خادمه زینب کبری(س)
02-12-2013, 23:07
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/82251344314985667960.gif (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/82251344314985667960.gif)
ما از میهمان خود کار نمی کشیم!
برای امام رضا علیه السلام مهمانی رسید و ساعاتی از شب با او نشسته و برای او سخن گفت. ناگاه چراغ منزل خراب شد. مرد مهمان دست برد تا چراغ را درست کند. امام اجازه ندادند و فرمودند: ما گروهی هستیم که از مهمان خود کار نمی کشیم. (بحار، ج 10، ص 49)
هنگامی که میهمانی به خانه شما می آید، میزبان نباید خودش را به تکلف بیندازد.
نوع بینش ما نسبت به مهمان فرق داره و به خاطر همین نکته است که بعضی ها از مهمان گریزانند و برخی هم مهمان دوست هستند؛
هر کدام از اینها نشان دهنده خصلت درونی افراد است. در روایت داریم که حضرت علی علیه السلام را اندوهگین دیدند. پرسیدند: یا علی! سبب اندوه شما چیست؟ فرمود: «یک هفته است که مهمانی برایم نیامده است! ...». (میزان الحمکة ، ج 5 ، ص 25)
بعضی ها هم آمدن مهمان را نزول بلا می شمارند و کوه غم بر دلشان حاکم می شود؛ انگار واقعاً اعتقاد ندارند که مهمان برکت می آورد! چه برکتی بالاتر از این که گناهان هر دو طرف در مهمانی می ریزد!!! مگر پیامبرمان نفرمودند: «الضیف ینزل برزقه ...»؛ (همان منبع ص 250) مهمان روزی خود را نازل می کند!
با این همه برکت مادی و معنوی چرا موقع آمدن مهمان عزا می گیریم؟!
اینگونه مهمانی ها که شخص میزبان خود را دچار تکلف و زحمتهای فراوانی می کند نه تنها برکت و رحمت نیست که شوم است؛ اگر میان مردم و خویشاوندان صفا و صمیمیت و صداقت باشد و مهمانی از راه برسد و دیر وقت یا نابهنگام باشد، باید به هر چه که «هست» قناعت کرد نه مهمان توقع زیادی داشته باشد و نه صاحبخانه خود را به دردسر بیفکند. در این صورت دوستی ها و رفت و آمدها تداوم می یابد ...
درسی از امیر مۆمنان علیه السلام بیاموزیم:
مردی حضرت علی علیه السلام را در راه به خانه دعوت کرد. حضرت فرمود: به سه شرط می آیم. آن مرد پرسید: آن شرایط چیست؟ امام پاسخ داد:
یکی آنکه از بیرون خانه چیزی برایم تهیه نکنی.
دوم آنکه آنچه را در خانه داری، پنهان و ذخیره نسازی.
سوم آنکه به خانواده ات اجحاف و فشار نیاوری.
مرد گفت: باشه می پذیرم. حضرت قبول کرد و مهمان خانه او شد.»(بحار الانوار، ج 72، ص 451)
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/76040819186467926014.gif (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/76040819186467926014.gif)
ما از میهمان خود کار نمی کشیم!
برای امام رضا علیه السلام مهمانی رسید و ساعاتی از شب با او نشسته و برای او سخن گفت. ناگاه چراغ منزل خراب شد. مرد مهمان دست برد تا چراغ را درست کند. امام اجازه ندادند و فرمودند: ما گروهی هستیم که از مهمان خود کار نمی کشیم. (بحار، ج 10، ص 49)
هنگامی که میهمانی به خانه شما می آید، میزبان نباید خودش را به تکلف بیندازد.
نوع بینش ما نسبت به مهمان فرق داره و به خاطر همین نکته است که بعضی ها از مهمان گریزانند و برخی هم مهمان دوست هستند؛
هر کدام از اینها نشان دهنده خصلت درونی افراد است. در روایت داریم که حضرت علی علیه السلام را اندوهگین دیدند. پرسیدند: یا علی! سبب اندوه شما چیست؟ فرمود: «یک هفته است که مهمانی برایم نیامده است! ...». (میزان الحمکة ، ج 5 ، ص 25)
بعضی ها هم آمدن مهمان را نزول بلا می شمارند و کوه غم بر دلشان حاکم می شود؛ انگار واقعاً اعتقاد ندارند که مهمان برکت می آورد! چه برکتی بالاتر از این که گناهان هر دو طرف در مهمانی می ریزد!!! مگر پیامبرمان نفرمودند: «الضیف ینزل برزقه ...»؛ (همان منبع ص 250) مهمان روزی خود را نازل می کند!
با این همه برکت مادی و معنوی چرا موقع آمدن مهمان عزا می گیریم؟!
اینگونه مهمانی ها که شخص میزبان خود را دچار تکلف و زحمتهای فراوانی می کند نه تنها برکت و رحمت نیست که شوم است؛ اگر میان مردم و خویشاوندان صفا و صمیمیت و صداقت باشد و مهمانی از راه برسد و دیر وقت یا نابهنگام باشد، باید به هر چه که «هست» قناعت کرد نه مهمان توقع زیادی داشته باشد و نه صاحبخانه خود را به دردسر بیفکند. در این صورت دوستی ها و رفت و آمدها تداوم می یابد ...
درسی از امیر مۆمنان علیه السلام بیاموزیم:
مردی حضرت علی علیه السلام را در راه به خانه دعوت کرد. حضرت فرمود: به سه شرط می آیم. آن مرد پرسید: آن شرایط چیست؟ امام پاسخ داد:
یکی آنکه از بیرون خانه چیزی برایم تهیه نکنی.
دوم آنکه آنچه را در خانه داری، پنهان و ذخیره نسازی.
سوم آنکه به خانواده ات اجحاف و فشار نیاوری.
مرد گفت: باشه می پذیرم. حضرت قبول کرد و مهمان خانه او شد.»(بحار الانوار، ج 72، ص 451)
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/76040819186467926014.gif (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/76040819186467926014.gif)