فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*
06-03-2010, 07:56
http://shiaupload.ir/images/13196498822719504390.png
ميدانيم كه سعادت جاودان بر پایه ایمان و عمل صالح استوار است و از این رو، ایمان اصل و عمل صالح (تقوا) فرع به شمار می رود و حتی می توان یکی را (ایمان) علت دیگری (عمل صالح) دانست.
ایمان چونان چشمه ای است که از دل می جوشد و در جوارح جاری می گردد و به شکل اعمال نیک ظاهر می شود. از این رو می توان گفت میوه تقوا را باید از شاخه ایمان بر گرفت.
ایمان که یک عمل اختیاری قلب است ، مراتبی دارد و شدت و ضعف می پذیرد. از این رو ، باید عوامل پیدایش ، تضعیف و تقویت آن را بشناسیم تا ایمان را در خود پدید آوریم و از آفات آن بپرهیزیم و در تقویت آن بکوشیم.
گام نخست ، غفلت زدایی :
نخستین آفت ایمان، غفلت است ؛ زیرا ایمان یک فعل اختیاری است و آدمی در فعل اختیاری باید دست به انتخاب زند و از میان اطراف گوناگون یکی را برگزیند و این مشروط به توجه به همه اطراف موضوع است. غفلت همین جا سر بر می آورد و آدمی را از توجه به اطراف باز می دارد و راه انتخاب صحیح را بر وی می بندد. غرایز بر بسیاری انسان ها حاکم مطلق است و توجه آنان را به راه ها و اهداف متعالی گنگ میکند از این رو قرآن کریم با لحن بسیار تندی از غافلان یاد کرده است :
«بسیاری از افراد جن و انس ، دلهایی دارند که با آن حقایق را نمی فهمند ، چشمهایی دارند که با آنها نمی بینند و گوشهایی دارند که با آنها نمی شنوند. این افراد مانند چهارپایان و بلکه از ایشان پایین تر و پست ترند و اینان همان غفلت زدگانند.» (1)
آری غفلت راه های شناخت و فهم حقایق را بر انسان می بندد و استعدادهای او را از کار می اندازد و به همین خاطر انسان غافل از حیوان پست تر می شود زیرا اگر حیوان بر درک و فهم قادر نیست ، معذور است. اما انسان با داشتن ابزار های معرفتی ، عذری برای توجیه غفلت خود ندارد.
برای فراهم ساختن ایمان ، نخست باید غفلت زدایی کرد ؛ یعنی توجه کنیم که غیر از ارضای غرایز مادی و کسب لذت های ناپایدار ، حقایق دیگری نیز هست یا می تواند باشد. پیامبران الهی با یادآور شدن پاره ای حقایق روشن که مورد غفلت قرار گرفته اند ، سعی در بیدار ساختن آدمیان داشتند و از این رو قرآن کریم کار آنان را ذکر و خود ایشان را مذکر می خواند. (2)
البته غفلت مراتب دارد و برخی مراتب آن با برخی مراتب ایمان ـ که آن هم امری دارای مراتب است ـ جمع می شود.
http://shiaupload.ir/images/x5re9hhy63ichfe5idhv.gif
ميدانيم كه سعادت جاودان بر پایه ایمان و عمل صالح استوار است و از این رو، ایمان اصل و عمل صالح (تقوا) فرع به شمار می رود و حتی می توان یکی را (ایمان) علت دیگری (عمل صالح) دانست.
ایمان چونان چشمه ای است که از دل می جوشد و در جوارح جاری می گردد و به شکل اعمال نیک ظاهر می شود. از این رو می توان گفت میوه تقوا را باید از شاخه ایمان بر گرفت.
ایمان که یک عمل اختیاری قلب است ، مراتبی دارد و شدت و ضعف می پذیرد. از این رو ، باید عوامل پیدایش ، تضعیف و تقویت آن را بشناسیم تا ایمان را در خود پدید آوریم و از آفات آن بپرهیزیم و در تقویت آن بکوشیم.
گام نخست ، غفلت زدایی :
نخستین آفت ایمان، غفلت است ؛ زیرا ایمان یک فعل اختیاری است و آدمی در فعل اختیاری باید دست به انتخاب زند و از میان اطراف گوناگون یکی را برگزیند و این مشروط به توجه به همه اطراف موضوع است. غفلت همین جا سر بر می آورد و آدمی را از توجه به اطراف باز می دارد و راه انتخاب صحیح را بر وی می بندد. غرایز بر بسیاری انسان ها حاکم مطلق است و توجه آنان را به راه ها و اهداف متعالی گنگ میکند از این رو قرآن کریم با لحن بسیار تندی از غافلان یاد کرده است :
«بسیاری از افراد جن و انس ، دلهایی دارند که با آن حقایق را نمی فهمند ، چشمهایی دارند که با آنها نمی بینند و گوشهایی دارند که با آنها نمی شنوند. این افراد مانند چهارپایان و بلکه از ایشان پایین تر و پست ترند و اینان همان غفلت زدگانند.» (1)
آری غفلت راه های شناخت و فهم حقایق را بر انسان می بندد و استعدادهای او را از کار می اندازد و به همین خاطر انسان غافل از حیوان پست تر می شود زیرا اگر حیوان بر درک و فهم قادر نیست ، معذور است. اما انسان با داشتن ابزار های معرفتی ، عذری برای توجیه غفلت خود ندارد.
برای فراهم ساختن ایمان ، نخست باید غفلت زدایی کرد ؛ یعنی توجه کنیم که غیر از ارضای غرایز مادی و کسب لذت های ناپایدار ، حقایق دیگری نیز هست یا می تواند باشد. پیامبران الهی با یادآور شدن پاره ای حقایق روشن که مورد غفلت قرار گرفته اند ، سعی در بیدار ساختن آدمیان داشتند و از این رو قرآن کریم کار آنان را ذکر و خود ایشان را مذکر می خواند. (2)
البته غفلت مراتب دارد و برخی مراتب آن با برخی مراتب ایمان ـ که آن هم امری دارای مراتب است ـ جمع می شود.
http://shiaupload.ir/images/x5re9hhy63ichfe5idhv.gif