زیارت آل یس - نظر به مقصد جان هر انسان

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/22070940814930232158.gif (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/22070940814930232158.gif)

(https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20494717919586324113.gif)

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif
http://up.iranblog.com/files/1566727856.jpg (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20494717919586324113.gif)
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif)

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

(https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20494717919586324113.gif)
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif
(https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20494717919586324113.gif) (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20494717919586324113.gif)


مقدمه


كتابی كه در اختیار دارید حاصل سخنرانی استاد طاهرزاده در شب پانزده شعبان است، و تلاشی است برای روشن‌شدن معنی حقیقی ملاقات و رؤیت مقام معنوی حضرت صاحب‌الامر(عج)به همان طریقی كه خودشان به ما آموزش داده‌اند، كه پس از پیاده‌شدن سخنرانی از نوار و تصحیح و تكمیل مطالب آن توسط سخنران محترم، به صورت این نوشته در اختیار خوانندگان محترم قرار می‌دهیم.
همچنان كه ملاحظه خواهید كرد محتوای زیارت آل‌یس از معارف فوق‌العاده بلندی برخوردار است و ضرورت دارد كه به كمك شروح مختلف و مفصل بدان پرداخته شود و سخنران محترم با شرح مختصر خود، ما را متوجه این موضوع نموده‌اند، و همچنان‌كه خودشان اظهار می‌دارند در این شرح سعی شده مطالب در نهایت اختصار بیان شود تا اتصال خواننده با اصل متن زیارت محفوظ بماند، ولی چنانچه مایل بودید موضوع را به طور مفصل دنبال كنید به دیگر آثار ایشان در رابطه با معارف مهدویت و مقام واسطة فیض‌بودن حضرت صاحب‌الامر(عج) رجوع فرمایید.
به امید آن‌كه توانسته باشیم قدمی در احیاء فرهنگ و یاد اهل‌البیت(ع) برداشته باشیم.
گروه فرهنگی المیزان




(https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20494717919586324113.gif)
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif)

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif
(https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20494717919586324113.gif)

(https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20494717919586324113.gif)

(https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20494717919586324113.gif)

(https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20494717919586324113.gif)


مقدمه مولف باسمه تعالی

معنی حقیقی زیارت یا ملاقاتِ حضرت صاحب‌الامر(عج)به آن صورتی است كه خود حضرت(عج)به ما آموخته‌اند.آن‌گاه كه قبل از آموزش زیارت آل یاسین فرمودند: «هرگاه خواستید توجه كنید به وسیلة ما به سوی خدا و به سوی ما، پس بگویید چنان‌كه خدای‌تعالی فرمود: «سَلامٌ عَلَى آلِ یس السَّلامُ عَلَیْكَ یَا دَاعِیَ اللَّهِ وَ رَبَّانِیَّ آیَاتِهِ ....». پس چنانچه ملاحظه می‌فرمایید خود حضرت صاحب الامر(عج)از طریق زیارت آل یاسین، راه ملاقات با وجود مقدس خود را به ما نشان داده‌اند، عمده درست برخوردكردن با آن راه و رسم است.
در شرح زیارت آل یاسین سعی شده است از طریق آن زیارت به حقیقت معنوی امام(ع) نظر كنیم و آن حضرت را با صفات مخصوص به خودشان مورد خطاب قرار دهیم و سپس از امامِ حیّ و حاضر، جوابی مناسب آن صفات بشنویم.
در این شرح همة تلاش برای تحقق چنین ملاقاتی است. به طوری‌كه بتوانیم حقیقت امام را با تمام صفات ملاقات كنیم و آن حضرت نیز با تمام انوارِ مخصوص به خود جواب ملاقات ما را بدهند. و معنی ملاقات واقعی كه به ما آموزش داده‌اند این نوع ملاقات است كه بهرة فراوانی نیز به همراه دارد.
خوانندگان عزیز عنایت داشته باشند كه سعی شده مطالب در نهایت اختصار بیان شود، لذا شایسته است با دقت هرچه بیشتر به نكات مطرح شده توجه گردد.
طاهرزاده




(https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/20494717919586324113.gif)
https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif (https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif)

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif













زیارت آل یس
سَلامٌ عَلَی آلِ یس السَّلامُ عَلَیْكَ یَا دَاعِیَ اللَّهِ وَ رَبَّانِیَّ آیَاتِهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا بَابَ اللَّهِ وَ دَیَّانَ دِینِهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا خَلِیفَةَ اللَّهِ وَ نَاصِرَ حَقِّهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ دَلِیلَ إِرَادَتِهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا تَالِیَ كِتَابِ اللَّهِ وَ تَرْجُمَانَهُ السَّلامُ عَلَیْكَ فِی آنَاءِ لَیْلِكَ وَ أَطْرَافِ نَهَارِكَ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا مِیثَاقَ اللَّهِ الَّذِی أَخَذَهُ وَ وَكَّدَهُ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا وَعْدَ اللَّهِ الَّذِی ضَمِنَهُ السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصُوبُ وَ الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ وَ الْغَوْثُ وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَةُ وَعْدا غَیْرَ مَكْذُوبٍ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَقُومُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَقْعُدُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَقْرَأُ وَ تُبَیِّنُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تُصَلِّی وَ تَقْنُتُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَرْكَعُ وَ تَسْجُدُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تُهَلِّلُ وَ تُكَبِّرُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَحْمَدُ وَ تَسْتَغْفِرُ السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تُصْبِحُ وَ تُمْسِی السَّلامُ عَلَیْكَ فِی اللَّیْلِ إِذَا یَغْشَی وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّی السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْإِمَامُ الْمَأْمُونُ السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْمُقَدَّمُ الْمَأْمُولُ السَّلامُ عَلَیْكَ بِجَوَامِعِ السَّلامِ أُشْهِدُكَ یَا مَوْلایَ أَنِّی أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیكَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ لا حَبِیبَ إِلا هُوَ وَ أَهْلُهُ وَ أُشْهِدُكَ یَا مَوْلایَ أَنَّ عَلِیّا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ حُجَّتُهُ وَ الْحَسَنَ حُجَّتُهُ وَ الْحُسَیْنَ حُجَّتُهُ وَ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ حُجَّتُهُ وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ وَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ حُجَّتُهُ وَ مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ حُجَّتُهُ وَ عَلِیَّ بْنَ مُوسَی حُجَّتُهُ وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ وَ عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ حُجَّتُهُ وَ الْحَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ حُجَّةُ اللَّهِ أَنْتُمْ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ وَ أَنَّ رَجْعَتَكُمْ حَقٌّ لا رَیْبَ فِیهَا یَوْمَ لا یَنْفَعُ نَفْسا إِیمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرا وَ أَنَّ الْمَوْتَ حَقٌّ وَ أَنَّ نَاكِرا وَ نَكِیرا حَقٌّ وَ أَشْهَدُ أَنَّ النَّشْرَ حَقٌّ وَ الْبَعْثَ حَقٌّ وَ أَنَّ الصِّرَاطَ حَقٌّ وَ الْمِرْصَادَ حَقٌّ وَ الْمِیزَانَ حَقٌّ وَ الْحَشْرَ حَقٌّ وَ الْحِسَابَ حَقٌّ وَ الْجَنَّةَ وَ النَّارَ حَقٌّ وَ الْوَعْدَ وَ الْوَعِیدَ بِهِمَا حَقٌّ یَا مَوْلایَ شَقِیَ مَنْ خَالَفَكُمْ وَ سَعِدَ مَنْ أَطَاعَكُمْ فَاشْهَدْ عَلَی مَا أَشْهَدْتُكَ عَلَیْهِ وَ أَنَا وَلِیٌّ لَكَ بَرِی ءٌ مِنْ عَدُوِّكَ فَالْحَقُّ مَا رَضِیتُمُوهُ وَ الْبَاطِلُ مَا أَسْخَطْتُمُوهُ وَ الْمَعْرُوفُ مَا أَمَرْتُمْ بِهِ وَ الْمُنْكَرُ مَا نَهَیْتُمْ عَنْهُ فَنَفْسِی مُؤْمِنَةٌ بِاللَّهِ وَحْدَهُ لا شَرِیكَ لَهُ وَ بِرَسُولِهِ وَ بِأَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ وَ بِكُمْ یَا مَوْلایَ أَوَّلِكُمْ وَ آخِرِكُمْ وَ نُصْرَتِی مُعَدَّةٌ لَكُمْ وَ مَوَدَّتِی خَالِصَةٌ لَكُمْ آمِینَ آمِینَ و بعد از آن این دعا خوانده شود اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ نَبِیِّ رَحْمَتِكَ وَ كَلِمَةِ نُورِكَ وَ أَنْ تَمْلَأَ قَلْبِی نُورَ الْیَقِینِ وَ صَدْرِی نُورَ الْإِیمَانِ وَ فِكْرِی نُورَ النِّیَّاتِ وَ عَزْمِی نُورَ الْعِلْمِ وَ قُوَّتِی نُورَ الْعَمَلِ وَ لِسَانِی نُورَ الصِّدْقِ وَ دِینِی نُورَ الْبَصَائِرِ مِنْ عِنْدِكَ وَ بَصَرِی نُورَ الضِّیَاءِ وَ سَمْعِی نُورَ الْحِكْمَةِ وَ مَوَدَّتِی نُورَ الْمُوَالاةِ لِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَیْهِمُ السَّلامُ حَتَّی أَلْقَاكَ وَ قَدْ وَفَیْتُ بِعَهْدِكَ وَ مِیثَاقِكَ فَتُغَشِّیَنِی رَحْمَتَكَ [رَحْمَتُكَ ] یَا وَلِیُّ یَا حَمِیدُ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی [مُحَمَّدٍ] حُجَّتِكَ فِی أَرْضِكَ وَ خَلِیفَتِكَ فِی بِلادِكَ وَ الدَّاعِی إِلَی سَبِیلِكَ وَ الْقَائِمِ بِقِسْطِكَ وَ الثَّائِرِ بِأَمْرِكَ وَلِیِّ الْمُؤْمِنِینَ وَ بَوَارِ الْكَافِرِینَ وَ مُجَلِّی الظُّلْمَةِ وَ مُنِیرِ الْحَقِّ وَ النَّاطِقِ بِالْحِكْمَةِ وَ الصِّدْقِ وَ كَلِمَتِكَ التَّامَّةِ فِی أَرْضِكَ الْمُرْتَقِبِ الْخَائِفِ وَ الْوَلِیِّ النَّاصِحِ سَفِینَةِ النَّجَاةِ وَ عَلَمِ الْهُدَی وَ نُورِ أَبْصَارِ الْوَرَی وَ خَیْرِ مَنْ تَقَمَّصَ وَ ارْتَدَی وَ مُجَلِّی الْعَمَی [الْغَمَّاءِ] الَّذِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلا وَ قِسْطا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْرا إِنَّكَ عَلَی كُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی وَلِیِّكَ وَ ابْنِ أَوْلِیَائِكَ الَّذِینَ فَرَضْتَ طَاعَتَهُمْ وَ أَوْجَبْتَ حَقَّهُمْ وَ أَذْهَبْتَ عَنْهُمُ الرِّجْسَ وَ طَهَّرْتَهُمْ تَطْهِیرا اللَّهُمَّ انْصُرْهُ وَ انْتَصِرْ بِهِ لِدِینِكَ وَ انْصُرْ بِهِ أَوْلِیَاءَكَ وَ أَوْلِیَاءَهُ وَ شِیعَتَهُ وَ أَنْصَارَهُ وَ اجْعَلْنَا مِنْهُمُ اللَّهُمَّ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ كُلِّ بَاغٍ وَ طَاغٍ وَ مِنْ شَرِّ جَمِیعِ خَلْقِكَ وَ احْفَظْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ احْرُسْهُ وَ امْنَعْهُ مِنْ أَنْ یُوصَلَ إِلَیْهِ بِسُوءٍ وَ احْفَظْ فِیهِ رَسُولَكَ وَ آلَ رَسُولِكَ وَ أَظْهِرْ بِهِ الْعَدْلَ وَ أَیِّدْهُ بِالنَّصْرِ وَ انْصُرْ نَاصِرِیهِ وَ اخْذُلْ خَاذِلِیهِ وَ اقْصِمْ قَاصِمِیهِ وَ اقْصِمْ بِهِ جَبَابِرَةَ الْكُفْرِ وَ اقْتُلْ بِهِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنَافِقِینَ وَ جَمِیعَ الْمُلْحِدِینَ حَیْثُ كَانُوا مِنْ مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا وَ امْلَأْ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلا وَ أَظْهِرْ بِهِ دِینَ نَبِیِّكَ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْنِی اللَّهُمَّ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ أَتْبَاعِهِ وَ شِیعَتِهِ وَ أَرِنِی فِی آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ مَا یَأْمُلُونَ وَ فِی عَدُوِّهِمْ مَا یَحْذَرُونَ إِلَهَ الْحَقِّ آمِینَ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِینَ

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
﴿اَلسَّلامُ عَلَی مُحْیِی الْمُؤمِنینَ وَ مُبیرِ الْكافِرینَ اَلسَّلامُ عَلَی الْمَهْدِیِّ الْاُمَم اَلسَّلامُ عَلَی الْقائِمِ الْمُنْتَظَر وَ الْعَدْلِ الْمُشْتَهَر اَلسَّلامُ عَلَی بَقِیَّةِ اللهِ فی بِلادِهِ﴾(1)
سلام بر آن امامی كه موجب احیاء مؤمنین و نابودی كافران خواهد شد. سلام بر مهدی امّت، سلام بر قائم منتظَر و عدل مورد نظر... سلام بر بقیة‌الله در هرجایی، كه آن‌جا شهر خدا خواهد بود.
مقدمتاً تولد انسان كامل، حضرت بقیة‌الله‌اعظم، واسطة فیض، قطب عالم امكان، امام‌زمان(عج)را تبریك عرض می‌كنم و امیدوارم كه تولد ایشان برای جان ما، بركة با بركتی باشد كه ظرفیت ظهور همه اسماء الهی در آن ممكن گردد، زیرا كه مقام حقیقیِ تعلیم همه اسماء الهی، مقام عظمای آن حضرت است.
بنده بنا دارم در این جلسه با طرح مقدمه‌ای در رابطه با امام‌شناسی، از طریق زیارت آل یاسین به زیارت و ملاقات امام‌عصر(عج)برویم،‌ ولی همچنان‌كه خودتان مستحضرید، معرفت و شناخت مقام ائمه(ع) شرط درست زیارت كردن آن عزیزان است. پس به مقدمه‌ای كه عرض می‌كنم عنایت كافی بفرمایید.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم

﴿اَلسَّلامُ عَلَی مُحْیِی الْمُؤمِنینَ وَ مُبیرِ الْكافِرینَ اَلسَّلامُ عَلَی الْمَهْدِیِّ الْاُمَم اَلسَّلامُ عَلَی الْقائِمِ الْمُنْتَظَر وَ الْعَدْلِ الْمُشْتَهَر اَلسَّلامُ عَلَی بَقِیَّةِ اللهِ فی بِلادِهِ﴾(1)
سلام بر آن امامی كه موجب احیاء مؤمنین و نابودی كافران خواهد شد. سلام بر مهدی امّت، سلام بر قائم منتظَر و عدل مورد نظر... سلام بر بقیة‌الله در هرجایی، كه آن‌جا شهر خدا خواهد بود.
مقدمتاً تولد انسان كامل، حضرت بقیة‌الله‌اعظم، واسطة فیض، قطب عالم امكان، امام‌زمان(عج)را تبریك عرض می‌كنم و امیدوارم كه تولد ایشان برای جان ما، بركة با بركتی باشد كه ظرفیت ظهور همه اسماء الهی در آن ممكن گردد، زیرا كه مقام حقیقیِ تعلیم همه اسماء الهی، مقام عظمای آن حضرت است.
بنده بنا دارم در این جلسه با طرح مقدمه‌ای در رابطه با امام‌شناسی، از طریق زیارت آل یاسین به زیارت و ملاقات امام‌عصر(عج)برویم،‌ ولی همچنان‌كه خودتان مستحضرید، معرفت و شناخت مقام ائمه(ع) شرط درست زیارت كردن آن عزیزان است. پس به مقدمه‌ای كه عرض می‌كنم عنایت كافی بفرمایید.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif











معرفت؛ هدف خلقت تصور عموم مردم این است كه خداوند خلقشان كرده است تا از طریق یك زندگی عادی دینداری كنند و انتظار دیگری هم از آنها نیست. در حالی كه مفسرین در تفسیر آیه «ماخَلَقْتُ الْجِنِّ وَ الْاِنْسِ اِلّا لِیَعْبُدُون»(2) كه می‌فرماید: جن و انس را برای عبادت خلق كردیم. در تفسیر «لِیَعْبُدُون» فرموده‌اند: «لِیَعْرِِفُون» یعنی برای معرفت. پس معنی آیه عبارت می‌شود از این‌كه؛ خداوند می‌فرماید: انسان و جن را خلق كردیم تا اهل معرفت شوند. حال اگر متوجه باشیم كه برای معرفت به حقایق عالیه خلق شده‌ایم، پس باید بپذیریم به اندازه‌ای كه معرفت ما نسبت به حقایق عالیه و ذوات مقدسه پایین است، به همان اندازه از فلسفه خلقتمان دوریم و از نتیجه‌ای كه باید از زندگی‌ بگیریم، محروم هستیم. مثلاً درخت سیبی كه باید میوه سیب بدهد، اگر میوه‌ای غیر از سیب بدهد، عملاً آنچه را اقتضای درخت سیب‌بودنش است انجام نداده است و دیگر آن درخت را به عنوان درخت سیب نمی‌توان شناخت. اگر انسان برای عبادت خلق شده است و عبادت هم باید با معرفت شروع شود و به معرفت بالاتر ختم شود، پس هركس به اندازه معرفتش به حقایق عالیه، به مقصد حقیقی خلقتش نزدیك شده و هركس به اندازه‌ای كه به مقصد خلقتش نزدیك نشده است، هر كار دیگری كرده باشد، كاری كه باید بكند و از آن طریق به وجود خودش معنی بدهد، نكرده و عملاً همه كارهایش پوچ است. مثل درخت سیب كه هر میوة دیگری بدهد، اگر میوه سیب ندهد، عملاً دیگر درخت سیب نیست، حالا شاخه و برگ بدهد ولی سیب ندهد، این درخت سیب نیست و نمی‌توان به آن درخت سیب گفت. انسانی هم كه زندگی‌اش منجر به معرفت نسبت به حقایق نشود، عملاً معنی انسان‌بودن را از دست داده است.
البته توجه داشته باشید كه عبادت صحیح منجر به قرب می‌شود و قرب یعنی اُنس بیشتر با حقایق عالیه و این خودش منجر به معرفت می‌شود، آن هم از بهترین نوع معرفت كه همان معرفت حضوری است.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif







عالی‌ترین معرفت، معرفت به امام(ع) از جمله موضوعاتی كه در معارف دینی جایگاه بسیار بلندی دارد، امام‌شناسی یا معرفت به مقام امام است و درست به همان اندازه كه جایگاه آن بلند است، دست‌یابی به آن آسان نیست، ولی از آن طرف هم بركات شناخت امام نامحدود است. عمده آن است كه ما تصور نكنیم شناخت حقایق، كاری آسان و با اندك تأمل به‌دست‌آمدنی است. مگر خداشناسی آسان است كه امام‌شناسی آسان باشد؟! این انتظار غلطی است كه بدون تلاش لازم بخواهیم به معارف بلند دست پیدا كنیم. اگر مسئله ساده بود، نمی‌فرمودند: هدف از خلقت جن و انس، به دست آوردن معرفت است.
بسیار كم‌اند كسانی‌كه خدا را لااقل در آن حدّی كه خداست، بشناسند و بپرستند. البته فعلاً بحث در رابطه با چگونگی شناخت خدا نیست، عرض بنده این است كه بعضی‌ها آنچه می‌پرستند در حقیقت خدا نیست. امام‌خمینی(ره) می‌فرمودند: آیت‌الله‌حجّت(ره) فرموده بودند: «فلانی كافر عادلی است.» از ایشان پرسیده بودند: حاج آقا! اگر كافر است، چگونه عادل است؟ و اگر عادل است، چگونه كافر است؟ فرموده بودند: كافر است، چون خدایی كه او می‌پرستد، خدای واقعی نیست، یك چیزی در ذهن خود ساخته است و می‌پرستد، امّا عادل است، چون نمی‌خواهد حقّ بقیه را غصب كند. بعضی‌ها خدا را نمی‌پرستند و به‌واقع خدا ندارند و در حدّی هم كه می‌توانند خدا را بیابند، فكر نمی‌كنند. اعمال هركس به اندازه معرفتش قبول می‌شود، حالا اگر كسی عقلش را به كار نبرد و متوجه حقایق عالیه نشود، باید حساب خود را خودش در این دنیا بكند كه چه انتظاری در قبولی و نتیجة اعمالش باید داشته باشد. كسی كه در حدّ شناختن صحیح خدا، فرصت برای خود ایجاد نكرد و در آن راستا تفكر ننمود، هنوز به مرز انسانیت نرسیده است. خداشناسی كار می‌خواهد، زحمت می‌خواهد، فراغت می‌‌طلبد و بلكه واجب‌ترین امر است. البته عرض بنده این نیست كه همه ما باید فیلسوف یا متكلم بشویم، ائمه(ع) نه فیلسوف بودند و نه متكلم، ولی با قلب زلالی كه داشتند و با رعایت كامل موازین شرعی، خداوند بر قلب آن‌ها تجلی نمود، آن هم تجلی كامل و تمام.
عزیزان می‌دانید كه خداشناسی از نماز، روزه و حج و...، از همه این‌ها واجب‌تر و مهم‌تر است. مسئله اوّل رساله‌های عملیه را مطالعه بفرمایید، می‌فرمایند: عقیده مسلمان به اصول دین باید از روی دلیل باشد. لذا است كه روایات ما متذكر می‌شوند: اگر كسی اصول دین را قبول نداشته باشد، اصلاً عباداتش باطل است. مرحوم نراقی(ره) در معراج‌السعاده می‌فرمایند: واجب‌ترین كار برای هر انسانی شناخت خداوند است. البته هركس به مقدار وسعش باید تلاش كند. اما همه باید خدا را بشناسند، آن وقت، خداشناسی كه واجب‌ترین واجب‌هاست، برای روح و ذات و جان انسان بسیار لازم و مفید است. به نظر شما آیا كسانی كه خدا را قبول ندارند، از آن جهت است كه خیلی متفكرند و لذا متوجه شده‌اند خدا نیست، یا در این رابطه اصلاً فكر نكرده‌اند؟ این مسلم است كه هرجا خداشناسی هست، تفكر مطرح است و هر جا بی‌فكری و لاابالی‌گری هست، بی‌خدایی در صحنه است. شما یك نفر را پیدا نمی‌كنید كه واقعاً از سر تفكر بگوید: به این دلیل خدا نیست. كسانی كه منكر خدا هستند، به اندازه یك آدم معمولی هم فكر نكرده‌اند؛ كه چون این مسئله روشن است از آن می‌گذریم.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

​

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif

















اهمیت شناخت امام(ع) علاوه بر معرفت به توحید و معاد و نبوت كه باید نسبت به فهم درست هر كدام از آن‌ها اندیشه‌ها را به كار گرفت، مسئله امام‌شناسی و پیرو آن امام‌زمان‌شناسی است. اگر انتظار دارید بدون تفكر و تعمق و بدون داشتن مبانی عقلی، امام را بشناسید، مطمئن باشید چنین چیزی ممكن نیست. امام‌شناسی یك كار بزرگ عقلی و قلبی است، تا آن‌جایی كه إن‌شاء‌الله بتوان از پرتو مقام معنوی ذوات مقدسه امامان برخوردار شد. پس اوّلین نكته‌ای كه نباید از آن غفلت نمود، برنامه‌ریزی و آمادگی برای شناخت امام است، در حدّی كه آن را به عنوان یكی از كارهای اصلیِ فعالیت‌های دینی خود قلمداد كنیم. روایات بسیار موثق و خوبی در مورد وجود امام زمان(عج)داریم كه آن روایات، نور چشم ماست و عموماً سنّی و شیعه آن‌ها را نقل كرده‌اند. این روایاتی كه می‌گوید مهدی امّت پیامبر(ص) از قریش است و یازدهمین فرزند فاطمه زهرا(س) و از نسل امام‌ حسین(ع) است، همه این‌ها روایاتی است كه در متون دینی شیعه و سنی بدان اشاره شده است؛ از جمله حدیث جابر‌بن‌عبدالله‌انصاری است كه از قول پیامبر اكرم(ص) نام هر یازده امام را تا حسن‌بن‌علی(ع) یعنی حضرت امام ‌عسگری(ع) نقل می‌كند، بعد حضرت می‌فرمایند: «و پس از او فرزندش است كه نام و كنیة او با نام و كنیة من یكی است، و خداوند او را بر همه جهان حاكم می‌سازد و اوست كه از نظر مردم پنهان می‌شود و غیبت او طولانی است تا آن‌جایی كه فقط افرادی كه ایمان آنان استوار و آزموده و عمیق است، بر عقیدة خود در مورد امامت او باقی می‌مانند».(3)
بنابراین از جهت متنِ روایاتی كه نسبت به توجه به وجود مقدس امام زمان(عج)قابل اطمینان باشد هیچ مشكلی نداریم.(4) آنچه را باید عنایت داشته باشید این است كه اصرار زیادی در متون روایی در «شناخت امام» شده است. راوی می‌فرماید: «سمعت اباجعفر(ع) یقول: مَنْ مَاتَ وَ لَیْسَ لَهُ إمامٌ فَمَوْتُهُ مِیْتَةٌ جَاهِلِیَّةٌ وَ لا یُعْذَرُ النّاسُ حَتّی یَعْرِفُوا اِمامَهُم وَ مَنْ ماتَ وَ هُوَ عارِفٌ لِإمامِهِ، لا یَضُرُّهُ تَقَدُّمُ هذَا الْاَمْرُ أَوْ تَأَخُّرُهُ وَ مَنْ مَاتَ عَارِفًا لإمَامِهِ كانَ كَمَنْ هُوَ مَعَ الْقائِمِ(ص) فی فُسطاطِهِ»(5) یعنی؛ هركس بمیرد و برای او امامی نباشد، به مرگ جاهلیت مرده است و هیچ عذری از او در عدم شناخت امام قبول نمی‌شود، و اگر كسی بمیرد و امام زمان خود را بشناسد، جلو و عقب افتادن ظهور امام زمان (عج)به او ضرر نمی‌زند، و اگر كسی توانست امامش را بشناسد ولی مرگش قبل از ظهور حضرت فرا رسید، مثل كسی است كه در خیمه امام زمان(عج)نشسته است، و باز در روایت دیگر دارد مثل كسی است كه همراه امام می‌جنگد.»
ملاحظه می‌فرمایید كه تأكید حضرت بر روی شناخت امام است و می‌فرمایند؛ هیچ عذری در عدم شناخت امام از كسی قبول نمی‌شود. پس اصلی‌ترین مسأله را باید در شناخت امام دانست.
در روایت مشهوری كه سنّی و شیعه بر آن تأكید دارند هست كه رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «مَنْ ماتَ وَ لَمْ یَعْرِف ْ اِمامَ زَمانِهِ ماتَ مِیْتَةً جاهِلِیَّةً»(6) یعنی؛ اگر کسی بمیرد و امام زمان خودش را درک نکند به مرگ جاهلیت مرده است.»
مسلّم منظور از شناختن امام‌زمان(عج)، شناختن مقام و مرتبه قدسی آن حضرت است و این نوع شناختن است كه ارزش دارد و تنها انسان‌هایی به چنین شناختی نائل می‌شوند كه ملاك داشته باشند و قواعد حق و باطل را تا اندازه‌ای بدانند. به عنوان مثال؛ همان چیزی كه در رابطه با شناخت امام خمینی(ره) پیش آمد؛ خیلی‌ها ایشان را می‌دیدند، می‌دانستند هم كه اسم این آقا چیست، ولی دیدیم كه او را نشناختند، چون مقصدش را نمی‌فهمیدند. او را می‌دیدند حرف‌های او هم به گوششان می‌خورد، امّا شناختن او قاعده و ملاك دیگری می‌خواست. كسی كه ملاك‌های توحیدی ندارد، چطور امام زمان را كه متذكر توحید است می‌شناسد؟! در آخر دعای شریف ندبه در وصف امام زمان(عج)می‌گویید: «اللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِیدُكَ التَّائِقُونَ إِلَی وَلِیِّكَ الْمُذَكِّرِ بِكَ وَ بِنَبِیِّكَ خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَةً وَ مَلاذا...» یعنی؛ خدایا! ما بندگان كوچك تو، مشتاق ولیّ تو هستیم، همان كسی كه متذكر به تو و به پیامبر تو است، و او را خلق كردی تا برای ما وسیله نجات از گناهان و پناه ما باشد. بنابراین باید بدانیم دنبال كسی هستیم كه متذكر خدا و راه و روش پیامبرخدا(ص) است، وگرنه چگونه می‌توانیم امام زمان(عج)را تصدیق كنیم. پس باید فكر آن حضرت را شناخت، مقصدش را شناخت، و این كار آسانی نیست، باید اندیشه را به كار انداخت. آیا كسانی كه منكر وجود مقدس حضرت‌اند، خیلی فكر كرده‌اند و نیافته‌اند؟ یا عقل‌شان را تعطیل كرده‌اند و چشمشان را بسته‌اند و ندیده‌اند؟! آیا دانشمندان و متفكران و محقّقانی كه وارد این موضوع شدند و فكر كردند، هر چه جلوتر رفتند،‌موضوع برایشان روشن‌تر شد یا هر چه جلو رفتند انكارشان بیشتر شد؟ بعضی از چیزها هست كه هر چه بیشتر تحقیق می‌كنی، بیشتر به نبودش پی می‌بری، مثل «غول» كه هر چه بیشتر تحقیق می‌كنی می‌فهمی، ساختة ذهن است و حقیقت ندارد. در مقابل، بعضی از چیزها هست كه حقیقتش بالاتر از آن است كه به راحتی بتوان به آن دست یافت، ولی هر چه بیشتر تحقیق كنی، بیشتر به حقیقت آن نزدیك می‌شوی. مسئله امام‌زمان(عج)این خصوصیت را دارد كه هر چه بیشتر تحقیق كنی نه تنها بیشتر می‌پذیری، بلكه شیدای این مقام هم می‌شوی. نهایتش این است كه گاهی مطلب به قدری بزرگ است كه آدم درمی‌ماند چگونه می‌توان این حقیقت بزرگ را برای مردم روشن كرد، و لذا می‌گوید: خدایا! خودت مسئله را حل كن كه ملّت متوجه چنین مقامی بشوند.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif






مسلّم منظور از شناختن امام‌زمان(عج)، شناختن مقام و مرتبه قدسی آن حضرت است و این نوع شناختن است كه ارزش دارد و تنها انسان‌هایی به چنین شناختی نائل می‌شوند كه ملاك داشته باشند و قواعد حق و باطل را تا اندازه‌ای بدانند. به عنوان مثال؛ همان چیزی كه در رابطه با شناخت امام خمینی(ره) پیش آمد؛ خیلی‌ها ایشان را می‌دیدند، می‌دانستند هم كه اسم این آقا چیست، ولی دیدیم كه او را نشناختند، چون مقصدش را نمی‌فهمیدند. او را می‌دیدند حرف‌های او هم به گوششان می‌خورد، امّا شناختن او قاعده و ملاك دیگری می‌خواست. كسی كه ملاك‌های توحیدی ندارد، چطور امام زمان را كه متذكر توحید است می‌شناسد؟! در آخر دعای شریف ندبه در وصف امام زمان(عج)می‌گویید: «اللَّهُمَّ وَ نَحْنُ عَبِیدُكَ التَّائِقُونَ إِلَی وَلِیِّكَ الْمُذَكِّرِ بِكَ وَ بِنَبِیِّكَ خَلَقْتَهُ لَنَا عِصْمَةً وَ مَلاذا...» یعنی؛ خدایا! ما بندگان كوچك تو، مشتاق ولیّ تو هستیم، همان كسی كه متذكر به تو و به پیامبر تو است، و او را خلق كردی تا برای ما وسیله نجات از گناهان و پناه ما باشد. بنابراین باید بدانیم دنبال كسی هستیم كه متذكر خدا و راه و روش پیامبرخدا(ص) است، وگرنه چگونه می‌توانیم امام زمان(عج)را تصدیق كنیم. پس باید فكر آن حضرت را شناخت، مقصدش را شناخت، و این كار آسانی نیست، باید اندیشه را به كار انداخت. آیا كسانی كه منكر وجود مقدس حضرت‌اند، خیلی فكر كرده‌اند و نیافته‌اند؟ یا عقل‌شان را تعطیل كرده‌اند و چشمشان را بسته‌اند و ندیده‌اند؟! آیا دانشمندان و متفكران و محقّقانی كه وارد این موضوع شدند و فكر كردند، هر چه جلوتر رفتند،‌موضوع برایشان روشن‌تر شد یا هر چه جلو رفتند انكارشان بیشتر شد؟ بعضی از چیزها هست كه هر چه بیشتر تحقیق می‌كنی، بیشتر به نبودش پی می‌بری، مثل «غول» كه هر چه بیشتر تحقیق می‌كنی می‌فهمی، ساختة ذهن است و حقیقت ندارد. در مقابل، بعضی از چیزها هست كه حقیقتش بالاتر از آن است كه به راحتی بتوان به آن دست یافت، ولی هر چه بیشتر تحقیق كنی، بیشتر به حقیقت آن نزدیك می‌شوی. مسئله امام‌زمان(عج)این خصوصیت را دارد كه هر چه بیشتر تحقیق كنی نه تنها بیشتر می‌پذیری، بلكه شیدای این مقام هم می‌شوی. نهایتش این است كه گاهی مطلب به قدری بزرگ است كه آدم درمی‌ماند چگونه می‌توان این حقیقت بزرگ را برای مردم روشن كرد، و لذا می‌گوید: خدایا! خودت مسئله را حل كن كه ملّت متوجه چنین مقامی بشوند.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif

















چگونگی شناخت امام(ع) پس از این‌كه متوجه اهمیت شناخت امام(ع) شدیم، مسأله دیگری كه پیش می‌آید این‌ است‌كه امام را چگونه بشناسیم؟ قبلاً راجع به مقام امام و نحوه حضور امام بحث كرده‌ایم، این‌جا به ذكر یك نكته و دو مثال اكتفا می‌كنم.
نكته‌ای كه در كتاب «مبانی معرفتی مهدویت» مفصلاً عرض شد این بود كه طبق یك قاعدة بدیهی، «هرچیزی باید به اصل خودش برگردد.» مثلاً هر چیز شیرینی باید به شكر كه اصل شیرینی و عین شیرینی است، برگردد، همان‌طور كه هر تری به عین تری برمی‌گردد، كه آب است. با توجه به این قاعده است كه می‌گوییم همة ما انسانیم، اما هیچ كدام انسان كامل نیستیم. پس باید انسانیت ما به انسان كامل یا عین انسان برگردد. بنابراین عین انسان همیشه در عالم هست كه ما می‌توانیم از جهت انسانیت از او نور بگیریم و در راستای انسانیت رشد كنیم، و عنایت داشته باشید حقیقت انسان یا انسان كامل، حقیقتی است فوق جسم و مكان و زمان. زن‌ها و مردها همه انسان‌اند، ولی قطب جان همه انسان‌ها امام ‌زمان(عج)است، لذا معنی نمی‌دهد كه زن‌ها بگویند چون امام زمان(عج)مرد است، پس امام ما نیست، چون آن حضرت انسان كامل و قطب جان انسانیت انسان‌هاست. امام عین انسانیت است، پس هر اندازه بخواهی در انسانیت كامل شوی، فقط در گرو ارتباط و بهره‌گیری از امام‌زمان(عج)به دست می‌آید. چون شما اگر انسان بشوید، كامل می‌شوید، همچنان‌كه درخت سیب اگر سیب بزرگِ آب دار بدهد درخت سیب كامل است، اگر فقط برگ بدهد، درخت سیب كامل نیست. انسان اگر انسانیتش شدید شود، به مقصد رسیده است، مقصد هر انسانی، انسان كامل است.
در اواخر دعای عزیز ندبه خطاب به آن حضرت عرضه می‌داری: «بِنَفْسی اَنْتَ اُمْنِیَّةُ شائِقٍ یَتَمَنّی، مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ذَكَرَا فَحَنّا» یعنی؛ به جانم سوگند تو آن آرمان بلند وشور آفرینی هستی كه مورد آرزو و توجّه همه می‌باشی، هر زن و مرد مؤمنی تو را یاد می‌كند و از دوری تو می‌نالد. این كه می‌فرماید حضرت آرزوی همه انسان‌ها هستند، حرف خیلی دقیق و عمیقی است. یعنی آن انسان كاملی كه امام و جلوه نهایی هر كسی است، آرزوی ماست، چون ما انسانیم، اما انسان كامل نیستیم، ولی سیر به سوی انسان كامل مقصد و آرمان و آرزوی ما است. درخت سیب اگر یك سیب كوچك و كم آب بدهد، به مقصدش نرسیده است، مقصد درخت سیب این است كه سیب كامل بدهد. جان همة انسان‌ها و مقصد و مقصود همه انسان‌ها و محل و جایگاه نموّ همه انسان‌ها، یعنی آن جایی كه همه ابعاد كمالی خودشان را می‌یابند، و آن مقام مقدس امام زمان(عج)است. شما فقط و فقط در راستای ارتباط با امام زمان(عج)و در راستای برخورداری از انوار آن حضرت، همه وجودتان را در حال كمال می‌یابید. البته بحث دربارة این موضوع آن‌قدر لطیف، ظریف، دقیق و عمیق است كه بزرگان می‌فرمایند: با رعایت بسیاری از دقایق و ظرائف إن‌شاءالله به مسیری كه باید برسیم، می‌توان رسید.
پس گفتیم كه امام، انسان كامل است و لذا قبله همه انسانیت ما، امام است. هر درجه از انسانیت را كه بخواهیم باید از طریق ارتباط با امام و از راه جلبِ نظر مبارك آن حضرت به‌دست ‌آوریم، به همین جهت در دعای ندبه عرضه می‌داری: «وَامْنُنْ عَلَیْنا بِرِضاهُ» یعنی؛ خدایا! با ایجاد رضایت قلب مبارك امام زمان(عج)بر ما منت بگذار. تقاضا می‌كنی خدایا! تو كمك كن تا قلب امام زمان(عج)از ما راضی باشد. این فراز از دعا نكتة دقیقی است و از شعور دینی بلندی ریشه گرفته است، معنی‌اش این است كه شما وقتی كامل می‌شوید كه انسان كامل به شما توجه كند و چون آن حضرت در آن مقام تماماً قلب است، می‌خواهی قلب امام زمان(عج)از شما راضی باشد، چون قلب امام‌زمان قلب كلّ است، سلطان قلب‌ها است. هر قلبی به اندازه‌ای كه به قلب كل نزدیك است، قلب است، و از گوهر انسانیت بهره‌مند است، وگرنه اصلاً قلب نیست، وَهم و خیال است. گفت:
دل یكی گوهری است ربانی

خانه دیو را چه دل خوانی

آنكه دل نام كرده ای به مجاز

روبه سوی سگان كوی انداز

متأسفانه؛ ما محلِ وَهم و خیال را دل نام نهاده‌ایم و خودمان را از دل حقیقی محروم نموده‌ایم كه اصل این موضوع در بحث «امام زمان(عج)قلب عالم هستی»(7) بحمدالله تا حدّی روشن شده است.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




در اواخر دعای عزیز ندبه خطاب به آن حضرت عرضه می‌داری: «بِنَفْسی اَنْتَ اُمْنِیَّةُ شائِقٍ یَتَمَنّی، مِنْ مُؤْمِنٍ وَ مُؤْمِنَةٍ ذَكَرَا فَحَنّا» یعنی؛ به جانم سوگند تو آن آرمان بلند وشور آفرینی هستی كه مورد آرزو و توجّه همه می‌باشی، هر زن و مرد مؤمنی تو را یاد می‌كند و از دوری تو می‌نالد. این كه می‌فرماید حضرت آرزوی همه انسان‌ها هستند، حرف خیلی دقیق و عمیقی است. یعنی آن انسان كاملی كه امام و جلوه نهایی هر كسی است، آرزوی ماست، چون ما انسانیم، اما انسان كامل نیستیم، ولی سیر به سوی انسان كامل مقصد و آرمان و آرزوی ما است. درخت سیب اگر یك سیب كوچك و كم آب بدهد، به مقصدش نرسیده است، مقصد درخت سیب این است كه سیب كامل بدهد. جان همة انسان‌ها و مقصد و مقصود همه انسان‌ها و محل و جایگاه نموّ همه انسان‌ها، یعنی آن جایی كه همه ابعاد كمالی خودشان را می‌یابند، و آن مقام مقدس امام زمان(عج)است. شما فقط و فقط در راستای ارتباط با امام زمان(عج)و در راستای برخورداری از انوار آن حضرت، همه وجودتان را در حال كمال می‌یابید. البته بحث دربارة این موضوع آن‌قدر لطیف، ظریف، دقیق و عمیق است كه بزرگان می‌فرمایند: با رعایت بسیاری از دقایق و ظرائف إن‌شاءالله به مسیری كه باید برسیم، می‌توان رسید.
پس گفتیم كه امام، انسان كامل است و لذا قبله همه انسانیت ما، امام است. هر درجه از انسانیت را كه بخواهیم باید از طریق ارتباط با امام و از راه جلبِ نظر مبارك آن حضرت به‌دست ‌آوریم، به همین جهت در دعای ندبه عرضه می‌داری: «وَامْنُنْ عَلَیْنا بِرِضاهُ» یعنی؛ خدایا! با ایجاد رضایت قلب مبارك امام زمان(عج)بر ما منت بگذار. تقاضا می‌كنی خدایا! تو كمك كن تا قلب امام زمان(عج)از ما راضی باشد. این فراز از دعا نكتة دقیقی است و از شعور دینی بلندی ریشه گرفته است، معنی‌اش این است كه شما وقتی كامل می‌شوید كه انسان كامل به شما توجه كند و چون آن حضرت در آن مقام تماماً قلب است، می‌خواهی قلب امام زمان(عج)از شما راضی باشد، چون قلب امام‌زمان قلب كلّ است، سلطان قلب‌ها است. هر قلبی به اندازه‌ای كه به قلب كل نزدیك است، قلب است، و از گوهر انسانیت بهره‌مند است، وگرنه اصلاً قلب نیست، وَهم و خیال است. گفت:
دل یكی گوهری است ربانی

خانه دیو را چه دل خوانی

آنكه دل نام كرده ای به مجاز

روبه سوی سگان كوی انداز

متأسفانه؛ ما محلِ وَهم و خیال را دل نام نهاده‌ایم و خودمان را از دل حقیقی محروم نموده‌ایم كه اصل این موضوع در بحث «امام زمان(عج)قلب عالم هستی»(7) بحمدالله تا حدّی روشن شده است.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif







امام، اصل عالم و آدم


امام یك دُرّ قیمتی است و برای یافتن این دُرّ باید تلاش اساسی بكنیم، همه حقیقت هر انسانی در رابطه با امام(ع) محقق می‌شود. ارتباط منِ شما با تن شما چگونه است؟ می‌گویید: من با چشمم می‌بینم، من با گوشم می‌شنوم، پس آن بیننده و شنوندة اصلی «منِ» شما است، چشم و گوش به نور منِ شما، شنوایی و بینایی دارند. اعضاء تن شما، خود شما نیستند، تن شما در موقع خواب، در رختخواب است، ولی خودتان كه همان من شما است، خواب می‌بینید، پس معلوم است كه خودتان غیر از تنتان هستید. ولی تن شما در قبضة من شما است و آن مَنْ همه جای بدن شما هست و به جهت توانایی‌های آن مَن است كه شما با چشم می‌بینید و با گوش می‌شنوید، دست شما را «مَنِ» شما تكان می‌دهد. مَنِ شما همه جای تن شما هست و اصل و اساس همه شعور و ادراك شما «مَن» شما است نه تن شما، چون همه ادراكات به آن برمی‌گردد. همچنان‌كه همه انسانیتِ شما به آن انسان كامل برمی‌گردد و نحوه حضور آن حضرت در عالَم انسانی، مثل نحوه حضور «مَن» شما در تن شما است، و همان‌طور كه چشم و گوش بدون حضور «مَن» كالبد بی‌جانی بیش نیستند، عدم حضور انسانیت در جان انسان‌ها، در واقع موجب می‌شود كه ما كالبدی انسانی باشیم، بدون داشتن حقیقت انسانیت، مثل كالبد چشم، بدون نور رؤیت. از طرفی همه حقیقت عالم، جهت انسانیت انسان به وجود آمده است،(8) پس انسان كامل كه حقیقت انسانیت و بنیاد انسانیت هر انسانی است، اصل عالم و قطب دایرة عالم امكان است، و لذا هر حقیقتی پیش امام زمان(عج)است؛ هركس به اندازه‌ای كه به امام زمان(عج)نزدیك است، از حقیقت بهره‌مند است، و گرنه گرفتار وَهم و خیال است. اگر تأمل بفرمایید، موضوع فوق‌العاده دقیق و روشنی است و لذا تصدیق خواهید كرد كه زیارات ما عبادت است، به واسطة همان توجهی كه باید به مقام انسان كامل انداخت. اگر كمی آماده باشیم، پس از توجه قلب به آن مقام، حقیقت آن حضرت را به راحتی تصدیق می‌كنیم و به لطف الهی قلب به رؤیت آن مقام مفتخر می‌گردد. امیدواریم با چنین موضع و امیدی زیارت آل‌یاسین را دنبال بفرمایید تا به واقع برای ما زیارت باشد.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif








رؤیت در منظر زیارت آل‌یاسین با هم زیارت امام زمان(عج)را كه هنگام تشرف به سرداب امام‌زمان(ع) می‌خوانند و مشهور به «آل‌یس» است، بخوانیم و به كمك این كلمات با قلب خود به مقام آن حضرت(ع) نگاه كنیم. این زیارت با افق‌های بسیار دقیقی به حقیقت وجود مقدس حضرت می‌نگرد، لذا باید از طریق این‌گونه زیارات، به واقع آن مقام را زیارت كرد و به ملاقات آن حضرت نشست كه خیلی قیمتی است. ما در كم‌ترین حدّ هم امام ‌زمان‌شناس نیستیم، چرا كه حقیقت زیارت از ما گرفته شده و فقط الفاظش برای ما مانده است، همان‌طور كه چون اسلام را نمی‌شناسیم، اسلام از ما گرفته شده است.
از امام‌زمان(ع) می‌پرسند: چگونه شما را زیارت كنیم؟ خود امام‌زمان(ع) می‌فرمایند: «وقتی خواستید توجه كنید به‌وسیله ما به سوی خداوند - یعنی مقصد خدا است- پس این دعا را بخوانید». آن‌وقت با توجه به این نكته باز وَهّابی‌ها ما را متهم می‌كنند كه شما امام را می‌پرستید. ببینید امام(ع) چگونه با ما صحبت می‌كنند و چگونه ما را به سوی خدا می‌خوانند، می‌فرمایند: «وقتی خواستید توجه كنید به وسیلة ما به سوی خدا»، همان‌طور كه خدا فرمود: «سَلامٌ عَلَی آلِ یس»(9) شما هم همان را بگویید. و سپس زیارت خودشان را با این مضامین به ما آموختند.
﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا دَاعِیَ اللَّهِ وَ رَبَّانِیَّ آیَاتِهِ﴾
سلام بر تو ای كسی كه به خدا دعوت می‌كنی و پرورش یافته آیات الهی هستی!
حالا ببینیم شیعه، امام خود را چگونه می‌شناسد، آیا این شناخت، یك شناخت واقعی و منطقی است یا احساسی و خیالاتی؟!
می‌گوییم: سلام بر تو كه ما را به خدا دعوت می‌كنی و پرورش یافته آیات خدا هستی.
﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا بَابَ اللَّهِ وَ دَیَّانَ دِینِهِ﴾
سلام بر تو ای امامی كه دریچه ارتباط با خدایی، و دین‌شناس واقعیِ دین خدا هستی!
همین حالا امامِ حیّ و زنده‌ای كه بشود با او این‌گونه حرف زد، رو در روی ما است و اعتقادمان را در محضر آن حضرت جمع‌بندی می‌كنیم تا در عین سرزنده نگهداشتن این اعتقاد بزرگ، بتوانیم از بركات توجه به چنین حقیقت بزرگی، بهره‌مند شویم. شیعه با دقت بسیار متوجه این گوهر متعالی شده است و مواظب است این شعور در او فرو ننشیند. ابتدا باید با اندیشه و تدبّر به چنین معرفتی دست یافت و سپس از بركات آن استفاده كرد و درواقع ما از طریق این زیارات داریم می‌گوییم:
دیر آمدی ای نگار سر مست

زودت ندهیم دامن از دست



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




امام زمان(عج)مظهر اسم «الله»

﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا خَلِیفَةَ اللَّهِ وَ نَاصِرَ حَقِّهِ﴾
سلام بر تو ای خلیفه خدا و یاری‌دهنده حقّ حضرت پروردگار!
پس از معرفت به وجود آن حضرت، با چشم قلب به مقام منوّر آن حضرت می‌نگری و با رؤیتِ همة اسماء الهی در آن مقام، می‌گویی: سلام بر تو كه خلیفه خدایی! خلیفه خدا یعنی آن كسی كه همه صفات خدا را یك‌جا در وجود جامع خود دارد، ولی از خود ندارد بلكه خدا به او داده است. قرآن در وصف خلیفه خدا فرمود: «وَعَلَّمَ آدَمَ الأَسْمَاء كُلَّهَا»(10) یعنی؛ خداوند به آدم - به‌‌عنوان خلیفه خدا- همه اسماء را تعلیم فرمود، پس تمام اسماءِ خدا ابتدا در ظرف مقام آدمیت پذیرفته شده و سپس در حركات و سكنات خلیفة واقعی او جلوه كرده و می‌كند.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/images/icons/icon1.png


https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




امروز انسانِ حیِّ كامل در صحنة هستی، امام زمان(عج)می‌باشد. حتماً مطلعید كه حضرت «الله» اسم جامع حضرت احدیت است، حال اگر «الله» به عنوان اسم جامع بخواهد تجلی كند، آن تجلی نمی‌تواند در ظرف وجود ملائكه باشد، چون هر ملكی مظهر اسمی از اسماء الهی است، یكی مظهر اسم علیم اوست به نام حضرت جبرئیل(ع) و یكی مظهر اسم مُمیت اوست به نام حضرت عزرائیل(ع) ، ملائكه هر كدام در مقام خاص و مظهر اسم خاص هستند، همان‌طور كه خودشان در وصف خود می‌گویند: «وَمَا مِنَّا إِلَّا لَهُ مَقَامٌ مَّعْلُومٌ»(11) یعنی؛ و ما فرشتگان فقط هر كدام مقام مخصوص به خود را داریم، و لذا هر كدام مظهر اسم خاصی هستند، و هیچ كدام خلیفه «الله» كه مقام جامع اسماء الهی است، نیستند. از طرفی همان‌طور كه هر اسمی مظهری دارد، اسم «الله» نیز مظهری می‌طلبد و مظهری را به صحنه آورده است كه آن مظهر باید اوّلاً؛ انسان باشد. ثانیاً؛ انسانی باشد كه ظرفیت پذیرش همه اسماء را داشته باشد، پس محال است خلیفه «الله»، لحظه‌ای موجود نباشد - چه ظاهر و چه غایب- چون اسم «الله»، بی‌مظهر نمی‌شود و هنر شیعه در دو چیز است؛ یكی در این كه: متوجه شده است حتماً خلیفةالله موجود است، و دیگر این‌كه متوجه شده مصداق شخصی و فردی آن چه كسی می‌تواند باشد. مسلّم اگر قسمت اوّل پذیرفته شد، هیچ‌كس جز وجود مقدس اهل‌البیت(ع) ادعای خلیفة‌الله‌بودن به معنی واقعی آن -كه ظرف پذیرش و ظهور جمیع اسماء الهی باشد- ندارد و نمی‌تواند چنین ادعایی داشته باشد.
خداوند برای ارتباط انسان‌ها با خودش خلیفه انتخاب كرده است، و آن خلیفه همان كسی است كه بشریت را به خدا می‌خواند و «داعِیَ ‌الله» است. ارتباط با خدا فقط وفقط از طریق خلیفه او امكان‌پذیر است و لذا خلیفه او «باب الله» و دریچه ارتباط با خدا است و این‌جاست كه نباید غفلت كرد كه خلیفه خدا یك مقام است به نام مقام واسطة فیض، مقامی بالاتر از جبرئیل و عزرائیل، آن وقت یك چنین حقیقتی كه احاطه كلی بر هستی دارد، كجا پنهان است؟ اصلاً چرا تصورمان از آن حضرت این‌قدر محدود باشد كه او را در حدّ یك انسان معمولی به حساب آوریم كه در جایی پنهان شده است؟ چرا متوجه نباشیم كه او واسطة فیض است و لذا تمام ارض و سماء در قبضة وجود اوست؟ وقتی تمام زمین و آسمان به فیض وجود او موجود می‌شوند، چرا محدود به جسمی خاص باشد؟ البته كه هرگاه هر طور اراده بفرماید، جسم، بلكه جسم‌ها برای خود ایجاد می‌كند ولی حضور آن حضرت «باب‌الله» است و این مقام مقامی نیست كه وجود یا عدم وجود مادّی آن حضرت در تجلی انوارش نقش داشته باشد.(12)
از پیامبر اكرم(ص) دربارة حضرت ‌مهدی(ع) پرسیدند؛ می‌فرمایند: «او غیبتی طولانی دارد، جابر سؤال می‌كند: «هَلْ یَنْتَفِعُ الشّیِعَةُ بِالْقائِمِ(ع) فِی غَیْبَتِهِ؟»(13) آیا شیعه در غیبت حضرت قائم(ع) از او بهره‌مند می‌شوند؟ پیامبر خدا(ص) می‌فرمایند: آری! به خدایی كه مرا به نبوت برگزید، در زمان غیبت، نور و رحمتش از مردم بریده نمی‌شود مثل بهره‌مندی مردم از خورشید در پشت ابر».
درست است كه مشخصاً ممكن است نتوانیم به آن حضرت اشاره كنیم، ولی تمام نور امام به جان ما سرازیر است، باید جان را از طریق همین سلام‌ها به سوی او متمایل كرد و انوار جامع اسماء الهی را از وجود متعالی او گرفت و استفاده كرد.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif


از پیامبر اكرم(ص) دربارة حضرت ‌مهدی(ع) پرسیدند؛ می‌فرمایند: «او غیبتی طولانی دارد، جابر سؤال می‌كند: «هَلْ یَنْتَفِعُ الشّیِعَةُ بِالْقائِمِ(ع) فِی غَیْبَتِهِ؟»(13) آیا شیعه در غیبت حضرت قائم(ع) از او بهره‌مند می‌شوند؟ پیامبر خدا(ص) می‌فرمایند: آری! به خدایی كه مرا به نبوت برگزید، در زمان غیبت، نور و رحمتش از مردم بریده نمی‌شود مثل بهره‌مندی مردم از خورشید در پشت ابر».
درست است كه مشخصاً ممكن است نتوانیم به آن حضرت اشاره كنیم، ولی تمام نور امام به جان ما سرازیر است، باید جان را از طریق همین سلام‌ها به سوی او متمایل كرد و انوار جامع اسماء الهی را از وجود متعالی او گرفت و استفاده كرد.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/images/icons/icon1.png

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif









خودش، خودش را می‌شناساند


پس از آن كه عقل متوجه وجود مقدس آن حضرت در هستی شد و قلب هم وقتی در خود جستجو كرد و متوجه شد كه در طلب اوست و چون طلب بدون معرفت هم ممكن نیست. لذا وقتی او را یافت، می‌شناسد و در اظهار صفات او می‌گوید: «وَ نَاصِرَ حَقِّهِ» سلام بر یاری كنندة حق خدا در بین بندگان خدا! یعنی آن حضرت كمك می‌كند تا با نمایش صفات كمالیه «الله» و جلب نظر مردم به حق، حقّ خدا در بین بندگانش محقق شود و مردم بتوانند خدابین شوند. چون با توجه به خلیفة‌الله بودن و ناصرِ حق بودنِ آن ذات مقدس به او سلام دادی و گفتی «السَّلامُ عَلَیْكَ یَا خَلِیفَةَ اللَّهِ وَ نَاصِرَ حَقِّهِ»، حال می‌گویی:
﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ دَلِیلَ إِرَادَتِهِ﴾
سلام بر تو ای حجّت خدا و ای كسی كه نمایان‌كننده احكام الهی هستی!
انسان كامل كه از یك طرف محلّ پذیرش اسماء الهی است ، و از طرف دیگر محلّ نمایش جامعیت اسماء حضرت «الله» است، حجّت خداست، یعنی نمایش «الله» است. اگر می‌خواهید به «الله» برسید و حق را با تمام اسماء عبادت كنید، باید به حجّت «الله» نظر كنید و از او امر خدا را بگیرید.
عرضه می‌داری: «السَّلامُ عَلَیْكَ یا حُجَّةَ الله»؛ چون به كسی باید سلام كرد كه حیّ و حاضر باشد و بتوان او را دید و مورد خطاب قرار داد. وقتی زیارت‌كننده در جمال مبارك او حق را به تماشا می‌نشیند، از طریق او متوجه انتظارات حق از بندگانش می‌شود، در واقع هم او كه نمایش تمام‌نمای «الله» است، از طرف «الله» برای بندگان خبر آورده كه راه رسیدن به معبودشان چگونه است یعنی او «دَلِیلَ إِرَادَتِهِ» است. پس چون خواستی او را بنگری بر جنبة «حجة‌الله»بودن و «دلیل إرادَتِهِ»بودن او نظر كن، او را خواهی یافت و لذا بر اساس همین دو صفت به آن حضرت سلام می‌كنی و می‌گویی: «السَّلامُ عَلَیْكَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ وَ دَلِیلَ إِرَادَتِهِ»




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/images/icons/icon1.png


https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif






امام زمان(عج)؛ راه ورود به كتاب خدا ﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا تَالِیَ كِتَابِ اللَّهِ وَ تَرْجُمَانَهُ﴾
سلام بر تو ای جمال منوّری كه تالی و پهلو به پهلوی كتاب خدا و زبان روشن‌كننده مقاصد آن هستی!
در اصطلاح داریم كه فلانی تالی تِلْوِ فلانی است، یعنی می‌توان از طریق این یكی به خصوصیات آن دیگری پی برد. حالا كه متوجه شدید در عالم هستی انسانی حاضر است كه تالی‌تِلْوِ كتاب خدا است، می‌خواهید نظر جانتان را به سوی وجود مبارك او بیندازید، چون از طریق او متوجه انوار كتاب خدا می‌شوید و راه ورود به مقاصد كتاب خدا را به بهترین نحو می‌یابید. راستی اگر دستور‌العملی از طرف خدا آمده باشد و آن دستورالعمل همواره در نمونه‌ای عینیِ محقق‌نشده باشد، چگونه می‌توان گفت آن دستورالعمل در این شرایط امكان تحقق دارد؟ به همین جهت آن‌كس كه به خدا و كتاب خدا ایمان آورد و می‌خواهد خود را با كتاب خدا هماهنگ كند، باید از انوار نمونه عینیِ آن دستور‌العمل مدد بگیرد و قبله جان خود را او قرار دهد. پس چون خواستی بر آن وجود مقدس نظر كنی؛ به صفات تالیِ كتاب خدا و ترجمان آن كتاب توجه كن و تَعَیُّن خارجی آن را ببین و چون نظر كردی و دیدی، سلام كن و بگو: «السَّلامُ عَلَیْكَ یَا تَالِیَ كِتَابِ اللَّهِ وَ تَرْجُمَانَهُ».



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/images/icons/icon1.png


https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif

بهترین شرایط ارتباط با خدا سپس می‌گویی:
﴿السَّلامُ عَلَیْكَ فِی آنَاءِ لَیْلِكَ وَ أَطْرَافِ نَهَارِكَ﴾
سلام بر تو در سراسر شب و روزت!
این قسمت از زیارت نكات عجیبی را در منظر انسان قرار می‌دهد، چون امام مظهر بندگی و عبودیت خالص و كامل است، بنابراین حالات امام در طول شب و روز، حالات انسانی است كه با تمام وجود متوجه حق است و دلش در شعف اُنس با خدا قرار دارد. این حالات؛ حالات عجیبی است، حالت آزاد بودن از همه‌چیز و در حالِ توجه كامل به حق‌بودن.
عموم انسان‌ها یا در خاطرات گذشته به سر می‌برند -كه فعلاً رفته است و نیست- یا به آرزوهای آینده می‌نگرند -كه فعلاً نیست و معلوم نیست واقع شود- پس در واقع در یك خلأ و نیستی سیر می‌كنند، چون در حالت بقاء و وجود نیستند، بلكه در حالت عدم و تزلزل‌اند، حالا یا در گذشته‌ای كه رفته و یا در آینده‌ای كه نیامده است. ولی اگر انسان بتواند خود را از گذشته و آیندة خیالی و وَهمی آزاد كند، با «حال» به سر می‌برد و در «بقاء» وارد می‌شود، بقایی كه نه گذشته است و نه آینده، این آدم كه در حالت حال و بقاء است، می‌تواند با خدایی كه عین بقاء و حال است مأنوس باشد. خداوند هم‌اكنون در نزد ما است و می‌توان با او مأنوس شد، به شرط این‌كه ما در گذشته و آینده به سر نبریم، زیرا؛ «گذشته» و «آینده»، نه «حال» است و نه «بقاء». در صورتی كه خداوند در «حال» و «بقاء» است، پس كسی كه خود را از گذشته و آینده آزاد كرد و در حال و بقاء قرار گرفت می‌تواند با خداوندی كه عین حضور و بقاء است مأنوس ‌شود. در همین رابطه امیر‌المؤمنین(ع) توصیه می‌فرمایند:

مَا فَاتَ مَضَی، وَ مَا سَیَأْتِیَ فَاَیْنَ؟

قُمْ! فَاغْتَنَمِ الْفُرْصَةَ بَیْنَ الْعَدَمَیْن

یعنی آنچه كه گذشت و در عدم فرو رفت، كه گذشت، و آنچه هم كه بناست بیاید كه فعلاً نیست، پس همّت كن در بین این دو عدم و نیستی، «حال» را حفظ كن و مغتنم بشمار.
پس انسانی كه مشغول گذشته و آینده است، در نیستی به‌سر می‌برد و نمی‌تواند با خدایی كه عین هستی و بقاء است ارتباط برقرار كند. مولوی در این رابطه می‌گوید:

فكرت از ماضی و مستقبل بود

چو از این دو رَست مشكل حل بود

چون بود فكرت همه مشغول حال

ناید اندر ذهن تو فكر محال

یعنی اگر توانستی خود را در «حال» قرار دهی، گرفتار اندیشه‌های پوچ و غیرقابل دسترس نمی‌شوی. حالا عنایت بفرمایید امام زمان(عج)در این رابطه در چه شرایطی هستند، در مقام اُنس كامل با حق و آزاد از هر فكری كه بخواهد حضرت را از «حالِ حضور» خارج كند و لذا جا دارد كه دل را متوجه «حال حضور» حضرت كرده و بر آن مقام سلام كنیم، به حالِ حضوری كه حضرت در تمام شب و روزشان در آن مستقرند.
نشستن و برخاستن امام ظهور بندگی است. پس سلام بر نشستن و برخاستن امام كه از باطنی خبر می‌دهد كه آن باطن و قلب سراسر در محضر حق است، همان حالتی است كه باید برای ما نیز محقق شود و قبله جان ما است، پس سلام بر قبله جانمان! در واقع داریم از طریق این سلام، خودِ گم كرده‌مان را پیدا می‌كنیم و با آن معاشقه می‌نماییم و برای رؤیت آن مقام، نظر به حالات قدسی آن حضرت در شبانه‌روزشان می‌كنیم، و چون از این منظر آن حضرت را دیدیم، سلام می‌كنیم و می‌گوییم: «السَّلامُ عَلَیْكَ فِی آنَاءِ لَیْلِكَ وَ أَطْرَافِ نَهَارِكَ». بعد می‌گویی:



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/images/icons/icon1.png


https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif



یعنی اگر توانستی خود را در «حال» قرار دهی، گرفتار اندیشه‌های پوچ و غیرقابل دسترس نمی‌شوی. حالا عنایت بفرمایید امام زمان(عج)در این رابطه در چه شرایطی هستند، در مقام اُنس كامل با حق و آزاد از هر فكری كه بخواهد حضرت را از «حالِ حضور» خارج كند و لذا جا دارد كه دل را متوجه «حال حضور» حضرت كرده و بر آن مقام سلام كنیم، به حالِ حضوری كه حضرت در تمام شب و روزشان در آن مستقرند.
نشستن و برخاستن امام ظهور بندگی است. پس سلام بر نشستن و برخاستن امام كه از باطنی خبر می‌دهد كه آن باطن و قلب سراسر در محضر حق است، همان حالتی است كه باید برای ما نیز محقق شود و قبله جان ما است، پس سلام بر قبله جانمان! در واقع داریم از طریق این سلام، خودِ گم كرده‌مان را پیدا می‌كنیم و با آن معاشقه می‌نماییم و برای رؤیت آن مقام، نظر به حالات قدسی آن حضرت در شبانه‌روزشان می‌كنیم، و چون از این منظر آن حضرت را دیدیم، سلام می‌كنیم و می‌گوییم: «السَّلامُ عَلَیْكَ فِی آنَاءِ لَیْلِكَ وَ أَطْرَافِ نَهَارِكَ». بعد می‌گویی:



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif










معنی مقام بقیة‌الله


﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ﴾
سلام بر تو ای بقیة‌الله در زمین خدا!
اصل موضوع و مفهوم «بقیة‌الله» كه معارف فوق‌العاده عمیقی را دربردارد، در بحث «معنی و عوامل ورود به عالم بقیة‌الله» تا حدّی روشن شده است و ممكن است چون ما كلمة «بقیة‌الله» را به عنوان صفت آن حضرت زیاد تكرار می‌كنیم، به معنی آن توجه لازم را ننماییم و نپرسیم چرا وجود مقدس امام‌زمان(عج)را با این صفت یاد می‌كنیم. همین قدر عرض كنم كه حضرت شعیب(ع) مردم زمان خود را كه كم‌فروشی و گران‌فروشی می‌كردند و متوجه چیزی بالاتر از سودی كه به ظاهر از این كارشان به‌دست می‌آوردند نبودند، از این كار نهی كردند و فرمودند: «بَقِیَّةُ اللّهِ خَیْرٌ لَّكُمْ إِن كُنتُم مُّؤْمِنِینَ»؛(14) یعنی، اگر مؤمن بودید و به اسرار عالَم آگاهی داشتید، می‌دیدید كه آن بقاء و وجود الهی كه در راستای اعمال شرعی نصیب شما می‌شود، برای شما بهتر است از این سود كاذب و حرامی كه به دست می‌آورید. در این آیه حضرت شعیب(ع) مردم را متوجه یك حقیقتی فرمود كه آن حقیقت عبارت است از مقام آزاد شدن از سود و زیان دنیایی و رسیدن به عالم «بقیة‌الله»، یعنی مقام باقی‌بودن به نور «الله»، به جای باقی‌بودن به امیدهای وَهمی حاصل از سود دنیا. حال با توجه به این فكر و فرهنگ، وجود مقدس امام زمان(ع) مظهر تامّ آن مقام‌اند و لذا در بعضی روایات با آوردن صفت «بقیة‌الله اعظم» خواسته‌اند ما را متوجه كنند كه صاحب اصلی مقام «بقیة‌اللهی» آن حضرت‌اند. حالا با توجه به این نكته كه مقام بقیة‌اللهی، مقام باقی بودن به نور «الله» است به جای باقی‌بودن به امیدهای وَهمی دنیایی، قلب خود را متوجه مقام بقیة‌اللهی حضرت می‌كنی و سلام می‌دهی. سلام به آن مقام، بر اساس صفت بقیة‌اللهی، جوابش هم از آن مقام یعنی مقام بقیة‌اللهی است و لذا إن‌شاء‌الله جواب می‌فرمایند: «عَلَیْكَ السَّلام!» یعنی همان انوار مقام بقیة‌اللهی بر تو نیز باشد. چه زیبا رؤیتی و چه درخشان سلامی و چه با بركت جوابی.


https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif






امام‌زمان(عج)حقیقت جان هر انسان

﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا مِیثَاقَ اللَّهِ الَّذِی أَخَذَهُ وَ وَكَّدَهُ﴾
سلام بر تو، ای میثاق و پیمان خدا، آن میثاقی كه خداوند از جان و فطرت بندگان گرفت و آن را محكم نمود.
حتماً می‌دانید خداوند با جان همه انسان‌ها میثاقی بسته است كه او را پرستش كنند و از شیطان دوری نمایند. خطاب به انسان‌ها می‌فرماید:«أَلَمْ أَعْهَدْ إِلَیْكُمْ یَا بَنِی آدَمَ أَن لَّا تَعْبُدُوا الشَّیْطَانَ إِنَّهُ لَكُمْ عَدُوٌّ مُّبِینٌ، وَأَنِ اعْبُدُونِی هَذَا صِرَاطٌ مُّسْتَقِیمٌ»(15) یعنی؛ ای فرزند آدم مگر عهد نكردی شیطان را عبادت نكنی و مرا عبادت كنی چرا كه عبادت من راه مستقیم است؟ حالا در این فراز می‌گویی: سلام بر تو ای امام زمانی كه تعیُّن عهد بندگی صِرف انسان‌ها با خدا هستی. همچنان‌ در این رابطه خداوند می‌فرماید: «وَإِذْ أَخَذَ رَبُّكَ مِن بَنِی آدَمَ مِن ظُهُورِهِمْ ذُرِّیَّتَهُمْ وَأَشْهَدَهُمْ عَلَی أَنفُسِهِمْ أَلَسْتَ بِرَبِّكُمْ قَالُواْ بَلَی شَهِدْنَا أَن تَقُولُواْ یَوْمَ الْقِیَامَةِ إِنَّا كُنَّا عَنْ هَذَا غَافِلِینَ»(16) یعنی؛ به یاد آر آن هنگامی كه پروردگار تو از فرزندان آدم میثاق گرفت كه آیا من پروردگار شما نیستم، گفتند: آری! می‌بینیم كه پروردگار مایی، تا روز قیامت نگویند ما از این مسئله غافل بودیم. حال در سلام خود به امام زمان (عج)اظهار می‌داری كه تو همان پیمانی هستی كه اقرار به ربوبیت خدا است و در واقع وجود مقدس تو، تذكر همان پیمان و یادآوری آن است، تا خلق راه خود را گُم نكند، این است كه گفته می‌شود امام را هر جانی می‌شناسد، چون آن حضرت در واقع حضور بالفعل فطرت هر انسان است و هركس به اندازه‌ای كه بتواند به امام زمانش نزدیك شود، به خود راستین خود نزدیك شده است.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif






وجود منوّر حضرت؛ یادآور عهد هر انسانی است با خدا، و لذا امام(ع) هرگز كسی را به خودش دعوت نمی‌كند، چون خودی ندارد. خودِ او، خودِ واقعی ما است، و خودِ واقعی ما، عهد بندگی است با خدا، همان خودی كه ربوبیت حق را با جان خود دیده و تصدیق نموده است. حال وقتی انسان متوجه ربوبیت حق شود، متوجه عبودیت خود نیز شده است. چون ربّ؛ عبد می‌طلبد، و او به واقع ربّ است، پس ما هم به واقع عبدیم و دیگر هیچ، و وجود منوّر امام زمان(ع) متذكر حفظ این معادله است كه در افق جان ما عبودیت ما و ربوبیت حق فراموش نشود.
سلام بر چنین مقامی می‌كنیم، مقام مستقر در عبودیت خود و توجه به ربوبیت حق، تا او إن‌شاء‌الله بفرماید: «عَلَیْكَ السَّلام!» یعنی پرتویی از آن عهد حقیقی بر جان ما تجلی نماید.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




امام زمان(عج)وعدة حتمی خداوند ﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا وَعْدَ اللَّهِ الَّذِی ضَمِنَهُ﴾
سلام بر تو ای وعده خدایی كه خداوند آن وعده را تضمین كرده!
وعده خدا آن است كه در نهایت، حق باید در تمام ابعادِ زندگی زمینی ظهور كند و ظهور كامل حق در حالتی ممكن است كه امامی معصوم بدون هیچ مانعی بتواند حكم خود را در جهان جاری نماید. این مسئله، مسئله اساسی و عقیده دقیقی است كه در مبحث «فرج، حتمی‌ترین حادثه در انتهای تاریخ» و «آخر‌الزمان، شرایط ظهور باطنی‌‌ترین بُعد هستی» و بحث «آخرالزمان و جایگاه انقلاب اسلامی در نظام اَحسن» به آن پرداخته شده است و شما در این سلام و با این مضمون می‌خواهید آن عقیده را فعّال و بانشاط نگه‌ دارید و با سلام به حضرت از این منظر، متوجه حضور نهایی آن حضرت باشید و خود را در پهنه همه تاریخ وارد كنید، آن هم در كنار امام زمان(ع) كه چنین حضوری، بركات فوق‌العاده‌ای را درپی خواهد داشت كه در بحث «بركات انتظار» به آن پرداخته شده است. نگاه كن در افق تاریخ و وجود حتمی او را بنگر و بگو: «السَّلامُ عَلَیْكَ یَا وَعْدَ اللَّهِ الَّذِی ضَمِنَهُ» و سپس بگو:
﴿السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْعَلَمُ الْمَنْصُوبُ وَ الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ وَ الْغَوْثُ وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَةُ وَعْدا غَیْرَ مَكْذُوبٍ﴾
سلام بر تو ای نشانه نصب‌شده و ای علم و دانش فراوان سرازیر شده، و ای فریادرس و رحمت واسعة الهی، و ای وعدة غیر دروغ!
«عَلَمْ»؛ یعنی نشانه‌ای كه نمی‌گذارد شخص گمراه شود. در جنگ‌ها هم این‌طور بود كه عَلَم را به دست علمدار جنگ می‌دادند تا معلوم شود محور لشگر كجاست و سربازان حول محور عَلَم موقعیت خود را تنظیم می‌كردند.
خطاب به امام می‌گویی: تو یك عَلَم نصب شده توسط خداوند هستی و در آن راستا ملاك انحراف و عدم انحراف می‌باشی. در این فراز از دعا متوجه‌ای كه خداوند در هرزمان در فهم دین و نشان‌دادن راه دینداری، انسان را تنها نمی‌گذارد و هرگز نمی‌شود عالَم بی‌حجّت باشد،(17) حجّتی كه نمایش خواست و عدم خواست خدا است، و در این فراز در محضر آن حضرت این عقیده را متذكر می‌شوی كه آن حجّت و عَلَمِ منصوب، تویی، «وَ الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ» و نیز تو عِلْمِ سرریز و فراوان و بدون خلل و نقص هستی!
یعنی تمام چشمه‌های علم از تو سرازیر می‌شود، زیرا وقتی انسانی ارتباط كامل با خدای علیمِ مطلق داشت، آن هم نه خدایی كه در فكرِ زمان‌زده‌ی گرفتار گذشته و آینده‌ی انسان‌های معمولی مطرح است، بلكه خدایی كه حیّ و حاضر است. او پرتو علم خود را بر قلب بنده مخلَص‌اش می‌افشاند، چنین انسانی همه آن علمی را كه ممكن است یك انسان دارا شود داراست و ما از طریق اُنس قلبی با او، همو كه به عنوان واسطة فیض، حیّ و حاضر است، از آن علم همه‌جانبه او بهره‌مند می‌شویم، علمی كه سراسر شور و شعف و اتصال و شهود به همراه دارد.
حال در ادامة همین فراز، نظر به صفات دیگر حضرت می‌اندازی و می‌گویی: «وَ الْغَوْثُ وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَةُ وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ» سلام بر تو كه فریادرس و رحمت واسعه‌ و وعده‌ای هستی كه هرگز دروغ نمی‌شود!
هركس بداند باید در زندگی زمینی مسیر زندگی را در شرایط دقیق بندگی خدا بگذراند، می‌فهمد این مسیر دقیق بدون یاوری بزرگ ممكن نیست و خداوند هم انسان را از چنین یاوری محروم نكرده است و لذا متوجه می‌شوی آن یاور و فریادرس در این بیابان زندگی، انسان كامل و بندة محض خداوند است و به همین جهت هم او تجلی رحمت واسعة خداوند است و خداوند هرگز ما را بدون مدد او رها نكرده است، چه در جای‌جای زندگی و چه در نهایت كار عالَم، او «وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ»؛ است، وعده‌ای كه خداوند به بشریت داد كه اگر یك روز از عمر زمین مانده باشد، او خواهد آمد. در همین رابطه حضرت عبدالعظیم حسنی می‌گوید: بر سرورم حضرت جوادالائمه(ع) وارد شدم، تصمیم داشتم از او بپرسم كه آیا «قائم» شما همان مهدی است یا غیر او؟ - چون یك‌جا بحث قائم‌بودن كسی است كه در این خاندان باید قیام كند، و یك‌جا بحث مهدی این امّت است كه باید نهایت فرهنگ اهل‌البیت را بنمایاند- می‌گوید: قبل از آن‌كه شروع به سخن كنم، خود حضرت جواد(ع) آغاز به سخن كرده، فرمودند: ای اباالقاسم! قائم ما همان مهدی است كه باید در عصر غیبت منتظرش بود و در عصر ظهور اطاعتش كرد و سومین فرزند من است. و سپس ادامه دادند: «وَ الَّذی بَعَثَ محمداً(ص) بالنُّبُوَّةِ وَ خَصَّنَا بِالْإِمامَة اِنَّهُ لَوْ لَم یَبْقِ مِنَ الدُّنْیا اِلاّ یَوْمٍ واحِدٍ، لَطَوَّلَ اللهُ ذلِكَ الْیَوْمِ حَتّی یَخْرُجَ فَیَمْلَأُ الْاَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ اِنَّ الله تبارك و تعالی یُصلِحُ اَمْرَهُ فِی لَیْلَةٍ كَما اَصْلَحَ اَمْرَ كَلیمِه مُوسی(ع) لِیَقْتَبِسَ لِاَهْلِه ناراً فَرَجَع وَ هُوَ رَسُولٌ نَبِیُّ. ثُمَّ قالَ(ع) «اَفْضَلُ اَعْمَالِ شیعَتِنَا اِنْتِظارُ الْفَرَجِ»(18) یعنی؛ قسم به خدایی كه محّمد(ص) را به پیامبری برگزید و امامت را به ما اختصاص داد، اگر از عمر دنیا بیش از یك روز هم باقی نمانده باشد، خداوند آن روز را آن‌قدر طولانی می‌گرداند تا قائم ما خروج كند و همان‌طور كه زمین از جور و ظلم پر شد، از قسط و عدل پر شود، خدای سبحان كار او را یك شبه اصلاح می‌كند و اوضاع را به نفع او برمی‌گرداند، چنان‌كه كار موسی(ع) را یك شبه اصلاح كرد، او برای گرفتن پاره‌ای آتش برای خانواده‌اش رفت، ولی هنگام بازگشت به شرافت رسالت و افتخار نبوت نایل شده بود، آنگاه فرمود: بهترین اعمال شیعیان ما انتظار فرج و انتظار گشایش امور به دست آن حضرت است.
این است معنی «وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ» یعنی؛ وعده‌ای كه حتمی است و بلوغ هستی در گرو وجود مقدس آن حضرت است، به نور فریادرسی و رحمت واسعه و وعدة غیر مكذوب‌بودن آن حضرت بنگر و سلام كن تا إن‌شاءالله جواب سلامی متناسب با همان مقام بشنوی.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/images/icons/icon1.png


https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif





«عَلَمْ»؛ یعنی نشانه‌ای كه نمی‌گذارد شخص گمراه شود. در جنگ‌ها هم این‌طور بود كه عَلَم را به دست علمدار جنگ می‌دادند تا معلوم شود محور لشگر كجاست و سربازان حول محور عَلَم موقعیت خود را تنظیم می‌كردند.
خطاب به امام می‌گویی: تو یك عَلَم نصب شده توسط خداوند هستی و در آن راستا ملاك انحراف و عدم انحراف می‌باشی. در این فراز از دعا متوجه‌ای كه خداوند در هرزمان در فهم دین و نشان‌دادن راه دینداری، انسان را تنها نمی‌گذارد و هرگز نمی‌شود عالَم بی‌حجّت باشد،(17) حجّتی كه نمایش خواست و عدم خواست خدا است، و در این فراز در محضر آن حضرت این عقیده را متذكر می‌شوی كه آن حجّت و عَلَمِ منصوب، تویی، «وَ الْعِلْمُ الْمَصْبُوبُ» و نیز تو عِلْمِ سرریز و فراوان و بدون خلل و نقص هستی!
یعنی تمام چشمه‌های علم از تو سرازیر می‌شود، زیرا وقتی انسانی ارتباط كامل با خدای علیمِ مطلق داشت، آن هم نه خدایی كه در فكرِ زمان‌زده‌ی گرفتار گذشته و آینده‌ی انسان‌های معمولی مطرح است، بلكه خدایی كه حیّ و حاضر است. او پرتو علم خود را بر قلب بنده مخلَص‌اش می‌افشاند، چنین انسانی همه آن علمی را كه ممكن است یك انسان دارا شود داراست و ما از طریق اُنس قلبی با او، همو كه به عنوان واسطة فیض، حیّ و حاضر است، از آن علم همه‌جانبه او بهره‌مند می‌شویم، علمی كه سراسر شور و شعف و اتصال و شهود به همراه دارد.
حال در ادامة همین فراز، نظر به صفات دیگر حضرت می‌اندازی و می‌گویی: «وَ الْغَوْثُ وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَةُ وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ» سلام بر تو كه فریادرس و رحمت واسعه‌ و وعده‌ای هستی كه هرگز دروغ نمی‌شود!
هركس بداند باید در زندگی زمینی مسیر زندگی را در شرایط دقیق بندگی خدا بگذراند، می‌فهمد این مسیر دقیق بدون یاوری بزرگ ممكن نیست و خداوند هم انسان را از چنین یاوری محروم نكرده است و لذا متوجه می‌شوی آن یاور و فریادرس در این بیابان زندگی، انسان كامل و بندة محض خداوند است و به همین جهت هم او تجلی رحمت واسعة خداوند است و خداوند هرگز ما را بدون مدد او رها نكرده است، چه در جای‌جای زندگی و چه در نهایت كار عالَم، او «وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ»؛ است، وعده‌ای كه خداوند به بشریت داد كه اگر یك روز از عمر زمین مانده باشد، او خواهد آمد. در همین رابطه حضرت عبدالعظیم حسنی می‌گوید: بر سرورم حضرت جوادالائمه(ع) وارد شدم، تصمیم داشتم از او بپرسم كه آیا «قائم» شما همان مهدی است یا غیر او؟ - چون یك‌جا بحث قائم‌بودن كسی است كه در این خاندان باید قیام كند، و یك‌جا بحث مهدی این امّت است كه باید نهایت فرهنگ اهل‌البیت را بنمایاند- می‌گوید: قبل از آن‌كه شروع به سخن كنم، خود حضرت جواد(ع) آغاز به سخن كرده، فرمودند: ای اباالقاسم! قائم ما همان مهدی است كه باید در عصر غیبت منتظرش بود و در عصر ظهور اطاعتش كرد و سومین فرزند من است. و سپس ادامه دادند: «وَ الَّذی بَعَثَ محمداً(ص) بالنُّبُوَّةِ وَ خَصَّنَا بِالْإِمامَة اِنَّهُ لَوْ لَم یَبْقِ مِنَ الدُّنْیا اِلاّ یَوْمٍ واحِدٍ، لَطَوَّلَ اللهُ ذلِكَ الْیَوْمِ حَتّی یَخْرُجَ فَیَمْلَأُ الْاَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ اِنَّ الله تبارك و تعالی یُصلِحُ اَمْرَهُ فِی لَیْلَةٍ كَما اَصْلَحَ اَمْرَ كَلیمِه مُوسی(ع) لِیَقْتَبِسَ لِاَهْلِه ناراً فَرَجَع وَ هُوَ رَسُولٌ نَبِیُّ. ثُمَّ قالَ(ع) «اَفْضَلُ اَعْمَالِ شیعَتِنَا اِنْتِظارُ الْفَرَجِ»(18) یعنی؛ قسم به خدایی كه محّمد(ص) را به پیامبری برگزید و امامت را به ما اختصاص داد، اگر از عمر دنیا بیش از یك روز هم باقی نمانده باشد، خداوند آن روز را آن‌قدر طولانی می‌گرداند تا قائم ما خروج كند و همان‌طور كه زمین از جور و ظلم پر شد، از قسط و عدل پر شود، خدای سبحان كار او را یك شبه اصلاح می‌كند و اوضاع را به نفع او برمی‌گرداند، چنان‌كه كار موسی(ع) را یك شبه اصلاح كرد، او برای گرفتن پاره‌ای آتش برای خانواده‌اش رفت، ولی هنگام بازگشت به شرافت رسالت و افتخار نبوت نایل شده بود، آنگاه فرمود: بهترین اعمال شیعیان ما انتظار فرج و انتظار گشایش امور به دست آن حضرت است.
این است معنی «وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ» یعنی؛ وعده‌ای كه حتمی است و بلوغ هستی در گرو وجود مقدس آن حضرت است، به نور فریادرسی و رحمت واسعه و وعدة غیر مكذوب‌بودن آن حضرت بنگر و سلام كن تا إن‌شاءالله جواب سلامی متناسب با همان مقام بشنوی.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif





حال در ادامة همین فراز، نظر به صفات دیگر حضرت می‌اندازی و می‌گویی: «وَ الْغَوْثُ وَ الرَّحْمَةُ الْوَاسِعَةُ وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ» سلام بر تو كه فریادرس و رحمت واسعه‌ و وعده‌ای هستی كه هرگز دروغ نمی‌شود!
هركس بداند باید در زندگی زمینی مسیر زندگی را در شرایط دقیق بندگی خدا بگذراند، می‌فهمد این مسیر دقیق بدون یاوری بزرگ ممكن نیست و خداوند هم انسان را از چنین یاوری محروم نكرده است و لذا متوجه می‌شوی آن یاور و فریادرس در این بیابان زندگی، انسان كامل و بندة محض خداوند است و به همین جهت هم او تجلی رحمت واسعة خداوند است و خداوند هرگز ما را بدون مدد او رها نكرده است، چه در جای‌جای زندگی و چه در نهایت كار عالَم، او «وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ»؛ است، وعده‌ای كه خداوند به بشریت داد كه اگر یك روز از عمر زمین مانده باشد، او خواهد آمد. در همین رابطه حضرت عبدالعظیم حسنی می‌گوید: بر سرورم حضرت جوادالائمه(ع) وارد شدم، تصمیم داشتم از او بپرسم كه آیا «قائم» شما همان مهدی است یا غیر او؟ - چون یك‌جا بحث قائم‌بودن كسی است كه در این خاندان باید قیام كند، و یك‌جا بحث مهدی این امّت است كه باید نهایت فرهنگ اهل‌البیت را بنمایاند- می‌گوید: قبل از آن‌كه شروع به سخن كنم، خود حضرت جواد(ع) آغاز به سخن كرده، فرمودند: ای اباالقاسم! قائم ما همان مهدی است كه باید در عصر غیبت منتظرش بود و در عصر ظهور اطاعتش كرد و سومین فرزند من است. و سپس ادامه دادند: «وَ الَّذی بَعَثَ محمداً(ص) بالنُّبُوَّةِ وَ خَصَّنَا بِالْإِمامَة اِنَّهُ لَوْ لَم یَبْقِ مِنَ الدُّنْیا اِلاّ یَوْمٍ واحِدٍ، لَطَوَّلَ اللهُ ذلِكَ الْیَوْمِ حَتّی یَخْرُجَ فَیَمْلَأُ الْاَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ اِنَّ الله تبارك و تعالی یُصلِحُ اَمْرَهُ فِی لَیْلَةٍ كَما اَصْلَحَ اَمْرَ كَلیمِه مُوسی(ع) لِیَقْتَبِسَ لِاَهْلِه ناراً فَرَجَع وَ هُوَ رَسُولٌ نَبِیُّ. ثُمَّ قالَ(ع) «اَفْضَلُ اَعْمَالِ شیعَتِنَا اِنْتِظارُ الْفَرَجِ»(18) یعنی؛ قسم به خدایی كه محّمد(ص) را به پیامبری برگزید و امامت را به ما اختصاص داد، اگر از عمر دنیا بیش از یك روز هم باقی نمانده باشد، خداوند آن روز را آن‌قدر طولانی می‌گرداند تا قائم ما خروج كند و همان‌طور كه زمین از جور و ظلم پر شد، از قسط و عدل پر شود، خدای سبحان كار او را یك شبه اصلاح می‌كند و اوضاع را به نفع او برمی‌گرداند، چنان‌كه كار موسی(ع) را یك شبه اصلاح كرد، او برای گرفتن پاره‌ای آتش برای خانواده‌اش رفت، ولی هنگام بازگشت به شرافت رسالت و افتخار نبوت نایل شده بود، آنگاه فرمود: بهترین اعمال شیعیان ما انتظار فرج و انتظار گشایش امور به دست آن حضرت است.
این است معنی «وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ» یعنی؛ وعده‌ای كه حتمی است و بلوغ هستی در گرو وجود مقدس آن حضرت است، به نور فریادرسی و رحمت واسعه و وعدة غیر مكذوب‌بودن آن حضرت بنگر و سلام كن تا إن‌شاءالله جواب سلامی متناسب با همان مقام بشنوی.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif







می‌گوید: قبل از آن‌كه شروع به سخن كنم، خود حضرت جواد(ع) آغاز به سخن كرده، فرمودند: ای اباالقاسم! قائم ما همان مهدی است كه باید در عصر غیبت منتظرش بود و در عصر ظهور اطاعتش كرد و سومین فرزند من است. و سپس ادامه دادند: «وَ الَّذی بَعَثَ محمداً(ص) بالنُّبُوَّةِ وَ خَصَّنَا بِالْإِمامَة اِنَّهُ لَوْ لَم یَبْقِ مِنَ الدُّنْیا اِلاّ یَوْمٍ واحِدٍ، لَطَوَّلَ اللهُ ذلِكَ الْیَوْمِ حَتّی یَخْرُجَ فَیَمْلَأُ الْاَرْضَ قِسْطاً وَ عَدْلاً كَما مُلِئَتْ جَوْراً وَ ظُلْماً وَ اِنَّ الله تبارك و تعالی یُصلِحُ اَمْرَهُ فِی لَیْلَةٍ كَما اَصْلَحَ اَمْرَ كَلیمِه مُوسی(ع) لِیَقْتَبِسَ لِاَهْلِه ناراً فَرَجَع وَ هُوَ رَسُولٌ نَبِیُّ. ثُمَّ قالَ(ع) «اَفْضَلُ اَعْمَالِ شیعَتِنَا اِنْتِظارُ الْفَرَجِ»(18) یعنی؛ قسم به خدایی كه محّمد(ص) را به پیامبری برگزید و امامت را به ما اختصاص داد، اگر از عمر دنیا بیش از یك روز هم باقی نمانده باشد، خداوند آن روز را آن‌قدر طولانی می‌گرداند تا قائم ما خروج كند و همان‌طور كه زمین از جور و ظلم پر شد، از قسط و عدل پر شود، خدای سبحان كار او را یك شبه اصلاح می‌كند و اوضاع را به نفع او برمی‌گرداند، چنان‌كه كار موسی(ع) را یك شبه اصلاح كرد، او برای گرفتن پاره‌ای آتش برای خانواده‌اش رفت، ولی هنگام بازگشت به شرافت رسالت و افتخار نبوت نایل شده بود، آنگاه فرمود: بهترین اعمال شیعیان ما انتظار فرج و انتظار گشایش امور به دست آن حضرت است.
این است معنی «وَعْداً غَیْرَ مَكْذُوبٍ» یعنی؛ وعده‌ای كه حتمی است و بلوغ هستی در گرو وجود مقدس آن حضرت است، به نور فریادرسی و رحمت واسعه و وعدة غیر مكذوب‌بودن آن حضرت بنگر و سلام كن تا إن‌شاءالله جواب سلامی متناسب با همان مقام بشنوی.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif






نظر به كامل‌ترین نماز ﴿السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَقُومُ﴾
سلام بر تو وقتی در حال قیامِ نماز هستی، كه تنها قیام معنی‌دار در نماز، قیام تو است!
به ما گفته‌اند: «قیام نماز‌گزار، مقام استقامت در اخلاق حسنه و اعتدال در ملكات پسندیده است».(19) اعتدال در بین خوف و رجاء، به طوری كه آن خوف و رجاء ذرّه‌ای بر همدیگر نچربد، و ماندن در تعادل - بدون هیچ افراط و تفریطی- از مشكل‌ترین كارها است و این مقامِ قیام امام‌ عصر(عج)است و حال به این مقام سلام می‌كنی تا لبیك مناسب آن را بشنوی، لبیكی كه حاوی مددرسانی در جهت تعادل است به تو از صاحب قیام، تا از این مقام محروم نگردی و متذكر مقام قیّومیّتِ حق شوی و به قیام حق خود را قائم نمایی و نیز گفته‌اند قیام، مقام «توحید فعلی» است و مقامی است كه توحید فعلیِ حق بر قلب نمازگذار تجلی می‌كند و در اثر آن تجلی او می‌بیند هر فعلی در عالم، تجلی فاعلیت خدا است. حال صاحب چنین قلبی، حضرت صاحب‌الامر(ع) است و راه نزدیكی به چنین مقامی و چنین توحیدی از طریق لبیك و جوابِ سلام آن حضرت برای ما ممكن است. پس؛ «السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَقُومُ»




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif





نظر به كامل‌ترین تشهد و سلام ﴿السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَقْعُدُ﴾
سلام بر تو وقتی در تشهد و سلام خود می‌نشینی!
اوّل باید متوجه بود آرمان حقیقی هر انسانی، حالات انسان كامل یعنی حالات حضرت صاحب‌الامر(ع) است و زیباترین حالات آن حضرت، حركات و حالات آن حضرت در نماز است كه نورٌ علی نور است، و چه كسی می‌تواند حقیقت تشهد و سلام را قلباً و عملاً درك كند جز آن حضرت؟ در تشهدِ نماز، شهادت به یگانگی خدا و توحید خالص، و شهادت به عبودیت محضِ رسول‌خدا(عج)ظهور می‌كند و سپس سلام نماز به‌جهت برگشت از سفر معراجی نماز و باقی‌بودن در رؤیت جمالِ حق، در مقابل حجاب كثرات است، و صاحب اصلیِ چنین حالاتی و صد چندان از این حالات در تشهد و سلام، وجود مقدس حضرت صاحب‌الامر(ع) است، كه صورت نهایی و آرمانی این حالات می‌باشد.
سلام بر آن مقام در حین تشهد، توجه به وجه آرمانی تشهد است و جهت دل را به آن نور مجسم انداختن، به امید لبیكی مناسبِ همان مقام به آن كس كه سلام كرده است، و در آن حال انسان معنی تشهد را می‌فهمد و حقیقت تشهد را در آینة وجود مقدس آن حضرت رؤیت می‌كند. حال دیگر فرق نمی‌كند با نظر به حقیقت تشهد، به وجود مقدس حضرت نظر كند و یا با نظر به تشهدِ آن حضرت، به حقیقت تشهد برسد، دو آینه است كه روبه‌روی هم قرار می‌دهد و در هر آینه می‌تواند دیگری را ببیند.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




سلام بر آن مقام در حین تشهد، توجه به وجه آرمانی تشهد است و جهت دل را به آن نور مجسم انداختن، به امید لبیكی مناسبِ همان مقام به آن كس كه سلام كرده است، و در آن حال انسان معنی تشهد را می‌فهمد و حقیقت تشهد را در آینة وجود مقدس آن حضرت رؤیت می‌كند. حال دیگر فرق نمی‌كند با نظر به حقیقت تشهد، به وجود مقدس حضرت نظر كند و یا با نظر به تشهدِ آن حضرت، به حقیقت تشهد برسد، دو آینه است كه روبه‌روی هم قرار می‌دهد و در هر آینه می‌تواند دیگری را ببیند.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

​


https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif









نماز؛ واقعی‌ترین كلمات ﴿السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَقْرَأُ وَ تُبَیِّنُ﴾
سلام بر تو آنگاه كه در حال قرائت نماز و نمایاندن مافی‌الضمیر خود هستی!
نمازگزار در قرائت اذكار نماز، اعتقادات توحیدی خود را اظهار می‌‌كند و در راستای توجه به مقام توحیدی حضرت حق، تقاضاهای خود را در میان می‌گذارد.
در قرائت اذكار نماز دو چیز مطرح است: یكی محتوای توحیدی كه در سراسر آن كلمات وجود دارد و دیگری حضور قلب در اظهار آن عقاید و اعلان آن تقاضاها.
واقعی‌ترین كلمات در هستی كه از هر وَهم و حدسی پاك است، كلمات نماز است، كلماتی كه در عمق واقعیت جای دارد و نمازگزار با گفتن آن‌ها به باطن هستی سیر می‌كند، آنگاه كه قلب در صحنه باشد و به وسعت آن كلمات آشنایی داشته باشد؛ و لذا نمازگزار با قرائت نماز در مركز هستی جای می‌گیرد و از آن جایگاه، حقایق را می‌بیند و می‌نمایاند، و این حالت؛ آرزوی هر انسانی است كه به دنبال حقیقت است و جز در انسان كامل یعنی حضرت صاحب‌الامر(ع) محقق نیست و آن كس كه قاعده «صاحب و تابع» را می‌شناسد و می‌داند برای هر حقیقتی، صاحبی هست و تابعی، مثل آب و رطوبت اشیاء كه همة رطوبت‌هایی كه به اشیاء می‌رسد، مربوط به صاحب رطوبت است كه آن عین رطوبت و تری است، آری؛ هركس قاعده «صاحب و تابع» را می‌شناسد، می‌داند صاحب قرائت اذكارِ نماز و اظهار و تبیین آن‌ها، حقیقت انسانیت، یعنی حضرت صاحب‌‌الامر(ع) هستند و صورت آرمانی این احوالات را در او می‌بیند و با سلام به آن حضرت در رابطه با این احوالات، قلب خود را متوجه وجه آرمانی قرائتِ اذكار نماز نموده است تا با جوابی كه از آن حضرت(ع) مناسب این حالت، می‌شنود، ان‌شاء‌الله از حالت امام(ع) در قرائت نماز، به عنوان تابع آن صاحب، بی‌بهره نباشد. رزقنی‌الله و ایّاكم






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif








امام(ع) نمایش كامل‌ترین نماز

﴿السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تُصَلِّی وَ تَقْنُتُ﴾
سلام برتو آن هنگام كه به طور كلّی در حال نمازخواندن و قنوت و نیایش هستی!
راستی؛ اگر توجه من و تو به صورت آرمانی عباداتمان نیفتد، چیزی جز پوسته‌ای تهی از آن‌ها باقی خواهد ماند؟ و آیا وقتی عبادات از حقیقت تهی شد، شخصیت عبادت‌كننده جز پوسته‌ای تهی از انسانیت چیز دیگری است؟! با سلام به آن حضرت در هنگام نماز، به عین نماز و نیایش، سلام كرده‌ای، آری به عین نماز سلام كرده‌ای.
قرآن در راستای مقام امام و عینیت آن مقام با احكام الهی می‌فرماید: «وَجَعَلْنَاهُمْ أَئِمَّةً یَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَأَوْحَیْنَا إِلَیْهِمْ فِعْلَ الْخَیْرَاتِ وَإِقَامَ الصَّلَاةِ وَإِیتَاء الزَّكَاةِ وَكَانُوا لَنَا عَابِدِینَ»(20) یعنی؛ ما آن‌ها را امام قرار دادیم كه به «امر» ما هدایت می‌كنند و «فعل خیر» و «اقامه نماز» و «ایتاء زكات» را به آن‌ها وَحی كردیم، چراكه آن‌ها بندگان عبادت‌گر ما بودند. مفسرین در تفسیر این آیه نكات دقیقی دارند، صاحب تفسیر قیّم المیزان می‌فرماید: فعل خیر و اقامه نماز و ایتاء زكات را به آن‌ها وَحی كرد، نفرمود نماز بخوانید، بلكه نماز خواندن را به آن‌ها وَحی فرمود و لذا نماز آن‌ها همان وَحی الهی است، و این است كه می‌گوییم امامان عین نماز‌اند و هر نمازی با اتصال به عین نماز، معنی حقیقی خود را پیدا می‌كند و سلام بر آن حضرت در رابطه با این مقام خاص، یعنی مقام نماز و مقام نیایش آن حضرت با خدای خود؛ ما با سلام به آن حضرت و با نظر به نماز آن حضرت، امید لبیكی مناسب آن را إن‌شاء‌الله داریم و در آن حالت است كه معنی زندگی را خواهیم فهمید. چون معنی نماز را در آینه وجود مقدس آن حضرت فهمیده‌ایم.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif









سلام بر راز ركوع و سجود

﴿السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَرْكَعُ وَ تَسْجُدُ﴾
یعنی، سلام بر تو هنگامی كه ركوع می‌كنی و به سجده می‌روی!
به ما گفته‌اند: «ركوع؛ خروج از مقام قیام لِلّه به مقام قیام بالله و نیز خروج از مشاهده قیّومیت به مشاهده انوار عظمت است، و نیز سیر از توحید افعالی به توحید اسماء است و سلوك از مقام «تدلّی» به مقام «قاب قوسین» است»(21) كه اصحاب قلوب سال‌ها در طلب تحقق این نحوه ركوع هستند و سجود را «آخرین منزل قرب و منتهَی‌النّهایت وُصول معرفی نموده‌اند».(22) سالك در سجود به مقام لامقامی وارد می‌شود كه به آن مقام «اوْ اَدنی» گویند، مقام چشم بستن از غیر، حتی از كثرات اسماء و صفات، و فنای در خود حضرت ذات، كه همان تجلی توحید ذات است بر قلب سالك در سجده.
حال به من بگو چنین ركوع و سجود و صد چندان از این ركوع و سجود در چه كسی محقق است؟ جز در مقام انسان كامل یعنی حضرت امام‌عصر(عج)كه عین ركوع و سجود است، آیا ما بیچارگان وادی حیرت باید از نزدیكی به این نوع ركوع و سجود همواره محروم باشیم، با این‌همه لطفی كه خداوند به بندگانش دارد؟ در این حالت است كه با امید فراوان روبه‌روی خود كسی را می‌یابیم كه تجسم عینی ركوع و سجود حقیقی است، امیدوارانه با توجه به ركوع و سجودش او را سلام می‌دهیم و می‌دانیم در همین رابطه به لطف الهی جواب سلام خود را دریافت می‌كنیم و با نور ركوع و سجود آن حضرت ما نیز وارد ركوع و سجود حقیقی خواهیم شد، إن‌شاء‌الله. حالا می‌فهمی چرا وقتی در سلام‌های قبل به حضرت سلام دادی، یكی از صفات آن حضرت را «والرحمة‌الواسعه» خواندی؟ چون از طریق اوست كه ما وارد رحمت واسعة ركوع و سجود حقیقی می‌شویم. بعون‌الله وكرمه




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif







آینة نمایش توحید

﴿السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تُهَلِّلُ وَ تُكَبِّرُ﴾
سلام بر تو هنگامی كه مشغول «لااله‌الا‌الله» و «الله‌اكبر» گفتن هستی!
عرضه می‌داری؛ اگر «لااله‌الا‌الله»گفتن نظر به یگانگی خدا انداختن است، آن «لااله‌الا‌الله»، «لااله‌الا‌الله» توست و اگر با «الله‌اكبر» گفتن سراسر قلب را كبریایی حق پُر می‌كند، آن «الله اكبر»، «الله اكبر»گفتن تو است. ای آرزوی ما! مگر می‌شود نخواهیم كه سراسر عالم را حضور «الله» ببینیم و جانمان را سراسر در طلب حكم او قرار دهیم؟ مگر می‌شود ما نخواهیم كه كبریایی حضرت حق سراسر وجود ما را در برگیرد و در هر چیز و هر كار با كبریایی او روبه‌رو شویم؟ معلوم است كه می‌خواهیم. پس معلوم است تو را می‌خواهیم، و سلام بر تو كه جلوة تامّ و تمام آروزی مایی! چقدر بابركت است اُنس با تو ای قلبِ سراسر مملوّ از توحید و تكبیر حضرت ربّ.
وقتی فهمیدی «لااله‌الا‌الله» گفتن و «الله اكبر» گفتن، چه غوغایی در قلب انسان به پا می‌كند و وقتی فهمیدی قلبی در صحنة عالم است كه تجسم عینی این نوع «لااله‌الا‌الله» و «الله اكبر»گفتن است و می‌توانی بر اساس نظر به «لااله‌الا‌الله» و «الله اكبر» بر او نظر كنی، سلام خود را بر همین اساس بر آن حضرت عرضه می‌داری و می‌گویی؛ «السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تُهَلِّلُ وَ تُكَبِّرُ»، طوبی لك، طوبی لك.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif







امام(ع) نمایش كامل‌ترین حمد و استغفار

﴿السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تَحْمَدُ وَ تَسْتَغْفِرُ﴾
سلام بر تو هنگامی كه حمد می‌كنی و استغفار می‌نمایی!
آیا كسی كه درّ گرانبهایی را بیابد، می‌تواند جهت دل را به جای دیگر بیندازد؟ آیا گرانقدرتر از خدا با آن همه صفاتِ جمال و جلال می‌توان داشت؟ حال وصف زیبایی‌های خدا و سیر از اسمی از اسماء الهی به اسمی دیگر، كه همان «حمد الهی» است، موجب اُنس قلب با حق است. و «استغفار»، طلب تكمیل فیض است تا این رؤیت به بهترین نحو انجام شود(23)و همواره انوار حق بر قلب انسانِ در حال حمد، یكی پس از دیگری تجلّی نماید، حقیقت تامّ و تمام حمد و استغفار، امام عصر(ع) است، هركس می‌خواهد از آنچنان حمد و استغفاری محروم نگردد، راه و رسمش توجّه به آن حضرت است و سلام بر آن حضرت با نظر به حمد و استغفار او، موجب جلب ‌توجّه ایشان بر اساس همان حالت می‌شود. گفت:
گرچه راهی است پر از بیم زما تا بر دوست





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif







امام زمان(عج)؛ حاكم شب و روز

﴿السَّلامُ عَلَیْكَ حِینَ تُصْبِحُ وَ تُمْسِی﴾
سلام بر تو هنگامی كه صبح می‌كنی و هنگامی كه شب می‌نمایی!
راستی؛ آن‌كس كه سراسر قلبش توجه به حق است و از حق نور می‌گیرد، صبح و شامش چگونه می‌گذرد؟ تمام گنج‌های معنوی عالم یكپارچه در قلب اوست، با سلام به اوست كه به همه حقیقت، سلام كرده‌ای، به او می‌گویی:
در كعبه كوی تو هر آن‌كس كه درآید

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif



امام زمان(عج)؛ معنی شب و روز

﴿السَّلامُ عَلَیْكَ فِی اللَّیْلِ إِذَا یَغْشَی وَ النَّهَارِ إِذَا تَجَلَّی﴾
سلام برتو آن هنگام كه شب در اوج تاریكی قرار می‌گیرد و هنگامی كه روز در اوج روشنایی، خود را می‌نمایاند.
مگر می‌توانم یك لحظه از تو چشم بردارم، آن وقت به كجا چشم بگشایم؟!
سوخته عبودیت حق! مگر می‌شود در سراسر روزگار جز به انسان كامل یعنی صاحبِ عصر نظر كند.
ای مجلسیان، سوز دل حافظ مسكین





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




امام زمان(عج)؛ حامل اسماء الهی

﴿السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْإِمَامُ الْمَأْمُونُ﴾
سلام بر تو ای امام امانت دار و امین!
مسلّم خداوند امانت‌های خاصی دارد كه هركس ظرفیت پذیرش آن را ندارد و تو امانت‌های خاص خداوند را در نزد خود داری.
در هر فرازی از این زیارت، قلب ما را جهت می‌دهند كه به كجا نظر كند و با چه معارفی به‌سر برد، در این فراز نظر ما را به اماناتی می‌اندازند كه در نزد آن حضرت هست و باید آماده شد تا ما را از داشتن آن‌ها برخوردار كنند تا بتوانیم با اسماء خاص الهی، حضرت «الله» را عبادت كنیم، توجه و تمركز و دلدادگی به انسان كامل، شرط برخوردار شدن از نور اسماء الهی است كه در نزد ما به صورت بالقوه به امانت گذارده‌اند، و در این رابطه امام(ع) جان جهان و حامل همة اسراری است كه خداوند باید با بندگانش در میان بگذارد و در همین رابطه كه خداوند به عنوان جامع جمیع اسماء حُسنی، مقصد اصلی جان انسان‌ها است، امام زمان(ع) نیز مقصد اصلی جان‌ها می‌شود، چون قلب مبارك او محلّ تجلیات تامّه اسماء الهی است و هماهنگی با رضا و خشم قلب مقدس او، راه نزدیكی به آن امانات الهی است كه همان اسماء الهی باشد، اسمائی كه آینة نظر بر حق‌اند، نظر بر حق كه جانِ جانِ همه است. پس سلام بر امامی كه وجود مقدسش حامل و امانت‌دار آینه‌های نمایش حق است. سلام بر امانت‌دار و امین اسماء الهی، امید را بر می‌انگیزاند تا ما از آن امانات محروم نگردیم.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




امام زمان(عج)؛ آرمان بلند انسان

﴿السَّلامُ عَلَیْكَ أَیُّهَا الْمُقَدَّمُ الْمَأْمُولُ﴾
سلام بر تو ای افق آرز‌وشده!
مگر بنا نیست هر قومی اگر خواست در روزمرّگی‌ها نپوسد، به آرزویی سترگ، ولی واقعی توجه كند؟ و مگر نه این است كه هرگاه قومی، اتكاء و باور خود را به آرزوی سترگ خود از دست داد و انسان مطلوب او از منظر زندگی‌اش رخت بربست، از حیثیت خویش تهی می‌شود و با پوسته زندگی به‌سر خواهد برد و هر لحظه باید آماده پذیرش مرگ و هلاكت باشد؟ پس ای امام! تو همان آروزی بزرگ، ولی دست‌یافتنی هستی كه ما را از همه این هلاكت‌‌ها می‌رهانی و آنچنان حیّ و حاضری كه ما جرأت سلام‌كردن به تو را پیدا كرده‌ایم. به ما گفته‌اند:
یك‌ چشم‌‌ زدن‌ غافل ‌از آن یار نباشید





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




اظهار عقاید حق برای هم‌سنخی

پس: «أُشْهِدُكَ یَا مَوْلایَ» شما را گواه می‌گیرم ای مولای من! كه:
﴿أَنِّی أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلا اللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیكَ لَهُ وَ أَنَّ مُحَمَّدا عَبْدُهُ وَ رَسُولُهُ لا حَبِیبَ إِلا هُوَ وَ أَهْلُهُ وَ أُشْهِدُكَ یَا مَوْلایَ أَنَّ عَلِیّا أَمِیرَ الْمُؤْمِنِینَ حُجَّتُهُ وَ الْحَسَنَ حُجَّتُهُ وَ الْحُسَیْنَ حُجَّتُهُ وَ عَلِیَّ بْنَ الْحُسَیْنِ حُجَّتُهُ وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ وَ جَعْفَرَ بْنَ مُحَمَّدٍ حُجَّتُهُ وَ مُوسَی بْنَ جَعْفَرٍ حُجَّتُهُ وَ عَلِیَّ بْنَ مُوسَی حُجَّتُهُ وَ مُحَمَّدَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ وَ عَلِیَّ بْنَ مُحَمَّدٍ حُجَّتُهُ وَ الْحَسَنَ بْنَ عَلِیٍّ حُجَّتُهُ﴾
ای مولای من! بر قلب من بنگر كه من شهادت می‌دهم به یگانگی خدا و یگانگی او را در تدبیر، در همه عالم می‌بینم و شهادت می‌دهم به این‌كه تنها حكم او باید مطاع باشد. آری؛ «أَنِّی أَشْهَدُ أَنْ لا إِلَهَ إِلاّاللَّهُ وَحْدَهُ لا شَرِیكَ لَهُ» و نیز می‌بینم كه محمّد(ص) بنده و رسول چنین خدایی است، و آثار توحید الهی در حركات و سكناتش نمایان است، محبوبی جز او و اهل او نیست. می‌بینم و شهادت می‌دهم كه علی(ع) امیر‌المؤمنین، حجّت اوست و نمایش آن چیزی است كه او می‌خواهد، همچنان‌كه امام حسن و امام حسین و امام سجّاد و امام صادق و امام موسی كاظم و امام رضا و امام محمّد تقی و امام علی‌النّقی و امام حسن عسگری(ع) همه و همه حجّت او بوده و هستند، و تمام حركات و سكنات و گفتار این ذوات مقدسه، ملاك و نمایش خواست خدا است.
﴿وَ أَشْهَدُ أَنَّكَ حُجَّةُ اللَّهِ﴾
و شهادت می‌دهم و با عمق جانم مشاهده می‌كنم كه تو ای امام حاضر، و ای مخاطب امروزین من! حجّت خدایی و آنچه تو از ما می‌خواهی، همانی است كه خدا از ما می‌خواهد و آنچه تو ما را از آن نهی می‌كنی، همانی است كه خدا ما را از آن نهی كرده، تو حجّت خدا و نمایش توحید حضرت «الله» هستی، توحید خدا در جمال و جلال شما نمایان است و آینة تمام نمایِ محبوبِ جانِ همة انسان‌هایی.
حال ملاحظه فرمایید كه چگونه بر حقایق حقه شهادت می‌دهم كه مورد نظر شما است، پس با من چون بیگانگان رفتار ننمایید.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif



معیّت امام زمان(عج)با همه چیز

﴿أَنْتُمْ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ﴾
شما ابتدا و انتهای همه چیز هستید
مثل نور كه تا نور نباشد، چیزی دیده نمی‌شود، در رؤیت هر چیز، اوّل نور، رؤیت می‌شود و سپس آن چیز، و در انتها هم باز نور به آن چیز می‌خورد و همان نور در چشم ما منعكس می‌گردد. حقیقت ذوات مقدسه معصومین(ع) نیز از همین قرار است كه اوّلین پرتو خلقت آن‌هایند، چراكه از یك جهت رسول خدا(ص) فرمودند: «اَوَّلُ مَا خَلَقَ اللهُ نُوری»(25) یعنی؛ اوّلین چیزی كه خداوند خلق فرمود، نور من بود. از طرف دیگر علی(ع) در رابطه با مقام اهل‌البیت(ع) می‌فرمایند: «... كُلُّنَا وَاحِدٌ، اَوَّلُنا مُحَمَّد وَ اَوْسَطُنَا مُحَمَّد وَ كُلُّنَا مُحَمَّد فَلا تَتَفَرَّقُوا بَیْنَنَا...»(26) یعنی؛ ما اهل‌البیت، از خود رسول‌الله(ص) تا آخرین ما، همه در یك مقام هستیم و نباید بین ما جدایی قائل باشید. پس عنایت داشته باشید همان‌طور كه اوّلین نور، نور محمّدی(ص) بود و به یك اعتبار نور اهل‌البیت، آخرین نور نیز نور اهل‌البیت(ع) خواهد بود، به همین جهت حضرت صادق(ع) می‌فرمایند: «اِنَّ آخِرَ مَنْ یَمُوتُ الْإمام...»(27) یعنی؛ آخرین كسی كه از این دنیا رخت برمی‌بندد امام است.
با داشتن چنین معارفی است كه به شما ذوات مقدسه معصومین خطاب می‌كنیم: «أَنْتُمْ الْأَوَّلُ وَ الْآخِرُ»؛ شما ابتدا و انتهای همه‌چیز هستید، كه البته این سخن، معارف زیادی به همراه دارد كه بنده نمونه‌ای از آن را عرض كردم، وقتی خداوند اوّل و آخر و ظاهر و باطن است، انسان كامل به اوّلیت خداوند، اوّل است و به آخریت خداوند، آخر است و به ظاهریت خداوند، ظاهر است و به باطنیت خداوند، باطن است، چون به مجرّدیت خداوند، مجرّد است؛ و به معیّت خداوند با هر چیز، آن‌ها هم با هر چیز هستند، چون هر كه مجردتر است، حاضرتر است منتها تجرد حضرت حق به خود اوست و تجرد كامل امام زمان(عج)و ائمه (ع)به خداوند است. باز معانی دیگری از اول و آخر بودن ائمه(ع) مطرح است كه باید در جای دیگر و با مقدمات مستوفی مطرح شود.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif


توجه به رجعت، عامل نجات از ظلمت

﴿وَ أَنَّ رَجْعَتَكُمْ حَقٌّ لا رَیْبَ فِیهَا یَوْمَ لا یَنْفَعُ نَفْسا إِیمَانُهَا لَمْ تَكُنْ آمَنَتْ مِنْ قَبْلُ أَوْ كَسَبَتْ فِی إِیمَانِهَا خَیْرا﴾.
ما معتقدیم كه رجعت و بازگشت شما كه برگشت عدالت و معنویت كامل است، حق و حتمی است، در آن شرایطی كه به نور شما همة مرزهای ایمان و كفر مشخص شده است و آن‌هایی كه مؤمن به ظهور چنین شرایطی نشده‌اند و ایمان خود را فعّال نگه نداشته‌اند تا به خیری نایل شوند، در آن شرایط دیگر فرصت را از دست داده‌اند، چراكه هر انسانی با حدّاقل ایمان به راحتی می‌تواند بفهمد خداوند به ظلمات آخر‌الزمان راضی نیست و هرگز نمی‌پسندد ظالمان عنان جهان را به‌دست گیرند و بر مظلومان هر چه می‌خواهند تحمیل كنند.(28)
راستی؛ كسی كه این حدّاقل شعور را ندارد و انتظار هیچ فرجی را نمی‌كشد و به ظلمات آخر‌الزمان تن داده، می‌تواند خود را در جبهه اهل انتظار - با آن‌همه شعور و آینده‌نگری كه برای اهل انتظار هست- قرار دهد؟!








https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif



هم‌دلی با امام

﴿وَ أَنَّ الْمَوْتَ حَقٌّ وَ أَنَّ نَاكِرا وَ نَكِیرا حَقٌّ وَ أَشْهَدُ أَنَّ النَّشْرَ حَقٌّ وَ الْبَعْثَ حَقٌّ وَ أَنَّ الصِّرَاطَ حَقٌّ وَ الْمِرْصَادَ حَقٌّ وَ الْمِیزَانَ حَقٌّ وَ الْحَشْرَ حَقٌّ وَ الْحِسَابَ حَقٌّ وَ الْجَنَّةَ وَ النَّارَ حَقٌّ وَ الْوَعْدَ وَ الْوَعِیدَ بِهِمَا حَقٌّ﴾
من با تمام وجود و در منظر قلب و عقل خود می‌بینم كه مرگ به معنی ادامه حیات پس از این دنیا و ملاقات با دو ملك نكیر و منكر، حق و حتمی است و بهترین نوع وقوع است، همچنان‌كه نَشر و گشوده‌شدن صحیفه اعمال، و بعث و برانگیخته‌شدن در حشر و روبه‌رو شدن با صراط، حق است و شدنی، و بهترین نوع وقوع، همین نوع است كه واقع می‌شود، همچنان‌كه «مرصاد» و كمینگاه، حق است تا زیبایی عدل به عالی‌ترین شكل آن ظاهر شود و نیز میزان و حساب و حشر و بهشت و جهنّم و وعده‌های به نیكوكاران و وعید به گناهكاران، همه حق است و شدنی و چه زیبا شدنی.
پس ای مولای من! ملاحظه می‌فرمایید با چنین اعتقاداتی قلب من آن‌چنان هم از شما جدا نیست كه شایسته عنایت و نظر مبارك شما نباشد. به ما گفته‌اند:
تو چه دانی صدای مرغان را

كه ندیدی شبی سلیمان را

می‌دانم باید بین من و شما سنخیتی باشد تا به شرف نظر مبارك شما نایل گردم، حال این عقاید من است واین هم امیدواری‌ام به توجه شما.










https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




ما هم از مستان این مِی بوده‌ایم

﴿یَا مَوْلایَ شَقِیَ مَنْ خَالَفَكُمْ وَ سَعِدَ مَنْ أَطَاعَكُمْ فَاشْهَدْ عَلَی مَا أَشْهَدْتُكَ عَلَیْهِ وَ أَنَا وَلِیٌّ لَكَ بَرِی ءٌ مِنْ عَدُوِّكَ فَالْحَقُّ مَا رَضِیتُمُوهُ وَ الْبَاطِلُ مَا أَسْخَطْتُمُوهُ وَ الْمَعْرُوفُ مَا أَمَرْتُمْ بِهِ وَ الْمُنْكَرُ مَا نَهَیْتُمْ عَنْهُ﴾
ای سرور من پذیرفته‌ام با ولایت و برنامه‌ریزی شما روزگارم را بگذرانم! آن‌كس كه مخالف شماست، بدبخت شد و آن‌كس كه پیرو شما شد، سعادتمند گشت، پس تو را گواه می‌گیرم بر این‌ موضع‌گیری‌ام كه من دوستدار شما هستم و از مخالف شما متنفرم، حق آن است كه شما به آن راضی هستید و باطل آن است كه شما از آن ناراضی ‌باشید، معروف و نیكویی همانی است كه شما به آن امر می‌كنید و منكر و ناپسندی آنی است كه شما آن را نهی می‌فرمایید.
در این فراز؛ قصة توجه به تعادل مطلق امام عصر(ع) را تمرین می‌كنی تا بفهمانی اهل كدام قوم و قبیله‌ای. گفت:
ما هم از مستان این مِیّ بوده‌ایم

عاشقانِ درگه وِی بوده‌ایم

نام ما بر مهر او ببریده‌اند

عشق او در جان ما كاریده‌اند

ای مولای من! دلم در هوای شماست و از آن‌كس كه مُهر مِهر شما را ندارد بیزارم، هر كه می‌خواهد باشد، دلی كه سراسر به سوی شما نباشد دل نیست، چقدر خوش‌بخت و خوش‌وقتم كه راضی‌ام به آنچه شما راضی هستید. این خوشوقتی به جهت آن است كه شما را ملاك حق و باطل یافتم، و دل من در هماهنگی با جان شما است.
هر دل كه او نخفت شبی در هوای تو

چون روز روشن است و هوا زو منوّر است(29)

آری؛ آن دلی كه در هوای شما شب نخوابید، روز را از نور خود منوّر می‌گرداند، حال چگونه من از هماهنگ‌كردن این دل با شما دست بردارم؟!








https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




بركات حضور امام(ع) در زندگی

﴿فَنَفْسِی مُؤْمِنَةٌ بِاللَّهِ وَحْدَهُ لا شَرِیكَ لَهُ وَ بِرَسُولِهِ وَ بِأَمِیرِالْمُؤْمِنِینَ وَ بِكُمْ یَا مَوْلایَ أَوَّلِكُمْ وَ آخِرِكُمْ وَ نُصْرَتِی مُعَدَّةٌ لَكُمْ وَ مَوَدَّتِی خَالِصَةٌ لَكُمْ آمِینَ آمِینَ﴾
ای مولای من كه برنامه‌ریزی جان و قلب و زندگی‌ام را با دستورات شما تنظیم كردم! به شما عرضه می‌دارم كه جان من به خدای یگانه، مؤمن است و در مسیر دینداری به «توحید» نائل شده‌ام، به طوری كه در حضور مطلق حضرت «الله» و در تدبیر او و در فرمان او، اَحدی را در عرض او نمی‌دانم و نمی‌بینم، و نیز به رسول او(ص) مؤمن هستم و می‌بینم كه در سرتاسر كلام و حركاتِ او ظهور یگانگی خداست، رسول اوست و از او می‌گوید، و به امیر‌المؤمنین و به شما فرزندان آن حضرت از اوّل تا آخر مؤمن هستم، رسیده‌ام به جایی كه قلبم شماها را تصدیق می‌كند، همة شما وصیّ رسول خدا(ص) هستید كه از طرف خداوند برای تبیین حقیقت انتخاب شده‌اید، اگر دستی بر زمین دارید و به زمینیان اشاره می‌كنید، دستی هم بر آسمان دارید و از عالم معنا می‌گیرید، من شما را صحیح‌ترین، بلكه تنها جریان صحیح در میدان معارف بشری می‌بینم و بر این امر بسیار مفتخر و شادم.
خاك بودیم این‌چنین موزون شدیم



خاك ما زر گشت، سیمین جان شدیم

راستی؛ اگر شما نبودید ما چگونه می‌توانستیم در مسیر تعادل قرار گیریم، اگر امروز با تمام دلگرمی زندگی را ادامه می‌دهیم، چون شما را در میدان زندگی خود یافته‌‌ایم.
امروز شهر ما را صد رونق است و جان است



زیرا كه شاه خوبان امروز در میان است

حیران چرا نباشد، خندان چرا نباشد



شهری‌ كه در میانش، آن ‌صارم ‌زمان است

زان آفتاب خوبی، چون بر زمین بتابد



آن دم زمینِ خاكی بهتر ز آسمان است(30)

حال ای آفتاب‌های خوبی! ای اوصیاء رسول‌خدا(ص)! یاری و ارادتم در خدمت شما است، دستی كه شما را یاری نكند، معنی دست‌بودن را گم كرده است و دلی كه مودّت شما را در خود نپرورانده باشد، دیگر دل نیست، پس خدایا! آن یاری و نصرت و این مودّت و ارادت را نسبت به این ذوات مقدس از ما بپذیر و به نتیجه برسان، آمین آمین!







https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




راستی؛ اگر شما نبودید ما چگونه می‌توانستیم در مسیر تعادل قرار گیریم، اگر امروز با تمام دلگرمی زندگی را ادامه می‌دهیم، چون شما را در میدان زندگی خود یافته‌‌ایم.
امروز شهر ما را صد رونق است و جان است

زیرا كه شاه خوبان امروز در میان است

حیران چرا نباشد، خندان چرا نباشد



شهری‌ كه در میانش، آن ‌صارم ‌زمان است

زان آفتاب خوبی، چون بر زمین بتابد


آن دم زمینِ خاكی بهتر ز آسمان است(30)

حال ای آفتاب‌های خوبی! ای اوصیاء رسول‌خدا(ص)! یاری و ارادتم در خدمت شما است، دستی كه شما را یاری نكند، معنی دست‌بودن را گم كرده است و دلی كه مودّت شما را در خود نپرورانده باشد، دیگر دل نیست، پس خدایا! آن یاری و نصرت و این مودّت و ارادت را نسبت به این ذوات مقدس از ما بپذیر و به نتیجه برسان، آمین آمین!







https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




عالی‌ترین تقاضا، در اوج امیدواری

﴿اللَّهُمَّ إِنِّی أَسْأَلُكَ أَنْ تُصَلِّیَ عَلَی مُحَمَّدٍ نَبِیِّ رَحْمَتِكَ وَ كَلِمَةِ نُورِكَ وَ أَنْ تَمْلَأَ قَلْبِی نُورَ الْیَقِینِ وَ صَدْرِی نُورَ الْإِیمَانِ وَ فِكْرِی نُورَ النِّیَّاتِ وَ عَزْمِی نُورَ الْعِلْمِ وَ قُوَّتِی نُورَ الْعَمَلِ وَ لِسَانِی نُورَ الصِّدْقِ وَ دِینِی نُورَ الْبَصَائِرِ مِنْ عِنْدِكَ وَ بَصَرِی نُورَ الضِّیَاءِ وَ سَمْعِی نُورَ الْحِكْمَةِ وَ مَوَدَّتِی نُورَ الْمُوَالاةِ لِمُحَمَّدٍ وَ آلِهِ(ع) حَتَّی أَلْقَاكَ وَ قَدْ وَفَیْتُ بِعَهْدِكَ وَ مِیثَاقِكَ فَتُغَشِّیَنِی رَحْمَتَكَ [رَحْمَتُكَ ] یَا وَلِیُّ یَا حَمِیدُ﴾
خدایا! از تو می‌خواهم كه صلوات و رحمت خود را بر محمد(ص) آن پیامبر رحمت و كلمه نورت، ارزانی داری، و در این راستا و با واسطه فیض‌بودن او، قلبم را از نور یقین مملوّ كنی و سینه‌ام را به نور ایمان و فكرم را به نور نیّات، وتصمیمم را با نور علم و قوّتم را با نور عمل و زبانم را با نور صدق و دینم را با نور بصیرت كه در نزد تو است، و دیده‌ام را با نور روشنگر و گوشم را با نور حكمت و ارادتم را با نور دوستی به محمّد و آل او(ع) پُر كنی، تا از آن‌هایی باشم كه هنگام ملاقات با تو به عهد و میثاقی كه با تو بسته‌ام، وفا كرده باشم و در نتیجه در آن حالت ناب ابدی، سراسر وجودم از رحمت تو پوشیده گردد، ای شایسته‌ترین سرپرست!







https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif







می‌گویند؛ وقتی حضرت زكریا(ع) با حضرت مریم(س) ملاقات كرد و در كنار او میوه‌های بهشتی دید، ناگهان متوجه قاعده‌ای شد كه خدایا! این اندازه كرمت گسترده است كه برای دختری تنها در این گوشه، میوه‌های بهشتی می‌فرستادی، چرا من هم بیش از آنچه به من لطف كرده‌ای از تو نخواهم و چرا آرزوهای بلند خود را با تو در میان نگذارم و لذا تقاضای فرزندی چون حضرت یحیی(ع) را نمود.(31)
از اوّل دعا تا این‌جا چشم دل باز كردی و به خوبی‌های بهترین خوبان نظر نمودی و متوجه شدی چه غوغایی است زندگی با خوبان عالم و به آن‌ها اظهار داشتی كه سراسر وجودم هماهنگ با شما و در اختیار شما است و از خدا خواستی در این ادعا موفقت بدارد، حالا یك مرتبه مانند حضرت زكریا(ع) قلب را به سوی خدا انداختی، و هر آنچه خواستنی است و بلندترین آرزویی است كه یك انسان می‌تواند داشته باشد را از خدا خواستی، چون یك نظر به وجود مقدس ائمه معصومین(ع) انداختی و یك نظر به رحمت واسعه خدا كه تمایل این‌همه فیض‌دادن را به بندگانش دارد و گفتی: «اللَّهُمَّ... أَنْ تَمْلَأَ قَلْبِی نُورَ الْیَقِینِ...» خدایا! بیا و قلبم را سراسر از نور یقین لبریز كن، و بقیه آنچه در این فراز بر زبان آوردی را گفتی، تا آن‌جا كه امیدوار شدی بگویی: «حَتَّی أَلْقَاكَ وَ قَدْ وَفَیْتُ بِعَهْدِكَ وَ مِیثَاقِكَ...» خدایا! تا آن‌جا مرا جلو ببر كه در موقع ملاقات با خودت توانسته باشم به همه آنچه باید به آن وفا كنم، وفا كرده باشم. آری؛
بر گوش ما نهاده دهان او به دمدمه



تا جان ما بگیرد، یك‌باره بوی دوست

حال كه ذوات مقدس معصومین(ع) را به نمایش گذاشتی و از جمال آن‌ها بوی تو به مشام خورد، پس در رساندن ما به یقین و علم و صدق و بصیرت و وفای به عهد با خودت دریغ مكن، كه ما سخت امیدواریم، چرا كه اگر می‌خواستی ندهی، نشانمان هم نمی‌دادی تا با طلب آن رفع گرسنگی كنیم. گفت:
من كریمم، نان نمایم بنده را



تا بگریاند طمع آن زنده را

هر كراماتی كه می‌جویی به جان



او نمودت تا طمع كردی در آن

حال ما طمع به دست‌آوردن زیباترین ارتباط با تو را نموده‌ایم، آن ارتباطی كه در امامان(ع) به ما نشان دادی.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




بر عاشقان فریضه بود جستجوی دوست

﴿اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَی [مُحَمَّدٍ] حُجَّتِكَ فِی أَرْضِكَ وَ خَلِیفَتِكَ فِی بِلادِكَ وَ الدَّاعِی إِلَی سَبِیلِكَ وَ الْقَائِمِ بِقِسْطِكَ وَ الثَّائِرِ بِأَمْرِكَ وَلِیِّ الْمُؤْمِنِینَ وَ بَوَارِ الْكَافِرِینَ وَ مُجَلِّی الظُّلْمَةِ وَ مُنِیرِ الْحَقِّ وَ النَّاطِقِ بِالْحِكْمَةِ وَ الصِّدْقِ وَ كَلِمَتِكَ التَّامَّةِ فِی أَرْضِكَ الْمُرْتَقِبِ الْخَائِفِ وَ الْوَلِیِّ النَّاصِحِ سَفِینَةِ النَّجَاةِ وَ عَلَمِ الْهُدَی وَ نُورِ أَبْصَارِ الْوَرَی وَ خَیْرِ مَنْ تَقَمَّصَ وَ ارْتَدَی وَ مُجَلِّی الْعَمَی [الْغَمَّاءِ] الَّذِی یَمْلَأُ الْأَرْضَ عَدْلا وَ قِسْطا كَمَا مُلِئَتْ ظُلْما وَ جَوْرا إِنَّكَ عَلَی كُلِّ شَیْ ءٍ قَدِیرٌ﴾
ای خدا! درود و رحمت فراوانت را بر حجت خود [مُحَمَّد](عج)ارزانی دار - آن امام غایبی كه هم اسم با رسول‌خدا(ص) است- هم او كه حجّت تو در زمین و خلیفه تو در شهرها و دعوت‌كننده به سوی راه تو است، هم او كه قیام‌كننده به قسط بوده و به فرمانت انقلاب خواهد كرد، یاور و سرپرست و دوست مؤمنان، و ویران‌كننده كافران، و روشنی‌بخش ظلمت و روشنگر حق، و نمایاننده حكمت و درستی است، هم او كه عامل ظهور سنّت و كلمه تو در زمین است، هم او كه سخت مواظب تجاوزكاران بوده و لذا از این جهت خائف و نگران است، آن سرور و سرپرست خیرخواه، آن سفینه نجات و پرچم هدایت و نور چشم خلائق و بهترین كسی‌كه پیراهن و رداء - امامت- را به بر كرد، زداینده كوری و گمراهی، آن كسی‌كه زمین را از عدل و قسط پر می‌كند، در حالی‌كه ظلم و بیداد سراسر آن را گرفته، كه تو در سرازیر كردن صلوات و رحمت بر او قادر و توانایی، چون بر هر چیزی قادر و توانایی! یافتن امام(ع) و توجه به اوصاف او كار بزرگی است كه انسان نباید از آن غافل باشد. گفت:
بر عاشقان فریضه بود جستجوی دوست



بر روی و سر چو سیل، دَوان تا به جوی دوست

خودْ اوست جمله طالب و ما همچو سایه‌ها



ای گفتگوی ما همگی گفت‌وگوی دوست

گاهی به جوی دوست چو آب روان خوشیم



گاهی‌چوآب،حبس‌شدیم در سبوی دوست(32)

حضرت را با كلماتی كه در این فراز آمده وصف می‌كنی تا مشخص كنی انتظار آن حضرت را در سینه داری و چشم از وجود مبارك او برنداشته‌ای، به انتظار كسی هستی كه كلمه تامّه الهی در زمین است، حق را می‌نمایاند و ناطق به حكمت است، و هرگز بنا نداری دل از او بركنی و آن را به جای دیگر اندازی.







https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif



امام زمان(عج)؛ مقصد جان ما

تا حالا از وجوه مختلف بر امام زمان(ع) نظر كردیم تا شوق انتظار ما نیز از وجوه مختلف باشد، و عنایت فرمودید كه او امامی است دست‌یافتنی و برای همین به او سلام كردیم، یعنی می‌توان به او دسترسی داشت، چون او به جهت ذات مجردش و این‌كه جان و حقیقت هر انسانی است، از ما به ما نزدیك تر است. این لیوان كه در جلو من است از من دور است، چون در جان من نیست، ولی امام از ما به ما نزدیك‌تر است، چون به عنوان انسان كامل، جانِ جان ما است. فطرت شما نسبت به شما چه مقامی دارد؟ وقتی شما كاری را از روی هوس انجام دهید، یك نحوه جواب‌گویی به بدنتان است، ولی وقتی كاری الهی انجام دهید، جواب‌گویی به فطرتتان است و جانتان سیراب می‌شود، یعنی جان شما با كارهای الهی طراوت پیدا می‌كند، پس معلوم است كارهای الهی به جان ما نزدیك‌تر است تا كارهای هوس‌آلود. توجه بفرمایید كه هر اندازه كار الهی‌تر باشد، به جان شما نزدیك‌تر است، چون مطابق فطرت است. فطرت، مقام اصلی جان ماست، از طرفی ما برای بندگی خلق شده‌ایم یعنی مقام نهایی ما، بندگی است و باید وجودمان به بندگی ختم شود. حال با توجّه به این‌كه مقام امام‌ زمان(ع) بندگی محض است، مشخص می‌شود جهت و مقصد جان هر انسانی وجود مقدس امام زمان(ع) است، در همین رابطه مولوی در دیوان شمس تبریزی می‌گوید:
چون جان جان، وی آمد، از وی گریز نیست





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




تقاضای رفع موانع ظهور

﴿اللَّهُمَّ أَعِذْهُ مِنْ شَرِّ كُلِّ بَاغٍ وَ طَاغٍ وَ مِنْ شَرِّ جَمِیعِ خَلْقِكَ وَ احْفَظْهُ مِنْ بَیْنِ یَدَیْهِ وَ مِنْ خَلْفِهِ وَ عَنْ یَمِینِهِ وَ عَنْ شِمَالِهِ وَ احْرُسْهُ وَ امْنَعْهُ مِنْ أَنْ یُوصَلَ إِلَیْهِ بِسُوءٍ وَ احْفَظْ فِیهِ رَسُولَكَ وَ آلَ رَسُولِكَ﴾
خدایا! او را از شرّ هر ماجراجو و متجاوزی حفظ كن و از شرّ جمیع خلقت حفظ فرما، او را از شرّ همه خطراتی كه از چپ و راست و جلو و عقب ممكن است به او برسد، حفظ بفرما و نگهبانش باش و مانع باش از این‌كه آسیبی به او برسد و در راستای حفظ آن حضرت در مرحلة ظهور، سنّت و سیرة نورانی پیامبر و خاندان پیامبرت را حفظ بفرما!
ظهور امام(ع) دوای درد بشریت است، مقصد جان همه آن‌ها است، قبله روح همة انسان‌ها است، خدایا! او را حفظ كن تا برنامه‌ها و نقشه‌های انسان‌های ستمگر مانع ظهور او نگردد. خدایا! هر خطری كه ممكن است به او برسد و مانع تحقق برنامه‌های آن حضرت شود، خودت دفع كن، چون دیگر بشریت طاقت ندارد تلاش‌های آن حضرت به سرنوشتی دچار شود كه زحمات علی(ع) دچار شد.
دعاها و تقاضاهای ما برای همین است كه دیگر آن موانع مرتفع شود و زیباترین ظهور محقق گردد. قصة ظهور او، قصة ظهوری شود كه دیگر جمال ماه منوّر او را هیچ ابری نپوشاند و در آن شرایط ما فریاد بزنیم:
اوماهِ بی‌خسوف‌است،خورشید بی‌كسوف است

او خَمرِ بی‌خمار است، او سود بی‌زیان است

آن شهریار اعظم، بزمی نهاد خرّم

شمع وشراب وشاهد، امروزرایگان است(36)

احساس مسؤلیت نسبت به موفقیت امام(ع)
﴿وَ أَظْهِرْ بِهِ الْعَدْلَ وَ أَیِّدْهُ بِالنَّصْرِ وَ انْصُرْ نَاصِرِیهِ وَ اخْذُلْ خَاذِلِیهِ وَ اقْصِمْ قَاصِمِیهِ وَ اقْصِمْ بِهِ جَبَابِرَةَ الْكُفْرِ وَ اقْتُلْ بِهِ الْكُفَّارَ وَ الْمُنَافِقِینَ وَ جَمِیعَ الْمُلْحِدِینَ حَیْثُ كَانُوا مِنْ مَشَارِقِ الْأَرْضِ وَ مَغَارِبِهَا بَرِّهَا وَ بَحْرِهَا وَ امْلَأْ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلا وَ أَظْهِرْ بِهِ دِینَ نَبِیِّكَ صَلَّی اللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ وَ اجْعَلْنِی اللَّهُمَّ مِنْ أَنْصَارِهِ وَ أَعْوَانِهِ وَ أَتْبَاعِهِ وَ شِیعَتِهِ﴾
خدایا! به نور حضرت، عدالت را ظاهر فرما، تا هیچ كس از زمینه‌های تعالی محروم نگردد و با نصر و پیروزی خودت او را پیروز گردان، و یارانش را یاری و مخالفانش را خوار كن، كمر آن‌هایی كه می‌خواهند كمر برنامه‌های نورانی آن حضرت را بشكنند، و كمر گردنكشان و كفّار را بشكن، به نور و به قدرت و عظمت آن حضرت، همه كفّار و منافقین و جمیع منكران را در هر كجای زمین كه هستند، چه در دریا - در ناوهای جنگی- و چه در خشكی، به قتل برسان، به نور و همّت آن حضرت، زمین را سراسر از عدل لبریز كن و به نور آن حضرت، دین پیامبرت(ص) را به كامل‌ترین شكل بنمایان و مرا نیز در زمره یاران و پشتیبانان و تابعان و شیعیان آن حضرت قرار بده!
این نان و آب چرخ، چو سیلی است بی‌وفا


من ماهی‌ام، نهنگم و عُمانم آرزوست

جانم ملول گشت زفرعون و ظلم او


آن نور روی موسیِ عمرانم آرزوست

هر چند مفلسم، نپذیرم عقیق خُرد


كان عقیق نادر ارزانم آرزوست

گوشم‌شنید قصة ایمان و مست شد



كوقسمِ‌چشم، صورت‌ایمانم‌آروزست(37)

ما را سر آن نیست تا راضی باشیم در ظلمت ظالمان به‌سر بریم و چشم و دل خود را به زندگی‌كردن در كنار حاكمیت حضرت بقیة‌الله‌اعظم منصرف كنیم، این است كه در فراز بالا از خدا می‌خواهیم:
منگر اندر ما، مكن در ما نظر

اندر اكرام و صفای خود نگر

خدایا! كرامت خاصی مرحمت فرما و اگر ما شایسته ظهور آن حضرت نیستیم، تو شایسته‌ای كه با رحمت خاص خود، سبب ظهور آن حضرت گردی، ما این تقاضاها را رها نمی‌كنیم تا اوّلاً؛ تو به حق خودِ این دعاها، دعاهای ما را مستجاب گردانی، ثانیاً؛ این‌ها وسیله‌ای شود كه با لطف و كرم خود، امام را و برنامه‌های او را حفظ بفرمایی تا آن نصرت نهایی محقق شود.
این تقاضا چندین نتیجه دارد؛ اولاً: قلبمان متوجه حفظ امام(ع) است و در حدّ توان خود را آماده می‌كنیم كه در كنار آن خطرات، آن‌طور كه باید جانفشانی كنیم، و به تعبیر دیگر؛ مصداق كسانی باشیم كه در وصفشان می‌فرماید: «اللّهُمَّ اجْعَلْنی مِنْ أَنْصَارِهِ وَ اَعْوانِه وَ الذّابِّینَ عَنْه»(38) از آن‌هایی كه یاور اویند و پیرو او و از آن هم مهم‌تر، ذوب در اویند، ثانیاً: شاید از این تأكیدهایی كه در دعا می‌شود جهت حفاظت جان آن حضرت از طرف خداوند، بتوان این نكته را فهمید، ملّتی كه نگران موفقیت امامش نیست، خدا آن ملّت را مفتخر به ظهور امام نخواهد كرد، لذا شما از خدا درخواست و التماس می‌كنید كه خدایا! این امام را برای ما حفظ كن و تمام ابعاد شخصیتی او را هم حفظ بفرما تا بتواند برنامه‌هایش را عملی كند. در واقع یك نوع توجه روح و قلب است به امام و نقش جهانی او و احساس مسئولیت نسبت به برنامه‌های آن حضرت، تا ما صرفاً ناظری بی‌تفاوت نباشیم، و نتیجه‌اش این می‌شود كه ما بتوانیم ارتباط قلبی‌مان را از این طریق با آن حضرت در همه ابعاد محكم كنیم و عرض كنیم:
ماهِ كنعانیِ من، مسند مصر آن تو شد

وقت آن است كه بِدْرود كنی زندان را

و در انتها تقاضا می‌كنی:
﴿وَ أَرِنِی فِی آلِ مُحَمَّدٍ(ع) مَا یَأْمُلُونَ وَ فِی عَدُوِّهِمْ مَا یَحْذَرُونَ إِلَهَ الْحَقِّ آمِینَ یَا ذَا الْجَلالِ وَ الْإِكْرَامِ یَا أَرْحَمَ الرَّاحِمِین﴾
خدایا! به من نشان بده در مورد آل محمد(ع) آنچه آن‌ها در پی آن هستند و در مورد دشمنان آن‌ها نیز نشانم بده آنچه را كه آن‌ها از آن فرار می‌كنند، ای معبود حق! مستجاب كن چنین تقاضایی را، ای صاحب جلال و بزرگی! ای ارحم‌الراحمین!





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif





تقاضای تحقق تمدن اسلامی

در آخرین فراز این زیارت، زیباترین و مهم‌ترین چیزی كه یك انسان مؤمن در دنیا می‌تواند بخواهد، مورد تقاضا قرار می‌گیرد كه تقاضاكننده با روبه‌روشدن با آن مطلوب بزرگ، به اوج ایمان به خدا نایل می‌شود و به رؤیت سنّت فوق‌العاده‌ای مفتخر می‌گردد، كه عبارت است از رؤیت آنچه آل‌محمّد(ع) به دنبال آن بودند، یعنی ظهور تمام سنّت‌های الهی در تمام روابط انسانی. یا به تعبیر دیگر، در این فراز اوّلاً؛ تقاضای تحقق تمدن اسلامی به معنی واقعی را داری، ثانیاً؛ می‌خواهی این قاعدة مهمّ الهی را با چشم خود ببینی كه دشمنان اهل‌البیت، یعنی كافران واقعی، چگونه با چیزی روبه‌رو می‌شوند كه با تمام تلاش می‌خواستند با آن روبه‌رو نشوند. خداوند در مورد فرعون و هامان و لشگریانش می‌فرماید: « وَنُرِی فِرْعَوْنَ وَهَامَانَ وَجُنُودَهُمَا مِنْهُم مَّا كَانُوا یَحْذَرُونَ»(39) یعنی؛ و نمایاندیم بر فرعون و هامان و لشگریانش آنچه را كه از آن فرار می‌كردند. فرعونیان این‌همه اطفال را كشتند تا موسی (ع)به دنیا نیاید و حاكمیت آن‌ها را نابود نكند، ولی خداوند درست آن‌ها را با چیزی روبه‌رو كرد كه از آن فرار می‌كردند و این سنّت خداست و چه زیبا سنّتی!
حالا تقاضا می‌كنی: نه در محدوده كار حضرت موسی(ع)، بلكه به وسعت حاكمیت جهانی حضرت‌مهدی(ع) چشم ما را به چنین سنّت زیبایی روشن بفرما، تا با چشم خود ببینیم این‌همه تلاش كردند تا حاكمیت امام معصوم(ع) در صحنة تاریخ ظاهر نشود، حالا دشمنانشان درست با چیزی روبه‌رو می‌شوند كه از آن فرار می‌كردند.
ثالثاً؛ تقاضای تحقق تمدن اسلامی، تقاضای ساده‌ای نیست كه فكر كنیم شاهد و نمونه‌ای در گذشته تاریخ می‌توانیم برای آن در نظر بگیریم. در بحث «شیعه و تمدن‌زایی»(40) تلاش شده است حتی‌الامكان تصور ضعیفی از فضای آن تمدن ترسیم شود. در نظر بگیرید میدان‌دار نظام آموزشی و سیاسی و اقتصادی جامعه امامی باشد كه واسطة فیض بین ارض و سماء است، در آن شرایط حالتِ حضوری و قلبی، سراسر زندگی را فرا می‌گیرد، وَلایت و محبت و وِلایت و حاكمیت، متّحداً در یك نفر محقق می‌شود، و لذا ظاهر و باطن انسان در اطاعت انسانی قرار می‌گیرد كه متذكر جان و فطرت و اصل اصیل انسان‌ها است و وِلایت و حاكمیت او انعكاس حكم محبوب حقیقی، یعنی خداست. در چنین شرایطی باطن انسان‌ از طریق سینه مولای معصوم به نور هدایت حضرت ربّ منوّر می‌گردد و حقیقتِ سنّتِ «اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّوُرِ»؛(41) صورت اجتماعی به خود می‌گیرد، همه چیز در آن تمدن، انعكاس عالم ملكوت است و ظهور نِیِسْتانی است كه انسان را از آن‌جا بریده‌اند و هزار و چهارصد سال است نگذاشته‌اند آن تمدنی كه شرایط اُنس با عالم قدس است، ظهور یابد. حالا در فراز آخر چنین چیزی را تقاضا می‌كنی و می‌گویی: «وَ أَرِنِی فِی آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ مَا یَأْمُلُونَ» به من نشان بده آنچه را آل‌محمد در پی تحقق آن بودند، بعونك و رحمتك یا الرّحم الرّاحمین.
چنانچه ملاحظه فرمودید؛ سلام بر حضرت حجت(عج)در هر كدام از زیارات، با كوهی از معارف و سلوك همراه است و باید با تأمل به آن‌ها پرداخت، اجازه دهید با طرح مقدمة زیارت آن حضرت در روز جمعه نظر شما را به آن جلب، و اصل آن‌را به فرصت دیگر موكول می‌كنیم.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




ثالثاً؛ تقاضای تحقق تمدن اسلامی، تقاضای ساده‌ای نیست كه فكر كنیم شاهد و نمونه‌ای در گذشته تاریخ می‌توانیم برای آن در نظر بگیریم. در بحث «شیعه و تمدن‌زایی»(40) تلاش شده است حتی‌الامكان تصور ضعیفی از فضای آن تمدن ترسیم شود. در نظر بگیرید میدان‌دار نظام آموزشی و سیاسی و اقتصادی جامعه امامی باشد كه واسطة فیض بین ارض و سماء است، در آن شرایط حالتِ حضوری و قلبی، سراسر زندگی را فرا می‌گیرد، وَلایت و محبت و وِلایت و حاكمیت، متّحداً در یك نفر محقق می‌شود، و لذا ظاهر و باطن انسان در اطاعت انسانی قرار می‌گیرد كه متذكر جان و فطرت و اصل اصیل انسان‌ها است و وِلایت و حاكمیت او انعكاس حكم محبوب حقیقی، یعنی خداست. در چنین شرایطی باطن انسان‌ از طریق سینه مولای معصوم به نور هدایت حضرت ربّ منوّر می‌گردد و حقیقتِ سنّتِ «اللّهُ وَلِیُّ الَّذِینَ آمَنُواْ یُخْرِجُهُم مِّنَ الظُّلُمَاتِ إِلَی النُّوُرِ»؛(41) صورت اجتماعی به خود می‌گیرد، همه چیز در آن تمدن، انعكاس عالم ملكوت است و ظهور نِیِسْتانی است كه انسان را از آن‌جا بریده‌اند و هزار و چهارصد سال است نگذاشته‌اند آن تمدنی كه شرایط اُنس با عالم قدس است، ظهور یابد. حالا در فراز آخر چنین چیزی را تقاضا می‌كنی و می‌گویی: «وَ أَرِنِی فِی آلِ مُحَمَّدٍ عَلَیْهِمُ السَّلامُ مَا یَأْمُلُونَ» به من نشان بده آنچه را آل‌محمد در پی تحقق آن بودند، بعونك و رحمتك یا الرّحم الرّاحمین.
چنانچه ملاحظه فرمودید؛ سلام بر حضرت حجت(عج)در هر كدام از زیارات، با كوهی از معارف و سلوك همراه است و باید با تأمل به آن‌ها پرداخت، اجازه دهید با طرح مقدمة زیارت آن حضرت در روز جمعه نظر شما را به آن جلب، و اصل آن‌را به فرصت دیگر موكول می‌كنیم.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




باز سلامی دیگر

در زیارت امام ‌زمان(ع) در روز جمعه می‌خوانید:
﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا حُجَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ السَّلامُ عَلَیْكَ یَا عَیْنَ اللَّهِ فِی خَلْقِهِ﴾
سلام بر تو ای حجت خدا در زمین، و ای چشم خدا در بین خلقش!
چشم خدا در بین مردم به این معنی است كه اگر خواستید خداوند به شما بی‌محلی نكند، باید در چشم امام ‌زمان(ع) خوار نباشید. او حجّت خدا در زمین است و ملاك رضایت و عدم رضایت خدا است، خواست او، همانی است كه خدا از بندگانش می‌خواهد و چشم خدا است در بین خلقش، تا انسان‌ها بتوانند از منظر توجه به وجود مقدس آن حضرت با اسرار الهی آشنا شوند و هم خود را در زیر نظر مبارك آن حضرت احساس كنند و زیر نظر آن حضرت خود را بپرورانند. چرا كه بنا به فرمایش آیت‌الله ‌الهی ‌قمشه‌ای:
تا نگشاید حجاب آن مهِ مَكّی نقاب

بر رُخ ما عاشقان، كس نگشاید دری(42)

اگر خواستی دری بر قلبت گشوده شود، ابتدا باید حجت خدا در زمین كه چشم الهی در بین خلق است، بر تو نظر كند و لذا سلام بر او می‌كنی تا او با لبیك خود حجاب بین ما و خود را برطرف نماید.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif



امام(ع) مظهر اسم هادی
﴿السَّلامُ عَلَیْكَ یَا نُورَ اللَّهِ الَّذِی یَهْتَدِی بِهِ الْمُهْتَدُونَ﴾
سلام بر تو ای نور خدایی كه هر كس بخواهد هدایت شود از طریق آن نور كه در نزد تو است هدایت می‌شود!
نور امام معصوم(ع) نور هدایت به سوی خدا است، باید اوّل مقام و جایگاه امام(ع) را بشناسیم، بعد به خوبی متوجه شویم كه حیّ و حاضر و زنده و قابل ارتباط است، بعد هم این‌طور با ایشان كه در این سلام مطرح است حرف بزنیم و نظر كنیم به جنبه الهی آن حضرت كه موجب هدایت هر طالب هدایتی می‌شود، بگوییم:
ای جانِ‌جانِ‌جانان، از ما سلام برخوان



رحم آر برضعیفان، عشقِ‌تو بی‌امان است

این كار را نكنیم، چه كار كنیم؟ آیا بهترین راه توجه به حقیقت نورانی امام همین نیست كه او مظهر هدایت الهی است؟ او مقصد هستی است، مقصد جان انسان‌ها است. پس باید دل را متوجه او كرد، آن هم توجهی خاص كه در این سلام مطرح است.
خواستم توجه عزیزان را به انواع زوایایی كه باید به وجود مقدس حضرت انداخت، جلب كنم، وگرنه خود این سلام، معارفِ عالیه‌ای در نهان خود دارد كه باید در فرصت دیگر و به توفیق الهی به آن بپردازیم، همان‌طور كه علاوه بر این دعا، دعای ندبه توجه‌ خاص به وجود مقدس حضرت می‌اندازد. دعای ندبه یك دائرة‌المعارف از معارف شیعه است.
معارف شیعه خیلی عمیق است. ائمه ما(ع) می‌فرمایند: معارف ما مثل قرآن هفتصد بطن دارد، بحث امام‌زمان(ع) از آن معارف عمیق نهفته در مكتب شیعه است و نباید انتظار داشت با مباحث سطحی بتوان به آن دست یافت. خدا به من و شما توفیق دهد كه از طریق دعای عزیز ندبه؛ یكی مبانی دقیق و عمیق تشیع را به قلبمان برسانیم و از جهت دیگر علاقه و توجه خود را به مقام عظمای امام ‌زمان(ع) آن‌طور كه باید و شاید اظهار داریم.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




شب پانزده شعبان، نورٌ عَلی نور

عزیزان باید در یك كار پیگیر، موضوع تشیع و امامت و امام زمان(عج)را دنبال كنند، فقط در حدّ پانزده‌شعبان مسئله متوقف نشود. آری؛ شب پانزده شعبان شب بسیار مهمی است، هم به اعتبار خودش كه شب پانزدهم شعبان است و هم به اعتبار تولد وجود مقدس حضرت ولیّ عصر(عج).
تولد امام‌زمان(عج) و نیمه شعبان دو چیز است كه با هم تركیب شده است، مثل شب بیست‌و یكم ماه مبارك رمضان. آن شب در عین این‌كه یكی از شب‌های قدر است، شبِ شهادت امیرالمؤمنین علی(ع) هم هست، لذا قبل از این‌كه امیرالمؤمنین(ع) شهید شوند، باز شب بیست‌و یكم ماه رمضان شب قدر بود. بله شب پانزده شعبان یكی از شب‌های مباركی است كه قبل از تولد حضرت صاحب‌الزمان(ع) مورد بحث بوده است، پس باید كاری كرد كه شب پانزده شعبان از دست نرود.
همان‌طور كه نزول قرآن، شب قدر و روز قدر را مبارك می‌كند، نزول ثقل دیگر از ثقلین یعنی قرآن ناطق، در شب پانزده شعبان، شب و روز نیمة شعبان را مبارك می‌گرداند و آن شب بستر فوران غفران الهی می‌گردد. چنانچه رسول‌خدا(ص) فرمود: «یَغْفِرُاللهُ لَیْلَةَ النِّصفِ مِنَ الشَّعبان مِنْ خَلْقِهِ بِقَدْرِ شَعْر مِغْرِی بنی كلب»(43) یعنی؛ خداوند در شب نیمة شعبان به اندازة موی بزهای بنی‌كلب بندگانش را می‌بخشد. پس آن شب، شبِ تلاش برای قرب به خدا است. چون شبی است كه خداوند قسم یاد كرده است، هیچ سائلی را محروم نگرداند. شب تعیین سرنوشت‌ها است، « ... فِیهَا یَكْتُبُ آجال وَ فیها تَقْسِمُ الْاَرْزاق ... وَ یُنَزِّلُ اللهُ عَزَّوَجَلَّ مَلائِكَةَ اِلَی السَّماءِ الدُّنْیا وَ اِلَی الْاَرْضِ بِمَكَّة».(44)
كمیل می‌گوید: به اتفاق جمعی در مسجد بصره خدمت علی(ع) نشسته بودیم. شخصی پرسید: منظور آیه «فیها یُفْرق كلّ امرٍ حكیم»(45) كه در آن شب، هر امر حكیمی گشایش می‌یابد، چه شبی است؟ حضرت فرمودند: شب نیمة شعبان، قسم به كسی كه جان علی در دست اوست، كسی نیست مگر این‌كه آنچه تا آخر سال از خیر و شرّ بر او جاری می‌شود در این شب رقم می‌خورد. بنده‌ای نیست كه آن را زنده نگهدارد و دعای خضر را در آن بخواند، مگر آن‌كه به اجابت می‌رسد.


https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif





كمیل می‌گوید: سپس من به خانة حضرت رفتم و تقاضای آموختن دعای خضر را كردم. فرمود: بنشین، وقتی این دعا را حفظ كردی، در هر شب جمعه، یا یك بار در ماه، یا سالی یك بار، یا در عمرت یك بار بخوان كه از جانب خدا یاری خواهی شد و خدا رزقت را خواهد رساند و مشمول مغفرت او خواهی شد.(46)
خدا إن‌شاءالله كمیل را رحمت كند كه، علت ورود این دعا از طریق حضرت امیرالمؤمنین(ع) به ما شد. پس اولاً؛ ارزش شب نیمه شعبان از زمان امیرالمؤمنین(ع) هم مورد بحث بوده است و باید آن شب را تجلیل كرد. و بعد هم چنانچه ملاحظه می‌كنید، می‌فرماید این شب شبی است كه خصوصیات خاص خود را دارد. ثانیاً؛ با تولد وجود مقدس حضرت ولی‌عصر(عج)نورٌ علی نور شده و با نظر به مقام قدسی حضرت امام‌زمان(عج)زمینة ارتباط با خدا شدیدتر گشته است و عملاً می‌توان از بركات شب پانزده شعبان استفادة بیشتری كرد.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif






نكتة دیگری در رابطه با اعمال شب پانزدهم شعبان در مفاتیح هست و آن زیارت حضرت اباعبدالله(ع) است. اگر دقت بفرمایید عموماً یكی از اعمال شب‌های قدر زیارت حضرت اباعبدالله (ع)است، تا در بهترین زمان‌ها و در بهترین شرایط ارتباط با خدا -كه آن كنار حرم حضرت اباعبدالله(ع) بودن است- واقع شویم و یا به عشق حضور در حرم مطهر آن حضرت، در هر جا كه هستیم، آن زیارت را بخوانیم. در رابطه با زیارت آن حضرت در این شب، دو روایت خیلی عجیب ذكر شده است؛ یك روایت می‌فرماید: هر كه می‌خواهد با او، روح صدوبیست‌وچهارهزار پیامبر مصافحه كند، حضرت اباعبدالله(ع) را زیارت كند، در واقع این شب آن‌قدر ظرفیت دارد كه اگر كسی حضرت اباعبدالله(ع) را زیارت كند، روحش آماده می‌شود تا با روح صدوبیست‌و چهارهزار پیامبر تماس داشته باشد.
و در روایت دیگری هست كه زیارت آن حضرت، موجب آمرزش گناهان می‌شود، و در واقع این دو روایت هماهنگی دارند، چون وقتی گناهان انسان آمرزیده شد و به روح اهل عصمت نزدیك شد، آماده تماس با پیامبران خدا خواهد گشت.
اعمال دیگری هم از طریق ائمه معصومین(ع) وارد شده كه مرحوم شیخ عباس قمی(ره) در مفاتیح جمع‌آوری كرده است، در حدّ ‌امكان از انجام آن خود را محروم نكنید.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif





امضاء

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




امام زمان(عج)منتظر آمادگی ما هستند

سؤال: چه نوع خطرهایی امام‌زمان را تهدید می‌كند كه در دعا از خدا تقاضا می‌كنیم خدایا او را از شرّ هر ماجراجو و متجاوزی حفظ كن؟
جواب: همان خطرهایی كه الان مانع ظهور امام ‌زمان(ع) هست، و امام(ع) را تهدید می‌كنند كه نتوانند برنامه‌های خود را اجرا كنند و خطر این‌كه آن حضرت به قتل برسند و مسئولیتی كه به عهده آن حضرت است خوب انجام نگیرد. خود حضرت می‌فرمایند: پدرم به من وصیت كرده كه خود را از منظر مردم دور نگهدارم،(47) چراكه خطر آن حضرت را تهدید می‌كند. به گفتة آیت‌الله‌الهی (برادرِ علامه‌طباطبایی(ره)): «ظهور انفرادی، زمینة ظهور اجتماعی است، وگرنه اگر امّت آماده نباشند و او بیاید، همان بلایی سرشان خواهد آمد كه بر سر یازده معصوم دیگر آمد.»(48) پس ملاحظه می‌فرمایید كه آن حضرت منتظر آمادگی ما هستند، منتظر این‌كه دل‌ها و دست‌های ما آماده پذیرش و دفاع از آن حضرت شود.
چرا الآن امام‌زمان(عج)به طور معین ومشخص ظاهر نیستند؟ برای این‌كه ما این دعاها را با تمام وجود قبول نكرده‌ایم كه جزء مرام و زندگی ما شود. خطرهایی كه امام(ع) را تهدید می‌كند، همان خطرهایی است كه پیامبر(ص) را تهدید كرد، اگر پیامبر(ص) در جنگ اُحد كشته شده بودند، چه می‌شد؟ به آن حضرت ضرر نمی‌خورد، ولی مسئولیت ایشان ناقص می‌ماند و لذا با نهایت تلاش، خودشان را حفظ كردند و دو زره روی هم پوشیدند و بر عمامه‌شان كلاه خود گذاشتند، و بالأخره ماندند و ماندند تا این دین ادامه پیدا كرد و كامل شد.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif













خود حضرت رسول‌الله(ص) در حفظ خود تلاش می‌كردند، و اگر امام ‌زمان(ع) را در همان ابتدا شهید كرده بودند، الآن بشر چه كار می‌كرد؟ پس همت من و شما را می‌‌طلبد تا آماده دفاع از امام زمانمان باشیم و از خدا بخواهیم كمك كند تا إن‌شاء‌الله آن نتایج كامل را به‌دست آوریم. در واقع با این دعاها به خدا می‌گوییم هم خود خداوند كمك كند در حفظ آن حضرت و در تحقق برنامه‌های او، و هم به ما آمادگی آن كارها را بدهد. اگر ما بخواهیم خدا كسی را حفظ كند دعا می‌كنیم، در این دعا به خدا عرض می‌كنیم كه هم خودمان آماده‌ایم از آن حضرت دفاع كنیم و هم از تو می‌خواهیم كه ماوراء توان ناقص ما، خودت آن حضرت را حفظ كن. به یك اعتبار هم در این دعاها ما نظر به جانِ جانمان انداخته‌ایم تا با خدا صحبت كنیم، كه خدایا ما ایستاده‌ایم تا از امام‌زمانمان دفاع كنیم؛ یكی از راه‌های دفاع هم همین است كه از خدا بخواهیم كه كمك كند كه امام‌زمان(ع) حفظ شود. مگر شما، امام‌خمینی(ره) بنیان‌گذار انقلاب را دعا نمی‌كردید، تا امام(ره) توانست راه را به اینجا برساند؟ پس دعا برای امام‌ زمان(ع) كردن، زمینه می‌شود تا خداوند تدریجاً فیض خود را به مردم برساند و مردم آمادة پذیرش فیض نهایی ظهور شوند و بتوانند امام را درست بپذیرند.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/49972954092670329898.gif




پاورقی ها

1 - مفاتیح‌الجنان قسمتی از زیارت مخصوص امام زمان(عج).
2 - سوره ذاریات، آیه56.
3 - «منتخب‌الاثر»، لطف‌الله صافی، ص101- «مناقب مرتضوی»، كشفی ترمذی حنفی، ص56.
4 - به كتاب‌هایی چون عبقات‌الانوار، المراجعات، الغدیر، احقاق‌الحق و منتخب‌الاثر مراجعه شود كه مجموعه‌ای از احادیث مربوط به حقّانیت ائمه معصومین(ع) را از كتاب‌های تفسیر و حدیث اهل سنّت گردآوردی كرده‌اند.
5 - بحار، ج23، ص 77، حدیث 6.
6 - مسند احمد حنبل، ج4، ص 96- مجمع‌الزوائد، ج5، ص 224 و 235- صحیح مسلم، ج6، ص 22 (نقل از ترجمه الغدیر ج20 ص242).
7 - «مبانی معرفتی مهدویت»، طاهرزاده.
8- قرآن در آیه 29 سوره بقره می‌فرماید: «هُوَ الَّذِی خَلَقَ لَكُم مَّا فِی الأَرْضِ جَمِیعاً»؛ یعنی همه آنچه را خداوند در زمین خلق كرد، برای شما انسان‌ها بود.
9 - حضرت(ع) به آیه 130 سوره صافات اشاره می‌فرمایند كه به قرائت‌های مختلف خوانده شده، یكی از آن قرائت‌ها همین است كه امام به آن اشاره می‌كنند.
10 - سوره بقره، آیه31.
11 - سوره صافات، آیه 164.
12- با دقت در روایات متوجه می‌شویم كه وجود مقدس حضرت مهدی(عج)از ابتدای تولد و حتی در دوره جنینی، جنبه‌ای از غلبه غیب بر وجود مادی آن حضرت جریان داشته به طوری كه حكیمه‌خاتون عمه امام عسكری(ع) می‌گوید: جناب نرگس‌خاتون مادر حضرت حجت(ع) تا قبل از وضع حمل هیچ اثری از حمل در او ندیدم، و هم او می‌گوید: و چون صبح شد اثر حمل ظاهر شد، ولی چون خواست فرزند را به دنیا آورد، نرگس از دیده من پنهان شد، پس فریادكنان به سوی حضرت امام عسكری(ع) دویدم. حضرت فرمود: برگرد ای عمه، او را در جای خود خواهی دید، و چون برگشتم پرده گشوده شد و در نرگس نوری مشاهده كردم كه دیده مرا خیره كرد و حضرت صاحب را دیدم كه رو به قبله به سجده افتاده (منتهی‌الآمال ج2 در بیان ولادت حضرت صاحب‌الزمان(عج)).
در همین رابطه احمدبن‌اسحاق می‌گوید: روزی به خدمت حضرت عسكری(ع) رفتم بر روی تختی نشسته بود و از جانب راست آن حجره‌ای بود كه پرده‌ای بر آن آویخته بود. گفتم: ای سید من؛ كیست صاحب امر امامت از شما؟ فرمود: پرده را كنار بزن، پرده را كنار زدم، كودكی بیرون آمد كه تقریباً هشت ساله یا ده ساله می‌نمود با پیشانی گشاده و دیده‌های درخشان. حضرت فرمودند: این امام شماست، پس كودك برخاست و داخل حجره شد. پس حضرت فرمودند: نظر كن چه كسی در حجره است، داخل شدم و جستجو كردم، هیچ‌كس را در حجره ندیدم (منتهی‌الآمال ج2 باب چهارم، فصل سیم در اثبات وجود حضرت صاحب‌العصر(ع) ص 436).
چنانچه ملاحظه می‌فرمایید همین‌كه حضرت صاحب(عج)وارد حجره می‌شوند جنبه غیبی وجود مبارك حضرت غلبه می‌كند و لذا دیگر احمدبن‌اسحاق ایشان را نمی‌بینند.
13 - بحارالانوار، ج52، ص92.
14 - سوره هود، آیه86.
15 - سوره یس، آیات 60 و 61.
16 - سوره اعراف، آیه 172.
17 - از پیامبر خدا(ص) هست كه «لاتَخْلُو الأرْضُ مِنْ حُجَّةٍ ظاهِرٍ اَوْ خَافٍ مَغْمُورٍ» یعنی؛ زمین هرگز از حجّت خالی نمی‌شود، حال چه امامتش آشكار شده باشد، چه مخفی. (در این مورد؛ به بحار‌الانوار ج23 صفحات 20 به بعد، رجوع كنید.)
18 - بحارالانوار، ج 51، ص 156.
19 - «سرّالصلواة»، امام‌خمینی(ره)، در اسرار قیام.
20 - سوره انبیاء، آیه73.
21 - «سرّالصلواة»، امام‌خمینی(ره)، در اسرار ركوع.
22 - همان، در اسرار سجود.
23 - عفو؛ محو آثار معصیت، و مغفرت؛ اضافه و تكمیل نمودن است. به همین جهت مغفرت برای انسان‌هایی هم كه معصیت نكرده‌اند بكار می‌رود و لذا همواره عفو قبل از مغفرت مطرح می‌شود. (سوره فتح، آیه 2. شعرا، آیه 78و 82)
24 - كلیات شمس تبریزی با اندكی تغییر، شماره 450.
25 - بحارالانوار، ج1، ص 97.
26 - بحار‌الانوار، ج26، ص6و7.
27 - بحار‌الانوار، ج23، ص21.
28- در رابطه با چگونگی رجعت و دلیل بر حقانیت آن می‌توانید به سخنرانی مؤلف در مورد «رجعت» رجوع فرمایید.
29 - كلیات شمس تبریزی، غزل شماره449.
30 - كلیات شمس، غزل شماره 440.
31 - به آیات 2تا 13 سوره مریم مراجعه فرمایید.
32 - كلیات شمس، غزل شماره 442.
33 - سوره ق، آیه 16.
34 - كلیات شمس، غزل شماره442.
35 - كلیات شمس، غزل شماره442.
36 - كلیات شمس، غزل شماره440.
37 - كلیات شمس، غزل شماره441.
38 - مفاتیح‌الجنان، دعای عهد.
39 - سوره قصص، آیه6.
40 - به نوشتارهایی كه در همین رابطه تدوین شده رجوع فرمایید.
41 - سوره بقره، آیه 257.
42 - دیوان الهی قمشه‌ای، ص 355.
43 - بحار‌الانوار، ج94، ص 86.
44 - بحار‌الانوار، ج 94، ص 89.
45 - سوره دخان، آیه 4.
46 - اقبال الاعمال، ص 220، فی بعض ادعیة النّصف مِنْ شعبان.
47 - منتهی‌الآمال، ج2، ص425، چاپ كتاب‌فروشی اسلامیه.
48 - كتاب «الهیه»، ص166.







https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/15511208722671034491.gif