آیا شفاعت پارتی بازی نیست؟

[معمار]

اشکالی که به مساله شفاعت گرفته اند,می گویند:شفاعت نوعی پارتی بازی است,چطور خدای عادل می تواند بین افراد گنهکار در قیامت تبعیض قائل شود,که بعضی از گنهکارها را شفاعت کند و بعضی دیگر را به جهنم بفرستد؟

در پست های بعد به پاسخ این شبهه می پردازیم

[ال یاسین]

سلام علیکم ،

به نظر من شفاعت تبعیضی بین گنهکاران نیست . اگر ما شفاعت را امتیازی برای گنهکاران بدانیم این فرصت برای همه است که خود را برای بهره مندی از شفاعت مهیا نمایند .

اگر شخصی در اثر کوتاهی خودش از امتیازی که پیش بینی شده است محروم بشه هیچ پارتی بازی صورت نگرفته است .زیرا،‌مهم شرایط بهره مندی است که برای همه وجود دارد .

فرض استادی به دانشجویان خود می گوید اگر کسی تحقیقی ارایه بدهد پایان ترم دو نمره جدای نمره برگه امتحان برایش لحاظ می کنم حال دو دانشجو هستند نمره پایان ترمشان

هشت می شود و این در حالی است که یکی از انها تحقیق ارایه نموده و استاد دو نمره به وی می دهد و با نمره ده واحد درسی خود را پاس می نماید و دیگری ناچار می شود

مجدد آن درس را بردارد در این مورد استاد ستمی در حق آن دانشجو نکرد بلکه خود آن دانشجو به خود ستم نموده است .

[معمار]

شفاعت شرایطی دارد,این طور نیست که بگوییم هر گنهکاری در قیامت مورد شفاعت خدا قرار می گیرد,فرد باید یک سری اعمال را انجام دهد و یک سری اعمال را ترک کند که شفاعت شامل حالش شود

به عبارت دیگر

شفاعت شرایطی دارد که شخص گنهكار نمى‌ تواند يقين به حصول آنها پيدا كند و از جمله شرايط شفاعت شدن اين است كه ايمان خود را تا واپسين لحظات حياتش حفظ كند .پس بنابراین کفار مورد شفاعت قرار نمی گیرند

رسول اکرم(ص) فرموده است:«شفاعت برای، مشرکان و کافران نیست؛ بلکه برای مؤمنان یکتا پرست است». میزان الحکمه، ج 4، ص 1472، ح 9482.

«هر کس شادمان می گردد که شفاعت شفاعت گران راستین، شامل حال او گردد، باید با اندیشه و منش شایسته خود، خشنودی خدا را بجوید»(بحار، ج 3، ص 304)

رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرموده است: «شفاعت، برای تردیدکنندگان، مشرکان و کافران نیست؛ بلکه برای موءمنان یکتاپرست است». (میزان الحکمه، ج 4، ص 1472)

امام صادق علیه السلام می فرماید: «هرکس دوست دارد شفاعت در مورد او سودمند واقع شود، باید درصدد جلب رضایت خداوند برآید. بدانید که هیچ کس، رضایت خداوند را جلب نخواهد کرد، مگر با اطاعت از خدا و پیامبر و اولیای الهی از آل محمدعلیهم السلام». (بحار الانوار، ج 75، ص 220 (

رسول اکرم صلی الله علیه وآله فرموده است: «شفاعت من به کسی که نمازش را سبک بشمارد، نمی رسد( میزان الحکمه، ج 4، ص 1472.)

کسانی که حلقه ارتباط و اتصال به اولیای الهی را گسسته و ولایت امامان را نپذیرفته اند، مورد شفاعت آنان قرار نمی گیرند (بحارالانوار، ج 8، ص 736. )

کسی که ذریه و فرزندان رسول اکرم را آزار دهد، مورد شفاعت آن حضرت نخواهد بود. پیامبر می فرماید: «به خدا سوگند! برای کسانی که فرزندان و ذریه ام را آزار کرده باشند، شفاعت نمی کنم .(صدوق، امالی، ص 370)

اعمالی که از نظر قرآن موجب عدم شفاعت می شود

«از اهل دوزخ سوال می کنند که: چه چیزی شما را جهنمی کرد؟ می گویند: ما از نمازگزاران نبودیم و بینوا را اطعام نمی کردیم و با اهل باطل، همراه و هم صدا بودیم و روز پاداش را دروغ می انگاشتیم تا این که مرگ ما فرا رسید؛ پس شفاعت شافعان، به حال آنان، سودی نمی بخشد(مدثر، آیات 42 - 48)

[مولاتی یا فاطمه الزهرا(س)]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/05325236550741768065.gif



سلام و عرض ادب





[*=right]حضرت رضا (ع) از پدرش از آباء گرامیش از حضرت امیرالمومنین علی (ع) حدیث کرده است که پیغمبر اکرم (ص) فرمود : کسی که به شفاعت من ایمان نیاورد خداوند او را به شفاعت من نائل نسازد.



منبع : بحار 3، ص 299




فخر رازی از علمای بزرگ عامّه در تفسیر کبیر می گوید: امت اسلام بر این امر اجماع و اتفاق دارند که در آخرت برای حضرت رسول اکرم (ص) حق شفاعت است.






[*=right]به اسناد از طرق عامّه روایت شده است که رسول اکرم (ص) فرموده اند شفاعت من در قیامت برای کسانی است که دارای گناهان کبیره هستند و آنکس که شفاعت مرا تکذیب نماید به آن نائل نخواهد شد.




منبع : تفسیر مراغی ، جلد 1 ص110



اگر اراده ی ازلی و اجازه ی الهی برای شفاعت پیغمبر اکرم (ص) در قیامت نمی بود هرگز پیشوای اسلام در کمال صراحت نمی فرمودند :




[*=right]
شفاعت من در قیامت برای کسانی از امت من است که مرتکب گناهان کبیره شده اند.

منبع : جامع الاصول ، جلد 11، ص124





اگر اراده ی ازلی و قضاء الهی به شفاعت اولیا ی خدا دربارهی گناهکاران نمی بود هرگز رسول اکرم (ص) به حضرت زهرا (ع) نمی فرمودند :



[*=right]وقتی روز قیامت فرا رسد شما ((زهرا ، ع )) از زنان امت شفاعت می کنی و من مردان امت را شفاعت می نمایم.



منبع : بحار 10،ص167