مدینه* خادمه یاس فاطمی *
05-03-2018, 20:05
http://www.esfahancitycenter.com/English/images/esfahan-emam-mosque3.jpg
بقعه خواهر امام
بقعه خواهر امام یکی از معروف ترین اماکن متبرکه در رشت به شمار می رود که در طرف شرق بلوار مطهری و در گذر خواهر امام واقع شده است.وی که نام اصلی اش فاطمه اخری می باشد، دخت چهارم امام موسی کاظم (ع) و خواهر امام رضا (ع) بوده است. وی پس از شهادت پدر بزرگوارش بر اثر ظلم و جور حکومت عباسی به دیلمان سفر کرد و در سن ۲۴ سالگی به علت بیماری درگذشت.این آرامگاه در گذشته معروف به امامزاده لاله شوی بود و ظهیرالدین مرعشی در کتاب تاریخ گیلان و دیلمستان که در اواخر قرن ۹ هجری نوشته شده، از این بقعه با همین نام یاد کرده است. ظاهراً علت این نامگذاری مربوط به نحوه کشف این مزار بوده است.در دوره ناصری در سال ۱۲۸۲ هجری قمری، ملا حسنعلی حسنی در ایام حکومت قاسم خان والی بنای بقعه بزرگی را در این مکان با صحن و ایوان و مسجد و سرداب آغاز کرد که پس از مرگ او به پایان رسید و تصویر آن در کتاب های جهانگردان و اروپایی‌ها به چاپ رسیده است.حاجی ملا رفیع شریعتمدار (مجتهد و متمول تراز اول گیلان در عهد ناصری) در آخرین سال حیات خود یعنی در ۱۲۹۲ هجری قمری برای این بقعه سردری ساخت که هنوز پابرجاست. این بقعه در دوره قاجاریه ساخته شده و سردر بقعه دارای کاشی کاری به تاریخ ۱۲۹۰ هجری قمری است.
بقعه خواهر امام
بقعه خواهر امام یکی از معروف ترین اماکن متبرکه در رشت به شمار می رود که در طرف شرق بلوار مطهری و در گذر خواهر امام واقع شده است.وی که نام اصلی اش فاطمه اخری می باشد، دخت چهارم امام موسی کاظم (ع) و خواهر امام رضا (ع) بوده است. وی پس از شهادت پدر بزرگوارش بر اثر ظلم و جور حکومت عباسی به دیلمان سفر کرد و در سن ۲۴ سالگی به علت بیماری درگذشت.این آرامگاه در گذشته معروف به امامزاده لاله شوی بود و ظهیرالدین مرعشی در کتاب تاریخ گیلان و دیلمستان که در اواخر قرن ۹ هجری نوشته شده، از این بقعه با همین نام یاد کرده است. ظاهراً علت این نامگذاری مربوط به نحوه کشف این مزار بوده است.در دوره ناصری در سال ۱۲۸۲ هجری قمری، ملا حسنعلی حسنی در ایام حکومت قاسم خان والی بنای بقعه بزرگی را در این مکان با صحن و ایوان و مسجد و سرداب آغاز کرد که پس از مرگ او به پایان رسید و تصویر آن در کتاب های جهانگردان و اروپایی‌ها به چاپ رسیده است.حاجی ملا رفیع شریعتمدار (مجتهد و متمول تراز اول گیلان در عهد ناصری) در آخرین سال حیات خود یعنی در ۱۲۹۲ هجری قمری برای این بقعه سردری ساخت که هنوز پابرجاست. این بقعه در دوره قاجاریه ساخته شده و سردر بقعه دارای کاشی کاری به تاریخ ۱۲۹۰ هجری قمری است.