معمار
07-08-2012, 18:35
اول بهتر است معنای نذر بیان شود
امام خميني در تعريف نذر فرموده است: «نذر عبارت از التزام به عملي است كه براي تقرب به خداوند و به صورت مخصوص انجام مي‌شود.»( تحرير الوسيله، مؤسسه مطبوعاتي اسماعيليان، ج 2، ص 116.)
پس نذر عملي است كه مقصد اصلي و نهائي آن خداوند است، اگر كسي نذر كند و براي خداوند قصد نكند نذر او باطل است.( الفقه علي مذاهب اربعه، ج 2، ص 139)
پس نذر عمل عبادی است یعنی قصد قربت از شرایط صحت آن است
شیعیان معتقدند که ذبح و نذرشان در كنار قبور انبياء و اولياء، جز پرداخت صدقه از طرف اموات و اهداي ثواب براي آنان، مقصد و هدفي ديگر ندارند.
----------------------
بر اساس رواياتي که از اهل سنت نقل شده، هر نذري كه براي اصنام و اوثان نباشد، نذر مشروع و لازم الوفا است:,
الف: زني به حضور پيامبر اسلام رسيد و پرسيد كه من نذر كردم كه در مكان كذائي گوسفندي را ذبح كنم. (آن مكان جايگاهي بود كه در دوران جاهليت براي قرباني اختصاص داده شده بود). پيامبر اسلام فرمود: آيا آن جا مكان قرباني براي «صنم» بود؟!زن گفت: نه، پيامبر فرمود: آيا براي «وثن» بود؟! زن گفت: نه. پيامبر اسلام فرمود: پس به نذرت وفا كن!( سنن ابن ماجه، كتاب النذر, ج 2، ص 103،)
لذا، خالدي دانشمند مشهور اهل سنت، مي‌گويد: نذر در كنار قبور تابع نيت و قصد ناذرين است. اگر قصدشان از نذر ،تقرب به خداوند باشد، و ثواب آن نذر براي اموات اهدا كنند و منافع آن را براي مجاورين و زائرين قبور، اختصاص دهند. عمل‌شان مشروع و مطلوب است.اما اگر قصدشان از نذر، تقرب به خداوند نباشد، بلكه اموات را مستقلا مقصد و غايت نذر قرار داده‌اند، چنين نذري نادرست است. و هيچ كس چنين نذري را جائز نمي‌داند».( الخالدي، صلح للاخوان، چاپ بمبئي، سال نشر 1306 ق، ص 105.)
آیت الله جعفر سبحانی در جمله ای می فرمایند که:
نمي توان به دليل مشابهت ظاهري اعمال مسلمين، با اعمال و افعال دوران جاهليت، حكم به بطلان و يا اينكه افراط گونه حكم به شرك داد. اگر نذر در كنار قبور، مشابه نذر مشركان در پيش بتان است، طواف دور خانه خداوند و نيز استلام حجر الاسود، هم مشابه، كار بت پرستان در مقابل اصنام و اوثان است. روي اين حساب، به بهانه مشاكلت ظاهري اعمال، بزرگترين عمل عبادي اسلام، يعني حج را، عمل مشركانه بايد تلقي كنيم.( خلاصه ای از الوهابية في الميزان، ص 191.)
امام خميني در تعريف نذر فرموده است: «نذر عبارت از التزام به عملي است كه براي تقرب به خداوند و به صورت مخصوص انجام مي‌شود.»( تحرير الوسيله، مؤسسه مطبوعاتي اسماعيليان، ج 2، ص 116.)
پس نذر عملي است كه مقصد اصلي و نهائي آن خداوند است، اگر كسي نذر كند و براي خداوند قصد نكند نذر او باطل است.( الفقه علي مذاهب اربعه، ج 2، ص 139)
پس نذر عمل عبادی است یعنی قصد قربت از شرایط صحت آن است
شیعیان معتقدند که ذبح و نذرشان در كنار قبور انبياء و اولياء، جز پرداخت صدقه از طرف اموات و اهداي ثواب براي آنان، مقصد و هدفي ديگر ندارند.
----------------------
بر اساس رواياتي که از اهل سنت نقل شده، هر نذري كه براي اصنام و اوثان نباشد، نذر مشروع و لازم الوفا است:,
الف: زني به حضور پيامبر اسلام رسيد و پرسيد كه من نذر كردم كه در مكان كذائي گوسفندي را ذبح كنم. (آن مكان جايگاهي بود كه در دوران جاهليت براي قرباني اختصاص داده شده بود). پيامبر اسلام فرمود: آيا آن جا مكان قرباني براي «صنم» بود؟!زن گفت: نه، پيامبر فرمود: آيا براي «وثن» بود؟! زن گفت: نه. پيامبر اسلام فرمود: پس به نذرت وفا كن!( سنن ابن ماجه، كتاب النذر, ج 2، ص 103،)
لذا، خالدي دانشمند مشهور اهل سنت، مي‌گويد: نذر در كنار قبور تابع نيت و قصد ناذرين است. اگر قصدشان از نذر ،تقرب به خداوند باشد، و ثواب آن نذر براي اموات اهدا كنند و منافع آن را براي مجاورين و زائرين قبور، اختصاص دهند. عمل‌شان مشروع و مطلوب است.اما اگر قصدشان از نذر، تقرب به خداوند نباشد، بلكه اموات را مستقلا مقصد و غايت نذر قرار داده‌اند، چنين نذري نادرست است. و هيچ كس چنين نذري را جائز نمي‌داند».( الخالدي، صلح للاخوان، چاپ بمبئي، سال نشر 1306 ق، ص 105.)
آیت الله جعفر سبحانی در جمله ای می فرمایند که:
نمي توان به دليل مشابهت ظاهري اعمال مسلمين، با اعمال و افعال دوران جاهليت، حكم به بطلان و يا اينكه افراط گونه حكم به شرك داد. اگر نذر در كنار قبور، مشابه نذر مشركان در پيش بتان است، طواف دور خانه خداوند و نيز استلام حجر الاسود، هم مشابه، كار بت پرستان در مقابل اصنام و اوثان است. روي اين حساب، به بهانه مشاكلت ظاهري اعمال، بزرگترين عمل عبادي اسلام، يعني حج را، عمل مشركانه بايد تلقي كنيم.( خلاصه ای از الوهابية في الميزان، ص 191.)