نرگس منتظر
05-03-2010, 13:02
وصيت‌نامه شهید هادی ابرار
http://upload.tazkereh.ir/images/69639729597754991199.jpg
با تصميمي راسخ و اراده‌اي آهنين و اميد وافر و تابعيت از الگوهايي چون حضرت محمد (ص) و حضرت علي (ع) و فرزند برومندش امام حسين (ع)، مشتاقانه به ديدار معشوق مي‌روم.
معشوقي كه بر من چه بسيار نعمت‌ها عنايت فرمود.
معشوقي كه تمام كاينات به دست تواناي اوست... . اين بنده‌ي ناقابل با كوله‌باري از گناه به سوي تو مي‌آيم و خيلي خوشحالم و شاكرم كه تو چنين عنايتي و راهي به من آموختي و اين لياقت را به بنده‌ي حقير عطا كردي.
خدايا، در اين راه به من توفيق و ثبات‌قدم بخش. آري، شهادت ياران صديق امام و برادران رزمنده بسيار دشوار بود تا آن‌جا كه مرا از حالات نظاره‌گر بودن بيرون آورد و به مرحله‌ي عمل كشاند و فكرم را به سوي معشوق سوق داد.
سفري است كه بايد همه بروند و به زندگي دنيوي پايان دهند و چرا كاري نكنيم كه پايانش مانند علي (ع) و حسين (ع) باشد و مانند حسين (ع) شهيد نباشيم و روح نبخشيم و مرگ سرخ را بر زندگي ننگين ترجيح ندهيم.
شهادت يك امتحان است كه خودمان با تمام وجود انتخاب مي‌كنيم، نه يك مسئله‌ي اتفاقي است.
از شما مي‌خواهم كه به همه بگوييد اجباري نيست، و با آگاهي كامل و هدفي مشخص پاي در ميدان آزمايش مي‌نهيم و آن‌قدر مي‌جنگيم تا جانمان را فداي اسلام كنيم تا خدا از ما راضي شود.
خدايا مرگم را شهادت در راه اسلام و قرآن قرار بده.
از شما مسلمانان مي‌خواهم امام را تنها نگذاريد و هميشه بعد از نمازهايتان جهت سلامتي امام عزيز و تعجيل در ظهور امام زمان (عج) دعا نماييد و از اين سنگر آزادي و عدالت و حامي مستضعفان حمايت كنيد.
با وحدت كامل برخيزيد و در اين جهاد شريك شويد و از جنگ و شهادت نهراسيد.
بر شيطان‌هاي شرق و غرب و اسراييل جنايت‌كار بشوريد و دست اين خوش‌آشامان را از سر كشورهاي اسلامي كوتاه نماييد.
مرا ببخشيد و حلال كنيد كه نتوانستم آن‌طور كه بايد و شايد دينم را نسبت به شما ادا كنم.
در فقدان من كاري نكنيد كه روحم را آزار دهيد. در شهادت من گريه نكنيد و به جاي لباس سياه، خرما و شيريني تقسيم نماييد. از مردم بخواهيد كه به شما تسليت نگويند؛ بلكه تبريك گويند.
اگر من شهيد شوم، به آرزوي دلم رسيده‌ام. كاري نكنيد كه دل دشمنان شاد شود.
اين منافقان كه هيچ نمي‌فهمند، مبادا جلوي آنها ناراحتي كنيد كه خوشحال شوند. افتخار كنيد كه فرزندتان چنين سعادتي را پيدا كرده است. از دوستانم حلاليّت بطلبيد.
در پايان از شما خواستارم كه تقوا پيشه كنيد و از اطاعت غافل نشويد. در پايان سفارش مي‌نمايم كه همواره در خط امام، قدم برداريد و او را تنها نگذاريد و مانند مردم كوفه نباشيد كه امام حسين (ع) را دعوت كردند و تنهايش گذاشتند و هيچ‌وقت از ستون پنجم غافل نشويد.
http://www.sobh.org/images/Shohada/line.gif
http://upload.tazkereh.ir/images/69639729597754991199.jpg
با تصميمي راسخ و اراده‌اي آهنين و اميد وافر و تابعيت از الگوهايي چون حضرت محمد (ص) و حضرت علي (ع) و فرزند برومندش امام حسين (ع)، مشتاقانه به ديدار معشوق مي‌روم.
معشوقي كه بر من چه بسيار نعمت‌ها عنايت فرمود.
معشوقي كه تمام كاينات به دست تواناي اوست... . اين بنده‌ي ناقابل با كوله‌باري از گناه به سوي تو مي‌آيم و خيلي خوشحالم و شاكرم كه تو چنين عنايتي و راهي به من آموختي و اين لياقت را به بنده‌ي حقير عطا كردي.
خدايا، در اين راه به من توفيق و ثبات‌قدم بخش. آري، شهادت ياران صديق امام و برادران رزمنده بسيار دشوار بود تا آن‌جا كه مرا از حالات نظاره‌گر بودن بيرون آورد و به مرحله‌ي عمل كشاند و فكرم را به سوي معشوق سوق داد.
سفري است كه بايد همه بروند و به زندگي دنيوي پايان دهند و چرا كاري نكنيم كه پايانش مانند علي (ع) و حسين (ع) باشد و مانند حسين (ع) شهيد نباشيم و روح نبخشيم و مرگ سرخ را بر زندگي ننگين ترجيح ندهيم.
شهادت يك امتحان است كه خودمان با تمام وجود انتخاب مي‌كنيم، نه يك مسئله‌ي اتفاقي است.
از شما مي‌خواهم كه به همه بگوييد اجباري نيست، و با آگاهي كامل و هدفي مشخص پاي در ميدان آزمايش مي‌نهيم و آن‌قدر مي‌جنگيم تا جانمان را فداي اسلام كنيم تا خدا از ما راضي شود.
خدايا مرگم را شهادت در راه اسلام و قرآن قرار بده.
از شما مسلمانان مي‌خواهم امام را تنها نگذاريد و هميشه بعد از نمازهايتان جهت سلامتي امام عزيز و تعجيل در ظهور امام زمان (عج) دعا نماييد و از اين سنگر آزادي و عدالت و حامي مستضعفان حمايت كنيد.
با وحدت كامل برخيزيد و در اين جهاد شريك شويد و از جنگ و شهادت نهراسيد.
بر شيطان‌هاي شرق و غرب و اسراييل جنايت‌كار بشوريد و دست اين خوش‌آشامان را از سر كشورهاي اسلامي كوتاه نماييد.
مرا ببخشيد و حلال كنيد كه نتوانستم آن‌طور كه بايد و شايد دينم را نسبت به شما ادا كنم.
در فقدان من كاري نكنيد كه روحم را آزار دهيد. در شهادت من گريه نكنيد و به جاي لباس سياه، خرما و شيريني تقسيم نماييد. از مردم بخواهيد كه به شما تسليت نگويند؛ بلكه تبريك گويند.
اگر من شهيد شوم، به آرزوي دلم رسيده‌ام. كاري نكنيد كه دل دشمنان شاد شود.
اين منافقان كه هيچ نمي‌فهمند، مبادا جلوي آنها ناراحتي كنيد كه خوشحال شوند. افتخار كنيد كه فرزندتان چنين سعادتي را پيدا كرده است. از دوستانم حلاليّت بطلبيد.
در پايان از شما خواستارم كه تقوا پيشه كنيد و از اطاعت غافل نشويد. در پايان سفارش مي‌نمايم كه همواره در خط امام، قدم برداريد و او را تنها نگذاريد و مانند مردم كوفه نباشيد كه امام حسين (ع) را دعوت كردند و تنهايش گذاشتند و هيچ‌وقت از ستون پنجم غافل نشويد.
http://www.sobh.org/images/Shohada/line.gif