سیمای حضرت مهدی در کلام نبوی /امت اسلام هنگامة ظهور

[ملکوت* گامی تارهایی *]

ای علی! بدان که عجیب‌ترین مردم از نظر ایمان و بزرگ‌ترین مردم از نظر یقین،‌ قومی هستند که در آخرالزمان می‌باشند، پیامبر(ص) را ندیده و امامشان نیز از آنها پنهان است اما به سیاه بر سفید ایمان دارند.
هنگامة ظهور حضرت مهدی(عج) قومی و گروهی خواهند آمد که اجر و پاداش آنها همانند اجر و پاداش پیشینیان است، امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند و با اهل فتنه و آشوب درگیر می‌شوند.
اشاره:

پیامبر اعظم(ص) اسلام مجموعة تکامل‌یافتة فضائل همة انبیاء و اولیای الهی در طول تاریخ و درخشان‌ترین کهکشان عالم وجود است که هزاران منظومه و خورشید درخشان فضیلت و کرامت را در خود جای داده است. علم توأم با اخلاق، حکومت همراه با حکمت، عبادت همراه با خدمت به خلق، جهاد توأم با رحمت، عزت همراه با فروتنی، روزآمدی توأم با دوراندیشی و صداقت با مردم در عین پیچیدگی‌های سیاسی از ویژگی‌های بارز پیامبر اکرم(ص) است.1
جلوة آشکار و مظهر اسمای خداوندی، نمونة انسان کامل و سرآمد تمام پیامبران و ختم رسل است.
پیامبر رحمت و رأفت دربارة ویژگی‌های امت اسلام هنگامة ظهور بیاناتی دارند که به اجمال به چند نمونه از آنها اشاره می‌کنیم.
در روایاتی که از پیامبر اعظم(ص) در زمینة ویژگی‌های امت اسلام در هنگامة ظهور نقل شده است، تقسیم مردمان به دو گروه متفاوت کاملاً مشهود است. گروهی که مورد مدح و ستایش پیامبر(ص) قرار می‌گیرند که همان اهل ایمان و صداقتند و در مقابل، گروهی که به شدت ذم و نکوهش می‌شوند. در اینجا برای روشن شدن موضوع از هر یک از دو گروه روایات نمونه‌هایی را نقل می‌کنیم.2
1. ستایش‌ها

برخی از ویژگی‌های مؤمنان و صالحان امت هنگامة ظهور را می‌توان اینگونه برشمرد:
اجر و پاداش یک مرد از آنها با اجر پنجاه نفر از یاران پیامبر(ص) برابر است: پیامبر اکرم(ص) خطاب به یارانش می‌فرمایند:
گروهی پس از شما خواهند آمد، که اجر و پاداش یک مرد از آنها با پاداش و اجر پنجاه نفر از شما برابر است، اطرافیان گفتند: ای رسول خدا! ما در جنگ‌های بدر و احد و خندق همراه شما بودیم و قرآن میان ما نازل شد. حضرت فرمودند: اگر به اندازة آنها بار تکالیف بر دوش شما گذاشته شود تحمل نمی‌کنید و مانند آنها صبر ندارید.3
آنچه که واضح است این که تحمل تکالیف و صبر فراوان از ویژگی‌هی مؤمنان راستین به دین محمد(ص) است.
از نظر ایمان عجیب‌ترین مردم و از نظر یقین بزرگ‌ترین آنانند: رسول خدا(ص) می‌فرمایند:
ای علی! بدان که عجیب‌ترین مردم از نظر ایمان و بزرگ‌ترین مردم از نظر یقین،‌ قومی هستند که در آخرالزمان می‌باشند، پیامبر(ص) را ندیده و امامشان نیز از آنها پنهان است اما به سیاه بر سفید ایمان دارند4
حدیث یاد شده بیانگر این مطلب است که امت آخرالزمانی پیامبر خاتم(ص) اگرچه آن حضرت را ندیده‌اند اما به مکتوبات قرآن و حدیث و سیرة ائمه اطهار ایمان می‌آورند.
گروهی از آنان همیشه بر حقند: رسول خدا(ص) می‌فرمایند:
همیشه گروهی از امت من بر حق هستند تا امر خدای عزوجل ظهور کند.5
اشاره آن حضرت به ظهور حضرت حجت(عج) است.
آمر به معروف و ناهی از منکرند: رسول اکرم(ص) می‌فرمایند:
هنگامة ظهور حضرت مهدی(عج) قومی و گروهی خواهند آمد که اجر و پاداش آنها همانند اجر و پاداش پیشینیان است، امر به معروف و نهی از منکر می‌کنند و با اهل فتنه و آشوب درگیر می‌شوند.6
پر واضح است تنها کسانی می‌توانند چنین ویژگی‌هایی داشته باشند که به حقیقت نبوت رسول‌الله(ص) و امامت ائمه معصومین(ع) اعتقاد راسخ داشته باشند و مؤمن راستین و حقیقی باشند. اما در مقابل این گروه، گروه دیگری نیز وجود دارد که افعالشان چیزی جر وقایع ذیل را دنبال ندارد.

[ملکوت* گامی تارهایی *]

2. نکوهش‌ها

برخی از نکوهش‌هایی که در کلمات پیامبر خاتم(ص) از مردمان آخرالزمانی شده به شرح زیر است:
از قرآن جز رسم و از اسلام جز نام، باقی نمی‌ماند: رسول اکرم(ص) می‌فرمایند:
زمانی بر امت من خواهد آمد که از قرآن جز رسم و خط آن و از اسلام جز نام آن، باقی نمی‌ماند. آنها را مسلمان می‌نامند در حالی که دورترین مردم از اسلام هستند. مساجد آنها را آباد است اما به سبب خالی بودن از هدایت خراب و ویران‌اند. فقیهان آن زمان بدترین فقها در زیر آسمان خواهند بود، فتنه و آشوب از خودشان شروع شده و به خودشان برخواهد گشت.7
صدقه دادن، خسارت انگاشته می‌شود، فحشاء و منکر، جایز و حلال و بندگی خداوند تکبر قلمداد می‌شود: پیامبر(ص) می‌فرمایند:
ای کسی که از ساعت ظهور (الساعة) قیام حضرت مهدی(ع) می‌پرسی؟ ظهور هنگام پلیدی امرا و دورویی و خدعة قاریان قرآن، هنگام نفاق علما و زمانی است که امت من منجمین را تصدیق و سرنوشتی را که خداوند برای آنها قرار داده تکذیب می‌کنند. زمانی است که مردمان امانت را غنیمت بگیرند و صدقه را زیان و خسارت و فحشا را حلال و جایز و بندگی خداوند متعال را تکبر و وقت‌گذرانی بر مردم بدانند.8
از هفتاد و سه گروه، تنها یک گروه وارد بهشت می‌شود و سایر گروه‌ها در آتشند: رسول خدا(ص) فرمودند:
ای عوف! چگونه خواهی بود زمانی که این امت هفتاد و سه گروه شوند، یک گروه از آنها وارد بهشت می‌شود و سایر آنها در آتش خواهند بود» عرض کردم ای رسول خدا(ص) آن هنگام، چه زمانی خواهد بود؟ حضرت فرمودند: «آن هنگام که مأموران انتظامی زیاد شوند، کنیزکان مالک گردند و برة کوچک بر منبر بنشیند (شاید مراد بچه‌های خلفا باشد)، قرآن را با آهنگ بخوانند، مساجد را زینت کنند و منابر را مرتفع بسازند، ثروت مسلمانان در دست گروه خاصی قرار بگیرد، دادن زکات و صدقه را زیان و خسران بشمارند و امانت را غنیمت بپندارند و برای غیر خدا دین را بیاموزند، زمانی که مرد از همسرش فرمان ببرد و از مادرش نافرمانی کند و پدرش او را رها نماید، امت‌های پیش از خودشان را لعنت کنند، بزرگان و سران قبیله فاسق شوند و پست‌ترین مردم راهنمایشان باشد، به خاطر ترس از افراد و پرهیز از گرفتاری شر آنها، احترامشان کنند، در این هنگام است که به هفتاد و سه گروه تقسیم می‌شوند... تا اینکه مردی از اهل بیت من که به او مهدی(ع) می‌گویند ظهور می‌کند. پس اگر او را درک کردی از او اطاعت کن و از هدایت‌یافتگان به دست او باش.9
دینشان را به کالای اندکی از دنیا می‌فروشند: حضرت رسول اکرم می‌فرمایند:
در آن روز (یوم الساعة) فتنه‌ها و آشوب‌های بسیاری است، فتنه‌ها همانند پاره‌های سیاه شب، روی می‌آورند و ایجاد می‌شوند. در هنگام صبح مرد مسلمان امت و مؤمن و شبانگاه کافر می‌شود، شبانگاه مؤمن می‌گردد و صبح کافر. گروهی از آنان دینشان را به کالای اندکی از دنیا می‌فروشند. کسی که رباخواری نکند غباری از رباخواری بر او بنشیند.10
آن حضرت همچنین فرمودند:
زمانی بر مردم می‌آید که رباخواری می‌کنند، پرسیدند: همة مردم رباخواری می‌کنند؟ فرمود: اگر رباخواری نکند، غباری از آن بر او می‌نشیند.11
به امید آنکه جزء دسته اول قرار بگیریم و از پیروان واقعی آن حضرت بوده و به دست ایشان هدایت گردیم.
پی‌نوشت‌ها:

1. رهبر معظم انقلاب اسلامی، سخنرانی در حرم مطهر رضوی(ع)، 1/1/85.
2. ر.ک: صافی گلپایگانی، لطف‌الله، منتخب‌الاثر، ج1.
3. طوسی، الغیبه، ص275. مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، ج2، ص130.
4. صدوق، کمال‌الدین و تمام‌النعمه، ج1، ص288.
5.سیوطی، الدرالمنثور، ج1، ص321.
6. دلائل النبوة، ج6، ص513.
7. مجلسی، همان، ج52، ص190.
8. ارشاد القلوب، ج1، ص67.
9. کنزالعمال، ج11، ص183.
10. همان، ج14، ص229.
11. مجمع‌البیان، ج2، ص391.