حسنعلی ابراهیمی سعید
23-12-2015, 00:25
عراق در طول یكسال و هفت ماه پس از پیروزی انقلاب اسلامی ایران با كمك كشورهای دیگر ارتشی قوی از نظر كمی و كیفی در نیروی انسانی و تسلیحات نظامی بنا نهاد.
در این مدت تا شروع حمله گسترده در 31 شهریور 1359 با حملات كوچك بسیاری كه علیه ایران انجام می دادند. به خیال خام خودشان ارزیابی توان قدرت ایران را هم به عمل می‌آوردند. از طرفی چون قرار بود جنگ حداكثر ظرف یك هفته تا ده روز با اشغال تهران و انهدام ایران یا تقسیم آن به پنج كشور كوچك و ضعیف به پایان برسد میزان زیادی اسلحه سبك و سنگین و نیروی انسانی متناسب با نقشه‌های شوم آماده كرده بودند.
قبل از انقلاب اسلامی رژیم شاه تمام اسلحه و تجهیزات نظامی مورد نیاز ایران رااز آمریكا یا متحدان آن خریداری می‌كرد. یكسال مانده به پیروزی انقلاب اسلامی با شدت گرفتن اعتراض‌های مردم و تظاهرات میلیونی آنها، شاه فرصت خرید و وارد كردن سلاح‌های سنگین را نداشت و تنها سلاح‌هایی كه در این مدت وارد كشور می‌شد ابزار شكنجه و سلاح‌های سبكی بود كه بر علیه مردم به كار گرفته می‌شد.
آمریكانیزازصدور هواپیماهای F16 كه هواپیمای پیشرفته و با قابلیتی است و سایر سلاح‌های خریداری شده توسط رژیم شاه، علی رغم اینكه پول آنها را هم گرفته بود، خودداری می‌كرد.
مجموعه این عوامل باعث برتری تسلیحاتی عراق بر ایران شد. ایران دوسا ل و هفت ماه امكان ارتقاء نیروهای مسلح و تسلیحات خود را نداشت و درگیر جنگ‌های داخلی بود ولی عراق با كمك 36 كشور با سرعت و بدون هیچ محدودیتی ارتشی قدرتمند آماده كرده بود.
گذشته از برتری عراق در تعداد سلاح‌های موجود، آنها از نظر كیفیت سلاح‌ها نیز از ایران برتر بودند به گونه‌ای كه به عنوان مثال هواپیماهای جنگی ایران فانتوم‌های F4,F5,F7,F14 بود و تكنولوژی ساخت و توانایی رزمایش آنها خیلی پائین‌تر از هواپیماهایی بود كه در اختیار ارتش عراق قرار داده می‌شد. در فصل‌های قبل خواندید كه فرانسوی‌ها هواپیماهای فوق مدرن سوبراتاندارد را به عراقی‌ها اجاره دادند.
انواع هواپیماهای ساخت روز در روسیه مثل میگ و سوخو هم بدون كمترین محدویت در اختیار عراق قرار می‌گرفت.
طرف دیگر جنگ یعنی ایران امكان خرید هواپیماهای جدید و مدرن را نداشت. چون در محاصره نظامی دنیا بود. حتی قادر به خرید لوازم یدكی مورد نیاز این هواپیما هم نبود، چون هیچ كشوری حاضر نمی شد آنها را در اختیار ایران قرار دهد. اگر هواپیمایی از ایران مورد حمله قرار می‌گرفت و سقوط می‌كرد امكان جایگزینی آن نبود ولی اگر یك هواپیما از عراق سقوط می‌كرد چند هواپیما جایگزین آن می‌شد.
در مورد سلاح‌های دیگر هم وضعیت به همین شكل بود. اما همه این نابرابری‌ها با تلاش و همت مردانه رزمندگان ایران به نفع ما تمام شد.
خلبانان عراقی كه پیشرفته‌ترین هواپیماهای روز دنیا و فضای كشورهای عربی خلیج فارس و اطلاعات دقیق ماهواره‌های جاسوسی آمریكا را در اختیار داشتند، از حمله به شهرهای ایران عاجز می‌ماندند و با پرواز در ارتفاع خیلی بالا اغلب بمب‌های خود را بی‌هدف رها می‌كردند و با دست پاچگی رو به عراق فراری می‌شدند. اما خلبانان ما با هوش و نبوغ خود و با شجاعتی كه حاصل ایمان به خدا بود تا سرزمین‌های غربی عراق در مرز اردن و سوریه حمله می‌كردند و با نابودی و انهدام فرودگاه‌ها و پایگاه‌های نظامی عراق به كشورمان بازمی‌گشتند. با شهامت و شجاعت خلبانان ما ضعف‌ها و كمبودهای تسلیحاتی ما نسبت به عراق برطرف می‌شد و در این راه خلبانان قهرمان ایران تا انجام عملیات شهادت طلبانه با هواپیماهای خود در بغداد هم پیش رفتند.
در مورد نیروی انسانی هم با توجه به اینكه جمعیت كشور عراق كمتر از نصف جمعیت ایران بود در طول جنگ این کشور همواره از نیروی انسانی بیشتری برخوردار بود.
این برتری عراق دو دلیل داشت یكی اینكه صرف نظر از سربازان عراقی، سربازان كشورهای دیگر عربی هم در كنار ارتش عراق علیه ایران می‌جنگیدند. از طرف دیگر حضور در جبهههای جنگ در ایران داوطلبانه بود، یعنی اجباری در اینكه حتماً همه جوانان در جبهه‌ها حاضر شوند، نبود. غیر از سال آخر جنگ كه اعزام به دوره سربازی و حضور 20 درصد از كاركنان واجد شرایط جسمانی ادارات دولتی در جنگ اجباری شد. در طول جنگ حضور در جبهه برای ایرانی‌ها داوطلبانه بود و اجباری برای حضور همه در جبهه نبود.
در طول جنگ‌های دنیا در تاریخ بشر این یك پدیده است كه كشوری مورد حمله مستقیم و غیر مستقیم كشورهای دیگر قرار گیرد و حضور در جبهههای جنگ برای مقابله با حملات دشمنان داوطلبانه باشد.
حتی در جنگ‌هایی كه حضرت رسول (ص) با كفار داشت، اینگونه نبود. یكی از اصحاب آن حضرت به نام ابی‌لبابه دریكی از جنگ‌های بین مسلمین و كفار شركت نكرد. پس از بازگشت مسلمانان از جنگ، حضرت رسول (ص) به آنان دستور دارد هیچ كس با ابی‌لبابه معاشرت نداشته باشد. وقتی او دید هیچ كس با او معاشرت ندارد خود را به یكی از ستون‌های مسجد مدینه بست و گفت تا خدا گناه مرا نبخشد و رسول خدا مرا عفو نكند، خود را از این ستون باز نخواهم كرد. بعد از مدتی آیه 27 سوره مباركه انفال نازل شد و خدا توبه او را پذیرفت.
آمار تسلیحاتی و نیروی نظامی دو كشور در آخر جنگ بیانگر بخشی از این نابرابری تسلیحاتی و نیروی نظامی دو كشور است.
نوع سلاح
موجودی ایران
موجودی عراق
هواپیمای جنگی
200 فروند
610 فروند + 90 فروند هواپیمای آمریكایی و اروپایی كه در ناوهای این كشورها در خلیج فارس بودند.
هلی كوپتر (بالگرد)
300 فروند
325 فروند+تعدادی بالگردكه درناوهای كشورهای غربی درخلیج فارس بود.
تانك و خودروی زرهی
1050 دستگاه
6230 دستگاه
توپخانه دور برد
600 دستگاه
3900 دستگاه
نیروی نظامی
655000 نفر
800000 نفر
خسارت عراق در طول هشت سال جنگ
1- هواپیما 238 فروند
2- هلی كوپتر (بالگرد) 91 فروند
3- زرهی 7360 دستگاه
4- توپخانه 965 قبضه
- نیروی انسانی 410000 نفر
منبع: کتاب زنگ تاریخ تألیف علی اکبر رئیسی http://www.shahidrashty.ir
http://www.uplooder.net/img/image/97/fd9e0bdec4e56685fee40458946bb100/hasa-n-a-li_ebrahimi_said_13930512-3.jpg
در این مدت تا شروع حمله گسترده در 31 شهریور 1359 با حملات كوچك بسیاری كه علیه ایران انجام می دادند. به خیال خام خودشان ارزیابی توان قدرت ایران را هم به عمل می‌آوردند. از طرفی چون قرار بود جنگ حداكثر ظرف یك هفته تا ده روز با اشغال تهران و انهدام ایران یا تقسیم آن به پنج كشور كوچك و ضعیف به پایان برسد میزان زیادی اسلحه سبك و سنگین و نیروی انسانی متناسب با نقشه‌های شوم آماده كرده بودند.
قبل از انقلاب اسلامی رژیم شاه تمام اسلحه و تجهیزات نظامی مورد نیاز ایران رااز آمریكا یا متحدان آن خریداری می‌كرد. یكسال مانده به پیروزی انقلاب اسلامی با شدت گرفتن اعتراض‌های مردم و تظاهرات میلیونی آنها، شاه فرصت خرید و وارد كردن سلاح‌های سنگین را نداشت و تنها سلاح‌هایی كه در این مدت وارد كشور می‌شد ابزار شكنجه و سلاح‌های سبكی بود كه بر علیه مردم به كار گرفته می‌شد.
آمریكانیزازصدور هواپیماهای F16 كه هواپیمای پیشرفته و با قابلیتی است و سایر سلاح‌های خریداری شده توسط رژیم شاه، علی رغم اینكه پول آنها را هم گرفته بود، خودداری می‌كرد.
مجموعه این عوامل باعث برتری تسلیحاتی عراق بر ایران شد. ایران دوسا ل و هفت ماه امكان ارتقاء نیروهای مسلح و تسلیحات خود را نداشت و درگیر جنگ‌های داخلی بود ولی عراق با كمك 36 كشور با سرعت و بدون هیچ محدودیتی ارتشی قدرتمند آماده كرده بود.
گذشته از برتری عراق در تعداد سلاح‌های موجود، آنها از نظر كیفیت سلاح‌ها نیز از ایران برتر بودند به گونه‌ای كه به عنوان مثال هواپیماهای جنگی ایران فانتوم‌های F4,F5,F7,F14 بود و تكنولوژی ساخت و توانایی رزمایش آنها خیلی پائین‌تر از هواپیماهایی بود كه در اختیار ارتش عراق قرار داده می‌شد. در فصل‌های قبل خواندید كه فرانسوی‌ها هواپیماهای فوق مدرن سوبراتاندارد را به عراقی‌ها اجاره دادند.
انواع هواپیماهای ساخت روز در روسیه مثل میگ و سوخو هم بدون كمترین محدویت در اختیار عراق قرار می‌گرفت.
طرف دیگر جنگ یعنی ایران امكان خرید هواپیماهای جدید و مدرن را نداشت. چون در محاصره نظامی دنیا بود. حتی قادر به خرید لوازم یدكی مورد نیاز این هواپیما هم نبود، چون هیچ كشوری حاضر نمی شد آنها را در اختیار ایران قرار دهد. اگر هواپیمایی از ایران مورد حمله قرار می‌گرفت و سقوط می‌كرد امكان جایگزینی آن نبود ولی اگر یك هواپیما از عراق سقوط می‌كرد چند هواپیما جایگزین آن می‌شد.
در مورد سلاح‌های دیگر هم وضعیت به همین شكل بود. اما همه این نابرابری‌ها با تلاش و همت مردانه رزمندگان ایران به نفع ما تمام شد.
خلبانان عراقی كه پیشرفته‌ترین هواپیماهای روز دنیا و فضای كشورهای عربی خلیج فارس و اطلاعات دقیق ماهواره‌های جاسوسی آمریكا را در اختیار داشتند، از حمله به شهرهای ایران عاجز می‌ماندند و با پرواز در ارتفاع خیلی بالا اغلب بمب‌های خود را بی‌هدف رها می‌كردند و با دست پاچگی رو به عراق فراری می‌شدند. اما خلبانان ما با هوش و نبوغ خود و با شجاعتی كه حاصل ایمان به خدا بود تا سرزمین‌های غربی عراق در مرز اردن و سوریه حمله می‌كردند و با نابودی و انهدام فرودگاه‌ها و پایگاه‌های نظامی عراق به كشورمان بازمی‌گشتند. با شهامت و شجاعت خلبانان ما ضعف‌ها و كمبودهای تسلیحاتی ما نسبت به عراق برطرف می‌شد و در این راه خلبانان قهرمان ایران تا انجام عملیات شهادت طلبانه با هواپیماهای خود در بغداد هم پیش رفتند.
در مورد نیروی انسانی هم با توجه به اینكه جمعیت كشور عراق كمتر از نصف جمعیت ایران بود در طول جنگ این کشور همواره از نیروی انسانی بیشتری برخوردار بود.
این برتری عراق دو دلیل داشت یكی اینكه صرف نظر از سربازان عراقی، سربازان كشورهای دیگر عربی هم در كنار ارتش عراق علیه ایران می‌جنگیدند. از طرف دیگر حضور در جبهههای جنگ در ایران داوطلبانه بود، یعنی اجباری در اینكه حتماً همه جوانان در جبهه‌ها حاضر شوند، نبود. غیر از سال آخر جنگ كه اعزام به دوره سربازی و حضور 20 درصد از كاركنان واجد شرایط جسمانی ادارات دولتی در جنگ اجباری شد. در طول جنگ حضور در جبهه برای ایرانی‌ها داوطلبانه بود و اجباری برای حضور همه در جبهه نبود.
در طول جنگ‌های دنیا در تاریخ بشر این یك پدیده است كه كشوری مورد حمله مستقیم و غیر مستقیم كشورهای دیگر قرار گیرد و حضور در جبهههای جنگ برای مقابله با حملات دشمنان داوطلبانه باشد.
حتی در جنگ‌هایی كه حضرت رسول (ص) با كفار داشت، اینگونه نبود. یكی از اصحاب آن حضرت به نام ابی‌لبابه دریكی از جنگ‌های بین مسلمین و كفار شركت نكرد. پس از بازگشت مسلمانان از جنگ، حضرت رسول (ص) به آنان دستور دارد هیچ كس با ابی‌لبابه معاشرت نداشته باشد. وقتی او دید هیچ كس با او معاشرت ندارد خود را به یكی از ستون‌های مسجد مدینه بست و گفت تا خدا گناه مرا نبخشد و رسول خدا مرا عفو نكند، خود را از این ستون باز نخواهم كرد. بعد از مدتی آیه 27 سوره مباركه انفال نازل شد و خدا توبه او را پذیرفت.
آمار تسلیحاتی و نیروی نظامی دو كشور در آخر جنگ بیانگر بخشی از این نابرابری تسلیحاتی و نیروی نظامی دو كشور است.
نوع سلاح
موجودی ایران
موجودی عراق
هواپیمای جنگی
200 فروند
610 فروند + 90 فروند هواپیمای آمریكایی و اروپایی كه در ناوهای این كشورها در خلیج فارس بودند.
هلی كوپتر (بالگرد)
300 فروند
325 فروند+تعدادی بالگردكه درناوهای كشورهای غربی درخلیج فارس بود.
تانك و خودروی زرهی
1050 دستگاه
6230 دستگاه
توپخانه دور برد
600 دستگاه
3900 دستگاه
نیروی نظامی
655000 نفر
800000 نفر
خسارت عراق در طول هشت سال جنگ
1- هواپیما 238 فروند
2- هلی كوپتر (بالگرد) 91 فروند
3- زرهی 7360 دستگاه
4- توپخانه 965 قبضه
- نیروی انسانی 410000 نفر
منبع: کتاب زنگ تاریخ تألیف علی اکبر رئیسی http://www.shahidrashty.ir
http://www.uplooder.net/img/image/97/fd9e0bdec4e56685fee40458946bb100/hasa-n-a-li_ebrahimi_said_13930512-3.jpg