امام حسین (ع) به «قتل صبر» کشته شد

[محامین * یالثارات الحسین *]

قتل صبر آن است که انسانی یا حیوانی را بسته نگه دارند و بکشند.

در حدیث است که پیامبر(صلّی الله علیه و آله و سلّم) کسی را این گونه نکشت و از این گونه کشتن چهارپایان نهی شده است، یعنی اینکه جانداری را زنده نگه دارند و آن قدر به او ضربه بزنند تا بمیرد.۱

به شهدا و اسیرانی که کشته می شوند نیز «مصبور» گفته می شود. در مورد حیواناتی که زجرکش می شوند نیز به کار می رود.۲

از مظلومیت سیدالشهداء علیه السّلام و قساوت کوفیان یکی هم آن بود که حسین بن علی علیه السّلام را در حالی که هنوز رمق در بدن داشت، مورد ضربه های شمشیر و نیزه قرار دادند.

امام سجاد علیه السّلام به عنوان افشاگری از ستم یزیدیان،در خطبه ای که در کوفه در حال اسارت خواند و خود را به مردم فریب خورده و به خواب سیاسی رفته معرفی کرد، از جمله فرمود: «اَنَا ابنُ مَن قُتِلَ صَبراً وَ کَفی بِذلِکَ فَخراً»۳ من پسر کسی هستم که به «قتل صبر» کشته شد و همین افتخار مرا بس!

در مورد مسلم بن عقیل نیز در تاریخ آمده است که ابن زیاد او را به «قتل صبر» کشت.۴



منبع:
۱. مجمع البحرین، ص ۳۰۳ و۳۰۶.
۲. دائرة المعارف الاسلامیه، ج۱۴، ص ۱۳۷.
۳. اعیان الشیعه، ج۱، ص ۶۱۴.
۴. تاریخ الاسلام، ذهبی، ج۵، ص ۲۱.