مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*
30-04-2010, 20:41
{ما أصاب من مصیبة فی الأرض ولا فی أنفسكم إلا فی كتاب من قبل أن نبرأها} [حدید: 22] (هیچ مصیبتى نه در زمین و نه در نفسهاى شما [به شما] نرسد مگر آنكه پیش از آنكه آن را پدید آوریم در كتابى است)
قلم خشکید، پرونده ها بسته شد، حکم صادر گشت، تقدیرها نوشته شد، به ما چیزی نمی رسد مگر آن چیزی که برای مان نوشته شده است. انچه که به تو رسیده قرار نبوده که به تو نرسد؛ و آنچه که به تو نرسیده قرار نبوده که به تو برسد.
این عقیده اگر در روانت رسوخ پیدا کرده و در وجودت جای بگیرد، بلا، تبدیل به عطا، رنج، تبدیل به پاداش و تمام پیشامدها به جایزه و مدال های افتخار تبدیل خواهد شد.
«من یرد الله به خیراً یصب منه» «هرکس خداوند نسبت به وی اراده ی خیر داشته باشد اورا دچار مصیبت خواهد کرد» [حدیث نبوی]. پس اگر نگرانی و غمی در اثر مریضی یا مرگ فرزند ، شکست مالی، یا سوختن خانه به تو رسید؛ اینگونه برایت مقدر شده و تصمیم گرفته شده و انتخاب اینگونه بوده است؛ زیرا خداوند صاحب اختیار بوده و بواسطه ی این بلا یا مصیبت، پاداش داده شده و گناهان بخشیده شده است.
مبارک باد بر اهل مصیبت صبرشان ورضایت شان از خداوند گیرنده ، بخشنده ، منع کننده و گستراننده ی نعمتها.
چرا که «از خداوند سؤال نمی شود در مورد آنچه انجام می دهد و آنها مورد پرسش قرار می گیرند» [ أنبیاء: 23 ]
اعصابت آرام نخواهد شد، آشفتگی روانی ات برطرف نخواهد گشت و وسوسه های درون سینه ات از بین نخواهند رفت مگر اینکه به قضا وقدر ایمان بیاوری. قلم درباره ی چیزی که قرار بود به تو برسد نوشت و نوشته ی آن خشک شد. پس خودت را به حسرت خوردن مشغول مکن.
گمان مکن که می توانی از فرو ریختن دیوار جلوگیری کنی، مانع ریختن آب شوی، جلوی وزش باد را بگیری یا اینکه مانع از شکستن شیشه شوی. این اتفاق نخواهد افتاد گرچه خواسته ی من وتواینگونه باشد.
آنچه مقدر است حتما بوقوع خواهد پیوست، اراده ی الهی عملی خواهد شد و آنچه نوشته شده رخ خواهد دا د {فمن شاء فلیؤمن ومن شاء فلیكفر}. (هرکس خواست ایمان بیاورد و هرکس خواست کفر بورزد).
تسلیم قضا و قدر شو، قبل از اینکه به محاصره ی لشکر نارضایتی، شکوه ، ناله و شیون در بیایی .
به قضا وقدر اعتراف کن قبل از اینکه سیل پشیمانی تو را در بر گیرد.
اگر تمامی اسباب را بکار گرفته ای و از تمامی راهکارها استفاده نموده ای وبعد ازآن چیزی اتفاق افتاده که تو انتظار آن را نداشته ای، خیالت راحت باشد. زیرا این باید اتفاق می افتاد و این را نگو که:
اگر من فلان کار را انجام می دادم، فلان وفلان می شد؛ بلکه بگو: " قدر الله وما شاء فعل " « خداوند مقدر کرد و آنچه خواست انجام داد». (بخشی از حدیث نبوی)
قلم خشکید، پرونده ها بسته شد، حکم صادر گشت، تقدیرها نوشته شد، به ما چیزی نمی رسد مگر آن چیزی که برای مان نوشته شده است. انچه که به تو رسیده قرار نبوده که به تو نرسد؛ و آنچه که به تو نرسیده قرار نبوده که به تو برسد.
این عقیده اگر در روانت رسوخ پیدا کرده و در وجودت جای بگیرد، بلا، تبدیل به عطا، رنج، تبدیل به پاداش و تمام پیشامدها به جایزه و مدال های افتخار تبدیل خواهد شد.
«من یرد الله به خیراً یصب منه» «هرکس خداوند نسبت به وی اراده ی خیر داشته باشد اورا دچار مصیبت خواهد کرد» [حدیث نبوی]. پس اگر نگرانی و غمی در اثر مریضی یا مرگ فرزند ، شکست مالی، یا سوختن خانه به تو رسید؛ اینگونه برایت مقدر شده و تصمیم گرفته شده و انتخاب اینگونه بوده است؛ زیرا خداوند صاحب اختیار بوده و بواسطه ی این بلا یا مصیبت، پاداش داده شده و گناهان بخشیده شده است.
مبارک باد بر اهل مصیبت صبرشان ورضایت شان از خداوند گیرنده ، بخشنده ، منع کننده و گستراننده ی نعمتها.
چرا که «از خداوند سؤال نمی شود در مورد آنچه انجام می دهد و آنها مورد پرسش قرار می گیرند» [ أنبیاء: 23 ]
اعصابت آرام نخواهد شد، آشفتگی روانی ات برطرف نخواهد گشت و وسوسه های درون سینه ات از بین نخواهند رفت مگر اینکه به قضا وقدر ایمان بیاوری. قلم درباره ی چیزی که قرار بود به تو برسد نوشت و نوشته ی آن خشک شد. پس خودت را به حسرت خوردن مشغول مکن.
گمان مکن که می توانی از فرو ریختن دیوار جلوگیری کنی، مانع ریختن آب شوی، جلوی وزش باد را بگیری یا اینکه مانع از شکستن شیشه شوی. این اتفاق نخواهد افتاد گرچه خواسته ی من وتواینگونه باشد.
آنچه مقدر است حتما بوقوع خواهد پیوست، اراده ی الهی عملی خواهد شد و آنچه نوشته شده رخ خواهد دا د {فمن شاء فلیؤمن ومن شاء فلیكفر}. (هرکس خواست ایمان بیاورد و هرکس خواست کفر بورزد).
تسلیم قضا و قدر شو، قبل از اینکه به محاصره ی لشکر نارضایتی، شکوه ، ناله و شیون در بیایی .
به قضا وقدر اعتراف کن قبل از اینکه سیل پشیمانی تو را در بر گیرد.
اگر تمامی اسباب را بکار گرفته ای و از تمامی راهکارها استفاده نموده ای وبعد ازآن چیزی اتفاق افتاده که تو انتظار آن را نداشته ای، خیالت راحت باشد. زیرا این باید اتفاق می افتاد و این را نگو که:
اگر من فلان کار را انجام می دادم، فلان وفلان می شد؛ بلکه بگو: " قدر الله وما شاء فعل " « خداوند مقدر کرد و آنچه خواست انجام داد». (بخشی از حدیث نبوی)