elnaz 611
08-01-2014, 10:49
شهرهاي معروف ازبكستان:
تاشكند
بخارا
سمرقند
خيوه
فرغانه
انديجان
دیواره جهنم در ازبکستان
اين محل که در نزديکي شهر کوچک درواز در ازبکستان قرار دارد، توسط افراد محلي "در جهنم" خوانده مي شود.
به گزارش سرويس بين الملل پارسينه به نقل از انگليش راشا، اين محل که در نزديکي شهر کوچک درواز در ازبکستان قرار دارد، توسط افراد محلي "در جهنم" خوانده مي شود.
داستان در جهنم به 35 سال قبل برمي گردد: هنگاميکه زمين شناسان در جستجوي گاز حفاري مي کردند، به حفره اي زير زميني رسيدند که بسيار بزرگ بود و همه تجهيزيت حفاري و چادرهاي کاوشگران را در خود فرو برد. از آنجايي که حفره را گاز پر کرده بود، کسي جرات رفتن به عمق غار را پيدا نکرد و آنان حفره را آتش زدند تا از انتشار گازهاي سمي جلوگيري کنند. از آن زمان، اين حفره براي 35 سال است که بدون وقفه مي سوزد.
جاده ابريشم
جاده ابريشم به طول ۱۴۰۰۰ كيلومتر از شرق چين تا سواحل درياي مديترانه و شمال درياي آدرياتيك را بهم پيوند مي داد. بازرگانان ونيزي و اروپايي در طول اين مسير با مسافرت به قلب آسيا به تجارت مي پرداختند و بازرگانان آسيايي راه اروپا را در پيش مي گرفتند. در طول اين مسير مردماني گوناگون با فرهنگها و زبانهاي گوناگون با يكديگر در مي آميختند و به تجارت مي پرداختند. در طول اين مسير فرهنگ، انديشه، دين، مذهب، زبان، آداب و رسوم و رفتارهاي هاي مردمان سراسر اين مسير از قلمروي به قلمروي ديگر منتقل شد كه هنوز هم آثار اين انتقال ميراثهاي فرهنگي را مي توانيم در جهان معاصر بيابيم. راهبان بودايي در كنار راهبان هندي و مغان زرتشتي و متكلمان مسيحي و مشايخ و فيلسوفان اسلامي به نشرانديشه خود در اين مسير راه سپردند. اما سوالي مطرح مي شود و آن اين است كه اينان با تفاوتهاي فرهنگي، قومي و زباني گوناگون با چه زباني با هم ارتباط پيدا كرده و كالا و انديشه خود را مبادله مي كردند. راههاي ترانزيتي سخت را چگونه مي پيمودند و اين راهها را چگونه نگه مي داشتند؟ كاروانسراها چه نقشي داشتند و دولتها چه ساختاري داشتند كه اين راه بين المللي را آباد مي كردند و به دست نسلهاي ديگر مي سپردند؟ آيا نه اينكه آنها با هم يكدل بودند و به زبان دل با هم سخن مي گفتند. در يكي از كاروانسراهاي مسير اين جاده در ايران كتيبه اي منسوب به شيخ ابوالحسن خرقاني نوشته شده است: «هر كه در اين سرا در آيد نانش دهيد و از ايمانش مي‌پرسيد، چه آن را كه در بارگاه باريتعالي به جان ارزد، البته بر خوان بوالحسن به نان ارزد» .در اين راه شهرهايي بودند كه هنوزهم موجودند و به حيات خود ادامه مي دهند. آسياي مركزي قلب و مركز اين راه بود و قلمرو كنوني ازبكستان مركز اين شاهراه بود.
تاشكند
بخارا
سمرقند
خيوه
فرغانه
انديجان
دیواره جهنم در ازبکستان
اين محل که در نزديکي شهر کوچک درواز در ازبکستان قرار دارد، توسط افراد محلي "در جهنم" خوانده مي شود.
به گزارش سرويس بين الملل پارسينه به نقل از انگليش راشا، اين محل که در نزديکي شهر کوچک درواز در ازبکستان قرار دارد، توسط افراد محلي "در جهنم" خوانده مي شود.
داستان در جهنم به 35 سال قبل برمي گردد: هنگاميکه زمين شناسان در جستجوي گاز حفاري مي کردند، به حفره اي زير زميني رسيدند که بسيار بزرگ بود و همه تجهيزيت حفاري و چادرهاي کاوشگران را در خود فرو برد. از آنجايي که حفره را گاز پر کرده بود، کسي جرات رفتن به عمق غار را پيدا نکرد و آنان حفره را آتش زدند تا از انتشار گازهاي سمي جلوگيري کنند. از آن زمان، اين حفره براي 35 سال است که بدون وقفه مي سوزد.
جاده ابريشم
جاده ابريشم به طول ۱۴۰۰۰ كيلومتر از شرق چين تا سواحل درياي مديترانه و شمال درياي آدرياتيك را بهم پيوند مي داد. بازرگانان ونيزي و اروپايي در طول اين مسير با مسافرت به قلب آسيا به تجارت مي پرداختند و بازرگانان آسيايي راه اروپا را در پيش مي گرفتند. در طول اين مسير مردماني گوناگون با فرهنگها و زبانهاي گوناگون با يكديگر در مي آميختند و به تجارت مي پرداختند. در طول اين مسير فرهنگ، انديشه، دين، مذهب، زبان، آداب و رسوم و رفتارهاي هاي مردمان سراسر اين مسير از قلمروي به قلمروي ديگر منتقل شد كه هنوز هم آثار اين انتقال ميراثهاي فرهنگي را مي توانيم در جهان معاصر بيابيم. راهبان بودايي در كنار راهبان هندي و مغان زرتشتي و متكلمان مسيحي و مشايخ و فيلسوفان اسلامي به نشرانديشه خود در اين مسير راه سپردند. اما سوالي مطرح مي شود و آن اين است كه اينان با تفاوتهاي فرهنگي، قومي و زباني گوناگون با چه زباني با هم ارتباط پيدا كرده و كالا و انديشه خود را مبادله مي كردند. راههاي ترانزيتي سخت را چگونه مي پيمودند و اين راهها را چگونه نگه مي داشتند؟ كاروانسراها چه نقشي داشتند و دولتها چه ساختاري داشتند كه اين راه بين المللي را آباد مي كردند و به دست نسلهاي ديگر مي سپردند؟ آيا نه اينكه آنها با هم يكدل بودند و به زبان دل با هم سخن مي گفتند. در يكي از كاروانسراهاي مسير اين جاده در ايران كتيبه اي منسوب به شيخ ابوالحسن خرقاني نوشته شده است: «هر كه در اين سرا در آيد نانش دهيد و از ايمانش مي‌پرسيد، چه آن را كه در بارگاه باريتعالي به جان ارزد، البته بر خوان بوالحسن به نان ارزد» .در اين راه شهرهايي بودند كه هنوزهم موجودند و به حيات خود ادامه مي دهند. آسياي مركزي قلب و مركز اين راه بود و قلمرو كنوني ازبكستان مركز اين شاهراه بود.