ten
07-02-2012, 20:17
خسف بیدا ( سرزمین بیدا ) :
خسف به معنای فرو رفتن چیزی در زمین یا غرق شدن در آب می باشد و بیدا به دشت پهناور و وسیع گفته می شود ،بین مکه و مدینه سرزمین پهناور و دشت و شن زاری به نام بیدا وجود دارد . سپاه سفیانی بعد از ویرانی کامل مدینه منوره با حدود 7000 نفر( البته تعداد دقیق ذکر نشده ) به سمت مکه معظمه و به قصد ویرانی خانه خدا و جنگ با مهدی موعود لشکر کشی می کند و با رسیدن به سرزمین بیدا جبرییل پای خود را بر سرزمین بیدا می کوبد و ندا بر می آورد که ای سرزمین بیدا این گروه ستمگر را کام خود فرو ببر و تمام سپاه سفیانی در دل زمین فرو می روند و تنها 3 نفر به نامهای بشیر و نذیر و یک گزارش گر از قبیله جهینه باقی می مانند که خداوند صورت آنان را به پشت سرشان بر می گرداند .
این واقعه دقیقا یک ماه پس از ظهورصغری مهدی رخ می دهد . ندای آسمانی در 23 رمضان و قیام آن حضرت سه ماه و هفده روز بعد یعنی روز عاشورا خواهد بود که در فاصله ظهور و قیام خسف بیدا و قتل نفس رخ خواهد داد .
باب 163- ملاحم الفتن ابو رومان گويد: موقعيکه سفياني بمصر رسيد لشکري ميفرستد بسوي آنکسي که در مکه ميباشد آن لشکر مدينه را بيشتر از واقعه حره خراب ميکنند تا وقتيکه به بيدا برسند و زمين آنها را فرو ببرد.
باب 164- ملاحم الفتن قتاده از حضرت محمد بن عبدالله صلي الله عليه و آله روايت کرده که فرمود: لشکري از شام بمکه فرستاده ميشود تا آن وقتيکه به بيدا برسند و بزمين فرو روند. و در حديث ديگر ذکر کرد: که آن از علامات خروج مهدي عليه السلام خواهد بود.
باب 165- ملاحم الفتن بو رومان از حضرت علي بن ابيطالب عليه السلام روايت کرده که فرمود: موقعيکه لشکري در طلب آنهائيکه بسوي مکه خروج کردند حرکت کردند و به بيدا رسيدند بزمين فرو ميروند و منادي از زير پاي آنها ندا ميکنند: (و لو تري اذ فزعوا فلا فوت و اخذوا من مکان قريب) و مردي از لشگر براي طلب ناقه خود خارج ميشود وقتيکه برمي گردد احدي از آنها را نيافته و حس نميکند و آن، کسي است که خبر آنها را بمردم خواهد داد.
باب 166- ملاحم الفتن بن مسعود ميگويد: لشگري بسوي مدينه فرستاده ميشود که زمين آن ها را بين حما و مر فرو مي برد و نفس زکيه کشته خواهد شد و حديث آن لشگري را که به مدينه ميرود وزمين آن ها را فرو مي برد ذکر کرد. کعب ميگويد: لشگر دوازده هزار نفري بسوي مدينه متوجه ميشوند و در بيدا زمين آنها را فرو ميبرد.
فصل سيد بن طاووس مي گويد: از اخبار اينطور بدست ميايد که زمين آن لشگري را که بطرف مکه ميفرستند فرو مي برد و بعيد نيست که بسوي مکه و مدينه لشگر بفرستند. و در حديثي است: آن منادي که در بيدا ندا ميکند زمين آنها را فرو برد خداست و دربعضي از روايات است که جبرئيل عليه السلام خواهد بود. باب 167- ملاحم الفتن بدالله بن عمر مي گويد: وقتي که لشگر بيدا بزمين فرو رفتند علامت خروج مهدي عجلالله تعالي فرجه خواهد بود.
سوره النحل - آيه 45:
فرو رفتن دشمنان آن حضرت در زمين بيداء بين مدينه ومكه اشاره به خسف بیداء
أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُواْ السَّيِّئَاتِ أَن يَخْسِفَ اللّهُ بِهِمُ الأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَشْعُرُونَ
آيا كسانى كه تدبيرهاى بد مىانديشند ايمن شدند از اينكه خدا آنان را در زمين فرو ببرد يا از جايى كه حدس نمىزنند عذاب برايشان بيايد
سوره هود - آيه 8:
اشاره به وعده عذاب فاسقین و اشاره به یاران سفیانی لعن اله در واقعه خسف بیداء
وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلاَ يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ
اگر عذاب را تا چندگاهى از آنان به تاخير افكنيم حتما خواهند گفت چه چيز آن را باز مىدارد آگاه باش روزى كه [عذاب] به آنان برسد از ايشان بازگشتنى نيست و آنچه را كه مسخره مىكردند آنان را فرو خواهد گرفت
خسف به معنای فرو رفتن چیزی در زمین یا غرق شدن در آب می باشد و بیدا به دشت پهناور و وسیع گفته می شود ،بین مکه و مدینه سرزمین پهناور و دشت و شن زاری به نام بیدا وجود دارد . سپاه سفیانی بعد از ویرانی کامل مدینه منوره با حدود 7000 نفر( البته تعداد دقیق ذکر نشده ) به سمت مکه معظمه و به قصد ویرانی خانه خدا و جنگ با مهدی موعود لشکر کشی می کند و با رسیدن به سرزمین بیدا جبرییل پای خود را بر سرزمین بیدا می کوبد و ندا بر می آورد که ای سرزمین بیدا این گروه ستمگر را کام خود فرو ببر و تمام سپاه سفیانی در دل زمین فرو می روند و تنها 3 نفر به نامهای بشیر و نذیر و یک گزارش گر از قبیله جهینه باقی می مانند که خداوند صورت آنان را به پشت سرشان بر می گرداند .
این واقعه دقیقا یک ماه پس از ظهورصغری مهدی رخ می دهد . ندای آسمانی در 23 رمضان و قیام آن حضرت سه ماه و هفده روز بعد یعنی روز عاشورا خواهد بود که در فاصله ظهور و قیام خسف بیدا و قتل نفس رخ خواهد داد .
باب 163- ملاحم الفتن ابو رومان گويد: موقعيکه سفياني بمصر رسيد لشکري ميفرستد بسوي آنکسي که در مکه ميباشد آن لشکر مدينه را بيشتر از واقعه حره خراب ميکنند تا وقتيکه به بيدا برسند و زمين آنها را فرو ببرد.
باب 164- ملاحم الفتن قتاده از حضرت محمد بن عبدالله صلي الله عليه و آله روايت کرده که فرمود: لشکري از شام بمکه فرستاده ميشود تا آن وقتيکه به بيدا برسند و بزمين فرو روند. و در حديث ديگر ذکر کرد: که آن از علامات خروج مهدي عليه السلام خواهد بود.
باب 165- ملاحم الفتن بو رومان از حضرت علي بن ابيطالب عليه السلام روايت کرده که فرمود: موقعيکه لشکري در طلب آنهائيکه بسوي مکه خروج کردند حرکت کردند و به بيدا رسيدند بزمين فرو ميروند و منادي از زير پاي آنها ندا ميکنند: (و لو تري اذ فزعوا فلا فوت و اخذوا من مکان قريب) و مردي از لشگر براي طلب ناقه خود خارج ميشود وقتيکه برمي گردد احدي از آنها را نيافته و حس نميکند و آن، کسي است که خبر آنها را بمردم خواهد داد.
باب 166- ملاحم الفتن بن مسعود ميگويد: لشگري بسوي مدينه فرستاده ميشود که زمين آن ها را بين حما و مر فرو مي برد و نفس زکيه کشته خواهد شد و حديث آن لشگري را که به مدينه ميرود وزمين آن ها را فرو مي برد ذکر کرد. کعب ميگويد: لشگر دوازده هزار نفري بسوي مدينه متوجه ميشوند و در بيدا زمين آنها را فرو ميبرد.
فصل سيد بن طاووس مي گويد: از اخبار اينطور بدست ميايد که زمين آن لشگري را که بطرف مکه ميفرستند فرو مي برد و بعيد نيست که بسوي مکه و مدينه لشگر بفرستند. و در حديثي است: آن منادي که در بيدا ندا ميکند زمين آنها را فرو برد خداست و دربعضي از روايات است که جبرئيل عليه السلام خواهد بود. باب 167- ملاحم الفتن بدالله بن عمر مي گويد: وقتي که لشگر بيدا بزمين فرو رفتند علامت خروج مهدي عجلالله تعالي فرجه خواهد بود.
سوره النحل - آيه 45:
فرو رفتن دشمنان آن حضرت در زمين بيداء بين مدينه ومكه اشاره به خسف بیداء
أَفَأَمِنَ الَّذِينَ مَكَرُواْ السَّيِّئَاتِ أَن يَخْسِفَ اللّهُ بِهِمُ الأَرْضَ أَوْ يَأْتِيَهُمُ الْعَذَابُ مِنْ حَيْثُ لاَ يَشْعُرُونَ
آيا كسانى كه تدبيرهاى بد مىانديشند ايمن شدند از اينكه خدا آنان را در زمين فرو ببرد يا از جايى كه حدس نمىزنند عذاب برايشان بيايد
سوره هود - آيه 8:
اشاره به وعده عذاب فاسقین و اشاره به یاران سفیانی لعن اله در واقعه خسف بیداء
وَلَئِنْ أَخَّرْنَا عَنْهُمُ الْعَذَابَ إِلَى أُمَّةٍ مَّعْدُودَةٍ لَّيَقُولُنَّ مَا يَحْبِسُهُ أَلاَ يَوْمَ يَأْتِيهِمْ لَيْسَ مَصْرُوفًا عَنْهُمْ وَحَاقَ بِهِم مَّا كَانُواْ بِهِ يَسْتَهْزِئُونَ
اگر عذاب را تا چندگاهى از آنان به تاخير افكنيم حتما خواهند گفت چه چيز آن را باز مىدارد آگاه باش روزى كه [عذاب] به آنان برسد از ايشان بازگشتنى نيست و آنچه را كه مسخره مىكردند آنان را فرو خواهد گرفت