شهاب منتظر
17-12-2011, 21:34
هویت یک عبد
پناهیان: اگر عبد خدا نشویم، حتماً عبد غیر خدا خواهیم شد.
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15348018158680930191.gifhttps://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/05084716326009417781.gif
خبرگزاری فارس: حجت‌الاسلام پناهیان معتقد است: بر اساس قرآن، در تاریخ حیات بشر سابقه ندارد کسی، کسی را نپرستد و عبد کسی نباشد. انسان اگر عبد خدا نشد، حتماً عبد غیر خدا می‌شود.
http://media.farsnews.com/media/Uploaded/Files/Images/1390/09/12/13900912163329_PhotoA.jpg
به گزارش خبرگزاری فارس، آنچه در ادامه می‌خوانید گزیده‌ای از سخنرانی حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان در مسجد دانشگاه تهران با موضوع «هویت یک عبد» است که در دهه اول محرم ایراد شده است.
* از «خودخواهی» خود در جهت درک هویت خود بهره بگیریم
انسان به خودش بسیار علاقه‌مند است؛ این خودخواهی همواره با او همراه است و چیز بدی هم نیست. مسأله اینجاست که این خودخواهی در چه راهی خرج شود و چگونه استفاده شود. یکی از بهترین استفاده‌هایی که از این خودخواهی می‌توانیم داشته باشیم، این است که از آن در جهت درک هویت خودمان بهره‌گیری نماییم. از آنجایی که انسان خودش را دوست دارد لذا علاقه‌مند است که خودش و هویت خودش را درک نماید و به این پرسش کلیدی بپردازد که «من چه کسی هستم یا ماهیت من چیست؟»
نباید تصور کنیم با پرداختن به اینکه «من کی هستم؟» به انانیت و خودپرستی نزدیک شده و از خداپرستی دور می‌شویم. اگر مدت‌ها به این فکر کنیم که ماهیت ما چیست، نه تنها از خداپرستی فاصله نگرفته‌ایم بلکه به آن نزدیک هم شده‌ایم چرا که « مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّه»(غررالحکم/301/به نقل از رسول خدا ص) البته باید توجه کنیم که شیطان سعی می‌کند منافع و خواسته‌های سطحی ما را در نظر ما بزرگ جلوه دهد و ما ترغیب کند به جای اینکه به خودمان (به ماهیت خودمان) فکر کنیم به منافع و دوست‌داشتنی‌های سطحی خودمان فکر کنیم.
دلیل قرآنی بر اینکه باید از این خودخواهی استفاده کنیم و به ماهیت خود بپردازیم این است: «وَ لا تَکُونُوا کَالَّذینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُون؛ و مانند آن کسانى مباشید که خدا را فراموش کردند و خدا هم خود آنان را از یاد خودشان ببرد و ایشان همان فاسقانند»(حشر/19) مجازات کسی که خدا را فراموش کرده است این خواهد بود که خود را فراموش می‌کند. دشمن قسم خوردۀ ما (ابلیس) از روی عداوت، با ما کاری می‌کند که از خودمان بدمان بیاید و به هویت خودمان فکر نکنیم. باید هویت خودمان و آن حقیقت نابی که در وجود ما قرار دارد و خداوند به آن قسم یاد کرده است: «وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها» (شمس/7) را دوست داشته باشیم (نه اینکه هواهای نفسانی و منافع و تمایلات خود را دوست بداریم.)
اگر انسان به ماهیت خودش فکر کند و از خودش بپرسد که «تو کی هستی؟» از دورن خودش پاسخ‌های قشنگی دریافت می‌کند که یکی از زیباترین پاسخ‌ها این است: «من یک مولایی دارم که عبد او هستم.» یعنی من مال او هستم در اختیار او هستم، بنده و بردۀ او هستم، تمام زندگی من دست اوست، من از پیش او آمده‌ام و به سوی او باز می‌گردم.
بعضی‌ها تصور می‌کنند که خودشان در کنار خداوند، یک موجود مستقلی هستند. البته خودشان را کوچک‌تر از خدا می‌دانند اما برای خودشان وجود مستقلی قائل هستند. هر کسی بگوید که من موجود مستقلی هستم، یعنی خودش را نشناخته است.
http://s4.rimg.info/b031a0b8c72ce155779dd840f32c2cad.gif
پناهیان: اگر عبد خدا نشویم، حتماً عبد غیر خدا خواهیم شد.
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15348018158680930191.gifhttps://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/05084716326009417781.gif
خبرگزاری فارس: حجت‌الاسلام پناهیان معتقد است: بر اساس قرآن، در تاریخ حیات بشر سابقه ندارد کسی، کسی را نپرستد و عبد کسی نباشد. انسان اگر عبد خدا نشد، حتماً عبد غیر خدا می‌شود.
http://media.farsnews.com/media/Uploaded/Files/Images/1390/09/12/13900912163329_PhotoA.jpg
به گزارش خبرگزاری فارس، آنچه در ادامه می‌خوانید گزیده‌ای از سخنرانی حجت‌الاسلام علیرضا پناهیان در مسجد دانشگاه تهران با موضوع «هویت یک عبد» است که در دهه اول محرم ایراد شده است.
* از «خودخواهی» خود در جهت درک هویت خود بهره بگیریم
انسان به خودش بسیار علاقه‌مند است؛ این خودخواهی همواره با او همراه است و چیز بدی هم نیست. مسأله اینجاست که این خودخواهی در چه راهی خرج شود و چگونه استفاده شود. یکی از بهترین استفاده‌هایی که از این خودخواهی می‌توانیم داشته باشیم، این است که از آن در جهت درک هویت خودمان بهره‌گیری نماییم. از آنجایی که انسان خودش را دوست دارد لذا علاقه‌مند است که خودش و هویت خودش را درک نماید و به این پرسش کلیدی بپردازد که «من چه کسی هستم یا ماهیت من چیست؟»
نباید تصور کنیم با پرداختن به اینکه «من کی هستم؟» به انانیت و خودپرستی نزدیک شده و از خداپرستی دور می‌شویم. اگر مدت‌ها به این فکر کنیم که ماهیت ما چیست، نه تنها از خداپرستی فاصله نگرفته‌ایم بلکه به آن نزدیک هم شده‌ایم چرا که « مَنْ عَرَفَ نَفْسَهُ فَقَدْ عَرَفَ رَبَّه»(غررالحکم/301/به نقل از رسول خدا ص) البته باید توجه کنیم که شیطان سعی می‌کند منافع و خواسته‌های سطحی ما را در نظر ما بزرگ جلوه دهد و ما ترغیب کند به جای اینکه به خودمان (به ماهیت خودمان) فکر کنیم به منافع و دوست‌داشتنی‌های سطحی خودمان فکر کنیم.
دلیل قرآنی بر اینکه باید از این خودخواهی استفاده کنیم و به ماهیت خود بپردازیم این است: «وَ لا تَکُونُوا کَالَّذینَ نَسُوا اللَّهَ فَأَنْساهُمْ أَنْفُسَهُمْ أُولئِکَ هُمُ الْفاسِقُون؛ و مانند آن کسانى مباشید که خدا را فراموش کردند و خدا هم خود آنان را از یاد خودشان ببرد و ایشان همان فاسقانند»(حشر/19) مجازات کسی که خدا را فراموش کرده است این خواهد بود که خود را فراموش می‌کند. دشمن قسم خوردۀ ما (ابلیس) از روی عداوت، با ما کاری می‌کند که از خودمان بدمان بیاید و به هویت خودمان فکر نکنیم. باید هویت خودمان و آن حقیقت نابی که در وجود ما قرار دارد و خداوند به آن قسم یاد کرده است: «وَ نَفْسٍ وَ ما سَوَّاها» (شمس/7) را دوست داشته باشیم (نه اینکه هواهای نفسانی و منافع و تمایلات خود را دوست بداریم.)
اگر انسان به ماهیت خودش فکر کند و از خودش بپرسد که «تو کی هستی؟» از دورن خودش پاسخ‌های قشنگی دریافت می‌کند که یکی از زیباترین پاسخ‌ها این است: «من یک مولایی دارم که عبد او هستم.» یعنی من مال او هستم در اختیار او هستم، بنده و بردۀ او هستم، تمام زندگی من دست اوست، من از پیش او آمده‌ام و به سوی او باز می‌گردم.
بعضی‌ها تصور می‌کنند که خودشان در کنار خداوند، یک موجود مستقلی هستند. البته خودشان را کوچک‌تر از خدا می‌دانند اما برای خودشان وجود مستقلی قائل هستند. هر کسی بگوید که من موجود مستقلی هستم، یعنی خودش را نشناخته است.
http://s4.rimg.info/b031a0b8c72ce155779dd840f32c2cad.gif