شهیده
17-11-2012, 14:57
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/68719282122438043038.jpg (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/68719282122438043038.jpg)
نويسنده:علامه محمد تقی مصباح یزدی (مدظله العالی)
چرا باید خاطره حادثهای را که چند قرن پیش اتفاق افتاده است، زنده کرد و مراسمی به یاد آن خاطره برگزار کرد؟
به سادگی میتوان به هر نوجوانی تفهیم کرد که حوادث گذشته هر جامعه میتواند در سرنوشت و آینده آن جامعه آثار عظیمی داشته باشد.
تجدید آن خاطرهها در واقع نوعی بازنگری و بازسازی حادثه است، تا مردم از آن جریان استفاده کنند.
اگر حادثه مفیدی بوده است و در جای خود منشأ آثار و برکاتی به شمار میرفته است، بازنگری و بازسازی آن نیز میتواند مراتبی از آن برکات را داشته باشد.
علاوه بر این، در همه جوامع انسانی مرسوم است که به نوعی، از حوادث گذشته خود یاد میکنند؛
آنها را بزرگ شمرده و به آنها احترام میگذارند.
خواه مربوط به اشخاصی باشد که در پیشرفت جامعه خود مؤثر بودهاند.
نظیر دانشمندان و مخترعان، و خواه مربوط به کسانی باشد که از جنبه سیاسی و اجتماعی، در رهایی ملت خود نقش مؤثری داشتهاند و قهرمان ملی بودهاند.
همه عقلای عالمبرای اینگونه شخصیتها آیینهای بزرگداشتی را منظور میکنند.
این کار بر اساس یکی از مقدسترین خواستههای فطری است که خدا در نهاد همه انسانها قرار داده است،
و از آن به «حس حقشناسی» تعبیر میکنیم. لذا این خواسته فطری همه انسانها است که در برابر کسانی که به آنها خدمت کردهاند حق شناسی و شکرگزاری کنند.
افزون بر اینکه یاد آن خاطرهها، در صورتی که در سعادت جامعه تأثیر داشته باشد، میتواند عامل مؤثر دیگری را در زمان بیان خاطرهها بیافریند.
در این صورت، گویا خود آن حادثه تجدید میشود.
از آنجا که معتقدیم حادثه عاشورا حادثه عظیمی در تاریخ اسلام بوده است، و نقش تعیینکنندهای در سعادت مسلمانها و روشن شدن راه هدایت مردم داشته است.
این حادثه در نظر ما بسیار ارزشمند است.
لذا بزرگداشت و بازسازی این حادثه و به خاطر آوردن آن، موجب میگردد تا بتوانیم از برکات آن در جامعه امروز نیز استفاده کنیم.
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/75615837975758866102.gif
نويسنده:علامه محمد تقی مصباح یزدی (مدظله العالی)
چرا باید خاطره حادثهای را که چند قرن پیش اتفاق افتاده است، زنده کرد و مراسمی به یاد آن خاطره برگزار کرد؟
به سادگی میتوان به هر نوجوانی تفهیم کرد که حوادث گذشته هر جامعه میتواند در سرنوشت و آینده آن جامعه آثار عظیمی داشته باشد.
تجدید آن خاطرهها در واقع نوعی بازنگری و بازسازی حادثه است، تا مردم از آن جریان استفاده کنند.
اگر حادثه مفیدی بوده است و در جای خود منشأ آثار و برکاتی به شمار میرفته است، بازنگری و بازسازی آن نیز میتواند مراتبی از آن برکات را داشته باشد.
علاوه بر این، در همه جوامع انسانی مرسوم است که به نوعی، از حوادث گذشته خود یاد میکنند؛
آنها را بزرگ شمرده و به آنها احترام میگذارند.
خواه مربوط به اشخاصی باشد که در پیشرفت جامعه خود مؤثر بودهاند.
نظیر دانشمندان و مخترعان، و خواه مربوط به کسانی باشد که از جنبه سیاسی و اجتماعی، در رهایی ملت خود نقش مؤثری داشتهاند و قهرمان ملی بودهاند.
همه عقلای عالمبرای اینگونه شخصیتها آیینهای بزرگداشتی را منظور میکنند.
این کار بر اساس یکی از مقدسترین خواستههای فطری است که خدا در نهاد همه انسانها قرار داده است،
و از آن به «حس حقشناسی» تعبیر میکنیم. لذا این خواسته فطری همه انسانها است که در برابر کسانی که به آنها خدمت کردهاند حق شناسی و شکرگزاری کنند.
افزون بر اینکه یاد آن خاطرهها، در صورتی که در سعادت جامعه تأثیر داشته باشد، میتواند عامل مؤثر دیگری را در زمان بیان خاطرهها بیافریند.
در این صورت، گویا خود آن حادثه تجدید میشود.
از آنجا که معتقدیم حادثه عاشورا حادثه عظیمی در تاریخ اسلام بوده است، و نقش تعیینکنندهای در سعادت مسلمانها و روشن شدن راه هدایت مردم داشته است.
این حادثه در نظر ما بسیار ارزشمند است.
لذا بزرگداشت و بازسازی این حادثه و به خاطر آوردن آن، موجب میگردد تا بتوانیم از برکات آن در جامعه امروز نیز استفاده کنیم.
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/75615837975758866102.gif