م.رستمیان
02-11-2011, 10:48
شاید برایتان جالب باشد که بدانید مقدمات دندان‌درآوردن کودک در رحم مادر آغاز می‌شود. یعنی اولین جوانه‌های دندانی طی دوره بارداری شکل می‌گیرد که به این ترتیب بنیان دندان‌های شیری در کودک گذاشته می‌شود. در واقع همین جوانه‌ها هستند که به شکل اولین دندان‌های شیری در فاصله بین 6 تا 12 ماهگی از لثه‌ها می‌رویند. با این حال فراموش نکنید که بسته به شرایط فیزیولوژیک، زمینه‌های ارثی و تغذیه‌ای در الگوی زمانی رشد دندان‌های شیری کودک تغییراتی اتفاق می‌افتد، همچنان که از 2000 کودک یکی هنگام تولد یک یا 2 دندان دارد و در عین حال برخی از کودکان حتی در یک سالگی هم فاقد دندان‌های شیری هستند، اما نکته مهمتر در ارتباط با این تجربه دردناک دوران کودکی، باورهای غلطی است که در ارتباط با عوارض همراه با دندان‌درآوردن، برای والدین به وجود می‌آید.
بر این اساس تنها تب‌های خفیف و اجابت مزاج‌های مکرر می‌تواند از عوارض دندان‌درآوردن تلقی شود و بیش از آن یعنی تب بالا، اسهال شدید، استفراغ، بی‌اشتهایی طولانی، درد گوش، تشنج و سرفه باید تحت بررسی‌های پزشکی قرار بگیرد.
وقتی دندان کودک بیرون نمی‌آید!
دکتر فریبا نادری، متخصص بیماری‌های کودکان در گفت‌وگو با جام‌جم با تاکید بر این‌که ترتیب دندان‌درآوردن در بچه‌ها یکسان نیست، می‌گوید: معمولا در فاصله 6 تا 12 ماهگی اولین دندان‌های کودک که 2 دندان پیش جلویی در فک پایین و بعد فک بالا هستند، می‌رویند. پس از آن هم دندان‌های آسیا و در آخرین مرحله دندان‌های نیش رشد می‌کنند. حال اگر کودکی تا یک سالگی دندان درنیاورد باید پیگیر بیماری‌هایی بود که به اختلال در دندان‌درآوردن منتهی می‌شوند.
یکی از مهم‌ترین عواملی که دندان‌درآوردن کودک را به تاخیر می‌اندازد، کمبود ویتامین d در کودکان است که در شرایطی که بچه‌ها در هوای بسیار آلوده زندگی می‌کنند یا کمتر در معرض نور خورشید قرار دارند، اتفاق می‌افتد. در چنین شرایطی ممکن است عوارض دیگری چون کرم‌خوردگی زودرس دندان‌ها، دیر نشستن یا تغییر شکل استخوان سر، دست و پا را نیز در کودک مشاهده کنیم.
وی می‌افزاید: از سوی دیگر کم‌کاری تیروئید یا عدم کارکرد طبیعی غده هیپوفیز نیز می‌توانند به اختلال در روند دندان‌درآوردن منجر بشوند. حتی کمبود یا افزایش فلوراید موجود در آب آشامیدنی یا غذای کودک نیز می‌تواند به شکل اختلال در دندان‌درآوردن، تغییر شکل و رنگ دندان بروز کند. کودکانی که دندان‌های نیش‌شان بیرون نزده باشد، احتمالا مشکلی در عملکرد غده هیپوفیز دارند و در معرض عوارض دیگری چون کوتاه قدی و اختلالات بینایی نیز هستند.
بر این اساس تنها تب‌های خفیف و اجابت مزاج‌های مکرر می‌تواند از عوارض دندان‌درآوردن تلقی شود و بیش از آن یعنی تب بالا، اسهال شدید، استفراغ، بی‌اشتهایی طولانی، درد گوش، تشنج و سرفه باید تحت بررسی‌های پزشکی قرار بگیرد.
وقتی دندان کودک بیرون نمی‌آید!
دکتر فریبا نادری، متخصص بیماری‌های کودکان در گفت‌وگو با جام‌جم با تاکید بر این‌که ترتیب دندان‌درآوردن در بچه‌ها یکسان نیست، می‌گوید: معمولا در فاصله 6 تا 12 ماهگی اولین دندان‌های کودک که 2 دندان پیش جلویی در فک پایین و بعد فک بالا هستند، می‌رویند. پس از آن هم دندان‌های آسیا و در آخرین مرحله دندان‌های نیش رشد می‌کنند. حال اگر کودکی تا یک سالگی دندان درنیاورد باید پیگیر بیماری‌هایی بود که به اختلال در دندان‌درآوردن منتهی می‌شوند.
یکی از مهم‌ترین عواملی که دندان‌درآوردن کودک را به تاخیر می‌اندازد، کمبود ویتامین d در کودکان است که در شرایطی که بچه‌ها در هوای بسیار آلوده زندگی می‌کنند یا کمتر در معرض نور خورشید قرار دارند، اتفاق می‌افتد. در چنین شرایطی ممکن است عوارض دیگری چون کرم‌خوردگی زودرس دندان‌ها، دیر نشستن یا تغییر شکل استخوان سر، دست و پا را نیز در کودک مشاهده کنیم.
وی می‌افزاید: از سوی دیگر کم‌کاری تیروئید یا عدم کارکرد طبیعی غده هیپوفیز نیز می‌توانند به اختلال در روند دندان‌درآوردن منجر بشوند. حتی کمبود یا افزایش فلوراید موجود در آب آشامیدنی یا غذای کودک نیز می‌تواند به شکل اختلال در دندان‌درآوردن، تغییر شکل و رنگ دندان بروز کند. کودکانی که دندان‌های نیش‌شان بیرون نزده باشد، احتمالا مشکلی در عملکرد غده هیپوفیز دارند و در معرض عوارض دیگری چون کوتاه قدی و اختلالات بینایی نیز هستند.