سخنان گوهر بار حضرت علی ع در مورد گمراهان و انکار کنندگان صاحب الامر

[ten]

حضرت علی (ع) در مورد گمراهی امت اسلامی و شک در مورد وجود امام زمان (ع) فرمودند:پس این امت پیوسته ستمگرند و همچون سگان در ستیز با یکدیگر؛ بر حرام دنیا به سر برند و در دریاهای هلاکت و گودالهای خون، عمر سپری کنند تا آن زمان که غائب شونده فرزندان من از دیدگان مردم پنهان شودو مردم به هم بگویند، آیا او گم شده ، آیا کشته شده، یا خود وفات یافته است، که فتنه شدت گیرد، و بلا نازل شود،و آتش جنگ قبیله ای برا فروزد،و مردم در دینشان تندروی کنند و همصدا شوند که حجت از میان رفته و امامت باطل شده است.و حج گزاران در آن سال از شیعه علی و دشمنانش همه به حج روند تا جستجو و کند و کار از یادگار گذشتگان کنند، ولی نه از او نشانه ای دیده شود و نه خبری و نه بازمانده ای شناخته شود، پس در چنین وضعی شیعه علی مورد ناسزاگوئیها قرار گیرد، دشمنانش به او سخن های ناشایست می گویند و اشرار ونابکاران در گفتگو بر شیعیان چیره شوند تا جایی که امت، سرگردان می ماند و به وحشت بیفتد و این سخن که حجت از میان رفته و ا مامت باطل گردیده است، فراوان شود( بر سرزبانها شایع شود)، به خدای علی قسم که حجت امت همان ایستاده و در راه آن (امت) گام بر می دارد، به خانه ها وکاخهایش داخل می شود،در شرق و غرب در گردش است، گفته ها را می شنود وبرجماعت سلام می کند، او می بیند اما دیده نمی شودتا زمان و وعده اش فرا رسد و منادی از آسمان آواز دهد که امروز روز شادی فرزندان علی و شیعیان او است.و آن مهدی قائم از تبار علی است که زمین را به زمین دیگری دگرگون می سازد، و با وجود اوست که عیسی بن مریم (ع) بر نصارای روم و چین احتجاج می کند، همانا مهدی قائم خود از نسل علی است که از حیث آفرینش وخوی و آراستگی قیافه و ظاهر و شکوه شبیه ترین مردم به عیسی بن مریم علیه السلام است، خدا عز و جل آنچه به همه پیامبران بخشیده به او عطا می فرماید بلکه بیشتر و برتر از آن بدون ارزانی خواهد داشت، همانا قائم از فرزندان علی علیه السلام دارای غیبتی است همچون غیبت یوسف، وبازگشتی همانند عیسی بن مریم، پس از غیبتش با طلوع ستاره سرخ آشکار خواهدشد همزمان با ویرانی زوراء(تهران) که شهرری است، و فرو رفتن مزوره که همان بغداد باشد، و خروج سفیانی ، و جنگ فرزندان عباس با جوانان ارمنستان و آذربایجان (جنگ قرقیسیا) چنان جنگی که هزاران و هزاران نفر در آن کشته می شوند، هر جنگجو شمشیری زیور یافته به دست می گیرد، پرچمهای سیاه بر آن اهتزار درمی آید، آن جنگی است که به مرگ سرخ و طاعون بسیار خطرناک آمیخته است. (الغیبه نعمانی)