ملکوت* گامی تارهایی *
27-09-2009, 00:04
تحقیقات نشان می‌دهند، فرزندانی که والدین آنها، افرادی مقید و پایبند به اصول دینی هستند، از رفتار اجتماعی شایسته‌تری برخوردارند.
گروهی از محققان جامعه شناس به بررسی تأثیر دین و پای‌بندی والدین و استادان به آن، در رفتار اجتماعی بیش از شانزده هزار دانش آموز که اغلب آنها در مدارس خصوصی تحصیل می‌کنند، پرداختند. هدف آنها از انجام این تحقیقات، مشاهده شیوه‌های رفتاری و نیز وضعیت تحصیلی این دانش آموزان نسبت به دیگر هم کلاسان آنها بود و اینکه آیا این دانش آموزان، در مجموع نسبت به دیگر هم سالان خود احساس خوشبختی بیشتری می‌کنند یا خیر؟
یکی از محورهای مورد نظر در این تحقیقات، مداومت والدین این دانش آموز بر انجام امور دینی و تعداد دفعاتی بود که با فرزندان خود از موضوعات دینی صحبت می‌کنند. نتایج بررسی‌ها نشان دادند، والدینی که مداومت بیشتری در انجام امور دینی دارند و بیشتر از موضوعات دینی صحبت می‌کنند، دارای فرزندانی با سطح تربیتی بسیار بالا هستند که این فرزندان از قابلیت‌های اجتماعی و نظارت شایسته‌تری بر امور شخصی خود برخوردارند.
این در حالی است که فرزندان والدینی که نسبت به مسائل دینی بی‌تفاوت هستند، با مشکلات بسیاری روبرو هستند.
محققان این پژوهش سه دلیل عمده برای این سؤال که چرا دین برای فرزندان مفید به نظر می‌رسد، مطرح کردند: نخست این که، آموزه‌های دینی والدین، نوعی نظام حمایت اجتماعی را به همراه دارد که سبب اصلاح ظرفیت‌های آموزشی فزرندان می‌شود. بدین ترتیب نوعی انسجام و هماهنگی میان مطالبی که دانش آموزان در خانه می‌آموزند و آنچه که در مدرسه فرامی‌گیرند، وجود خواهد داشت.
دومین دلیل مطرح شده از سوی محققان، این است که ارزش‌های ارتباط اجتماعی به نوعی حول محور خانواده می‌چرخد و این که افراد تا چه میزان خود را وقف این کانون مقدس کرده‌اند که این مسئله در خانواده‌های پایبند به اصول مذهبی بیشتر به چشم می‌خورد. سومین دلیل، تأکید بر اهمیت خانواده و ارج نهادن به والدین در تعالیم دینی است.
در همین راستا، یک جامعه شناس بی‌طرف در امور مذهبی و غیر مذهبی گفت: «اصولا برای والدینی که نسبت به انجام امور دینی مقید هستند، نزدیک شدن فرزندانشان به خداوند، از رفتن آنها به دانشگاه هاروارد مهم‌تر است.»
گروهی از محققان جامعه شناس به بررسی تأثیر دین و پای‌بندی والدین و استادان به آن، در رفتار اجتماعی بیش از شانزده هزار دانش آموز که اغلب آنها در مدارس خصوصی تحصیل می‌کنند، پرداختند. هدف آنها از انجام این تحقیقات، مشاهده شیوه‌های رفتاری و نیز وضعیت تحصیلی این دانش آموزان نسبت به دیگر هم کلاسان آنها بود و اینکه آیا این دانش آموزان، در مجموع نسبت به دیگر هم سالان خود احساس خوشبختی بیشتری می‌کنند یا خیر؟
یکی از محورهای مورد نظر در این تحقیقات، مداومت والدین این دانش آموز بر انجام امور دینی و تعداد دفعاتی بود که با فرزندان خود از موضوعات دینی صحبت می‌کنند. نتایج بررسی‌ها نشان دادند، والدینی که مداومت بیشتری در انجام امور دینی دارند و بیشتر از موضوعات دینی صحبت می‌کنند، دارای فرزندانی با سطح تربیتی بسیار بالا هستند که این فرزندان از قابلیت‌های اجتماعی و نظارت شایسته‌تری بر امور شخصی خود برخوردارند.
این در حالی است که فرزندان والدینی که نسبت به مسائل دینی بی‌تفاوت هستند، با مشکلات بسیاری روبرو هستند.
محققان این پژوهش سه دلیل عمده برای این سؤال که چرا دین برای فرزندان مفید به نظر می‌رسد، مطرح کردند: نخست این که، آموزه‌های دینی والدین، نوعی نظام حمایت اجتماعی را به همراه دارد که سبب اصلاح ظرفیت‌های آموزشی فزرندان می‌شود. بدین ترتیب نوعی انسجام و هماهنگی میان مطالبی که دانش آموزان در خانه می‌آموزند و آنچه که در مدرسه فرامی‌گیرند، وجود خواهد داشت.
دومین دلیل مطرح شده از سوی محققان، این است که ارزش‌های ارتباط اجتماعی به نوعی حول محور خانواده می‌چرخد و این که افراد تا چه میزان خود را وقف این کانون مقدس کرده‌اند که این مسئله در خانواده‌های پایبند به اصول مذهبی بیشتر به چشم می‌خورد. سومین دلیل، تأکید بر اهمیت خانواده و ارج نهادن به والدین در تعالیم دینی است.
در همین راستا، یک جامعه شناس بی‌طرف در امور مذهبی و غیر مذهبی گفت: «اصولا برای والدینی که نسبت به انجام امور دینی مقید هستند، نزدیک شدن فرزندانشان به خداوند، از رفتن آنها به دانشگاه هاروارد مهم‌تر است.»