دعاى روز دهم ماه مبارک رمضان

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

بسم الله الرحمن الرحیم





اللهمّ اجْعلنی فیهِ من المُتوکّلین علیکَ واجْعلنی فیهِ من الفائِزینَ لَدَیْکَ واجْعلنی فیهِ من المُقَرّبینَ الیکَ بإحْسانِکَ یاغایَةَ الطّالِبین.




خدایا قرار بده مرا در این روز از متوکلان بدرگاهت و مقرر کن در آن از کامروایان حضرتت و مقرر فرما در آن از مقربان درگاهت به احسانت اى نهایت همت جویندگان.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

دانلود دعای روز دهم ماه مبارک رمضان صوتی



اینجا کلیک کنین
(http://radioquran.ir/design/radioquran/http://radioquran.ir/my_doc/radioquran/ramazan/Audio/doaye-roozaneh/BE%20SOYE%20FARDA.%20Track%2010.mp3)



(http://radioquran.ir/design/radioquran/http://radioquran.ir/my_doc/radioquran/ramazan/Audio/doaye-roozaneh/BE%20SOYE%20FARDA.%20Track%2010.mp3)

شرح دعای روزدهم ماه رمضان از زبان آیت‌الله مجتهدی




راه شناخت استجابت دعا/ هنگامی که باید از آسمان آتش بیاید





مرحوم آیت‌الله مجتهدی با بیان اینکه توکل بر خدا شرط موفقیت بر کارها است، اظهار داشت:


هر جا که می‌خواهی بدانی دعایت مستجاب شده است، به دلت نگاه کن!


ببین اگر ناامید از همه جا هستی، بدان که آن دعا مستجاب شده است.

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

شرح فرازهای دعا



به نام خدا



آیت‌الله مجتهدی تهرانی در شرح «اَللّهُمَّ اجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُتَوَکِّلینَ عَلَیکَ» می‌گوید: خدایا من را در ماه رمضان از کسانی قرار بده که متوکل باشم و بر تو توکل کنم و چشمم به دست دیگری نباشد.


وی با بیان روایتی از صدر اسلام می‌پردازد و می‌گوید: شخص عربی، بدهکاری زیادی داشت. نزد امام حسین (علیه السلام) رفت و عرض کرد که بدهکاری دارم، خواستم به کریمی مراجعه کنم و به همین دلیل خدمت شما آمدم.



حضرت فرمود؛ «سه مسأله می‌پرسم؛ اگر یکی را جواب دادی، ثلث قرضت را می‌پردازم، اگر دو تا را جواب دهی دو ثلث آن را می‌دهم و اگر تمام آنها را پاسخ دهی، تمام قرضت را می‌پردازم.»، مرد عرب گفت که آخر من پاسخ کسی چون تو را بدهم؟ که امام فرمود: «جدم می‌فرمود؛ «الاحسان به قدر معرفة» اگر بفهمم چیزی بلدی قرضت را می‌دهم.» و بعد سؤال کرد:


«بهترین چیزها در عالم چیست؟»،


عرب گفت: بهترین چیزها ایمان به خداست.


و ایمان به رسول خدا و ایمان به شما خاندان اهل بیت. سوال دوم را این‌گونه پرسید که «زینت انسان به چیست؟»،


عرب گفت: زینت عالم به حلم، زینت ثروتمند به بخشش و زینت فقرا به صبر است.



این استاد اخلاق ادامه می‌دهد: حضرت فرمود که «اگر اینها نباشند؟»، عرب گفتند: باید آتشی از آسمان بیاید و اینها را از بین ببرد. عالمی که حلم ندارد، ثروتمندی که بخشش ندارد و فقیری که صبر ندارد، باید از بین بروند.
حضرت امام حسین (علیه السلام) فرمود


: «نجات از مهالک به چیست؟»


عرب گفت:


توکل به خدا. امام حسین (علیه السلام) تمام قرض‌های آن شخص عرب را پرداخت کرد و یک انگشتر نیز از دستشان خارج کرده است و دست مردم عرب کرد.



وی تأکید می‌کند:


این حدیث را گفتم تا به این نکته اشاره کنم که ماه رمضان و روزه ما را موفق کند تا به خدا توکل کنیم. من از صفر شروع کردم و با توکل به این مرحله رسیدم. طلاب جوان هم باید با توکل به درس و تحصیل خودشان ادامه دهند.




آیت‌الله مجتهدی تهرانی در ادامه در شرح «وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْفاَّئِزینَ لَدَیکَ» می‌گوید: خدایا من رستگار باشم و نه شقی. اگر رستگار باشم در روز قیامت اهل بهشت می‌شوم.



وی همچنین در شرح فراز «وَاجْعَلْنی فیهِ مِنَ الْمُقَرَّبینَ اِلَیکَ» اظهار می‌کند:‌خدایا من را از مقربان درگاهت قرار بده.


اینکه آدم مقرب درگاه الهی باشد خوب است نه اینکه خدا عقب بزند او را.


گاهی خدا غضب می‌کند و بندگان باید حواسشان را جمع کنند.



این استاد اخلاق ادامه می‌دهد: «بِاِحْسانِکَ یا غایةَ الطّالِبینَ» که در پایان دعا آمده است، یعنی به حق احسانت ای کسی که نهایت طالبین تویی. یعنی از هر جا که آدم ناامید می‌شود پیش خدا می‌رود.



وی در پایان با بیان حدیثی می‌گوید: هر جا که می‌خواهی بدانی دعایت مستجاب شده است، به دلت نگاه کن. ببین اگر ناامید از همه جا هستی، بدان که آن دعا مستجاب شده است.



خدا خودش می‌فرماید:‌ به عزت و جلال خودم قسم که قطع می‌کنم امید کسی را که به غیر از من امید دارد.


روح مطهرش شاد یادش گرامی و راهش پر رهرو باد



اللهم صل علی محمد وال محمد وعجل فرجهم واحشرنا معهم واهلک اعدائهم اجمعین



خدایا چنان کن سرانجام کار تو خشنود باشی و ما رستگار



الهی بحق عمه ی سادات «عجل لولیک الفرج»



یا زهرا سلام الله علیها (http://www.tebyan.net/newindex.aspx?pid=222374)







التماس دعای فرج

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

http://images2.persianblog.ir/528954_8TqQINOE.jpg

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

http://www.fcf.ir/pe/doa/10.jpg

[حسنعلی ابراهیمی سعید]

حدیث روز:
امیر المؤمنین علی علیه السلام :
القَلبُ المُحِبُّ للّه‏ِِ يُحِبُّ كَثيرا النَّصَبَ للّه‏ِِ، وَالقَلبُ اللاّهي عَنِ اللّه‏ِ يُحِبُّ الرّاحَةَ؛
قلب دوستدار خدا، خستگى براى خدا را بسيار دوست دارد و قلب بى ‏خبر از ياد خدا، آسايش را دوست دارد.
تنبيه الخواطر: ج۲، ص ۸۷

شرحی برای دعا
خدا، تكيه گاه مؤمن
«ذرّه»هاى معلّق در هوا، در نور خورشيد است كه به چشم مى آيد. اگر فروغى برآنها نتابد، «هيچ»ند.
خدا، هستى مطلق و قدرت تامه هستى است و هر توانايى، از توان او سرچشمه گرفته است. پس مؤمن، بر او تكيه دارد و توكّلش بر اوست.
خداوند، تنها پشتوانه اى است كه زايل شدنى نيست.
تنها تكيه گاهى است كه اطمينان بخش است.
تنها مرجع وملجأ وپناهگاهى است كه هم قدرت وعلم دارد، هم رؤوف و مهربان است و هم بنده نواز و كريم.
حال كه چنين است، در مشكلات، چرا خدا را تكيه گاه نيروبخش دل و جانمان قرار ندهيم و چرا استمداد از او نجوييم؟




هركه به غير خدا دل بندد و تكيه كند باخته است، چرا كه جز خدا همه چيز نابود شدنى است، و «تنها خداست كه مى ماند»!
آنكه «بت» مى پرستد، روزى خواهد ديد كه: «اِنَّ القُوَّةَ لِلّهِ جَميعاً».
آنكه به قدرت هاى بزرگ دلبسته است، روزى خواهد يافت كه: «كُلُّ شَى ءٍ هالِكٌ إلاّ وَجهَهُ»
آنكه گرفتار يأس و دلخستگى و سستى است، روزى آگاه و پشيمان مى شود كه چرا تكيه گاه و اميدى چون «خدا» را فراموش كرده است؟
در قرآن فراوان مى خوانيم: «وَ عَلى اللّه ِ فَليَتَوَكَّلِ المُؤمِنُونَ».
مؤمنان، بايد تنها بر خدا توكّل كنند و تنها تكيه گاهشان «او» باشد.
ما كه ادعاى ايمان داريم، به همان دليل درپى اتّكال و اتّكاء به اوييم و از اين رو از ذات بى همتايش مى خواهيم ما را از توكّل كنندگان بر او قرار دهد.

آيين رستگارى
فائز، كسى است كه به آرزوى والاى خويش، به هدف مقدّس و آرمان پاكش مى رسد. «فوز»، آن است كه بذر وجودى انسان، از مرحله كالى و خامى بگذرد، برسد و پخته شود و كمال يابد.
اميرمؤمنان عليه السلام، با شهادتش به عشق و آرزويش رسيد و در محراب شهادت، نداىِ «فُزتُ وَرَبِّ الكَعبَة» سرداد.
حسين عليه السلام و ياران شهيدش در قربانگاه عشق، رستگار شدند و به فوز الهى و فيض ابدى رسيدند و چهارده قرن است كه حسرتِ آن رستگارى بزرگ را بر دل شهادت طلبان گذاشته اند، كه همواره آرزو مى كنند كاش در «كربلا» بودند و همراه آن فائزان، به فوز و فيض مى رسيدند و دعاى «يالَيتَنا كُنّا مَعَكُم فَنَفُوزَ مَعَكُم...» برلب داشته و دارند.

چه كسى نزد خدا، به جايگاه رفيع فوز و رستگارى مى رسد؟
آنكه از همه تعلّقات، رسته و از همه بندها، گسسته باشد، جان را از هر رنگ و ننگى شسته و «توكّل» برخدا كرده و از او «فوز» طلبيده باشد. و اين نيز، نيازمندِ توفيق الهى است.
او بايد دست اراده و ارادتمان را به آستان «حق» و «حقپرستان» برساند.
اوست كه بايد ما را بپذيرد و اين شايستگى را عطا كند. وگرنه، عنايتش اگر باشد، بذر وجودمان در مزرع حيات، فاسد مى شود و از كِشته امروز خويش، جز «حسرت فردا» نخواهيم چيد.

مقرّبان حضور حق، چگونه مى توان به خدا نزديك شد؟
خدا پاك است و آستانش آستانه طهارت است، و ذاتش، منزّه و مبرّا از هر عيب و كاستى. او جميل است و جمال را دوست مى دارد.
او كمال محض است و موجود متكامل را مى پذيرد.
به كمال قرب حق، جز با طاعت و تقوا نمى توان دست يافت.
انبيا كه حجت هاى آشكار الهى اند، مبعوث برآنند كه «بندگان» را به «مولى» نزديك سازند.
آيات الهى و امامان معصوم و اولياى خدا، همه «راهنماى قرب»اند، همه قبله نماى تقرّب و وصل اند. بيچاره آنانكه با صدها چراغ، باز هم بيراهه مى روند! به قول صائب تبريزى:
غفلت نگر كه پشت به محراب كرده ايم
در كشورى كه قبله نما موج مى زند
آنكه از خدا مى خواهد تا مقرّب درگاهش شود، بايد با «عبادت» و «تهجّد» و انجام فرايض و نوافل، به آن مرتبه برسد، نه با غفلت و سستى و تن پرورى و پُرخوابى.
رسول خدا صلى الله عليه و آله را خدا فرمان مى دهد تا شب ها به «تهجّد» و شب زنده دارى بپردازد، شايد به آن «مقام محمود» نائل آيد!
بايد از شيطان دور شد تا به خدا نزديك گشت.
بايد از گناه و رذايل فاصله گرفت، تا فاصله با آفريدگار كم شود. بايد با سجود و ركوع، انس با خدا داشت، تا پذيرفته درگاه شد.
آنكه «قرب» مى خواهد، بايد «تقرّب» هم بجويد. و آنكه «رسيدن» را مى طلبد، بايد «گام طلب» هم بردارد، با عبادت و تهجّد، با تقوا و ترك معصيت.

امام صادق عليه السلام فرمود:
يك بنده مؤمن، درحالتِ سجود، از هرحالت ديگر به خدا نزديك تر است.[١]
و على عليه السلام فرمود:
«لايُقَرِّبُ مِنَ اللّه ِ سُبحانَهُ اِلاّ كَثرَةُ السُّجُودِ وَ الرُّكُوعِ» .[٢]
سجود و ركوع بسيار است كه سبب تقرّب به خداوند مى شود.

خدا، مقصد جويندگان
از خدا، توفيق «توكّل» و «فوز» و «قرب» طلبيديم. براى برآمدن اين حاجت، او را به «احسان»ش سوگند مى دهيم و احسانش را شفيع اجابتش مى سازيم.
او كه همواره به بندگانش نيكى كرده و همه را روزى خور خود و مهمان خوان نعمت بى كرانش ساخته و همه دلهاى حق جو را شيفته خويش ساخته، مى تواند با برآوردنِ اين دعا، احسانى ديگر و منّتى ديگر نهد و نعمتى ديگر عطا كند.
او را همه دلهاى پاك و همه كمال طلبان و حق خواهان مى جويند.
مگر نه اينكه او كمال كامل و جمال مطلق و ذات بى مثال و بى نياز است؟ مگرنه اينكه همه درپى وجود برتر و «هستى فناناپذير»ند؟
پس همه هستى، كاروانى درپى اوست. «كُلٌّ اِلَيهِ راجِعُون!»
و همه، به هر زبانى او را مى خوانند. حتى آنانكه به شرك و بيراهه افتاده اند، درپى او بوده اند كه فريب نفس خورده اند و شيطان، آنان را به اشتباه افكنده و «صنم» را به جاى «صمد» گرفته اند و «صيد حرم» را در پاى «بت» قربانى كرده اند.
به هر حال، خدا، غايت طالبان و مقصود و مقصد جويندگان است. به تعبير معلم عرفان، حضرت امام خمينى (قدس سرّه):
اين شيفتگان كه در صراطند همه
جوينده چشمه حياتند همه
حق مى طلبند و خود ندانند آن را
در آب، به دنبال فراتند همه[٣]
نه تنها بشر، بلكه همه كائنات، درپى اويند و همه هستى، تسبيح گوى آن خالقند: «اِنْ مِن شَيئٍ اِلاّ يُسَبِّحُ بِحَمدِهِ». و بر سفره وجود، هر كه بهره اى از هستى دارد، او را مى طلبد، او «غايه الطالبين» است.
باز به قول امام عارفان، حضرت خمينى(رضوان اللّه عليه):
هر ذرّه در اين مزرعه، مهمان تواست
هر ريش دلى به حق پريشان تو است
كس را نتوان يافت كه جوياى تو نيست
جوينده هرچه هست، خواهان تو است[٤]
از اين خدا مى خواهيم كه ما را از مقرّبان و رستگاران و متوكّلان قرار دهد، كه اهل احسان است و ما به كرم و احسانش، اميدواريم.

-------------
پی‌نوشت
[١] ـ ميزان الحكمة، ج ٤، ص ٣٨٢.
[٢] ـ همان.
[٣] ـ ديوان امام، ص ٢٣٩.
[٤] ـ همان.
منبع : سيناي نياز ؛ جواد محدثي