پیامدهای سبك شمردن نماز و فواید اهمیت دادن به آن

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

ghalb3گل رزگل رزگل رزگل رزghalb3

1. خدا برکت را از عمرش بر می دارد.
2. برکت را از روزیش بر می دارد .
3. سیما و نشانه انسان های صالح و شایسته را از صورتش محو می کند .
4. هر عملی که انجام دهد مزد و پاداش ندارد .
5. دعایش به آسمان بالا نمی رود .
6. از دعای شایسته گان بهره ای ندارد .
7. ذلیل و گرسنه و تشنه از دنیا می رود .
8. خدا فرشته ای را در قبرش موکل او گرداند که پیوسته باعث درد سر و ناراحتی او شود .
9. قبرش تنگ شود .
10. در قبرش ظلمت و تاریکی پدید آید .
11. خدا فرشته ای بر او مسلط گرداند که به رو او را به سختی بکشد در حالی که مردم و مخلوقات به او نظر کنند .
12. حسابش به سختی محاسبه شود .
13. خدا به او نظر نکند .
14. خداوند تزکیه اش نفرماید .
15. عذاب دردناکی برای اوست

[حور العین]

ببخشید که این سوال رو اینجا میپرسم ///

سبک شمردن نماز یعنی اینکه اول وقت به جا نیاوردن ..؟؟

[parsa]

به نام خدا و سلام بر شما

بله، تاخیر بدون عذر نماز از اول وقت، یکی از مصادیق سبک شمردن نماز است. از دیگر مصادیق سبک شمردن نماز، سریع و بدون توجه خواندن نماز است.

در این زمینه به قسمتی از فرمایشات استاد بزرگوار شهید مطهری رحمة الله علیه اکتفا می کنم:

------------------


یکی از گناهان، استخفاف نماز یعنی سبک شمردن نماز است.

نماز نخواندن یک گناه بزرگ است، و نماز خواندن اما نماز را خفیف شمردن، استخفاف کردن، بی اهمیت تلقی کردن گناه دیگری است.


پس از وفات امام صادق علیه السلام ابوبصیر آمد به امّ حمیده تسلیتی عرض کند. امّ حمیده گریست. ابوبصیر هم که کور بود گریست.

بعد امّ حمیده به ابوبصیر گفت: ابوبصیر! نبودی و لحظه ی آخر امام را ندیدی؛ جریان عجیبی رخ داد.

امام در یک حالی فرو رفت که تقریباً حال غشوه ای بود. بعد چشمهایش را باز کرد و فرمود: تمام خویشان نزدیک مرا بگویید بیایند بالای سر من حاضر شوند.

ما امر امام را اطاعت و همه را دعوت کردیم. وقتی همه جمع شدند، امام در همان حالات که لحظات آخر عمرش را طی می کرد یکمرتبه چشمش را باز کرد، رو کرد به جمعیت و همین یک جمله را گفت:

اِنَّ شَفاعَتَنا لا تَنالُ مُستَخِفّاً بِالصَّلوةِ
هرگز شفاعت ما به مردمی که نماز را سبک بشمارند نخواهد رسید.

این را گفت و جان به جان آفرین تسلیم کرد.


امام نفرمود که شفاعت ما به مردمی که نماز نمی خوانند نمی رسد؛ آن که تکلیفش خیلی روشن است، بلکه فرمود به کسانی که نماز را سبک می شمارند.

یعنی چه نماز را سبک می شمارند؟

یعنی وقت و فرصت دارد، می تواند نماز خوبی با آرامش بخواند ولی نمی خواند. نماز ظهر و عصر را تا نزدیک غروب نمی خواند، نزدیک غروب که شد یک وضوی سریعی می گیرد و بعد با عجله یک نمازی می خواند و فوراً مهرش را می گذارد آن طرف؛ نمازی که نه مقدمه دارد نه مؤخره، نه آرامش دار و نه حضور قلب.

طوری عمل می کند که خوب دیگر این هم یک کاری است و باید نمازمان را هم بخوانیم.

این، خفیف شمردن نماز است.

این جور نماز خواندن خیلی فرق دارد با آن نمازی که انسان به استقبالش می رود؛ اول ظهر که می شود با آرامش کامل می رود وضو می گیرد، وضوی با آدابی، بعد می آید در مصلاّی خود اذان و اقامه می گوید و با خیال راحت و فراغ خاطر نماز می خواند. «السّلام علیکم» را که گفت فوراً در نمی رود، مدتی بعد از نماز با آرامش قلب تعقیب می خواند و ذکر خدا می گوید.

این علامت این است که نماز در این خانه احترام دارد.


نمازخوان هایی که خودشان نماز را استخفاف می کنند یعنی کوچک می شمارند (نماز صبحشان آن دم آفتاب است، نمازظهر و عصرشان آن دم غروب است، نماز مغرب و عشاشان چهارساعت از شب گذشته است و نماز را با عجله و شتاب می خوانند تجربه نشان داده که بچه های اینها اصلاً نماز نمی خوانند.

شما اگر بخواهید واقعاً نماز خوان باشید و بچه هایتان نمازخوان باشند، نماز را محترم بشمارید.

نمی گویم نماز بخوانید؛ بالاتر از نماز خواندن، محترم بشمارید.

اولاً برای خودتان در خانه یک مصلایی انتخاب کنید (مستحب هم هست) یعنی در خانه نقطه ای را انتخاب کنید که جای نمازتان باشد، مثل یک محراب برای خوتان درست کنید.

اگر می توانید (همان طوری که پیغمبر اکرم یک مصلّی و جای نماز داشت) یک اتاق را به عنوان مصلّی انتخاب کنید.

اگر اتاق زیادی ندارید، در اتاق خودتان یک نقطه را برای نماز خواندن مشخص کنید. یک جانماز پاک هم داشته باشید. در محل نماز که می ایستید، جانماز پاکیزه ای بگذارید، مسواک داشته باشید، تسبیحی برای ذکر گفتن داشته باشید. وقتی که وضو می گیرید، اینقدر با عجله و شتاب نباشد.


----------

منبع: کتاب آزادی معنوی شهید مطهری

.

[نرگس منتظر]

http://shiaupload.ir/images/oxs5dsalpbb30p0i34en.gif
http://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gif
http://www.mihanblog.com/public//public/user_data/user_files/107/318819/Namaz.jpg
http://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gifhttp://www.ayehayeentezar.com/images/icons/13a.gif


إِنَّنِی أَنَا اللَّهُ لَا إِلَهَ إِلَّا أَنَا فَاعْبُدْنِی وَأَقِمِ الصَّلَاةَ لِذِكْرِی (طه آیه 14﴾



من الله هستم ، معبودى جز من نیست ، مرا پرستش كن و نماز را براى یاد من به پادار.


نام مركز پاسخ دهنده: پاسخگوئی به سؤالات دینی آستان قدس رضوی
سوال:
ما در مقابل نماز چه وظیفه ای داریم باید بی تفاوت باشیم یا خیر. و اسا ساً نماز را كه سبك بشماریم چه پیامدهای د ارد و اگر به آن اهمیت دهیم چه فوایدی دارد؟
جواب:
ما نسبت به نماز به عنوان یك فرمان الهی و حكم خدایی وظیفة اجرا ء و اطاعت داریم ، خداوند متعال دستوراتی از طریق پیامبر و ائمه ( ع ) به بندگانش داده است و بر آنها نیز واجب است كه عمل كنند و اطاعت كنند اینجا چند بحث مطرح است . بحث عبد بودن كه ما خود را بندة خداوند می خوانیم ، بنده وظیفه دارد كه از دستورات مولای خودش اطاعت كند چنانچه در قدیم هم غلامان ملزم بودن كه دستورات مولای خودشان را بدو ن چون و چرا و كم كاست اطاعت كنند .
مطلب دوم اینكه شكر منعم واجب است . اگر كسی به شما احسانی كند و كمكی به شما كند، پولی بدهد و یا … . شما از نظر اخلاقی وظیفه خودتان می دانید كه به او احترام بگذارید و حرف او را گوش كنید. اگر به شما بگویند ده میلیون به شما می دهم به شرط اینكه شما هر چه من گفتم عمل كنید ، قطعاً شما در مقابل گرفتن آن پول حاضر هستید كه به حرفها ی او نیزگوش دهید ، خداوند متعال نعمتهای فراوانی به بندگانش داده كه قابل شمارش نیست به فرمودةخود قرآن ، شما نمی توانید نعمتهای خداوند را بشمارید .

( لا تحصوها) مثلاً همین نعمت سلامتی كه شاید میلیارد ها تومان یا بیشتر ارزش داشته باشد كه اگر شما مریض شوید گاهی حاضرید تمام دارائی خود را بدهید تا دوباره سلامتی خود را بازیابید پس از آن ده میلیون آن فرد هم بیشتر ارزش دارد . لذا اگر بخواهبم بگوئیم كه خداوند این همه لطف به ما فرموده و در مقابل آن از ما خواسته به حرفهایش گوش دهیم یكی ازآن فرمایشات خداوند خواندن نماز است .

البته اینجا فرق دیگری نیز هست و آن اینكه آن فردی كه به ماپول دهد و بگوید فلان كار را انجام دهیم ، بازگشت این عمل ما به آن فرد و سودش در جیب او می رود ولی در این نما ز خواندن كه بخاطر شكر و عمل كردن به دستورات خداوند است سودش هم به جیب خداوند نمی رود بلكه سودش نیز به خود ما بر می گردد كه آن هم بهشت است پس لازم شد كه عمل كنیم و در این عمل باز به خودمان نفع رسانیده ایم .
هم نعمتها را استفاده می كنیم و هم از طریق این خواندن نماز برای آخرتمان هم كار كرده ایم و سود بسیار زیادی به خودمان رسانده ایم .
پس خواندنش واجب و نیز سبك شمردن آن باعث عقوبت و عذاب یعنی اگر سبك بشمارید به فرمودة یكی از معصومین ( ع) 15 گرفتاری به انسان مبتلا می شود كه بر خی مربوط می شود به دنیا و برخی به قبر و قیامت است در مورد بخش اول سئوال كه وظیفه ما در مقابل نماز چیست نكته ای دیگر را اضافه كنم و آن اینكه خداوند به انسان لطف كرده و به او عقل داده تا از حیوان متمایز باشد واورا اشرف مخلوقات عالم قرار داده این اشرفیت و عاقل بودن طبیعتاً وظیفه انسان را نیز سنگین ترمی كند .

چون عقل دارد با بقی حیوانات فرق دارد پس اعمال و رفتار او نیز باید با موجودات دیگر متفاوت باشد و یكی از آن اعمال كه نشانة برتری و نشانة عقل است اطاعت پذیری از فرامین خالق عالم است وآن هم در انجام عبادات و ترك محرمات است .
لذا وقتی انسان فهمید كه چرا باید نماز بخواند سعی می كند كه به بهترین شكل بخواند ودیگر اصلاً نمی تواند آنرا سبك بشمارد وتمام همتش را را می كند تاتمام نماز وعبادات را به بهترین شكل ممكن انجام دهد ، ائمه ( ع ) كه استغفار می كردند برای چه بوده ؟ خدای نكرده اهل گناه ومعصیت كه نبوده اند كه بگوییم بخاطر گناهانشان استغفار می كنند ، بلكه آنها به فرموده خودشان استغفار از عباداتشان می كرده اند ، یعنی می فرمودند چون خداوند دارای مقامات بسیار عالی وكمالات عظیم الشأن است باید نماز وعبادتی انجام شود كه درخور شأن خداوند متعال باشد لذا استغفار می كردند وازخداوند طلب بخشش می كردند .

پس انسان باید سعی كند كه هرروز نمازش از روز قبل بهتر باشد وبه گونه ای نماز وعبادت انجام دهد كه شایسته مقام حضرت حق باشد وبا آن سنخیت داشته باشد .
انشاءالله خداوند به همه ما توفیق دهد كه عباداتمان درخور شأن خودش باشد.


http://www.pichak.net/blogcod/zibasazi/06/image/pichak.net-53.gif

[ملکوت* گامی تارهایی *]

نماز را سبک نشمارید . . .



فاطمه ي زهرا سلام الله عليها از پدر بزرگوارش پرسيد :‌پدرجان سزاي كسي كه نماز را سبك بشمارد چيست ؟

پيامبر اكرم صلي الله عليه و آله فرمود " اي فاطمه هر مرد و زني كه نماز را سبك شمارد به 15 بلا دچار مي شود . شش تا در دنيا ، سه تا هنگام مرگ ، سه تا در قبر و سه تا در قيامت

اما شش بلاي دنيا
1.خداوند بركت را از عمرش بر مي دارد
2. خداوند بركت را از روزيش بر مي دارد
3.سيماي صالحين از چهره اش محو مي شود
4.در برابر اعمال نيكش پاداش نمي گيرد
5.دعايش به آسمان نمي رود و مستجاب نمي شود
6.از دعاي صالحين بهره مند نمي گردد
اما سه بلاي هنگام مرگ
1.گرسنه جان مي دهد
2.تشنه مي ميرد گرچه آبهاي تمام نهرهاي عالم را به او بدهند سيراب نمي شود
3.خوار و ذليل مي ميرد

اما سه بلاي قبر
1.خداوند فرشته اي را در قبر بر او مي گمارد تا همواره آزارش دهد
2.قبرش تنگ مي گردد
3. ظلمت و تاريكي قبرش را فرا مي گيرد

اما سه بلاي آخرت
1.خداوند فرشته اي را مي گمارد تا او را در برابر چشم مردم به صورت روي زمين بكشد
2.حساب رسي اش سخت مي شود
3.خداوند در قيامت به نظر لطف به او نگاه نمي كند و پاكش نمي كند و عذابي دردناك خواهد داشت

سفينه البحار جلد 2 صفحه 44

[seyed yasin]

شكی نیست كه بی اعتنایی به نماز گناهی است بزرگ. بنابراین شناسایی مصادیق این تحقیر ناپسند، مقدمه‌ پرهیز از این عصیان نابخشودنی است. عناوین زیر از مصادیق سبك شمردن نماز است.
الف) تأخیر نماز: امام صادق ـ علیه السلام ـ در تفسیر آیه‌ی شریفه‌ی قرآن، كه در ارتباط با مذمت بی اعتنایی به نماز نازل گردیده است[1] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn1) می‏فرماید:
»تاخیر الصّلاه عن اوّل وقتها لغیر عذرٍ»[2] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn2)
مراد از بی اعتنایی به نماز، «تأخیر آن از اول وقت بدون عذر است.»
البته روشن است كه مراد از عذر، ضرورتی است كه بصورت اورژانسی پیش آید و قابل تأخیر نباشد و الاّ باید به كار گفت نماز دارم نه به نماز بگوییم كار دارم.
ب) عدم رعایت آداب آن در خلوت: پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ در روایتی چنین می‏فرماید:
»من احسن صَلَوتَهُ حین یَراهُ النّاسُ و أَساءَها حینَ یَخلُوا فتلك استهانهٌ»[3] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn3)
یعنی: «آن كس كه در مقابل مردم با دقت نماز بخواند و در خلوت بدون دقت نماز گزارد به نماز بی اعتنایی كرده است.«
مروری بر نمازهای خلوت و جلوت ما، روشن می‏نماید كه آیا احترام و توجه ما به نماز بیشتر بوده است یا به ناظران صحنه‌ی نماز.
ج) فراهم نكردن مقدمات نماز قبل از اذان: در روایت دیگری می‏فرماید: كسی كه وضوی نماز را تا وقت اذان به تأخیر اندازد او به نماز بی اعتنایی كرده است. آری كسی كه به كار اهمیت می‏دهد، قبل از رسیدن وقت آن، مقدمات انجام آن را فراهم می‏كند. كدام ملاقات و میهمانی است كه وقت آن فرا رسیده باشد و ما هنوز در فكر پوشیدن لباس و یا آماده كردن شرایط آن باشیم؟!
د) عدم یادگیری معانی: آیا ندانستن معانی الفاظی كه روزانه ده بار در نماز تكرار می‏شود به معنی بی اعتنایی به نماز نیست؟! آیا اگر ما برای طرف گفتگوی خویش در نماز اهمیتی قائل باشیم در فكر این نخواهیم بود كه محتوا و مضمون مذاكره و نجوای خود را بفهمیم و با ادراك صحیح به سخن در برابر او بایستیم؟! چگونه ممكن است با اقامت كوتاه در یك كشور، تا حدودی به زبان مردم آنجا آشنا می‏شویم و با یكی دو بار عبور از مسیری، نام و نشان آن را فرا گیریم و در برخورد با هر بنایی از اسم و بانی و مشخصات آن جویا شویم اما هیچكدام از این توجهات و حساسیت‏ها در مورد نماز اعمال نشود؟! آیا اینها به معنی بی اعتنایی به نماز نیست؟! چگونه می‏توانیم پاسخگوی این عباداتی باشیم كه محتوای آن جز تحقیر خداوند رب العالمین نیست؟! اینجاست كه امام حسین ـ علیه السلام ـ به خداوند تبارك و تعالی عرض می‏كند:
»الهی مَن كانَت‎‎‎‎‎ محاسِنُه مَساوِی فكیف لایكونُ مَساوِیه مَساوِی«[4] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn4)
یعنی: «خدایا آن كس كه اعمال به ظاهر نیك او گناه است پس چگونه گناهان او گناه نباشد؟!«

[seyed yasin]

فرق نمازگزارانی كه در نماز هیچ دردی را احساس نمی‏كنند[5] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn5) جز درد فراق دوست، از هیچ حادثه‏ای مطلع نمی‏شوند،[6] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn6) هیچ صدایی را نمی‏شنوند و غرق در لذت با معشوقند، نماز گزارانی كه زیر شلاق و علیرغم هر گونه تهدید و شكنجه و محدودیتی نماز را بپا می‏دارند[7] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn7) با كسانی كه نماز را بار و رنجی می‏دانند كه در برداشتن و عبور از آن باید شتاب كرد و در هنگام اقامه‌ی آن با دست و محاسن بازی می‏كنند و خمیازه می‏كشند، فقط در اهتمام و استخفاف به نماز است.
هـ) عجله و شتاب در نماز: سریع خواندن نماز و تبدیل این عبادت به عادتی كه همچون عمل ماشین نویسی بدون توجه به معانی و بدون رعایت خشوع و طمأنینه انجام گیرد از نشانه‏های دیگر بی توجهی به نماز است. استاد شهید آیت اللّه مطهری ـ رحمه الله علیه ـ در این باره می‏فرماید:
»علمای روان‏شناسی می‏گویند: «یك كار همین قدر كه برای انسان عادت شد، دو خاصیّت متضاد در آن به وجود می‏آید. هر چه كه بر عادت بودنش افزوده شود و تمرین انسان زیادتر گردد، كار، سهلتر و ساده‏تر انجام می‏شود.» یك ماشین نویس كه به ماشین نویسی عادت می‏كند، هر چه بیشتر عادت می‏كند، از توجهش كاسته می‏شود. یعنی از اینكه این عمل او یك عمل ارادی و از روی توجّه باشد كاسته می‏شود و به یك عمل غیر ارادی نزدیكتر می‏گردد. خاصیّت عادت این است. اینكه در اسلام به مسأله‌ی نیّت تا این اندازه توجّه شده، برای جلوگیری از این است كه عبادت‏ها آنچنان عادت نشود كه به واسطه‌ی عادت، به یك كار طبیعی و غیر ارادی و غیر فكری و غیر هدفی و كار بدون توّجه كه هدف درك نشود و فقط به پیكر عمل توجه گردد تبدیل شود.
این‏ها چیزهایی است كه ما تنها در نماز اسلامی به دست می‏آوریم و متوّجه می‏شویم كه بسیاری از برنامه‏های تربیتی به وسیله این عبادت و در پیكر این عبادت پیاده می‏شود، گذشته از اینكه خود این عمل، پرورش عشق و محبّت خدا و معنویّت در انسان است، كه این روح عبادت است.»[8] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn8)
مردی در حضور امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ نماز خود را با شتاب به جا می‏آورد. حضرت نگاهی به او كرده و فرمود: چند وقت است اینگونه نماز می‏خوانی؟ او گفت: مدت هاست. حضرت فرمود: مَثَل تو نزد خداوند مثل كلاغی است (كه منقار بر زمین می‏كوبد. سجده تو خضوع در برابر خدا نیست. منقار به زمین كوبیدن است) اگر اینگونه بمیری بر غیر ملت و دین پیامبر اكرم، مرده‏ای. سپس حضرت در مورد كم گذاشتن در نماز فرمود: به درستی كه دزدترین مردم كسی است كه از نمازش بدزدد.[9] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn9)

[seyed yasin]

برخی از پیامدهای استخفاف و بی توجهی به نماز
1ـ قهر و قطع رابطه با عترت:
امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ در یك بیان قهرآمیز، با صراحت چنین خطاب فرمودند:
»لیس مِنّی مَن ضَیَّعَ الصّلاه»[10] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn10)
یعنی: «آن كس كه نماز را تضییع نماید از من نیست.«
امام صادق ـ علیه السلام ـ در بیان معیاری برای شناسایی افرادی كه با آن حضرت پیوند مكتبی دارند چنین می‏فرمایند:
»اِمتَحِنُوا شِیعَتَنا عِندَ مواقیت الصلوه كیف محافظتهم علیها«[11] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn11)
یعنی: «شیعیان ما را از دقت آنان در انجام به موقع نمازها شناسایی كنید.«
در روایت مشهور دیگری حضرتش سهل انگاری در مسئله‌ی نماز و استخفاف به آن را موجب محرومیت از شفاعت خاندان عترت و طهارت در روز قیامت شمردند[12] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn12) پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ نیز در بیانی دیگر می‏فرمایند:
»مَن استَخَفَّ بالصّلاه لا یَرِدُ عَلیَّ الحوضَ لا و اللّه«
یعنی: «آن كس كه نماز را سبك شمارد (به خدا قسم) روز قیامت در كنار حوض كوثر، با من ملاقات نخواهد كرد.»[13] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn13)
این تأكید و بیان همراه با قسم، حكایت از عمق فاصله بین پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ و نماز گزارانی كه به نماز اهمیت نمی‏دهند دارد.
2ـ غضب خداوند:
قرآن كریم با نكوهش افرادی كه نماز را ضایع می‏كنند[14] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn14) یا نسبت به آن بی‌اعتنا هستند.[15] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn15) مسلمانان را از این عمل بر حذر می‏دارد.
پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه وآله و سلم ـ خطاب به حضرت علی ـ علیه السلام ـ می‏فرمایند:
»فی تأخیرِها مِن غَیرِ عِلّهٍ غَضَبُ اللّه عزوجل »[16] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn16)
یعنی: «تأخیر نماز از اول وقت بدون دلیل، موجب غضب خداوند متعال می‏گردد.«
امام صادق ـ علیه السلام ـ می‏فرمایند:
» إِذَا قَامَ الْعَبْدُ فِی الصَّلَاهِ فَخَفَّفَ صَلَاتَهُ قَالَ اللَّهُ تَبَارَكَ وَ تَعَالَى لِمَلَائِكَتِهِ أَمَا تَرَوْنَ إِلَى عَبْدِی كَأَنَّهُ یَرَى أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِیَدِ غَیْرِی أَمَا یَعْلَمُ أَنَّ قَضَاءَ حَوَائِجِهِ بِیَدِی »[17] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn17)
یعنی: «وقتی بنده‏ای نماز خود را با عجله و شتاب به پایان می‏برد و آن را كوتاه می‏كند خدا به ملائكه می‏فرماید: آیا نمی‏بینید بنده‌ی من چگونه نماز خود را كوتاه می‏كند گویا می‏پندارد كه بر آوردن حوائجش به دست غیر من است (كه اینگونه عجله می‏كند.) آیا نمی داند برآوردن حوائجش به دست من است.»

[seyed yasin]

3ـ عدم اجابت دعا و محرومیت از دعای صالحان:
كسانی كه به نماز به عنوان تكلیف و خواست الهی بی توجهی كنند و آن را كوچك بشمارند خداوند نیز به خواسته‏ها و اعمال آنان توجهی نخواهد داشت. پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ در روایتی چنین می‏فرماید:
» من تهاون بصلاته من الرجال و النساء ابتلاه الله بخمس عشره خصله ... و كل عمل یعمله لا یؤجر علیه و لا یرتفع دعاؤه إلى السماء »[18] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn18)
یعنی: «هر كس به نمازش بی‌توجه باشد و در برابر اعمالش مأجور نمی‏گردد دعایش به آسمان راه نمی‏یابد.«
و در ادامه، می‏فرمایند: مشمول دعای خیر صالحین نخواهد بود.
4ـ مضیقه و نارسایی دنیوی:
قهر و غضب خدا و پیامبر نسبت به كسانی كه نماز را كوچك می‏شمارند زیان‏ها و خساراتی بر جای خواهد نهاد. گر چه ممكن است تارك و یا استخفاف كننده به نماز این تأثیر را درك نكند و متوجه علت مضیقه‏ها و گرفتاری‏های خود نباشد. امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: خداوند بركت را از عمر و روزی كسانی كه نماز را كوچك می‏شمردند بر می‏دارد.[19] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn19) پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ نیز برای این گروه از افراد، تهی‌دستی و نیاز را پیش بینی نموده و می‏فرماید:
» قال رسول الله ص عشرون خصله تورث الفقر ... و الاستخفاف بالصلاه »[20] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn20)
یعنی: «استخفاف و سبك شمردن نماز موجب فقر و تهی‌دستی می‏شود.»
5ـ سختی احوال قبر و قیامت:
امام صادق ـ علیه السلام ـ فرمود: نماز گزاری كه نمازش را سبك بشمارد وقتی از قبرش خارج شود خداوند ملكی را بر وی موّكل می‏گرداند كه او را بر عرصه‌ی قیامت وارونه بر زمین می‏كشد و مردم به او نگاه می‏كنند و با شدت و سخت‏گیری مورد محاسبه قرار می‏گیرد.[21] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftn21)

[seyed yasin]

[1] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref1) . ماعون/5ـ4. فویلٌ للمصلّین، الذین هم عن صلاتهم ساهون.
[2] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref2) . بحار الانوار، 83/6.
[3] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref3) . مستدرك الوسائل، 3/26.
[4] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref4) . بحار الانوار ج95ص225
[5] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref5) . اشاره به جریان كشیدن تیر از پای مبارك امیر المؤمنین ـ علیه السلام ـ در حال نماز.
[6] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref6) . فرزند امام سجاد ـ علیه السلام ـ در حالی كه حضرت در نماز بودند به چاه افتاد و حضرت علیرغم شیون افراد خانه متوجه آن نشد و پس از نماز فرزند را به سلامت از چاه بیرون كشید (بحار، 81/245).
[7] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref7) . به كتاب خاطرات آزادگان ایرانی در اردوگاه‏های عراق با عنوان «نماز در اسارت» چاپ سازمان تبلیغات اسلامی مراجعه شود.
[8] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref8) . تعلیم و تربیت در اسلام، ص197.
[9] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref9) . بحارالانوار، 84/242.
[10] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref10) . مستدرك الوسائل، 3/98.
[11] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref11) . وسائل الشیعه ج4ص114
[12] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref12) . بحار الانوار 236/82. استاد شهید آیت اللّه مطهری ـ ره ـ این روایت را چنین تبیین میفرماید: در وقت وفات امام صادق ـ علیه السلام ـ جریانی رخ داد كه وقتی ابو بصیر آمد به «ام حمیده» تسلیت عرض كند، ام حمیده گریست، ابو بصیر هم كه نابینا بود گریست بعد «ام حمیده» به ابو بصیر گفت:
ابو بصیر نبودی و لحظه‌ی آخر امام را ندیدی، جریان عجیبی رخ داد عرض كرد: چه چیزی؟ فرمود: امام در یك حالی فرو رفت كه تقریباً حال غشوه‏ای بود. بعد چشمهایش را باز كرد و فرمود:
تمام خویشان نزدیك مرا بگویید، بیایند بالای سر من حاضر شوند. ما امر امام را اطاعت و همه را دعوت كردیم. وقتی همه جمع شدند، امام در همان حالات كه لحظات آخر عمرش را طی می‏كرد یك مرتبه چشمش را باز كرد، رو كرد به جمعیت و همین یك جمله را گفت:
»لن تنالَ شفاعتُنا مستخّفاً بالصلوه» هرگز شفاعت ما به مردمی كه نماز را سبك بشمارند، نخواهد رسید. این را گفت و جان به جان آفرین تسلیم كرد. (گفتارهای معنوی، ص65، 64).
[13] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref13) . بحارالانوار، 83/9.
[14] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref14) . فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصلاه (مریم/56).
[15] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref15) . ویل للمصلین الذین هم عن صلاتهم ساهون (ماعون/5).
[16] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref16) . بحار الانوار ج2ص154
[17] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref17) . كافی ج3ص269.
[18] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref18) . بحار الانوار، 80/21.
[19] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref19) . بحارالانوار،83/202
[20] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref20) . بحار الانوار،73/315
[21] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295#_ftnref21) . بحارالانوار، 80/22.

[seyed yasin]

در روایت دیگری در همین ارتباط چنین می‏فرماید:
»من تهاون بصلاته من الرجال و النساء ابتلاه الله بخمس عشره خصله...الثانیه یضیق علیه قبره و الثالثه تكون الظلمه فی قبره... .«
یعنی: «هر زن و مردی كه به نمازش بی‌اعتناء باشد خداوند او را به پانزده چیز مبتلا می سازد... قبر بر او تنگ و تاریك می گردد.»[1] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftn1)
در سخن دیگری از پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ چنین روایت گردیده است كه فرمود: مستخّف به نماز با ذلت و گرسنگی و تشنگی جان می‏دهد.[2] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftn2)
6ـ عدم قبول:
نمازی كه با سهل‌انگاری و تحقیر خوانده شود مورد قبول خداوند متعال قرار نمی‏گیرد. امام صادق ـ علیه السلام ـ می‏فرماید:
»انّ اللّه عزوجل لایقبل الاّ الحسن فكیف یقبل ما یستخف به«[3] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftn3)
یعنی: «خداوند جز نیكو را نمی‏پذیرد پس چگونه آن را كه مورد استخفاف واقع گردیده است بپذیرد.«
نمازی كه آورنده آن به آن بی مهری و بی توجهی دارد، چگونه مشمول قبول خداوند قرار گیرد؟!
7ـ نفرین و لعنت:
برخی از روایات تصویر و تمثیلی را برای نماز ترسیم نموده‏اند كه بر حسب آن، نماز بصورت ملكی با انسان به گفتگو می‏نشیند گاه تشكر می‏كند و گاه گله‏مند می‏شود. در روایتی امام صادق ـ علیه السلام ـ می‏فرماید: وقتی نماز در وقت خود اقامه نگردد و بی دقّت ارائه شود با صورتی سیاه و تاریك به سوی انسان باز می‏گردد. می‏گوید: مرا ضایع كردی خدا تو را ضایع كند. و اگر در وقت خود اقامه شود برای انسان دعا می‏كند و می‏گوید: همان گونه كه مرا حفظ و احترام نمودی خداوند تو را حفظ كند.[4] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftn4) آری قرآن كریم راه تاركین را به سقر منتهی می‏داند و در مورد آنان می‏فرماید:
»ما سلككم فی سقر قالوا لم نك من المصلّین»[5] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftn5)
و كسانی را كه نماز می‏خوانند امّا جماعت را ترك می‏كنند به حسرت و پشیمانی محكوم می‏نماید و می‏فرماید:
»یوم یكشف عن ساق و یدعون الی السّجود فلا یستطیعون * خاشعه ابصارهم ترهقهم ذلّه و قد كانوا یدعون الی السجود و هم سالمون»[6] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftn6)
و آنانی را كه نماز را به جماعت می‏خوانند اما خشوع و مواظبت چندانی در نماز خود ندارند مستحق توبیخ و سرزنش می‏شمرد و می‏فرماید:
»فویل للمصلّین الذین هم عن صلوتهم ساهون«( ماعون/4ـ 5)
ترجمه: پس وای بر نمازگزارانی كه از نمازشان غافلند

[seyed yasin]

و در آیه دیگر این گروه را به نفاق موسوم می‏داند و می‏فرماید:
»انّ المنافقین یخادعون اللّه و هو خادعهم و اذا قاموا الی الصّلاه قاموا كسالی یراعون النّاس و لا یذكرون اللّه الاّ قلیلاً» (نساء/142).
ترجمه: منافقان با خدا نیرنگ می‌كنند و حال آنكه او با آنان نیرنگ خواهد كرد و چون به نماز ایستند با كسالت برخیزند. با مردم ریا می‌كنند و خدا را جز اندكی یاد نمی‌كنند.
تنها آن گروه، مورد ستایش قرآنند كه نماز را با خشوع و مواظبت اقامه نمایند.
در این مورد قرآن كریم می‏فرماید:
»قد افلح المؤمنون الّذین هم فی صلاتهم خاشعون«[7] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftn7)
مولوی می‏گوید:
اگر نــه روی دل انـــدر برابرت دارم
من این نـماز، حسـاب نماز، نشمارم
ز عشــق روی تو من رو به قبله آوردم
و گرنه من ز نـماز و ز قـبله بـیزارم
مرا غرض ز نـماز آن بود كه پنهانی
حدیث درد فـــراق تـو با تو بگذارم
و گرنه این چه نمازی بود كه من با تو
نشسته روی به محراب و دل ببازارم؟

[seyed yasin]

در یك روایت جامع، پیامبر اكرم ـ صلی الله علیه و آله و سلم ـ در پاسخ به سؤال زهرای اطهر ـ سلام اللّه علیها ـ در مورد عقوبت كسی كه نماز را كوچك می‏شمارد به بررسی عوارض ناشی از این پدیده پرداخته و می‏فرماید:
ای فاطمه! هر كس از مردان یا زنان به نماز بی‌اعتنایی كند خداوند او را به پانزده عقوبت مبتلا می‏گرداند كه 6 عقوبت در آن‏ها در دنیاست، 3 عقوبت به هنگام مرگ به سراغ او می‏آید، 3 عقوبت در قبر و 3 خصلت در قیامت و آنگاه كه از قبر بر انگیخته می‏شوند دامنگیرشان می‏شود. اما آنچه در دنیا متوجه چنین افرادی می‏شود عبارت است از: برداشتن بركت از عمر، رفتن بركت از روزی، محو سیمای صالحین از چهره و رخسار، بی اجر ماندن اعمال، عدم قبولی دعا و عدم مشمولیت دعای نیكان و به هنگام مرگ، علیل، تشنه و گرسنه خواهد مرد و اگر از نهرهای دنیا بیاشامد عطش او فرو نخواهد نشست. و در قبر ملكی او را شكنجه می‏نماید، قبر بر او تنگ و تاریك می‏گردد. و در قیامت او را وارونه بر زمین خواهند كشید، سخت مورد محاسبه قرار می‏گیرد، خدا به او نظر رحمت نخواهد داشت و به عذابی دردناك گرفتار می‏گردد.[8] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftn8)

[seyed yasin]

[1] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftnref1) . بحار الانوار، 80/21.
[2] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftnref2) . همان.
[3] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftnref3) كافی ج3ص269
[4] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftnref4) . بحارالانوار، 80/9.
[5] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftnref5) . مدّثر/42.
[6] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftnref6) . قلم/42 و43، در آیه‌ی دیگری می‏فرماید: فخلف من بعدهم خلف اضاعوا الصلوه و اتبعوا الشهوات فسوف یلقون غیّا (مریم/59).
[7] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftnref7) . مؤمنون /1
[8] (http://www.andisheqom.com/Files/ebadat.php?idVeiw=1295&level=4&subid=1295&page=2#_ftnref8) . بحارالانوار، ج80ص21.
محمد رضا رضوان‏طلب ـ پرستش آگاهانه، ص 189

[╬✿╬ فاطمه ╬ ✿╬]

پیامبر خدا صلی الله تعالی علیه و آله - در پاسخ دخترش فاطمه علیها سلام که پرسیده بود: ای پدر مردان و زنانی که نمازشان را سبک می شمارند چه (جزایی ) دارند؟

- فرمود: ای فاطمه هر کس - از مردان یا زنان - نمازش را سبک بشمارد ، خداوند او را با پانزده عذاب مبتلا میکند: شش عذاب در دنیا ، سه عذاب در هنگام مرگ ، سه عذاب در قبر و سه عذاب در عرصه ی قیامت هنگامی که از قبر خود بیرون می آید.

اما آنچه در دنیا به او می رسد: خداوند برکت را هم از عمرش بر می دارد و هم از روزیش ، سیمای صالحان را از چهره اش می زداید ، به هر عملی که انجام می دهد پاداشی داده نمی شود ، دعایش به آسمان نمی رود ، ششم اینکه مشمول دعای صالحان نمی شود.

و اما آنچه هنگام مرگش به او می رسد: نخستین آنها این است که خوار می میرد ، دم گرسنه می میرد و سوم ، تشنه می میرد، پس اگر از نهرهای دنیا به او بنوشانند ، سیراب نمی شود.و اما آنچه در گورش به او می رسد: نخستین آنها این است که خداوند فرشته ای را می گمارد تا او را در گورش عذاب دهد.دوم اینکه قبرش را بر او تنگ می کند و سوم اینکه قبرش تاریک است.

و اما آنچه روز قیامت هنگام بیرون آمدن از گورش به او می رسد : نخستین آنها این است که خداوند فرشته ای می گمارد تا او را با صورت ( روی زمین ) بکشد در حالی که مردم به او می نگرند ، دوم اینکه بازخواست سختی می شود و سوم اینکه خداوند به او نمی نگرد و پاکش نمی سازد و عذابی دردناک دارد."

فلاح السّائل ص 22 : بحار الانوار ج 80 ، ص 22