پناه بردن به خداوند

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

http://www.shiaupload.ir/images/01635569223011193200.gif




وَإِمَّا يَنزَغَنَّكَ مِنَ الشَّيْطَٰنِ نَزْغٌ فَاسْتَعِذْ بِاللَّهِ إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ(اعراف : 200)



در آیۀ قبل این سوره، خداوند به سه قسمت از وظایف رهبران و مبلغان اشاره کرده و می فرماید:

1 . در طرز رفتار با مردم، سخت گیر مباش؛ با آنها مدارا کن و عذرشان را بپذیر.

2 . مردم را به کارهای نیک و آنچه عقل و خرد، شایسته می داند و خداوند آن را نیک معرفی کرده است، دستور ده.

3 . از جاهلان، روی برگردان و با آنها ستیزه مکن.

برابر این وظایف خطیر و راه سختی که پیشوایان در پیش دارند، همواره وسوسه های شیطانی در شکل مقام، مال، شهوت و امثال اینها خودنمایی می کند و شیطان و شیطان صفتان می کوشند آن ها را به وسیلۀ این وسوسه ها از مسیرشان منحرف سازند. قرآن، برای مقابله با نفوذ شیطان و وسوسه های او رهنمودهایی را به پیامبر(ص) و همۀ مردم ارائه می فرماید.

«نزغ شیطان» به چه معناست؟

راغب در مفردات می گوید:
«نزغ» وارد شدن و مداخله در امری برای خرابکاری و فاسد کردن آن است.
براین اساس معنای آیه این می شود که: اگر شیطان خواست مداخله نماید و با رفتار جاهلانۀ ایشان، تو را به غضب و انتقام وا دارد، تو به خدا پناه بر، که او شنوا و داناست.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20743011346988990562.gif

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20743011346988990562.gif



پناه بردن واقعی به خداوند چگونه است؟

منظور از پناه بردن به خدا این نیست که انسان، تنها با زبان به او پناه ببرد؛ بلکه باید با فکر و عقیده و عمل نیز خود را در پناه خدا قرار دهد. از راه ها، برنامه ها، افکار و تبلیغات و مجالس و محافل شیطانی، خود را کنار کشد و در مسیر افکار و تبلیغات رحمانی قرار دهد، وگرنه انسانی که خود را در معرض طوفان آن وسوسه ها قرار داده است، تنها با گفتنِ «أعوذ بالله» به جایی نمی رسد.

چرا در انتهای آیه، دو صفت «سمیع» و «علیم» آمده است؟

ختم آیه به دو صفت «سَمِیعٌ» و «عَلِیمٌ» به این معنا اشاره دارد که استعاذۀ زبانی به تنهایی کافی نیست. گویا خداوند می فرماید: با زبانت به خدا پناه ببر؛ زیرا خداوند، به آنچه درون توست آگاه است.

خلاصه اینکه؛ ذکر لفظی بدون معرفت قلبی، بی فایده است.

پیام های این آیۀ شریفه:

1 . وسوسۀ شیطان، حتمی و دایمی است. حتی از کوچکترین وسوسۀ شیطان نیز نباید غافل شد. باید به خدا پناه برد و خود را تحت عنایت او قرار داد « يَنزَغَنَّكَ ... فَاسْتَعِذْ ».

2 . همۀ انسانها، حتی پیامبران بزرگ نیز برای تخلف از فرمانهای خدا، مورد طمع شیطان هستند « يَنزَغَنَّكَ ...».

3 . هنگام مواجه شدن با وسوسه های شیطان، پناه خوایتن از خدا بهترین راه درمان وسوسه های شیطان است « ... فَاسْتَعِذْ ».

4 . باور به شنوایی و آگاهی گسترۀ خداوند، مایۀ پناه بردن به او برابر وسوسه های شیطان است « إِنَّهُ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ».

برگرفته از کتاب تفسیر همراه



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20743011346988990562.gif