست آژانس یهودیان را بر عهده داشت، در 15 مه 1948، برپایی دولت اسرائیل را به صورت رسمی و به اصطلاح قانونی اعلام می كند و در همان روز، آمریكا آن را به رسمیت می شناسد.
پس از این اعلام، ارتش های مصر، عراق، سوریه، عربستان سعودی، سودان، لیبی، اردن و لبنان كه در پشت مرزهای فلسطین مستقر بودند، وارد خاك آن كشور شدند و بدون توجه به دستورات سازمان ملل، یهودیان را به محاصره درآوردند.
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/13116682737177901991.gif