تامین خواسته و دستور موقت

[ال یاسین]

تفاوت تامین خواسته با دستور موقت


1-نوع تامین:در دستور موقت موقت ممکن است وجه نقد یا غیر وجه نقد باشد اما در تامین خواسته وجه نقد است.


2-شکایت:در دستور موقت به همراه اصل دعوی میتوانیم تجدید نظر خواهی کنیم اما در تامین خواسته قرار رد و پذیرش آن غیر قابل تجدید نظر خواهی است فقط در همان مرحله بدوی میتواند تجدید نظر شود.


3-معافیت از تامین:در دستور موقت در تمامی موارد معافیت ندارد جز در دعاوی خانوادگی تامین خواسته نمی خواهد اما در تامین خواسته طبق م 108سند رسمی باشد اسناد تجاری که واخواست شده یا مال در معرض تضییع و
تفریط باشد.


4:رسیدگی:در دستور موقت قاضی اول جلسه رسیدگی میگذارد و بعد تصمیم می گرد مگر در موارد فوریت که اول اجرا میکند و بعد ابلاغ اما در تامین خواسته اصلا رسیدگی ندارد و مدیر دفتر ظرف 2 روز به دست قاضی میدهد قاضی یا آن را رد میکند یا میپذیرد.


5:موضوع:ممکن است توقیف از کاری، انجام کاری، منع از کاری باشد اما در تامین خواسته فقط مال را توقیف میکنیم.


✍6:صلاحیت محاکم:هم اصل دعوی و هم دادگاهی که محل وقوع مال است صلاحیت دارد اما در تامین خواسته فقط دادگاهی که صلاحیت رسیدگی به اصل دعوی را دارد صالح است.


7:دادخواست ماهیتی:ظرف 20 روز از تاریخ صدور دستور موقت اما تامین خواسته 10 روز از تاریخ تامین خواسته.


8:از حیث اجرا: دستور موقت باید به تایید رئیس حوزه قضایی برسد اما در تامین بدون موافقت رئیس قضایی اجرا میشود نیازی نیست.


9:مطالبه خسارت:ظرف ا ماه از تاریخ رای نهای با تقدیم دادخواست اما در تامین ظرف20 روز از تاریخ ابلاغ حکم قطعی.


10:از حیث نسخ دادخواست:در 2نسخه باشد به طرف باید ابلاغ شود اما در تامین در 1 نسخه طبق م115ق. ا. د. م.


11:از حیث صدور: دستور موقت نیازی به احراز فوریت دارد اما در تامین نیاز به احراز هویت ندارد.