فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*
22-11-2009, 20:42
http://www.eteghadat.com/uc/images/05644983463914478668.gifhttp://shiaupload.ir/images/c0sizlkub8t892fkx7bx.pnghttp://www.eteghadat.com/uc/images/40795934146840293678.gif
دادگاه قيامت، گواهان بسيار دارد
الف: خداوند،
كه شاهد بر همه ى اعمال ماست.
« إِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ شَهِيدٌ»(حج، آيه 17)
ب: پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله.
« فكَيْفَ إِذا جَِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَ جِئْنا بِكَ عَلى هؤُلاءِ شَهِيداً»(نساء، آيه 41)
چگونه است حال آنها در آن روز كه براى هر امّتى گواهى بياوريم و تو را گواه بر آنها قرار دهيم.
ج: امامان معصوم عليهم السلام.
« وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ»(بقره، آيه 143)
ما شما را امّت ميانه قرار داديم تا گواه بر مردم باشيد. طبق روايات مراد از امّت، امامان معصومند، زيرا ساير افراد امّت، از علم و عصمت لازم براى گواهى در آن روز برخوردار نيستند.
د: فرشتگان.
« وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ»(ق، آيه 21)
در قيامت همراه هر انسانى دو فرشته مى آيد، يكى او را سوق مى دهد و يكى شاهد بر اوست.
ه : زمين.
« يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها»(زلزال،آيه 4)
در قيامت زمين اخبار خود را بازگو مى كند
و: وجدان.
« اقْرَأْ كِتابَكَ كَفى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيباً»(اسراء، آيه 14)
نامه ى عملت را بخوان و خود قضاوت كن كه با تو چه برخورد شود.
ز: اعضاى بدن.
« يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ»(نور، آيه 24)
روز قيامت زبان و دست و پا به سخن آمده و عليه انسان گواهى مى دهند.
ح: زمان.
امام سجّادعليه السلام در دعاى ششم صحيفه مى فرمايد: «هذا يومٌ حادثٌ جديد و هو علينا شاهدٌ عتيد» امروز روز جديدى است كه در قيامت گواه اعمالى است كه در آن انجام مى دهيم.
ط: عمل.
« وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً»(کهف، آيه 48)
در قيامت اعمال انسان تجسّم يافته و در برابر او نمودار مى شوند.
سؤال:
قرآن در مورد گناهان بسيارى كلمه ى «اَظلَم» را بكار برده است، در حالى كه بزرگ ترين ظلم ها بايد يكى باشد، نه چند تا؟
پاسخ:
گرچه اين تعبير در پانزده مورد بكار رفته است، امّا همه ى آنها مربوط به انحرافات فكرى اعم از شرك، افترا، كتمان حقّ و جلوگيرى از راه و ياد خداست. بنابراين بزرگ ترين ظلم ها، ظلم فكرى و فرهنگى و اعتقادى است.
قرآن در اين آيه و چند آيه ى بعد، سيما و سرنوشتِ شخص افترازننده بر خداوند را چنين بيان مى كند: ظالم ترين افراد است، از الطاف الهى محروم است، به قيامت ايمان ندارد، حقائق را تحريف مى كند، راه خدا را مى بندد، نه در دنيا قدرت فرار از سلطه ى الهى را دارد و نه در قيامت ياورى، عذابش چند برابر، عمرش بر باد رفته، كوشش هايش تباه گشته و نفس و جان باخته است.
400 نکته از تفسیر نور – ص 120
http://www.eteghadat.com/uc/images/51661735580163281410.gif
دادگاه قيامت، گواهان بسيار دارد
الف: خداوند،
كه شاهد بر همه ى اعمال ماست.
« إِنَّ اللَّهَ عَلى كُلِّ شَيْ ءٍ شَهِيدٌ»(حج، آيه 17)
ب: پيامبر اكرم صلى الله عليه وآله.
« فكَيْفَ إِذا جَِئْنا مِنْ كُلِّ أُمَّةٍ بِشَهِيدٍ وَ جِئْنا بِكَ عَلى هؤُلاءِ شَهِيداً»(نساء، آيه 41)
چگونه است حال آنها در آن روز كه براى هر امّتى گواهى بياوريم و تو را گواه بر آنها قرار دهيم.
ج: امامان معصوم عليهم السلام.
« وَ كَذلِكَ جَعَلْناكُمْ أُمَّةً وَسَطاً لِتَكُونُوا شُهَداءَ عَلَى النَّاسِ»(بقره، آيه 143)
ما شما را امّت ميانه قرار داديم تا گواه بر مردم باشيد. طبق روايات مراد از امّت، امامان معصومند، زيرا ساير افراد امّت، از علم و عصمت لازم براى گواهى در آن روز برخوردار نيستند.
د: فرشتگان.
« وَ جاءَتْ كُلُّ نَفْسٍ مَعَها سائِقٌ وَ شَهِيدٌ»(ق، آيه 21)
در قيامت همراه هر انسانى دو فرشته مى آيد، يكى او را سوق مى دهد و يكى شاهد بر اوست.
ه : زمين.
« يَوْمَئِذٍ تُحَدِّثُ أَخْبارَها»(زلزال،آيه 4)
در قيامت زمين اخبار خود را بازگو مى كند
و: وجدان.
« اقْرَأْ كِتابَكَ كَفى بِنَفْسِكَ الْيَوْمَ عَلَيْكَ حَسِيباً»(اسراء، آيه 14)
نامه ى عملت را بخوان و خود قضاوت كن كه با تو چه برخورد شود.
ز: اعضاى بدن.
« يَوْمَ تَشْهَدُ عَلَيْهِمْ أَلْسِنَتُهُمْ وَ أَيْدِيهِمْ وَ أَرْجُلُهُمْ»(نور، آيه 24)
روز قيامت زبان و دست و پا به سخن آمده و عليه انسان گواهى مى دهند.
ح: زمان.
امام سجّادعليه السلام در دعاى ششم صحيفه مى فرمايد: «هذا يومٌ حادثٌ جديد و هو علينا شاهدٌ عتيد» امروز روز جديدى است كه در قيامت گواه اعمالى است كه در آن انجام مى دهيم.
ط: عمل.
« وَجَدُوا ما عَمِلُوا حاضِراً»(کهف، آيه 48)
در قيامت اعمال انسان تجسّم يافته و در برابر او نمودار مى شوند.
سؤال:
قرآن در مورد گناهان بسيارى كلمه ى «اَظلَم» را بكار برده است، در حالى كه بزرگ ترين ظلم ها بايد يكى باشد، نه چند تا؟
پاسخ:
گرچه اين تعبير در پانزده مورد بكار رفته است، امّا همه ى آنها مربوط به انحرافات فكرى اعم از شرك، افترا، كتمان حقّ و جلوگيرى از راه و ياد خداست. بنابراين بزرگ ترين ظلم ها، ظلم فكرى و فرهنگى و اعتقادى است.
قرآن در اين آيه و چند آيه ى بعد، سيما و سرنوشتِ شخص افترازننده بر خداوند را چنين بيان مى كند: ظالم ترين افراد است، از الطاف الهى محروم است، به قيامت ايمان ندارد، حقائق را تحريف مى كند، راه خدا را مى بندد، نه در دنيا قدرت فرار از سلطه ى الهى را دارد و نه در قيامت ياورى، عذابش چند برابر، عمرش بر باد رفته، كوشش هايش تباه گشته و نفس و جان باخته است.
400 نکته از تفسیر نور – ص 120
http://www.eteghadat.com/uc/images/51661735580163281410.gif