آخرالزمان؛ شرایط ظهور باطنی‌ترین بُعد هستی

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://ketabpedia.com/wp-content/uploads/2019/08/bgh6954.jpg

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




مقدمه
باسمه تعالی

1- شرایط ظهور حضرت مهدی(عج) به‌قدری عجیب و عظیم است که اندیشه‌های زیادی را جهت درک آن شرایط به خود مشغول می‌کند تا انسان متوجه شود چگونه با ظهور آن حضرت، ابعاد پنهان و باطنی عالم به ظهور می‌آید و سنگ و درخت با یاران مهدی(عج) سخن می‌گویند.
2- بیش از آن‌که تصور شود حضرت مهدی(عج) از عالم غیب به عالم شهود می‌آید باید به این نکته توجه شود که عالم شهود نیز آنچنان صعود می‌کند که می‌تواند ظرف ظهور ابعاد غیبی حضرت مهدی(عج) گردد.
3- رابطه‌ی بین ظهور پیامبر آخرالزمان(ص) به عنوان حامل آخرین و کامل‌ترین دین و ظهور آخرین ولی خدا به عنوان حامل آخرین اسرار الهی ما را به این تأمل دعوت می‌کند که در آخرالزمان باطنی‌ترین ابعاد هستی ظهور خواهد کرد.
4- وقتی حضرت سجاد در وصف منتظران حضرت مهدی(عج) می‌فرمایند: «اَلْغیبةُ عِنْدَهُم بِمَنْزِلَةِ الْمُشاهده»(1) غیبت نزد آن‌ها همانند مشاهده است، می‌فهمیم زمانه جهت ظهور مهدی(عج) باید آنچنان اوج بگیرد که دیگر عالم ماده حجاب بین انسان‌ها جهت رؤیت عالم غیب نباشد و این می‌رساند که ضروری است معارف خاصی به میان آید که بتواند انسان‌ها را به حضور عالم غیب سیر دهد تا زمینه‌ی ظهور آن حضرت فراهم گردد. اولین قدم، روی‌برگرداندن از تمدنی است که تماماً حسّی و حسّی‌زده است.
5- اعتقاد به توحید و نافذبودن توحید، اقتضا می‌کند که متوجه باشیم توحید الهی همچنان تاریخ را در می‌نوردد و جلو می‌آید و روز به روز بیشتر ظهور می‌کند تا منجر به توحیدی‌ترین شرایط و حاکمیت موحد‌ترین انسان شود و در نتیجه در آخرالزمان انسان‌ها با تجلی کاملی از توحید الهی روبه‌رو خواهند شد و این یعنی ظهورِ ابعاد باطنی عالم هستی و پشت‌کردن به ظلماتی که مانع تجلی چنین توحیدی است.
این‌ها از نکاتی است که در این کتاب مورد بحث و بررسی قرار گرفته و فرهنگ انتظار را معنی کرده است تا معلوم شود باید منتظر چه چیزی بود و چگونه خود را برای چنان شرایطی آماده کرد. به امید آن‌که قدمی به سوی ظهورِ باطنی‌ترین بُعد هستی برداشته باشیم.
گروه فرهنگی المیزان
بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم
(السَّلامُ عَلَیْكَ یَا بَقِیَّةَ اللَّهِ فِی أَرْضِهِ(
سلام بر تو ای بقیة‌الله در زمین خدا!
(السَّلامُ عَلَیْكَ یَا مِیثَاقَ اللَّهِ الَّذِی أَخَذَهُ وَ وَكَّدَهُ(
سلام بر تو، ای میثاق و پیمان خدا، آن میثاقی كه خداوند از جان و فطرت بندگان گرفت و آن را محكم نمود.
(السَّلامُ عَلَیْكَ یَا وَعْدَ اللَّهِ الَّذِی ضَمِنَهُ(
سلام بر تو ای وعده‌ی خدایی كه خداوند آن وعده را تضمین كرده!
بهترین نظر، نظری است که بر ذخیره‌ی عالم امكان، واسطه‌ی فیضِ حضرت حق و حامل ولایت تامّه‌ی الهی، بیفتد و بتوان همواره در ذیل سایه‌ی مبارک و حریم درگه آن حضرت به سر بُرد، به گفته‌ی حافظ:
وگر کمین بگشاید غمی ز گوشه‌ی دل

حریم درگه پیر مغان پناهت بس

امام ‌صادق(ع) فرمودند: «إِنَّ لِلْقَائِمِ(عج) غَیْبَةً قَبْلَ أَنْ یَقُومَ»(2) برای قائم قبل از آن که قیام کند غیبتی است. زُراره می‌پرسد: فدایت شوم اگر به آن دوران رسیدم چه کنم؟ حضرت فرمودند: این دعا را بخوانید: «اَللَّهُمَّ عَرِّفْنی نَفْسَكَ فَاِنَّكَ اِنْ لَـمْ تُـعَرِّفْنی نَفْسَكَ، لَمْ اَعْرِفْ نَبِـَّیك اَللّهُمَّ عَرِّفنی رَسوُلَكَ فَاِنَّكَ اِنْ لمَ تُعَرِّفْنی رَسوُلَكَ، لَمْ اَعْرِفْ حُجَتَكَ، اَللّهُمَّ عَرِّفنی حُجَّتَک فَاِنَّكَ اِنْ لَمْ تُعَرِّفْنی حُجَّتَكَ ضَلَلْتُ عَن دینی»(3) خدایا خودت را به من بشناسان که اگر خودت را به من نشناسانی پیامبرت را نخواهم شناخت، خدایا رسول خود را به من بشناسان که اگر او را به من نشناسانی حجتت را نخواهم شناخت و اگر حجت خود را به من نشناسانی در دینم گمراه خواهم شد.
در دعای فوق به خدا عرض می‌کنی اگر خودت را به من نشناسانی از آن جایی كه باید بوی تو را در پیامبرت بیابم، پیامبرت را هم نخواهم شناخت. باز عرضه می‌داری حجتت را به من بشناسان، چون نور وجود غیبی‌‌ترین مرتبه‌ی عالم وجود یعنی مقام حضرت حجت(عج) بالاتر از آن است که با عقل و فكر عادی بتوان به آن نزدیک شد و از نور آن حضرت بهره‌مند گشت. هر انسانِ بصیری متوجه است که موضوع شناخت حجت الهی بالاتر از آن است كه خودش به تنهایی بتواند آن راه را طی کند، لذا از طریق دعا از خدا می‌خواهد در ظلمات آخرالزمان نظرش را بر نور وجود حضرت حجت بیندازد و در ذیل سایه‌ی مبارک ایشان به‌سر برد.








https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




لطف خدا در شناخت حجّت الهی

وقتی متوجه شدیم حضرت امام زمان(عج) در مقامی هستند که دل‌ها برای درک انوار آن حضرت باید آماده شوند در آن صورت نهایت تلاش را انجام می‌دهیم تا خدا لطف كند و آن حضرت را به ما بشناساند تا معلوم شود نورِ وجود آن حضرت بسیار بالاتر از آن چیزی است كه خودمان با فكر بتوانیم به آن برسیم. این موضوع نه‌تنها یک موضوع ضد عقلی نیست بلکه ماوراء آن مفاهیمی است که الفاظ بتوانند آن را توصیف کنند، به همین جهت حضرت صادق(ع) توصیه می‌فرمایند: از خدا بخواهید تا در راستای شناساندن خودش و پیامبرش، حجت خود را نیز به شما معرفی کند.
باید این آمادگی در ما پیدا شود تا نور حجت الهی بر جان ما تجلی نماید به طوری که حضرت صادق(ع) می‌فرمایند: «لَا یَكُونُ بَیْنَهُمْ وَ بَیْنَ الْقَائِمِ بَرِیدٌ یُكَلِّمُهُمُ فَیَسْمَعُونَ وَ یَنْظُرُونَ إِلَیْهِ وَ هُوَ فِی مَكَانِه»(4) چون قائم ما قیام کند، میان مردم و او پیکی واسطه نیست، او سخن می‌گوید و همه می‌شنوند و او را در همان جایی که هست می‌بینند. این روایت نشان می‌دهد همیشه حضرت در چنین شرایطی هستند که با تجلی وجودِ خود، قلب انسان‌ها را با دستور خدا منور می‌کنند، باید انسان‌ها آمادگی لازم را پیدا کنند تا تحت تأثیر دستورات نورانی حضرت قرار گیرند.
اگر پیامبر‌(ص) قرآنی با آن همه عظمت به صورت معجزه نیاورده بود ما نمی‌توانستیم ایشان را به عنوان کسی که از طرف خدا مبعوث شده بشناسیم. خداوند چنین لطفی به ما دارد كه علاوه بر شناساندن خود، پیامبرش را نیز به ما بشناساند. اگر خداوند فقط به رسول اكرم(ص) وَحی می‌کرد و حضرت می‌فرمودند: من پیامبر خدا هستم، چگونه ما مطمئن می‌شدیم او پیامبر خدا است؟ صرف این‌که آن حضرت انسان راستگو و درستکاری بودند برای اثبات نبوتشان کافی نیست. به فرمایش علامه طباطبایی(ره) برای اثبات نبوت حتماً معجزه نیاز است، حتی اگر عقل هم قانع شود که باید آن شخص پیامبر باشد كافی نیست مگر این که معجزه‌ای به میان آید تا معلوم شود آن پیامبر چیزی با خود آورده که در حدّ توانایی هیچ بشری نیست. لذا ملاحظه می‌کنید قرآن معجزه‌ی عظیمی است. هندسه‌ی کلمات و آهنگ خاص و محتوای عجیب قرآن، همه حکایت از آن دارد که محال است بشریت بتواند چنین کاری را انجام دهد. همچنان كه عصای موسی(ع) به این معنی معجزه است.
همان طور که خداوند كمك می‌کند تا ما پیامبر را بشناسیم، كمك می‌نماید تا حجت و ولیِّ ‌او را بشناسیم. زیرا اگر حجت خدا را نشناسیم به کلی از مسیر دینداری منحرف می‌شویم همانگونه که با غفلت از مقام علی(ع) در صدر اسلام عده‌ای دچار انحراف شدند. باید از خود بپرسید این چه نگاهی است كه اگر انسان چنین نگاهی به حجت خدا نداشته باشد، نه قرآن به کارش می‌آید و نه معرفت خدا و نه معرفت نبیّ؟ با این‌که معرفت خدا و پیامبر(ص) ضروری است ولی امام می‌فرمایند: به خدا بگو اگر حجّتت را به من نشناسانی به انحراف می‌افتم و مقصد اصلی خود را گم می‌کنم. پس اولاً: باید نسبت به شناخت اماممان جدّی باشیم. ثانیاً: باید آمادگی داشته باشیم تا لطف بزرگی از طرف خدا به ما برسد و بتوانیم امام زمان‌مان را بشناسیم. این بزرگ‌ترین لطف خدا است و موجب می‌شود تا جهت اصلی شخصیت انسان شکل بگیرد و به زندگی و مرگ جاهلیت گرفتار نگردد.
وقتی روشن شد شناخت حجت خدا چه برکاتی به همراه دارد، باید خود را آماده کنیم تا خداوند خودش آن حضرت را به ما بشناساند. یکی از معانی «انتظار» برای فرج، فرجِ شناختن حجت خدا است و تا چنین فرجِ فردی تحقق نیابد، شرایط تحقق فرج عمومی فراهم نمی‌شود. حضرت سجاد(ع) می‌فرمایند: «انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَج»(5) انتظار فرج از بزرگترین فرج‌ها است. فرصت زیادی نیاز است تا مبنای معرفتی این روایت مورد بحث قرار گیرد ولی آنچه فعلاً مورد نظر است توجه به این نکته است که نقش انتظارِ فرج چه اندازه است، می‌فرمایند: بالاترین پیروزی را در نفسِ انتظاری جستجو کن که از خدا می‌خواهی حجت خود را به تو بشناساند که در نتیجه‌ی چنین شناختی مقام حضرت در عالم و نحوه‌ی «حضور خاصِ» ایشان روشن می‌شود، چون حضرت علاوه بر «حضور عام»، دارای حضوری خاص هستند که برای منتظرانشان محقق می‌گردد.
وارد شدن در عالَم انتظار موجب تجلی حضور خاص بر قلب انسان منتظِر می شود تا حجت خدا را بشناسد و از عالم ماده بالاتر رود. اگر نظر به امام مهدی(عج)‌ را جدّی نگیریم وقتی ظهور عام آن حضرت واقع شود معلوم نیست چیزی به ما برسد، همین‌طور که بعضی‌ها با ظهور آخرین پیامبر چیزی به دست نیاوردند زیرا همچون سلمان نبودند که منتظر آمدن حضرت باشند و معنی جهان را طوری نفهمیدند كه متوجه شوند وجود چنین پیامبری ضروری است.
پس باید بعد از معرفت به جایگاه حضرت حجت(عج) با تمام وجود نظرها را به ظهور او انداخت. اگر كسی نفهمد این جهان در بلوغ خود به ظهور حجت الهی می‌رسد معنی زندگی در زمین را نفهمیده. چنین شخصی نه می‌تواند منتظر باشد و نه وقتی حضرت ظهور کنند، می‌تواند با آن حضرت ارتباط برقرار نماید.
ظهور خاصِ حضرت، نوری است از انوار الهی که به تجلی رحمانی بر قلب سالکانِ مقید به شریعت محمدی(ص) تابانده می‌شود. گفت:
هرچه روی دلت مصفاتر

زو تجلی تو را مهیاتر

با تجلیِ نور خاص حضرت، جان انسان معنی جایگاه حضرت در عالم را می‌چشد و مسلم هرکس از آن نور بهتر چشانیده شد بهتر او را می‌شناسد و در همین رابطه عرفا فرموده‌اند: «مَنْ لَمْ یذُقْ لَمْ یعْرِف»(6) آن‌کس که نچشد نخواهد شناخت. آن‌کس که نور تجلی خاص حضرت را چشید با تمام اشتیاق طالب ظهور عالَم حضرت خواهد بود تا تمام عالم را منور به نور حضرت بنگرد.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




همان طور که خداوند كمك می‌کند تا ما پیامبر را بشناسیم، كمك می‌نماید تا حجت و ولیِّ ‌او را بشناسیم. زیرا اگر حجت خدا را نشناسیم به کلی از مسیر دینداری منحرف می‌شویم همانگونه که با غفلت از مقام علی(ع) در صدر اسلام عده‌ای دچار انحراف شدند. باید از خود بپرسید این چه نگاهی است كه اگر انسان چنین نگاهی به حجت خدا نداشته باشد، نه قرآن به کارش می‌آید و نه معرفت خدا و نه معرفت نبیّ؟ با این‌که معرفت خدا و پیامبر(ص) ضروری است ولی امام می‌فرمایند: به خدا بگو اگر حجّتت را به من نشناسانی به انحراف می‌افتم و مقصد اصلی خود را گم می‌کنم. پس اولاً: باید نسبت به شناخت اماممان جدّی باشیم. ثانیاً: باید آمادگی داشته باشیم تا لطف بزرگی از طرف خدا به ما برسد و بتوانیم امام زمان‌مان را بشناسیم. این بزرگ‌ترین لطف خدا است و موجب می‌شود تا جهت اصلی شخصیت انسان شکل بگیرد و به زندگی و مرگ جاهلیت گرفتار نگردد.
وقتی روشن شد شناخت حجت خدا چه برکاتی به همراه دارد، باید خود را آماده کنیم تا خداوند خودش آن حضرت را به ما بشناساند. یکی از معانی «انتظار» برای فرج، فرجِ شناختن حجت خدا است و تا چنین فرجِ فردی تحقق نیابد، شرایط تحقق فرج عمومی فراهم نمی‌شود. حضرت سجاد(ع) می‌فرمایند: «انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَج»(5) انتظار فرج از بزرگترین فرج‌ها است. فرصت زیادی نیاز است تا مبنای معرفتی این روایت مورد بحث قرار گیرد ولی آنچه فعلاً مورد نظر است توجه به این نکته است که نقش انتظارِ فرج چه اندازه است، می‌فرمایند: بالاترین پیروزی را در نفسِ انتظاری جستجو کن که از خدا می‌خواهی حجت خود را به تو بشناساند که در نتیجه‌ی چنین شناختی مقام حضرت در عالم و نحوه‌ی «حضور خاصِ» ایشان روشن می‌شود، چون حضرت علاوه بر «حضور عام»، دارای حضوری خاص هستند که برای منتظرانشان محقق می‌گردد.
وارد شدن در عالَم انتظار موجب تجلی حضور خاص بر قلب انسان منتظِر می شود تا حجت خدا را بشناسد و از عالم ماده بالاتر رود. اگر نظر به امام مهدی(عج)‌ را جدّی نگیریم وقتی ظهور عام آن حضرت واقع شود معلوم نیست چیزی به ما برسد، همین‌طور که بعضی‌ها با ظهور آخرین پیامبر چیزی به دست نیاوردند زیرا همچون سلمان نبودند که منتظر آمدن حضرت باشند و معنی جهان را طوری نفهمیدند كه متوجه شوند وجود چنین پیامبری ضروری است.
پس باید بعد از معرفت به جایگاه حضرت حجت(عج) با تمام وجود نظرها را به ظهور او انداخت. اگر كسی نفهمد این جهان در بلوغ خود به ظهور حجت الهی می‌رسد معنی زندگی در زمین را نفهمیده. چنین شخصی نه می‌تواند منتظر باشد و نه وقتی حضرت ظهور کنند، می‌تواند با آن حضرت ارتباط برقرار نماید.
ظهور خاصِ حضرت، نوری است از انوار الهی که به تجلی رحمانی بر قلب سالکانِ مقید به شریعت محمدی(ص) تابانده می‌شود. گفت:
هرچه روی دلت مصفاتر

زو تجلی تو را مهیاتر

با تجلیِ نور خاص حضرت، جان انسان معنی جایگاه حضرت در عالم را می‌چشد و مسلم هرکس از آن نور بهتر چشانیده شد بهتر او را می‌شناسد و در همین رابطه عرفا فرموده‌اند: «مَنْ لَمْ یذُقْ لَمْ یعْرِف»(6) آن‌کس که نچشد نخواهد شناخت. آن‌کس که نور تجلی خاص حضرت را چشید با تمام اشتیاق طالب ظهور عالَم حضرت خواهد بود تا تمام عالم را منور به نور حضرت بنگرد.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




شناخت ظهور خاص؛ مقدمه‌ی ظهور عام

اگر انسان از طریق ظهور خاص به امام(عج) معرفت پیدا کرد وقتی ظهور عامِ حضرت واقع ‌شود به‌‌خوبی ایشان را می‌شناسد و از وجود آن حضرت بهره‌مند می‌شود و حتی چنانچه ظهور عام حضرت در زمان حیات شما واقع نشود تمام نتایج آن ظهور برای شما محقق می‌شود به طوری که راوی از حضرت صادق(ع) می‌پرسد چه می‌فرمائید درباره‌ی کسی که در حال انتظارِ حضرت قائم(عج) بمیرد؟ حضرت فرمودند: «هُوَ بِمَنْزِلَةِ مَنْ كَانَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِهِ، ثُمَّ سَكَتَ هُنَیْئَةً ثُمَّ قَالَ هُوَ كَمَنْ كَانَ مَعَ رَسُولِ اللَّهِ(ص)»(7) مقام او مانند مقام کسی است که در خیمه‌ی حضرت قائم باشد، سپس کمی تأمل کرده و فرمودند: مانند کسی است که در کنار رسول خدا(ص) بوده است.
وقتی توحیدِ خدا را شناختیم و متوجه شدیم معنی توحید یعنی نفی غیر خدا، به‌خوبی متوجه می‌شویم سیر عالم به سوی ظهورِ هر چه بیشترِ توحید است و لازمه‌ی آن ظهور، حاکمیت انسانِ موحدِ كامل است که نه‌تنها در درون نفس خود در مقام توحید محض مستقر است، از بیرون نیز به حاکمیت توحید مبادرت می‌ورزد. عمده آن است که متوجه حضور توحید الهی در عالم باشیم و به نحوه‌های متفاوت ظهور آن توحید نظر کنیم، که گفت:
دیده آن باید كه باشد شه شناس

تا شناسد شاه را در هر لباس

مسلّم شاهِ هستی یعنی خدا در لباس ولیّ مطلق، یعنی حضرت حجت(عج)، ولایت مطلق خود را به نمایش می‌گذارد تا توحید در عالمِ ارض نیز به صورت کامل ظهور کند و زمین به بلوغ خود برسد. محال است كسی خد‌ا‌شناس باشد و منتظر حجت خدا به عنوان موّحد کامل كه حامل اِعمال ولایت مطلق خداوند در آخرالزمان است، نباشد و محال است جایگاه نوری و آسمانی امام را بفهمد و وجود مقدس امام(ع) را در همه‌ی عالم، انگشت اشاره به حضرت حق نبیند. این دو یعنی توحید خدا و ظهور توحید در عالم از یک طرف و پیاده‌شدن آن در عالم توسط موحدی کامل از طرف دیگر به هم ربط دارد. آن‌‌کس كه ظهور توحید حق را می‌خواهد حتماً به دنبال امام زمان(عج) است و آن كه امام را یافت، حتماً منتظر ظهور او در عالم است، چون می‌داند حق باید به طور كامل در صحنه‌ی هستی حاكم شود و در نظام سیاسی، اقتصادی و اجتماعیِ عالم ظهور نماید.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




تأكید ما این است كه ابتدا باید اعتقادمان نسبت به حضرت مهدی(ع) درست باشد تا معنی حاکمیت احکام الهی در عالم روشن گردد وگرنه همان‌طور که خیلی‌ها در صدر اسلام، وقتی با پیامبر(ص) روبه‌رو شدند آن حضرت را به عنوان پیامبر خدا پذیرفتند ولی چون عمق توحیدی دین را درک نکردند ندانستند چگونه باید راه و رسم توحیدی زندگی کردن را ادامه دهند، ما هم وقتی متوجه حضور توحید در عالم نباشیم چگونه منتظر بمانیم تا حقیقتِ توحید توسط انسانی کامل ظهور کند؟ غفلت از حضور توحیدیِ حق موجب می‌شود تا عملاً نتوانیم منتظر بمانیم تا حقّ در همه‌ی مناسبات بشر حاکم شود. تا انسان به درجه‌ای از شعور توحیدیِ ناب نرسد در زمره‌ی منتظران قرار نمی‌گیرد، به همین جهت حضرت سجاد(ع) در وصف منتظرانِ امام دوازدهم(ع) می‌فرمایند: آن‌هایی كه در زمان غیبت او قائل به امامت او و منتظر ظهور اویند، برترین مردم همه‌ی زمان‌هایند، چون خداوند به آن‌ها شعور و فهمی می‌دهد كه غیبت او نزد آن‌ها همانند مشاهده‌ی اوست و خداوند این‌ها را در آن زمان همانند مجاهدان در كنار رسول‌الله(ص) قرار می‌دهد، این‌ها مخلصان حقیقی و شیعیان راستین ما و دعوت گران به سوی دین خدا در نهان و آشكار هستند.(8)
رسول خدا(ص) به علی(ع) فرمودند: ای علی! بدان که شگفت‌انگیزترین مردم از جهت ایمان و عظیم‌ترین آن‌ها از روی یقین، مردمی هستند که در آخرالزمان خواهند بود، پیامبر را ندیده‌اند و از امام نیز محجوبند، اما به سوادی که بر بیاضی نوشته شده ایمان دارند.(9) این‌که چنین انسان‌هایی انتظار فرج را موضوعی مهم و مؤثر و سازنده می‌دانند به جهت آن شعور توحیدی نابی است که دارند و نه‌تنها متوجه آینده‌ای متعالی برای عالم بلکه متوجه وجود حقیقتی بزرگ در عالم هستند و آن حقیقت بزرگ عبارت از آن است که غیبی‌ترین گوهر در عالم هستی، در آخر‌الزمان ظهور می‌كند. رسیدن به چنین معرفتی بصیرتی خاص به انسان می‌بخشد.







https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif



ظهور غیبی‌ترین گوهر

یك قاعده‌ی عقلی می‌گوید: «اَلنَّهایاتُ هِىَ الرُّجوعُ اِلَی الْبِدایات»(10) یعنی آنچه در انتها در عالمِ خارج ظاهر می‌شود، برگشتش به آن ابتدائی است که در عالم علمی و غیبی بوده. مثل این‌که آنچه در انتها به صورت یک صندلیِ کامل با آن روبه‌رو می‌شوید مطابق است با صورت ذهنی و علمیِ سازنده‌ی آن كه در ابتدا در ذهن خود داشت و بر اساس آن صورت ذهنی و علمی، صندلی را طراحی كرد و با تهیه‌ی اجزاء صندلی و اتصال آن اجزاء، صندلی را ساخت. در حین ساختن ممكن است چهار پایه‌اش را ساخته باشد ولی هنوز آن صندلی كه در ذهن و در علم خود داشت به‌وجود نیامده باشد مگر در آخر و نهایت. پس در واقع نهایت هر چیزی برگشت دارد به ابتدای آن چیز، منتها یك طرف آن چیز جنبه‌ی علمی و ذهنی و غیبی آن است و یك طرف دیگر آن جنبه‌ی عینی و خارجی آن می‌باشد. حال با توجه به این قاعده یك نبوت در عالم خارج داریم كه شروعش از حضرت آدم(ع) است و ختمش به محمد مصطفی(ص) می‌باشد، از طرفی چون مقام نبوت حضرت محمد(ص) نهایتِ نبوت است طبق آن قاعده باید به نبوتی در عالم غیب ربط داشته باشد که فوق نبوت‌های موجود در عالم عین و خارج است تا آنچه در عالم خارج در نهایت موجود شد برگشت کند به آنچه در ابتدا در عالم غیب موجود بود. در همین رابطه رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «‌كُنتُ نَبِیّاً وَ آدَمُ بَیْنَ الْماءِ وَ الطّینِ»(11) من پیامبر بودم در حالی که آدم هنوز بین آب و گِل بود و به دنیا نیامده بود. حضرت در این روایت به مقام غیبی نبوتِ خود اشاره دارند. زیرا آن مرحله‌ی نبوت ‌كه از نظر غیبی اول است، از نظر عینی آخر خواهد بود. آری! آدم(ع) در عالم عین و خارج اولین نبی است ولی اولین نبی در عالم غیب که کامل‌ترین نبوت است، مربوط به حضرت محمد(ص) می‌باشد و مسلّم آن نبوت در عالم عین و خارج آخرین خواهد بود.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif





ولایت؛ باطن نبوت

علمای اسلامی بحثی را مطرح می‌کنند مبنی بر این‌که «ولایت باطن نبوت است»(12) به این معنی که هر پیامبری ابتدا ولیّ است و سپس به پیامبری خدا مبعوث می‌شود، زیرا مقام ولایت، مقام قرب و اتحاد خاص بین عبد با رب است، از طرفی وقتی متوجه باشید آن پیامبری که در موطن غیبی، اول بود در موطن عالم شهود، آخر است، آن بُعد از این نبی یعنی ولایت که باطن اوست در آخرین مرحله از سیرِ کمالی شریعت ظهور می‌یابد به این معنی که طبق قاعده‌ی «النّهایات هِی الرُّجوع الی البدایات» وقتی کامل‌ترین جلوه‌های اسلام بنا است ظهور کند آنچه در باطن رسول خدا(ص) بود یعنی «ولایت» در آخرین مرحله در عالمِ خارج، ظهور پیدا می‌کند. و در آن زمان غیبی‌ترین بُعدِ وجودی پیامبر اسلام یعنی ولایت، ظهور خارجی می‌یابد. حتماً این روایت را شنیده‌اید كه حضرت رسول اكرم(ص) دو انگشت‌ مبارک‌شان را پهلوی هم گذاشتند و فرمودند: «یَا مَعْشَرَ الْمُسْلِمِینَ إِنِّی إِنَّمَا بُعِثْتُ أَنَا وَ السَّاعَةُ كَهَاتَیْنِ »(13) ای مردم! بعثت من و قیامت از نظر فاصله مثل فاصله‌ی این دو انگشت است. یعنی همین‌كه من آمدم آخرالزمان که مقدمه قیامت است، شروع شد. پس آن پیامبری که در عالم غیب ابتدا بود چون ظهور کرد نهایت پیامبری ظهور کرده دیگر پیامبری بعد از او نیست و از این به بعد، زمان ظهور بُعد غیبیِ آخرین پیامبر است که همان ولایت تامّه است. و لذا آن بُعدی از نبوت که در سایر انبیاء به صورت سِرّی بود در مورد آخرین پیامبر(ص) به صورت آشکارا در جمال علی(ع) ظاهر می‌شود، به طوری که رسول خدا(ص) در این رابطه می‌فرمایند: «لِكُلِّ نَبِیّ صاحِبُ سِرٍّ وَ صاحِبُ سِرّى عَلیّ بن أبی طالب»(14) برای هر پیامبری صاحب سرّی هست و صاحب سرّ من علی‌بن‌ابی‌طالب می‌باشد. و نیز از حضرت امیر(ع) هست که فرمودند: «كُنتُ مَعَ جَمیع الأَنبیاء سِرّاً وَ مَعَ الخاتم(ص) جَهراً»(15) من با همه‌ی انبیاء به صورت باطنی و با خاتم پیامبران(ص) به صورت آشکارا هستم. همچنان که از حضرت ختمى مرتبت(ص) روایات شده: «بَعَثَ علىٌ مَعَ كُلِّ نَبیّ سِرّاً وَ مَعی جَهراً».(16) علی با هر پیامبری به صورت باطنی بر انگیخته شد و با من به صورت ظاهر.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif






آخرالزمان و ظهور باطنِ آخرین نبیّ

زمان بعثت آخرین نبی، با زمان ظهورِ باطن او یعنی ولایت، همراه است. این ولایت در ابتدا دارای وجود غیبی بود و هم‌اکنون ظهور آن شروع شده و هر روز این باطن، ظاهرتر می‌شود. همان‌طور كه «نبوت»ِ کسی که در ابتدا به عنوان حقیقت محمدی(ص) در عالم غیب بود در آخر ظهور کرد و نبوت، به کامل‌ترین شکل ظاهر شد، در مورد ولایت نیز آنچه در ابتدای نبوتِ آخرین پیامبر(ص) ظاهر شد همچنان ادامه می‌یابد تا در آخرین مرحله‌ی کمال شریعت محمدی(ص) در جمال حضرت مهدی(عج) به کامل‌ترین شکل ظهور کند و این است معنی ظهور غیبی‌ترین بُعد هستی در آخرالزمان از طریق وجود مقدس امام مهدی(عج).
ملاحظه فرمودید که ظهور ولایت از علی‌بن‌ابیطالب(ع) شروع شد و همچنان ادامه می یابد تا ظهور مهدی(عج) و اگر رسول خدا(ص) فرمودند: «عَلِیٌّ نَفْسِی»(17) علی جان و نفس من است، آن نفس در عین آن که در باطن رسول خدا(ص) است، به جلوه‌ی علی(ع) ظاهر می‌شود، همان‌طور که خداوند در معراج با زبان و صوت علی(ع) با پیامبر(ص) سخن گفت. چون نفس هرکس در آن شرایطِ باطنی، ظهور می‌یابد و لذا حضرت حق برای رسول خدا(ص) با زبان و صوت باطن آن حضرت یعنی علی(ع) سخن می‌گوید. یکی از اصحاب از رسول خدا(ص) سؤال کرد با چه لغتی پروردگار شما در شب معراج با شما سخن گفت؟ فرمودند: «خاطَبَنی بِلُغَةِ علی‌بن ابی‌طالب وَ اَلْهَمَنی» با لغت علی به من خطاب کرد و الهام فرمود تا این‌که من عرض کردم پروردگارا! تو با من سخن می‌گویی یا علی؟ فرمود: ای احمد من چیزی چون اشیاء نیستم و با مردم و اشیاء قیاس نمی‌شوم. تو را از نور خود خلق کردم و علی را از نور تو و او را بر باطن قلب تو تابانیدم و در قلب تو کسی را دوست‌داشتنی‌تر از علی‌بن ابی‌طالب نیافتم پس با زبان او با تو سخن گفتم تا قلب تو را آرامش بخشم.(18) همان‌طور که رسول خدا(ص) در جریان مباهله با مسیحیان نجران آنجایی که خداوند به رسول خدا(ص) می‌فرماید: بگو بیایید فرزندان و زنان و نفس‌های خود را بخوانیم و سپس به دروغ گویان لعنت کنیم،(19) در ازاء نفس خود، علی(ع) را آوردند تا معلوم شود امیرالمؤمنین(ع) به جهت مقام ولایت، جان پیامبر یعنی باطن نبوت است.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif





ائمه(ع) منتظِر امام مهدی(عج)

وقتی روشن شد ولایت به عنوان جنبه‌ی باطنی نبوت با علی(ع) ظهور یافت و با ظهور حضرت مهدی(عج) در نهایتِ خود به کمال می‌رسد معلوم می‌گردد چرا امام صادق(ع) عاشق امام زمان(عج) هستند و می‌فرمایند: «لَوْ اَدْرَكْتُهُ لَخَدَمْتُهُ اَیّام حَیاتی»(20) اگر مهدی را درک کنم تمام عمر در خدمت او قرار می‌گیرم. امام صادق(ع)، جنبه‌ی نهایی ولایت خود را در امام زمان(عج) می‌دیدند. گریه می‌كنندكه آیا می‌شود چشم من به جمال فرزندم مهدی، روشن بشود!(21) امام حسین(ع) نقل می‌فرمایند: «مردی نزد پدرم آمد و از اوصاف مهدی(عج) پرسید. حضرت وقتی صفات او را ذکر کرد با حالتی سرشار از عشق و شیدایی آهی کشید و از شدت اشتیاقی که به ایشان داشت؛ «أوْمَأ بِیدِهِ إلی صَدْرِهِ شوقاً إلی رُؤْیتِهِ» به سینه‌ی خود اشاره فرمود و گفت: وه كه چه مشتاق دیدارش هستم ».(22) این روایت خبر از آن دارد که ائمه(ع) حقیقتی دارند که به عنوان باطنِ نبوت باید به طور كامل ظهور كند و هنوز زمینه‌ی ظهور كامل آن حقیقت فراهم نشده است و لذا خود ائمه(ع) هم منتظر ظهور و مشتاق آن حقیقت باطنی هستند كه در امام زمان(عج) محقق می‌شود.
حضرت مهدی(عج) طوری حقایق را می‌نمایانند که هیچ‌چیز در حجاب نمی‌ماند و لذا در روایت داریم حضرت در هیچ امری کوتاه نمی‌آیند. در جواب نامه‌ی اسحاق‌‌بن‌ یعقوب كه توسط محمدبن‌ عثمان‌عَمری به آن حضرت رسید، نوشتند: «وَ أَمَّا عِلَّةُ مَا وَقَعَ مِنَ الْغَیْبَةِ فَإِنَّ اللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ یَقُولُ «یا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا لا تَسْئَلُوا عَنْ أَشْیاءَ إِنْ تُبْدَ لَكُمْ تَسُؤْكُمْ»(23) إِنَّهُ لَمْ یَكُنْ أَحَدٌ مِنْ آبَائِی إِلَّا وَقَعَتْ فِی عُنُقِهِ بَیْعَةٌ لِطَاغِیَةِ زَمَانِهِ وَ إِنِّی أَخْرُجُ حِینَ أَخْرُجُ وَ لَا بَیْعَةَ لِأَحَدٍ مِنَ الطَّوَاغِیتِ فِی عُنُقِی وَ أَمَّا وَجْهُ الِانْتِفَاعِ بِی فِی غَیْبَتِی فَكَالانْتِفَاعِ بِالشَّمْسِ إِذَا غَیَّبَهَا عَنِ الْأَبْصَارِ السَّحَابُ وَ إِنِّی لَأَمَانٌ لِأَهْلِ الْأَرْضِ كَمَا أَنَّ النُّجُومَ أَمَانٌ لِأَهْلِ السَّمَاءِ فَأَغْلِقُوا أَبْوَابَ السُّؤَالِ عَمَّا لَا یَعْنِیكُمْ وَ لَا تَتَكَلَّفُوا عَلَى مَا قَدْ كُفِیتُمْ وَ أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُم».(24) و اما علت آن‌که غیبت واقع شده بر اساس همان فرمایش پروردگار است که فرمود: «ای مؤمنان! چیزی را نپرسید که اگر برای شما روشن شود ناراحت می‌شوید». و حال قضیه از این قرار است که هیچ یک از پدران من نبودند مگر آن‌که بیعتی از طاغوتِ زمانشان بر گردنشان بود و من در شرایطی خروج می‌کنم که بیعت هیچ طاغوتی بر عهده‌ام نیست، پس شما با دعایی که جهت فرج می‌کنید آن شرایط را فراهم نمایید که فرجِ شما به آن دعاها و آن شرایط است.
ابی‌سعید عقیصا می‌گوید: چون حسن‌بن‌علی«علیهماالسلام» با معاویه مصالحه کرد، مردم به نزد او آمدند و برخی از آن‌ها امام را به‌ واسطه‌ی بیعتش مورد سرزنش قرار دادند. پس حضرت فرمودند: «وای بر شما! می‌دانید چه کردم؟ به خدا سوگند! این عمل برای شیعیانم از آن‌چه آفتاب بر آن بتابد و غروب کند بهتر است، آیا نمی‌دانید من امام مفترض‌الطاعه بر شما هستم و به فرموده رسول خدا(ص) یکی از دو سروران بهشتم؟ گفتند: آری ... فرمود: «أَ مَا عَلِمْتُمْ أَنَّهُ مَا مِنَّا أَحَدٌ إِلَّا وَ یَقَعُ فِی عُنُقِهِ بَیْعَةٌ لِطَاغِیَةِ زَمَانِهِ إِلَّا الْقَائِمُ الَّذِی یُصَلِّی رُوحُ اللَّهِ عِیسَى ابْنُ مَرْیَمَ(ع) خَلْفَهُ ...» آیا می‌دانید که هیچ‌یک از ما ائمه نیست جز آن‌که بیعت طاغوتِ زمانش بر گردن او است مگر قائمی که روح‌الله، ‌عیسی‌بن‌مریم پشت سر او نماز می‌خواند؟ خداوند ولادت او را مخفی سازد و شخص او نهان شود تا آن‌گاه که خروج کند، پس بیعت احدی بر گردن او نباشد، او نهمین از فرزندان حسین است و فرزند سرورکنیزان. خداوند عمر او را در دوران غیبتش طولانی گرداند...».(25) به این معنی است که عرض شد حضرت مهدی(عج) طوری حقایق را می‌نمایانند که هیچ حجابی در مقابل او مانع جلوه‌ی حقیقت نیست، و بر این اساس تأکید می‌کنیم ظهور تامّ ولایت مربوط به آخرین قسمت از باطن نبوت است.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




تمامیت جبهه‌ی سُعداء و اشقیاء

با ظهور آخرین ولیّ خدا كه تامّ الولایه است، همه‌ی ابعاد ولایت و همه‌ی ابعاد باطنِ نبوت در جمال پرجلال حضرت مهدی(عج) ظاهر می‌شود و زمانه به انتهای کمال خود می‌رسد و از این جهت آخرالزمان به تمام معنی واقع می‌گردد. چون آخرالزمان یك شروع و یك انتها دارد. شروعش با آخرین پیامبر(ص) و انتهایش با آخرین ولیّ واقع می‌شود تا همه‌ی آنچه غایب است و امکان ظهور دارد در دنیا ظاهر شود. از آن به بعد دنیا، دنیایی است که جنبه‌ی غیبی آن بر جنبه‌ی مادی آن غلبه دارد و دروازه‌های قیامت بر روی بشر گشوده می‌شود، به همین جهت ظهور حضرت یکی از «اِشْراطُ السّاعة» یعنی شرایط تحقق قیامت است و همان‌طور که در قیامت کفار از مؤمنین جدا می‌شوند و ندا می‌آید: «وَ امْتازُوا الْیَومَ اَیُّهَا الْمُجرِمونَ»(26) ای مجرمان از مؤمنان جدا شوید.(27) در زمان ظهور حضرت مهدی(عج) تا حدّی عالم به صورتی که آیه ترسیم می‌کند در می‌آید و اشقیاء به‌طور كلی در یك طرف و اصفیاء و سعداء در طرف دیگر و در جبهه‌ی دیگری هستند و امکان ادامه‌ی زندگی منافقانه از بین می‌رود. امام صادق(ع) می‌فرمایند: امیرالمؤمنین(ع) در جنگ، همه‌ی کسانی را که در مقابل‌شان بودند به قتل نمی‌رساندند. راوی از امام می‌پرسد: نمی‌توانستند؟ می‌فرمایند: می‌توانستند. می‌گوید پس چرا نمی‌كشتند؟ می‌فرمایند: چون گنج‌های پنهان آشكار نشده بود. یعنی در باطن و صُلب این افرادی كه مقابل امام بودند، آدم‌های خوبی بودند که هنوز متولد نشده بودند همچنان که همه‌ی آدم‌های شقی هم ظاهر نشده بودند. می‌فرمایند: فرزندم مهدی است كه نه توبه می‌پذیرد و نه رَحْم می‌كند. چون كسی كه در مقام امام زمان(عج) است تماماً در كفر به سر می‌برد و به فرمایش امام صادق(ع) همه‌ی گنج‌ها ظاهر شده و سُعداء در یك طرف و اشقیاء در طرف دیگر قرار می‌گیرند.(28) حضرت باقر(ع) می‌فرمایند: آن‌که منتظرش هستید ظاهر نمی‌شود مگر پس از آن‌که از همه مأیوس شوید و آن‌که منتظرش هستید ظاهر نمی‌شود تا آن‌که شقی در شقاوتش و سعید در سعادتش تثبیت گردد. «وَ لَا یَكُونُ الَّذِی تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْنَاقَكُمْ حَتَّى تُمَحَّصُوا هَیْهَاتَ وَ لَا یَكُونُ الَّذِی تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْنَاقَكُمْ حَتَّى تُمَیَّزُوا وَ لَا یَكُونُ الَّذِی تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْنَاقَكُمْ حَتَّى تُغَرْبَلُوا وَ لَا یَكُونُ الَّذِی تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْنَاقَكُمْ إِلَّا بَعْدَ إِیَاسٍ وَ لَا یَكُونُ الَّذِی تَمُدُّونَ إِلَیْهِ أَعْنَاقَكُمْ حَتَّى یَشْقَى مَنْ شَقِیَ وَ یَسْعَدَ مَنْ سَعِد».(29) آنچه گردن‌هاى خود را به سویش مى كشید و منتظر آن هستید واقع نخواهد شد تا این‌كه پاكسازى شوید و آنچه گردن‌هاى خویش را به سوى آن مى كشید واقع نمى گردد تا این‌كه باز شناخته و از یك دیگر جدا شوید و آنچه گردن هاى خود را به سویش مى كشید واقع نخواهد شد تا این‌كه غربال شوید و آنچه گردن‌هاى خویش را به جانب آن مى كشید واقع نخواهد شد مگر پس از نومیدى و آنچه به جانبش گردن‌هاى خود را مى كشید واقع نخواهد شد تا كسى كه اهل شقى است به شقاوت و آن‌كه اهل سعادت است به سعادت رسد.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




زمان به انتها می‌رسد

با توجه به این‌که ولایت، باطن نبوت است و با ظهور آخرین نبی، آخر الزمان شروع می‌شود، با ظهور آخرین ولیّ و ظهور تامّ ولایت، حجابی مثل «زمان فانی» که مانع ظهور کامل حقایق است از صحنه خارج می‌شود(30) و مخلوقات از آن جهت كه حجاب حق‌اند در میان نخواهند ماند و جنبه‌ی خلقیِ عالَم به جنبه‌ی ملكوتی عالَم تبدیل می‌شود، چون شرایط ظهورِ باطنی‌‌ترین غیب‌ها در میان است شرایطی که تا تحقق قیامت یک قدم بیشتر فاصله ندارد، قیامتی که قرآن در وصف آن می‌فرماید: «وَالْاَمرُ یَومَئذٍ لِلّه»(31) در آن روز همه‌چیز در قبضه‌ی خداوند است و حق به‌کلی ظاهر گردد و هر گونه حجابی مرتفع شود. آخرالزمان دروازه‌ی ورود به چنین شرایطی است و به همین جهت به شرایطی که در قیامت واقع می‌شود بسیار نزدیک است. در قیامت زمانِ گذشته و آینده به صورتی که در دنیا هست موجود نیست، آن‌جا «یَوْمَ التَّلاق»(32) است و گذشته و آینده در آن جمع می‌شوند، آخرالزمان هم تا حدّی از چنین شرایطی برخوردار است. هر اندازه زمانه از دنیا و ظلمت آن فاصله بگیرد، زمان رقیق‌تر می‌شود و گذران که خاصیت زمان است جای خود را به ثبات و بقاء می‌دهد، عالَم تا حدّی شبیه قلب عرفا می‌گردد که فوق گذشته و آینده، در «حال» مستقر است. صورت کامل چنین قلبی؛ قلب نبی اکرم(ص) است که حضرت در توصیف آن فرمودند: «اَلْاَنَ قِیامَتِی قَائِم»(33) هم اکنون قیامت من قائم است.
با ظهور حضرت مهدی(عج) آنقدر عالَم شبیه قیامت می‌شود که حضرت با هر قومی با کتاب خودِ آن قوم صحبت می‌کند همچنان که قرآن در وصف قیامت می‌فرماید: «یَوْمَ نَدْعُو كُلَّ أُنَاسٍ بِإِمَامِهِمْ فَمَنْ أُوتِیَ كِتَابَهُ بِیَمِینِهِ فَأُوْلَئِكَ یَقْرَؤُونَ كِتَابَهُمْ وَلاَ یُظْلَمُونَ فَتِیلاً»(34) قیامت روزى است كه هر گروهى را با امامشان فرا مى خوانیم پس هر كس كارنامه اش را به یمین او دهند آنان كارنامه خود را مى خوانند و به قدر نخك هسته خرمایى به آنها ستم نمى شود. تا این حدّ حق و باطل از هم متمایز می‌شود.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif



حالت غیبی آخرالزمان، مقدمه‌ی انتقال به عالَم غیب قیامت

خداوند در وصف امام زمان(عج) مطابق لوح حضرت زهرا(س) می‌فرماید: «عَلَیْهِ كَمَالُ مُوسَى وَ بَهَاءُ عِیسَى وَ صَبْرُ أَیُّوبَ سَیِّدُ أَوْلِیَائِی »(35) او دارای كمال موسی و درخشش عیسی و صبر ایوب و سرور اولیاء من می‌باشد. ملاحظه می‌فرمائید که تمام کمالات معنوی پیامبران خدا در امام مهدی(ع) ظاهر می‌شود. همچنان که خود حضرت چون ظهور کنند می‌فرمایند:
«یَا مَعْشَرَ الْخَلَائِقِ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى آدَمَ وَ شَیْثٍ فَهَا أَنَا ذَا آدَمُ وَ شَیْثٌ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى نُوحٍ وَ وَلَدِهِ سَامٍ فَهَا أَنَا ذَا نُوحٌ وَ سَامٌ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى إِبْرَاهِیمَ وَ إِسْمَاعِیلَ فَهَا أَنَا ذَا إِبْرَاهِیمُ وَ إِسْمَاعِیلُ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى مُوسَى وَ یُوشَعَ فَهَا أَنَا ذَا مُوسَى وَ یُوشَعُ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى عِیسَى وَ شَمْعُونَ فَهَا أَنَا ذَا عِیسَى وَ شَمْعُونُ أَلَا وَ مَنْ أَرَادَ أَنْ یَنْظُرَ إِلَى مُحَمَّدٍ وَ أَمِیرِ الْمُؤْمِنِینَ«صَلَوَاتُ� �اللَّهِ‌عَلَیْهِمَا» فَهَا أَنَا ذَا مُحَمَّدٌ(ص) وَ أَمِیرُ‌الْمُؤْمِنِینَ».(3 6)
ألا اى اهل عالم! هركس می‌خواهد آدم و شیث را ببیند بداند كه من همان آدم و شیث هستم، هركس می‌خواهد نوح و پسرش سام را ببیند بداند كه من همان نوح و سام می‌باشم، هركس می‌خواهد ابراهیم و اسماعیل را ببیند بداند كه من همان ابراهیم و اسماعیل هستم، هركس می‌خواهد موسى و یوشع را ببیند بداند كه من همان موسى و یوشع هستم، هركس می‌خواهد عیسى و شمعون را ببیند بداند كه من همان عیسى و شمعون هستم، هركس می‌خواهد محمّد(ص) و امیرالمؤمنین(ع) را ببیند بداند كه من همان محمّد و على هستم .
با دقت در این دو روایت متوجه می‌شویم همه‌ی ابعاد معنوی و غیبیِ عالم که در هر پیامبری به صورت مجزا هست، همه به شکل جامع و یک جا در آخرالزمان در جمال حضرت مهدی(عج) ظاهر می‌شود. حضرت ظرفیت ظهور همه‌ی کمالات را به تنهایی دارند تا زمینه‌ی انتقال دنیا به نشئه‌ی قیامت فراهم شود، نشئه‌ای که به جهت یوم‌الحشربودن، ظرفیت جمعِ همه‌ی کمالات و همه‌ی انسان‌ها را یک جا دارد. لذا نباید در مورد خصوصیات آخرالزمان از این موضوع غفلت کرد وگرنه طوری آن را تصور نمی‌کنیم که بتوان روایات مربوط به آخرالزمان را تصدیق نمود.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




جهان در حال آمادگیِ جدایی حق از باطل

انسان‌ها دارای دو نوع مرگ هستند، یکی مرگ طبیعی و دیگری مرگ غیر طبیعی، در مرگ غیر طبیعی، بدن طوری ناکارآمد می‌شود که نفس ناطقه دیگر نمی‌تواند آن را تدبیر کند، مثل این که انسان وقتی تصادف سختی بکند و بدن او متلاشی گردد نفسِ ناطقه‌ی او بدن او را ترک می‌کند، در این حالت نفس ناطقه به خودی خود - بدن را مثل مرگ طبیعی ترک نمی‌کند- ولی چون از طریق آن بدن و به صورت تکوینی نمی‌تواند به کمال مورد نظرش برسد، بدن را رها می‌کند. در حالی‌که در مرگ طبیعی، نفس ناطقه استفاده‌ی لازم را از بدن كرده و در نتیجه به‌طور طبیعی آن را رها می‌كند و به عالم غیب و قیامت منتقل می‌شود.
در موضوعِ به انتهارسیدن دنیا باید بدانیم دنیا مثل بدنی که تصادف می‌کند، به انتها نمی‌رسد بلکه شبیه بدنی است که روح به طور طبیعی آن را ترک می‌کند. در مرگ طبیعی نفس ناطقه آرام‌‌آرام آنچه بالقوه دارد را به فعلیت در می‌آورد - چه در جنبه‌ی انسانی و چه در جنبه‌ی حیوانی- و در نهایت بدن را ترک می‌کند. بر این اساس می‌توان گفت مرگ عبارت است از شرایطی که جنبه‌های غیبی انسان بر جنبه‌های جسمی و مادی او غلبه می‌کند و انسان بیشتر جنس غیب و قیامت می‌شود و پس از آن به عالم قیامت سیر می‌کند. در مورد دنیا و سیر آن به سوی قیامت نیز می‌توان همین شرایط را در نظر گرفت که دنیا با ظهور و غلبه‌ی جنبه‌های غیبی، آماده‌ی قیامتی شدن می‌گردد.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif



از آن‌جایی که در مرگ طبیعی، یا جنبه‌ی حیوانیت انسان‌ها كامل می‌شود و یا جنبه‌ی انسانیت آن‌ها. در آخر الزمان نیز «اَسْعَدُ السُّعَداء وَ اَشْقَی الْاَشْقِیاء» هر دو ظهور می‌کنند و رو در روی هم می‌ایستند و هركدام از افراد با جنبه‌ی به تكامل رسیده‌ی خود، در انسانیت و یا در حیوانیت در صحنه‌اند به طوری که بدترین آدم‌ها، و بهترین آدم‌ها به صحنه می‌آیند؛ به همین دلیل عده‌ای كه در زندگی خود فرصت ظهور شخصیت خود را نداشته‌اند تا چهره‌ی نهایی خود را آشکار کنند و مایلند آن چهره را بنمایانند اجازه‌ی رجعت دارند، عده‌ای مأمور می‌شوند بر سر قبر مؤمنین بروند و به آن‌ها بگویند: «یَا هَذَا إِنَّهُ قَدْ ظَهَرَ صَاحِبُكَ فَإِنْ تَشَأْ أَنْ تَلْحَقَ بِهِ فَالْحَقْ وَ إِنْ تَشَأْ أَنْ تقم فِی كَرَامَةِ رَبِّكَ فَقُم »(37) اى فلانى! امام و صاحب تو ظهور كرده اگر مى خواهى به او ملحق شوى، ملحق شو و اگر مى خواهى نزد کرامتِ پروردگارت اقامت كنى، چنین كن . در روایت داریم که حضرت صادق(ع) می‌فرمایند: «إِنَّ الرَّجْعَةَ لَیْسَتْ بِعَامَّةٍ وَ هِیَ خَاصَّةٌ لَا یَرْجِعُ إِلَّا مَنْ مَحَضَ الْإِیمَانَ مَحْضاً أَوْ مَحَضَ الشِّرْكَ مَحْضا»(38) رجعت عمومى نیست بلكه افراد خاصى به دنیا برمی‌گردند كه یا مؤمن خالص و یا مشرك محض باشند. پس ملاحظه می‌فرمایید که هم در بین اشقیاء و هم در بین سعداء رجعت هست. به این معنی شاید بتوان گفت هم هیتلر برمی‌گردد چون متفقین مانع شدند تا همه‌ی نقشه‌هایش را عملی کند و هم امام خمینی(رض) بنیانگذار انقلاب اسلامی برمی‌گردند تا دعای مردمی که می‌گفتند «خدایا، خدایا تا انقلاب مهدی، خمینی را نگه‌دار» مستجاب شود. امام خمینی(رض) در یك جا می‌فرمایند حیف كه این انقلاب 14 سال عقب افتاد! از این جمله معلوم است كه خیلی حرف داشتند و حقایقی بر قلب ایشان متجلی شده بود که امکان ظهور نیافت.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




یقینِ مردم آخرالزمان

از آن‌جایی که همه‌ی كمالات معنوی كه در هر پیامبری بنا به شرایط زمان خودش، تا حدی ظهور كرده، در آخرالزمان و در امام مهدی(ع) ظهور می‌كند، پس باید مردمی در میدان باشند که ظرفیت فهم و درک و ارتباط با آن کمالات را داشته باشند و خودشان در آن وادی قدم زده باشند. به همین جهت پیامبر(ص) فرمودند: یا علی! بدان شگفت انگیزترین مردم از نظر ایمان و بلند مرتبه‌ترین آن‌ها در یقین، مردمی هستند كه در آخرالزمان می‌آیند؛ پیامبر را ندیده‌اند و حجّت خدا هم از دیده‌ی ایشان پنهان است اما فقط از طریق نوشته‌هایی كه به دستشان رسیده ایمان آورده‌اند. حضرت سجاد(ع) در وصف منتظران امام دوازدهم(ع) می‌فرمایند: «إِنَّ أَهْلَ زَمَانِ غَیْبَتِهِ الْقَائِلُونَ بِإِمَامَتِهِ الْمُنْتَظِرُونَ لِظُهُورِهِ أَفْضَلُ أَهْلِ كُلِّ زَمَانٍ لِأَنَّ اللَّهَ تَعَالَى ذِكْرُهُ أَعْطَاهُمْ مِنَ الْعُقُولِ وَ الْأَفْهَامِ وَ الْمَعْرِفَةِ مَا صَارَتْ بِهِ الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ وَ جَعَلَهُمْ فِی ذَلِكَ الزَّمَانِ بِمَنْزِلَةِ الْمُجَاهِدِینَ بَیْنَ یَدَیْ رَسُولِ اللَّهِ(ص) بِالسَّیْفِ أُولَئِكَ الْمُخْلَصُونَ حَقّاً وَ شِیعَتُنَا صِدْقاً وَ الدُّعَاةُ إِلَى دِینِ اللَّهِ سِرّاً وَ جَهْراً وَ قَالَ(ع) انْتِظَارُ الْفَرَجِ مِنْ أَعْظَمِ الْفَرَج »(39) آن‌‌هایی كه در زمان غیبت او قائل به امامت او و منتظر ظهور اویند، برترین مردم همه‌ی زمان‌هایند، چون خداوند به آن‌ها شعور و فهمی می‌دهد كه غیبت او نزد آن‌ها همانند مشاهده‌ی اوست و خداوند این‌ها را در آن زمان همانند مجاهدان در كنار رسول‌الله(ص) قرار می‌دهد، این‌ها مخلصان حقیقی و شیعیان راستین ما و دعوت‌گران به سوی دین خدا در نهان و آشكار هستند. به این دلیل منتظران حضرت باید بهترین آدم‌ها باشند چون آخرالزمان شرایطی است که باید به آن شرایطِ متعالی صعود کرد و به تعبیر روایت «الْغَیْبَةُ عِنْدَهُمْ بِمَنْزِلَةِ الْمُشَاهَدَةِ»(40) غیبت نزد آن‌ها همانند مشاهده است. همین‌طور که وقتی شما فهمیدید این جهان بدون حضور نبی و ‌نبوت معنا نمی‌دهد و با توجه به یقینی که به وجود پیامبر(ص) دارید به سیره و سخن او می‌نگرید و عمل می‌کنید و جلو می‌روید، به ظهور نهایی حضرت نیز همین‌طور می‌نگرید و امیدوارانه زندگی می‌کنید. به این جهت حضرت رسول خدا(ص) می‌فرمایند: مردم آخرالزمان در بلندترین مرتبه از یقین هستند چون متوجه‌اند حتماً این جهان به ظهور امام زمان(عج) خواهد رسید، و لذا طول انتظار، مسئله‌ی امید به ظهور حجت حق را برای آن‌ها منتفی نمی‌كند. در همین رابطه حضرت سجاد(ع) در قسمت آخر روایت فرمودند: انتظار فرج از بالاترین فرج‌ها و گشایش‌ها است. چون روح انسان را آنچنان گسترش می‌دهد که همه‌ی کمالات در او شکوفا می‌گردد.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif







رسول خدا(ص) می‌فرمایند: «إِنَّ عَلِیَّ بْنَ أَبِی طَالِبٍ(ع) إِمَامُ أُمَّتِی وَ خَلِیفَتِی عَلَیْهَا بَعْدِی وَ مِنْ وُلْدِهِ الْقَائِمُ الْمُنْتَظَرُ الَّذِی یَمْلَأُ اللَّهُ بِهِ الْأَرْضَ عَدْلًا وَ قِسْطاً كَمَا مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً وَ الَّذِی بَعَثَنِی بِالْحَقِّ بَشِیراً إِنَّ الثَّابِتِینَ عَلَى الْقَوْلِ فِی زَمَانِ غَیْبَتِهِ لَأَعَزُّ مِنَ الْكِبْرِیتِ الْأَحْمَر»(41) على‌بن‌ابى‌طالب امام امت من و جانشین من بر آن‌ها می‌باشد، قائم منتظَر از فرزندان اوست كه زمین را پس از ظلم و جور از عدل و داد پر خواهد كرد، به خداوندى كه مرا براستى برانگیخت معتقدینِ به امامتِ وى در زمان غیبتش از كبریت احمر گران بهاتر هستند. می‌فرماید كسانی كه در دوره‌ی غیبت حضرت مهدی(عج) براعتقاد به او استوار هستند، از كبریت احمر نایاب‌تر و ارزشمندترند. به این معنی که منتظران مهدی(عج) بسیار بلندمرتبه هستند ‌چون كسانی كه با سنت‌های جاری در عالم مرتبط باشند، می‌فهمند همان طور كه این جهان بی پیامبر نمی‌شود بی‌امام زمان هم نمی‌شود؛ زیرا ولایت الهی مظهر می‌طلبد و در نتیجه نظر می‌کنند و مظهر آن ولایت را می‌یابند و در این مسیر هر اندازه حجاب‌های عقل و قلبِ خود را بهتر کنار بزنند بهتر او را حسّ می‌کنند و با حقیقت وجود او راحت‌تر اُنس می‌گیرند.
ابتدا باید با تمام وجود به این نکته رسید که هم اكنون ولیّ اللهِ ‌مطلق(ع) در مقام خود حاضر است، با عقل می‌توان متوجه وجود حضرت شد و با آمادگی قلبی می‌توان از دستگیری‌های آن حضرت بهره‌مند گشت و طالب ظهور کامل آن حضرت در همه‌ی عالم شد تا موعودِ موجودِ ما بر کون و مکان ظهور یابند و دیگر موانعی که برای سایر ائمه(ع) بود و امکان ظهور کامل حقیقت آن‌ها را نمی‌داد برطرف شود. چون رسول خدا(ص) از همان ابتدا می‌دانستند زمانه ظرفیت ظهور حقایق اسلام را ندارد و دوازدهمین امام پس از غیبتِ طولانی ظهور می‌کند، خبر غیبت طولانی حضرت را دادند.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




خطر انكار!

وظیفه‌ی هر انسانی است تا تلاش كند مقام امام را بشناسد وگرنه با تصورات غلطی که نسبت به امام پیدا می‌کند، منكر وجود حضرت می‌شود. منكران وجود امام تصورشان آن است که لازمه‌ی وجود امام آن است که آن حضرت در جلو آن‌ها باشند و ایشان را ببینند. این‌ها مقام حضرت را نمی‌شناسند و متوجه نیستند در آخرالزمان علاوه بر بدن، مقام حضرت است که ظهور می‌كند و عالم ظرفیت ظهور روحانیت امام را می‌یابد.
باید به این شعور رسید كه جهان یك باطن مباركی دارد که اگر امکان ظهور آن فراهم شود حضرت ظهور می‌کنند، همین‌طور که تن شما باطنی به نام «من» دارد و اگر سالم بود اراده‌های شما در تن ظهور می‌کند. جهان نیز باطنی موجود ولی غایب دارد و هرچه به آخرالزمان نزدیك ‌شویم زمینه‌ی ظهور آن باطن فراهم‌تر می‌شود. به همین جهت ملاحظه می‌کنید كه آخرالزمان جمع اضداد است و همین شرایط موجب ظهور حضرت می‌گردد، چون از یک طرف حجاب‌های ظلمانی همه جا را فرا می‌گیرد و از طرف دیگر روح‌هایی در میدان می‌آیند که آمادگی عبور از آن همه حجاب را در خود پرورانده‌اند و زمینه‌ی اقدام حضرت مهدی(عج) را در خود فراهم نموده‌اند و نشان داده‌اند دیگر هیچ دجّالی یارای فریب آن‌ها و تنهاگذاشتن امام را ندارد. این است راز ظهور مهدی(عج) كه از طرفی آدم‌ها آن چنان محجوب می‌شوند كه به تمام كفر گرفتار می‌گردند و از طرف دیگر در دل این كفر روح‌هایی ظهور می‌کند که توان عبور از همه‌ی چهره‌های کفر را در خود پرورانده اند و برای عبورِ هرچه بیشتر از ظلمات کفر خود را نیازمند امامی می‌دانند که رهبری این حرکت بزرگ جهانی را به عهده گیرد و با چنین انتظاری از ظلمات زمانه فاصله می‌گیرند و به نور نزدیک می‌شوند. در رابطه با چنین روحیه و آمادگی است که حضرت باقر(ع) می‌فرمایند: «مَا ضَرَّ مَنْ مَاتَ مُنْتظِراً لِاَمْرِنَا اِلاَّ یَمُوتَ فِی وَسَطِ فُسْطاطِ الْمهدی و عَسْكَرِهِ»(42) ضرر نكرده كسی كه در حال انتظارِ امر ما رحلت كرده، از این‌كه میان خیمه‌ی مهدی و لشكر او نمرده است. چون در طول زندگی، افق خود را در شرایط ظهور آن حضرت قرار داده است. همین که ملاحظه می‌کنید عده‌ای می‌فهمند امام زمان یعنی چه، زمینه ظهورِ هر روز، بیشتر از روز پیش فراهم می‌شود.
هرچه كفر و حجاب ظلمانی بیشتر می‌شود ضرورت وجود امام زمان(عج) جهت رفع آن بیشتر معلوم می‌گردد و این‌که جهت رفع این ظلمات باید با جدّیت کامل نظرها را به حضرت انداخت تا وقتی امام می‌آیند بتوان معنی راهنمایی‌هایشان را فهمید و جایگاه آن‌هایی را که روبه‌روی ظهور عمیق‌‌ترین حقایق عالم می‌ایستند درست تشخیص داد. كسی كه آمادگی ارتباط با غیب را ندارد و گرفتار كثرات زمانه شده، با ظهور حضرت به قدری احساس بیگانگی می‌کند که ناخودآگاه به دعوت دشمنان حضرت لبیک می‌گوید که نمونه‌ی آن را با ظهور حاکمیت فقیه ملاحظه کردید.
ما در زمانه‌ی خود متوجه شدیم در عین آن‌که بعضی‌ها به‌كلی نمی‌توانند بفهمند ولایت فقیه یعنی چه، برعکس، عده‌ای به‌خوبی جایگاه ولایت فقیه را در این دوران ‌فهمیدند. شاید صد سال پیش بسیاری از مردمِ عادی ضرورت ظهور ولایت فقیه را نمی‌فهمیدند، چون ظلمات فرهنگ غربی به عنوان ظلمات آخرالزمان، چهره‌ی خود را نمایان نکرده بود ولی هرچه زمان گذشت زمینه‌ی رشد استعداد فهم ضرورت ولایت فقیه بیشتر پیدا شد و مردم متوجه شدند در این شرایط فقط دین می‌تواند نجات‌دهنده باشد و مردم را در مسیر تعالی فطری جلو ببرد. شرایط طوری شده که از یک طرف فرزانگان به‌خوبی ولایت فقیه را می‌پذیرند و از طرف دیگر عده‌ای با تمام وجود به مقابله با آن برخاسته‌اند تا زندگی حیوانی خود را ادامه دهند و این نشانه‌ی آن است كه زمانه محل ظهور جمع اضداد شده و بستری فراهم گشته که در آینده جبهه‌های حق و باطل هر روز بهتر از قبل از یکدیگر جدا گردند.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif






ما در زمانه‌ی خود متوجه شدیم در عین آن‌که بعضی‌ها به‌كلی نمی‌توانند بفهمند ولایت فقیه یعنی چه، برعکس، عده‌ای به‌خوبی جایگاه ولایت فقیه را در این دوران ‌فهمیدند. شاید صد سال پیش بسیاری از مردمِ عادی ضرورت ظهور ولایت فقیه را نمی‌فهمیدند، چون ظلمات فرهنگ غربی به عنوان ظلمات آخرالزمان، چهره‌ی خود را نمایان نکرده بود ولی هرچه زمان گذشت زمینه‌ی رشد استعداد فهم ضرورت ولایت فقیه بیشتر پیدا شد و مردم متوجه شدند در این شرایط فقط دین می‌تواند نجات‌دهنده باشد و مردم را در مسیر تعالی فطری جلو ببرد. شرایط طوری شده که از یک طرف فرزانگان به‌خوبی ولایت فقیه را می‌پذیرند و از طرف دیگر عده‌ای با تمام وجود به مقابله با آن برخاسته‌اند تا زندگی حیوانی خود را ادامه دهند و این نشانه‌ی آن است كه زمانه محل ظهور جمع اضداد شده و بستری فراهم گشته که در آینده جبهه‌های حق و باطل هر روز بهتر از قبل از یکدیگر جدا گردند.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif



راز ادامه‌ی غیبت

با توجه به رویکرد هر چه مادی‌تر شدن جهانِ موجود، كسی كه منتظر تجلی کامل انوار غیب است حتماً به وضع موجود «نه» می‌گوید. انسانِ منتظر آنقدر بصیرت دارد که تكنیك و نظم و بهداشتِ فرهنگ غربی حجاب او نگردد و متوجه است رویکرد فرهنگ غربی به حجاب‌بردن عالم غیب است و نتیجه‌ی چنین فرهنگی آن است که باطنی‌ترین حقیقتِ غیبی یعنی حضرت صاحب الأمر(عج) در غیبت می‌ماند، چون قداست‌ها از معنی فرو افتاده و این ظلمانی‌ترین حادثه‌ی تاریخ است که با شناخت آن، اولین قدمِ رجوع به امامت واقع خواهد شد. ولی اگر در عین رعایت آداب دینی نتوانیم به فرهنگ غربی «نه» بگوییم هرگز امکان رجوع به امامی که مقام او غیبی‌ترین مقام‌ها است، برایمان پیش نمی‌آید تا آن‌جا که ممکن است در اردوگاهی قرار بگیریم که آن اردوگاه مقابل حضرت صاحب الامر(عج) است، همچنان که بعضی از مقدس مآب‌ها با حضرت روح الله(رض) به مقابله ایستادند و اصالت را به فرهنگ غربی دادند.(43) انسان منتظر از یک طرف باید معنی ظهور حضرت بقیة الله(عج) در آخر الزمان را بشناسد و بفهمد در آن شرایط چه چیزی ظهور می‌کند و چگونه زمانه امکان ارتباط با باطنی‌ترین بُعد هستی را پیدا می‌نماید و از طرف دیگر بفهمد ظلمات آخرالزمان چگونه و با چه هویتی می‌تواند انسان را از ارتباط با آن حقیقتِ غیبی محروم و به خود مشغول کند. به عبارت دیگر انسان منتظر باید وضع موجود و وضع مطلوب را عمیقاً بشناسد تا بتواند درست عمل کند و دنیای مدرن را با نگاه عبرت بنگرد و نه با نگاه حسرت. باید روشن شود چون ما از حضور در محضر حقایق غیبی چشم برداشتیم مظهر عمیق‌ترین ابعاد غیبی، غیبت خود را ادامه می‌دهد و تا چشم‌ها و نگاه‌ها و قلب‌ها خود را در محضر عالم غیب نبرد حضرت صاحب الامر(عج) به ظهور نمی‌آیند. بسیار ضرورت دارد تا حضرت با آن شخصیت قدسی در عالَم ظهور کنند و لذا باید عالَم خود را به مرتبه‌ای سیر دهیم که امکان ظهور آن حقیقت غیبی فراهم شود، زیرا بنا نیست با ظهور آن حضرت دوباره همان شرایطی تکرار شود که پدران او با آن روبه‌رو بودند.
دنیایی که غیب را نمی‌شناسد هرگز جایگاه قداست‌ها را نخواهد شناخت تا روبه سوی آن عالم کند و شخصیت علمی حضرت امام ‌خمینی(رض) را زمینه‌ساز ظهور ولایت حضرت صاحب الزمان(عج) بیابد، آن‌قدر گرفتار حجاب ظلمات دوران و غلبه‌ی آن بر امور می‌باشد که منتظر است حضرت روح الله(رض) به موزه‌ی تاریخ سپرده شود. این‌ها گرفتار روح شیطانیِ دجّالی هستند كه با یك چشم همه‌چیز را می‌بیند، همان‌طور که دجّال یك چشم دارد و بدون توجه به ابعاد غیبی عالم، یك بُعد از ابعاد عالم را می‌نگرد.(44) مسلّم كسی كه کاستی‌ها و نقص‌های دجّال را نشناسد گرفتار او می‌شود و از شرایط ظهور غیب چیزی درک نمی کند و در این زمان، اصالت را به فرهنگ غرب می‌دهد، غافل از این‌که نور غیبیِ ولایتِ تامّه در حال ظهور است تا همه‌ی غرب را به موزه بسپارد. این است تفاوت اساسی انسان منتظر با انسانی که از فرهنگ انتظار بیرون است و هرگز به انتظاری که به خودی خود فرج است دست نمی‌یابد.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif



چگونگی رهایی از دجّال

«نه»گفتن به وضع موجود، وقتی ممكن است كه اولاً: جایگاه تاریخی وضع موجود را نسبت به ظهور باطنی‌ترین بُعد هستی بشناسیم. ثانیاً: نسبت به جایگاه تاریخی وضع مطلوب، خود آگاهی كامل داشته باشیم و تحقق آن را با تمام وجود حس كنیم تا آن حدّ که به تعبیر امام صادق(ع): «كَمَنْ كَانَ مَعَ الْقَائِمِ فِی فُسْطَاطِه»(45) مانند کسی باشیم که در جبهه‌ی حضرت قائم(عج) با آن حضرت به‌سر می‌برد. در این صورت است که گرفتار فریب‌های دوران نخواهید شد. مگر جز این است كه دجّال غیب را پنهان می‌كند و ما را به ظواهر عالمِ محسوس مشغول می‌نماید؟ پس اگر کسی با حقایق غیبی آشنا باشد چگونه فریب پیشنهادهای یک بُعدی او را می‌خورد؟ و معنی شناخت امام زمان(عج) نه‌تنها به معنی توجه به حقایق غیبی بلکه به معنی شناخت باطنی‌ترین ابعاد غیب می‌باشد و تنها از این طریق می‌توان از تردستی‌های دجّال رها شد و متوجه گشت دنیای موجود با همه‌ی جذابیت‌هایش به اندازه‌ی ‌تریِ عطسه‌ی بزی ارزش نخواهد داشت و این شروع مبارکی است که با شناخت وضع موجود و حجابی که نسبت به غیب پدید آورده کلید می‌خورد و تعجب می‌کنیم چگونه بعضی‌ها ولایت کفر را به رسمیت می‌شناسند و از نظام وِلایی که ولایت الهی را محقق می‌کند گریزانند. نظام ولایی، نظامی است كه در آن نقش غیبِ عالم در همه‌ی روابط و ارزش‌ها غلبه دارد و همه‌ی نظرها به غیب است، ابزارهای دنیا در حدی ارزش دارند كه حجاب عالم غیب نشوند و محبوب غایبِ ما را در غیب نگه ندارند.
با توجه به جنبه‌ی ظلمانی جهان امروز وظیفه‌ی ما است که تلاش کنیم ذات فرهنگِ به اصطلاح مدرن شناخته شود زیرا آن فرهنگ حجاب ظهور حضرت صاحب الامر(عج) است. این به آن معنی نیست که از فردا به ابزارهای دنیای مدرن پشت كنیم، اصلاً این کار در حال حاضر شدنی نیست، عمده آن است که متوجه باشیم فرهنگی که در باطنِ تكنیك غربی نهفته است فرهنگ انقطاع از عالم قدس و معنویت است و غیب عالم را در حجاب می‌برد و بشر را از حضور در عالم غیب محروم می‌کند. اگر از این نکته غافل شویم به جای استفاده از تکنولوژی غربی، مسحور تكنیك می‌شویم و نظرهایمان از وضع مطلوب برداشته می‌شود. این یك قاعده است كه اگر انسان كفر را که حجاب حقیقت است نبیند، كفر او را اشغال می‌كند و این است معنی شناخت انحراف‌های وضع موجود.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif



طلوع بصیرت

نور قرآن به جدّ ما را متوجه حجاب‌های دنیای مدرن می‌كند، قرآن آمده است كه به ما نشان بدهد كفر، حجاب حق و حقیقت است. مگر می‌شود كفر را نشناسید و به ایمان رجوع کنید؟ وقتی كفر شناخته شد و معلوم شد چگونه حجابِ حقیقت می‌شود و وقتی وضع مطلوب را درست تصور کردیم بصیرت واقعی طلوع می‌کند.
امام صادق(ع) می‌فرمایند: هرچه این امر، یعنی زمان غیبت، نزدیك‌تر شود، تقیّه شدید‌تر می‌گردد. زیرا آن چنان حق در حجاب می‌رود كه شما نمی‌‌توانید آن را اظهار کنید. تقیّه فقط این نیست كه برای حفظ جان خود و دیگران عقاید خود را اظهار نکنید بلکه اگر ملاحظه کردید جامعه حرفِ حق شما را نمی‌فهمد، باید از اظهار آن خودداری نمائید. حضرت در آن روایت می‌فرمایند هرچه به زمانِ غیبت نزدیك‌تر می‌شویم آن چنان غفلت از غیب برعالم حاكم می‌شود و کثرات همه‌ی توجه‌ها را به خود جلب می‌کند كه مؤمنین چاره‌ای جز تقیّه ندارند. در این صورت بیشتر باید منتظر فرجی بود که به کمک آن چشم دل انسان‌ها گشوده می‌شود و در همین رابطه حضرت صاحب الامر(عج) به محمد بن عثمان توصیه می‌فرمایند: «وَ أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِیلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُم »(46) برای تعجیل فرج، بسیار دعا كنید كه فرجِ شما در آن است. با توجه به این امر باید دعا کرد مردم متوجه عالَمی شوند که آن عالَم فقط با ظهور حضرت صاحب الامر(عج) محقق می‌شود.(47)
باید مردم توان فهم جایگاه امام را داشته باشند و بدانند مطلوب آن‌ها چیزی است که بدون حاکمیت امام معصوم محقق نمی‌شود. این که فرمودند: فرج شما در این است که جهت تعجیل فرج، دعا کنید برای این است كه در فرج الهی شعوری پیدا می‌شود که مردم می‌توانند امام را درک کنند و چون هم اکنون امام، حیّ و حاضرند باید بتوانیم از نور ولایت آن حضرت در دوره‌ی غیبت‌شان در امر تعجیل فرج استفاده كنیم. چون حضرت هم‌اکنون هستند و آماده‌اند به زندگی‌ها روشنی ببخشند تا شایستگی حضور در محضر امام برای جامعه حاصل شود و حضرت ظهور کنند و مردم بتوانند با باطنی‌ترین بُعد هستی مرتبط شوند.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




شرایط اُنس با عالَم غیب

در راستای فهم مقام امام می‌توان به آینده امیدوار بود و شرایط طوری شده که اگر یک طرف ظلمات محض است، طرف دیگر خبر از طلوع نور می‌دهد. در حال حاضر زمانه تا حدّی زمینه‌ی فهم ولایت فقیه را پیدا کرده به طوری که منكرین ولایت فقیه هم می‌فهمند ولایت فقیه یعنی چه و مجبور شده‌اند در مورد آن فکر کنند چون موضوعی است که اندیشه‌ی اندیشمندان را مخاطب خود قرار داده و نه سیاستمداران را.
در مورد موضوع مهدویت و ظهور امام زمان(عج) نیز موضوع از همین قرار است که اندیشه‌ها را مخاطب خود قرار داده و بحث ظهورِ باطنی‌ترین بُعد هستی جهت مدیریت جهان در میان است تا همه‌ی ابعاد بشر به سوی کمال خود هدایت شوند. از تئوریسین‌های تمدن جدید بپرسید كدام بُعد از ابعاد بشر را شما در این تمدن جواب می‌دهید؟ آیا این‌ها جز به ارضای امیال نفس اماره مثل شهوت و شكم و غضب پرداخته‌اند؟ وقتی یک مکتب اندیشه‌ی انسان‌ها را مورد خطاب قرار داد، آن مکتب صاحب آینده است. دیگر نباید گفت تعداد ما شیعیان كم است. این حرف، حرفِ منتظران امام زمان(عج) نیست. باید ملاحظه شود آیا سخن رقیب شما منطقی است یا نه؟ اگر 313 نفر انسان پیدا بشوند كه به واقع منطق‌شان را بتوانند با امام معصوم تطبیق بدهند و امام را بفهمند، امام ظهور می‌کند.
اگر روحِ زمانه، توان فهم جایگاه حضرت ولیّ‌الله را داشته باشد و بتواند نظر به ابعاد غیبی عالم بکند، حضرت ظهور می‌‌كنند. ظهور امام مشروط به فهم و درك مقام امام است که در موطن غیب مستقر می‌باشد. وقتی اندیشه‌ها طوری رشد کرد که آن حقیقتِ غیبی زمینه‌ی ظهور پیدا کرد همه‌ی عالم تسلیم اراده‌ی او هستند، همان‌طور که دست من تسلیم اراده‌ی نفس ناطقه‌ی من می‌باشد. در این شرایط كم و زیادبودن افراد ملاك نیست، عمده چنین ظهوری است که همه‌ی تاریخ منتظر آن بوده و در زمان پیامبر خدا(ص) و ائمه‌(ع) نیز محقق نشد. آن شرایط، عالی‌ترین شرایط برای زمین و زندگی زمینی است. دیگر این سؤالات که چند سال حضرت بعد از ظهور زنده‌اند؟ سؤالی نیست که اندیشه را بپروراند.
مهم این است كه بفهمیم از طریق امام زمان(عج) عالم غیب ظهورِ خاصی در این جهان پیدا می‌کند که منجر به بلوغ همه چیز می‌شود. فهم چنین شرایطی همین حالا هم ما را در زمره‌ی حاضران در اردوگاه حضرت قرار می‌دهد. بعضی از سؤال‌ها، سؤال‌های كسی است كه می‌خواهد با قضیه ساده برخورد كند. حضرت امیرالمؤمنین(ع)می‌فرمایند: «لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ ذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبَادِ وَ اصْطَلَحَتِ السِّبَاعُ وَ الْبَهَائِمُ حَتَّى تَمْشِیَ الْمَرْأَةُ بَیْنَ الْعِرَاقِ وَ الشَّامِ لَا تَضَعُ قَدَمَیْهَا إِلَّا عَلَى نَبَاتٍ وَ عَلَى رَأْسِهَا زَنْبِیلُهَا لَا یُهَیِّجُهَا سَبُعٌ وَ لَا تَخَافُه »(48) اگر قائم ظهور كند آسمان بارانش را بباراند و زمین گیاهش را برویاند و كینه و دشمنى از دل بندگان برود و گرگ و میش با هم آشتى كنند تا آنجا كه زنى از عراق به شام رود و جز بر روى گیاه گام ننهد و سبدش بر سرش باشد و درنده به او آزار نرساند و از آن نترسد.
این روایت شریف خبر از آن می‌دهد که مقام عالم، مقام صلح می‌شود. اما فرهنگ انتظار به مسئله‌ای بالاتر اشاره دارد که عبارت از شرایط تجلی حقایق غیب در پرتو وجود مقدس حضرت صاحب الامر(عج) است. مهم توجه و ارتباط با چنین شرایطی است، همین‌طور که اگر شما خدا را به واقع شناختید دیگر به مطلوب خود رسیده‌اید و معنی نمی‌دهد بگوئید چند سال باید خدا را بشناسم. وقتی به آن شناخت دست یافتید به مطلوب خود رسیده‌اید- چه امروز بمیرید، چه صد سال دیگر- در هر حال حق را در منظر خود دارید و حضرت حق همواره برای جان شما ظهور دارد. وقتی در پرتو نور امام معصوم(عج) جهان به بلوغ خود رسید بشریت به مطلوب خود خواهد رسید. دیگر نباید نگران باشد كه چند سال در آن شرایط با امام زندگی می‌كند؛ چون با ظهور ولایت تامّه، عالم از نظر وجودی، غرق نعمت می‌شود و منتظران وارد چنین عالَمی می‌گردند. همان‌طور که با بعثت پیامبر(ص) آن‌هایی که به دنبال دین بودند نجات پیدا كردند در حالی‌که بقیه یا با دینِ تحریف‌شده یهودیت و مسیحیت زندگی می‌کردند و یا گرفتار ظلمات بی‌دینیِ جاهلیت بودند. اسلام كه آمد همه چیز برای آن‌هایی که به دنبال دین بودند روشن شد، دیگر فرق نمی‌کرد یك ماه مسلمان باشند و بمیرند یا یک قرن. حضرت صاحب الامر(عج) که ظهور کنند باطنی‌ترین حقیقت غیبی هستی ظهور کرده و بشریت به همه چیز رسیده، در آن حالت بَعد و بَعد مطرح نیست تا سؤال شود پایان آن ماجرا چه موقعی است.
هر كه او ماهی نباشد، جوید او پایان آب


شرایط اُنس با عالَم غیب

در راستای فهم مقام امام می‌توان به آینده امیدوار بود و شرایط طوری شده که اگر یک طرف ظلمات محض است، طرف دیگر خبر از طلوع نور می‌دهد. در حال حاضر زمانه تا حدّی زمینه‌ی فهم ولایت فقیه را پیدا کرده به طوری که منكرین ولایت فقیه هم می‌فهمند ولایت فقیه یعنی چه و مجبور شده‌اند در مورد آن فکر کنند چون موضوعی است که اندیشه‌ی اندیشمندان را مخاطب خود قرار داده و نه سیاستمداران را.
در مورد موضوع مهدویت و ظهور امام زمان(عج) نیز موضوع از همین قرار است که اندیشه‌ها را مخاطب خود قرار داده و بحث ظهورِ باطنی‌ترین بُعد هستی جهت مدیریت جهان در میان است تا همه‌ی ابعاد بشر به سوی کمال خود هدایت شوند. از تئوریسین‌های تمدن جدید بپرسید كدام بُعد از ابعاد بشر را شما در این تمدن جواب می‌دهید؟ آیا این‌ها جز به ارضای امیال نفس اماره مثل شهوت و شكم و غضب پرداخته‌اند؟ وقتی یک مکتب اندیشه‌ی انسان‌ها را مورد خطاب قرار داد، آن مکتب صاحب آینده است. دیگر نباید گفت تعداد ما شیعیان كم است. این حرف، حرفِ منتظران امام زمان(عج) نیست. باید ملاحظه شود آیا سخن رقیب شما منطقی است یا نه؟ اگر 313 نفر انسان پیدا بشوند كه به واقع منطق‌شان را بتوانند با امام معصوم تطبیق بدهند و امام را بفهمند، امام ظهور می‌کند.
اگر روحِ زمانه، توان فهم جایگاه حضرت ولیّ‌الله را داشته باشد و بتواند نظر به ابعاد غیبی عالم بکند، حضرت ظهور می‌‌كنند. ظهور امام مشروط به فهم و درك مقام امام است که در موطن غیب مستقر می‌باشد. وقتی اندیشه‌ها طوری رشد کرد که آن حقیقتِ غیبی زمینه‌ی ظهور پیدا کرد همه‌ی عالم تسلیم اراده‌ی او هستند، همان‌طور که دست من تسلیم اراده‌ی نفس ناطقه‌ی من می‌باشد. در این شرایط كم و زیادبودن افراد ملاك نیست، عمده چنین ظهوری است که همه‌ی تاریخ منتظر آن بوده و در زمان پیامبر خدا(ص) و ائمه‌(ع) نیز محقق نشد. آن شرایط، عالی‌ترین شرایط برای زمین و زندگی زمینی است. دیگر این سؤالات که چند سال حضرت بعد از ظهور زنده‌اند؟ سؤالی نیست که اندیشه را بپروراند.
مهم این است كه بفهمیم از طریق امام زمان(عج) عالم غیب ظهورِ خاصی در این جهان پیدا می‌کند که منجر به بلوغ همه چیز می‌شود. فهم چنین شرایطی همین حالا هم ما را در زمره‌ی حاضران در اردوگاه حضرت قرار می‌دهد. بعضی از سؤال‌ها، سؤال‌های كسی است كه می‌خواهد با قضیه ساده برخورد كند. حضرت امیرالمؤمنین(ع)می‌فرمایند: «لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ ذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبَادِ وَ اصْطَلَحَتِ السِّبَاعُ وَ الْبَهَائِمُ حَتَّى تَمْشِیَ الْمَرْأَةُ بَیْنَ الْعِرَاقِ وَ الشَّامِ لَا تَضَعُ قَدَمَیْهَا إِلَّا عَلَى نَبَاتٍ وَ عَلَى رَأْسِهَا زَنْبِیلُهَا لَا یُهَیِّجُهَا سَبُعٌ وَ لَا تَخَافُه »(48) اگر قائم ظهور كند آسمان بارانش را بباراند و زمین گیاهش را برویاند و كینه و دشمنى از دل بندگان برود و گرگ و میش با هم آشتى كنند تا آنجا كه زنى از عراق به شام رود و جز بر روى گیاه گام ننهد و سبدش بر سرش باشد و درنده به او آزار نرساند و از آن نترسد.
این روایت شریف خبر از آن می‌دهد که مقام عالم، مقام صلح می‌شود. اما فرهنگ انتظار به مسئله‌ای بالاتر اشاره دارد که عبارت از شرایط تجلی حقایق غیب در پرتو وجود مقدس حضرت صاحب الامر(عج) است. مهم توجه و ارتباط با چنین شرایطی است، همین‌طور که اگر شما خدا را به واقع شناختید دیگر به مطلوب خود رسیده‌اید و معنی نمی‌دهد بگوئید چند سال باید خدا را بشناسم. وقتی به آن شناخت دست یافتید به مطلوب خود رسیده‌اید- چه امروز بمیرید، چه صد سال دیگر- در هر حال حق را در منظر خود دارید و حضرت حق همواره برای جان شما ظهور دارد. وقتی در پرتو نور امام معصوم(عج) جهان به بلوغ خود رسید بشریت به مطلوب خود خواهد رسید. دیگر نباید نگران باشد كه چند سال در آن شرایط با امام زندگی می‌كند؛ چون با ظهور ولایت تامّه، عالم از نظر وجودی، غرق نعمت می‌شود و منتظران وارد چنین عالَمی می‌گردند. همان‌طور که با بعثت پیامبر(ص) آن‌هایی که به دنبال دین بودند نجات پیدا كردند در حالی‌که بقیه یا با دینِ تحریف‌شده یهودیت و مسیحیت زندگی می‌کردند و یا گرفتار ظلمات بی‌دینیِ جاهلیت بودند. اسلام كه آمد همه چیز برای آن‌هایی که به دنبال دین بودند روشن شد، دیگر فرق نمی‌کرد یك ماه مسلمان باشند و بمیرند یا یک قرن. حضرت صاحب الامر(عج) که ظهور کنند باطنی‌ترین حقیقت غیبی هستی ظهور کرده و بشریت به همه چیز رسیده، در آن حالت بَعد و بَعد مطرح نیست تا سؤال شود پایان آن ماجرا چه موقعی است.
هر كه او ماهی نباشد، جوید او پایان آب

هر كه او ماهی بود كی فكرت پایان كند

همه در عالَم اُنس با آن نور قرار می‌گیرند، زمانِ دنیایی و زمان فنا به آخر می‌رسد و زمان دیگری که زمان بقاء است و بَعد و بَعد در آن مطرح نیست شروع می‌شود. آن کس که این را بفهمد و منتظر چنین شرایطی باشد عملاً دل خود را به آن عالَم برده و در آن شرایط زندگی می‌کند و اگر با چنین عالَمی بمیرد همانند کسی است که با حضرت صاحب الامر(عج) زندگی کرده است. عمده مطلب معرفتِ حضوری به آن شرایطی است که حضرت ظهور می‌کنند و باطنی‌ترین بُعد هستی به صحنه می‌آید. حال از خود بپرسید آیا امام نازل می‌شوند در حدّ مردم، یا مردم صعود می‌کنند در حدّی که منور به تجلی نور امام می‌گردند؟ برای جواب به این سؤال خوب است بحثی که گذشت را با دقت بیشتری بازخوانی کنیم تا بتوانیم موضوع را ادامه دهیم.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif





این روایت شریف خبر از آن می‌دهد که مقام عالم، مقام صلح می‌شود. اما فرهنگ انتظار به مسئله‌ای بالاتر اشاره دارد که عبارت از شرایط تجلی حقایق غیب در پرتو وجود مقدس حضرت صاحب الامر(عج) است. مهم توجه و ارتباط با چنین شرایطی است، همین‌طور که اگر شما خدا را به واقع شناختید دیگر به مطلوب خود رسیده‌اید و معنی نمی‌دهد بگوئید چند سال باید خدا را بشناسم. وقتی به آن شناخت دست یافتید به مطلوب خود رسیده‌اید- چه امروز بمیرید، چه صد سال دیگر- در هر حال حق را در منظر خود دارید و حضرت حق همواره برای جان شما ظهور دارد. وقتی در پرتو نور امام معصوم(عج) جهان به بلوغ خود رسید بشریت به مطلوب خود خواهد رسید. دیگر نباید نگران باشد كه چند سال در آن شرایط با امام زندگی می‌كند؛ چون با ظهور ولایت تامّه، عالم از نظر وجودی، غرق نعمت می‌شود و منتظران وارد چنین عالَمی می‌گردند. همان‌طور که با بعثت پیامبر(ص) آن‌هایی که به دنبال دین بودند نجات پیدا كردند در حالی‌که بقیه یا با دینِ تحریف‌شده یهودیت و مسیحیت زندگی می‌کردند و یا گرفتار ظلمات بی‌دینیِ جاهلیت بودند. اسلام كه آمد همه چیز برای آن‌هایی که به دنبال دین بودند روشن شد، دیگر فرق نمی‌کرد یك ماه مسلمان باشند و بمیرند یا یک قرن. حضرت صاحب الامر(عج) که ظهور کنند باطنی‌ترین حقیقت غیبی هستی ظهور کرده و بشریت به همه چیز رسیده، در آن حالت بَعد و بَعد مطرح نیست تا سؤال شود پایان آن ماجرا چه موقعی است.

هر كه او ماهی نباشد، جوید او پایان آب

شرایط اُنس با عالَم غیب




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif



در راستای فهم مقام امام می‌توان به آینده امیدوار بود و شرایط طوری شده که اگر یک طرف ظلمات محض است، طرف دیگر خبر از طلوع نور می‌دهد. در حال حاضر زمانه تا حدّی زمینه‌ی فهم ولایت فقیه را پیدا کرده به طوری که منكرین ولایت فقیه هم می‌فهمند ولایت فقیه یعنی چه و مجبور شده‌اند در مورد آن فکر کنند چون موضوعی است که اندیشه‌ی اندیشمندان را مخاطب خود قرار داده و نه سیاستمداران را.
در مورد موضوع مهدویت و ظهور امام زمان(عج) نیز موضوع از همین قرار است که اندیشه‌ها را مخاطب خود قرار داده و بحث ظهورِ باطنی‌ترین بُعد هستی جهت مدیریت جهان در میان است تا همه‌ی ابعاد بشر به سوی کمال خود هدایت شوند. از تئوریسین‌های تمدن جدید بپرسید كدام بُعد از ابعاد بشر را شما در این تمدن جواب می‌دهید؟ آیا این‌ها جز به ارضای امیال نفس اماره مثل شهوت و شكم و غضب پرداخته‌اند؟ وقتی یک مکتب اندیشه‌ی انسان‌ها را مورد خطاب قرار داد، آن مکتب صاحب آینده است. دیگر نباید گفت تعداد ما شیعیان كم است. این حرف، حرفِ منتظران امام زمان(عج) نیست. باید ملاحظه شود آیا سخن رقیب شما منطقی است یا نه؟ اگر 313 نفر انسان پیدا بشوند كه به واقع منطق‌شان را بتوانند با امام معصوم تطبیق بدهند و امام را بفهمند، امام ظهور می‌کند.
اگر روحِ زمانه، توان فهم جایگاه حضرت ولیّ‌الله را داشته باشد و بتواند نظر به ابعاد غیبی عالم بکند، حضرت ظهور می‌‌كنند. ظهور امام مشروط به فهم و درك مقام امام است که در موطن غیب مستقر می‌باشد. وقتی اندیشه‌ها طوری رشد کرد که آن حقیقتِ غیبی زمینه‌ی ظهور پیدا کرد همه‌ی عالم تسلیم اراده‌ی او هستند، همان‌طور که دست من تسلیم اراده‌ی نفس ناطقه‌ی من می‌باشد. در این شرایط كم و زیادبودن افراد ملاك نیست، عمده چنین ظهوری است که همه‌ی تاریخ منتظر آن بوده و در زمان پیامبر خدا(ص) و ائمه‌(ع) نیز محقق نشد. آن شرایط، عالی‌ترین شرایط برای زمین و زندگی زمینی است. دیگر این سؤالات که چند سال حضرت بعد از ظهور زنده‌اند؟ سؤالی نیست که اندیشه را بپروراند.
مهم این است كه بفهمیم از طریق امام زمان(عج) عالم غیب ظهورِ خاصی در این جهان پیدا می‌کند که منجر به بلوغ همه چیز می‌شود. فهم چنین شرایطی همین حالا هم ما را در زمره‌ی حاضران در اردوگاه حضرت قرار می‌دهد. بعضی از سؤال‌ها، سؤال‌های كسی است كه می‌خواهد با قضیه ساده برخورد كند. حضرت امیرالمؤمنین(ع)می‌فرمایند: «لَوْ قَدْ قَامَ قَائِمُنَا لَأَنْزَلَتِ السَّمَاءُ قَطْرَهَا وَ لَأَخْرَجَتِ الْأَرْضُ نَبَاتَهَا وَ ذَهَبَتِ الشَّحْنَاءُ مِنْ قُلُوبِ الْعِبَادِ وَ اصْطَلَحَتِ السِّبَاعُ وَ الْبَهَائِمُ حَتَّى تَمْشِیَ الْمَرْأَةُ بَیْنَ الْعِرَاقِ وَ الشَّامِ لَا تَضَعُ قَدَمَیْهَا إِلَّا عَلَى نَبَاتٍ وَ عَلَى رَأْسِهَا زَنْبِیلُهَا لَا یُهَیِّجُهَا سَبُعٌ وَ لَا تَخَافُه »(48) اگر قائم ظهور كند آسمان بارانش را بباراند و زمین گیاهش را برویاند و كینه و دشمنى از دل بندگان برود و گرگ و میش با هم آشتى كنند تا آنجا كه زنى از عراق به شام رود و جز بر روى گیاه گام ننهد و سبدش بر سرش باشد و درنده به او آزار نرساند و از آن نترسد.
این روایت شریف خبر از آن می‌دهد که مقام عالم، مقام صلح می‌شود. اما فرهنگ انتظار به مسئله‌ای بالاتر اشاره دارد که عبارت از شرایط تجلی حقایق غیب در پرتو وجود مقدس حضرت صاحب الامر(عج) است. مهم توجه و ارتباط با چنین شرایطی است، همین‌طور که اگر شما خدا را به واقع شناختید دیگر به مطلوب خود رسیده‌اید و معنی نمی‌دهد بگوئید چند سال باید خدا را بشناسم. وقتی به آن شناخت دست یافتید به مطلوب خود رسیده‌اید- چه امروز بمیرید، چه صد سال دیگر- در هر حال حق را در منظر خود دارید و حضرت حق همواره برای جان شما ظهور دارد. وقتی در پرتو نور امام معصوم(عج) جهان به بلوغ خود رسید بشریت به مطلوب خود خواهد رسید. دیگر نباید نگران باشد كه چند سال در آن شرایط با امام زندگی می‌كند؛ چون با ظهور ولایت تامّه، عالم از نظر وجودی، غرق نعمت می‌شود و منتظران وارد چنین عالَمی می‌گردند. همان‌طور که با بعثت پیامبر(ص) آن‌هایی که به دنبال دین بودند نجات پیدا كردند در حالی‌که بقیه یا با دینِ تحریف‌شده یهودیت و مسیحیت زندگی می‌کردند و یا گرفتار ظلمات بی‌دینیِ جاهلیت بودند. اسلام كه آمد همه چیز برای آن‌هایی که به دنبال دین بودند روشن شد، دیگر فرق نمی‌کرد یك ماه مسلمان باشند و بمیرند یا یک قرن. حضرت صاحب الامر(عج) که ظهور کنند باطنی‌ترین حقیقت غیبی هستی ظهور کرده و بشریت به همه چیز رسیده، در آن حالت بَعد و بَعد مطرح نیست تا سؤال شود پایان آن ماجرا چه موقعی است.
هر كه او ماهی نباشد، جوید او پایان آب

هر كه او ماهی بود كی فكرت پایان كند

همه در عالَم اُنس با آن نور قرار می‌گیرند، زمانِ دنیایی و زمان فنا به آخر می‌رسد و زمان دیگری که زمان بقاء است و بَعد و بَعد در آن مطرح نیست شروع می‌شود. آن کس که این را بفهمد و منتظر چنین شرایطی باشد عملاً دل خود را به آن عالَم برده و در آن شرایط زندگی می‌کند و اگر با چنین عالَمی بمیرد همانند کسی است که با حضرت صاحب الامر(عج) زندگی کرده است. عمده مطلب معرفتِ حضوری به آن شرایطی است که حضرت ظهور می‌کنند و باطنی‌ترین بُعد هستی به صحنه می‌آید. حال از خود بپرسید آیا امام نازل می‌شوند در حدّ مردم، یا مردم صعود می‌کنند در حدّی که منور به تجلی نور امام می‌گردند؟ برای جواب به این سؤال خوب است بحثی که گذشت را با دقت بیشتری بازخوانی کنیم تا بتوانیم موضوع را ادامه دهیم.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




شرح فرازهایی از مبحث قبل

1- روشن شد «ولایت» باطن نبوت است و از آن جهت که حضرت علی(ع) مظهر ولایت است با همه‌ی پیامبران بوده است، همان طور كه پیامبر اسلام(ص) فرمودند: «عَلِیُّ نَفْسی»(49) علی نفس و جان من است ، و در جریان مباهله هم كه خداوند به پیامبر(ص) دستور دادند: «فَقُلْ تَعالَوا نَدْعُ اَبنائَنا وَ اَبْنائَكُم وَ نِسائَناوَ نِسائَكُم وَ اَنْفُسَنا وَ اَنْفُسَكم...» بگو: ما فرزندان خود را می‌آوریم و شما هم فرزندان خود را بیاورید و ما زنان خود را می‌آوریم و شما هم زنان خود را بیاورید، ما نَفْس‌ها و جان‌های خود را می‌آوریم و شما هم جان های خود را بیاورید». پیامبر(ص) به جای «اَنْفُس» یعنی جان خود، امیرالمؤمنین(ع)‌ را آورند. خودِ امیرالمؤمنین‌(ع) نیز می‌فرمایند: «كُنْتُ وَلِیاً‌ وَ آدَمُ بَیْنَ الماءِ وَ الطّین»(50) من ولیّ بودم و آدم بین آب و گل بود. یا این‌كه حضرت رسول‌خدا(ص) می‌فرمایند: «خَلَقَ اللهُ روحیِ وَ روحَ عَلِیّ بن ابیطالب قَبْلَ اَنْ یَخْلُقَ الْخَلقَ بِاَلْفِی عامٍ»‌(51) خداوند روح من و روح علی را دو هزار سال قبل از خلقت خلق، آفرید. یعنی آن ذوات مقدس قبل از ظهور عالم در باطن عالم موجود بودند، منتها یكی به عنوان نبیّ و دیگری به عنوان ولیّ. یا این‌كه پیامبر(ص) می‌فرمایند: «بُعِثَ عَلِیٌّ مَعَ كُلّ نَبِیٍّ سِرّاً وَ مَعِیَ جَهْراً »(52) علی با هر پیامبری به صورت سرّی بود امّا با من به حالت آشکارا برانگیخته شد. چون با ظهور آخرین پیامبر(ص) كه ظهور سرّ و باطن همه‌ی انبیاء است، زمینه‌ی ظهورِ سرّ بقیه‌ی انبیاء نیز فراهم می‌شود تا آن باطن از طریق ظهور حضرت مهدی(عج) به ظهور تامّ خود به صحنه آید و اول به آخر سیر کند و همان‌طور که امیرالمؤمنین(ع)‌ می‌فرمایند: «أَنَا الْأَوَّلُ وَ أَنَا الْآخِرُ وَ أَنَا الْبَاطِنُ وَ أَنَا الظَّاهِرُ وَ أَنَا بِكُلِّ شَیْ ءٍ عَلِیمٌ»(53) من اول و آخر و باطن و ظاهر هستم و به هر چیز آگاه هستم. این مطلب در قاعده‌ی فلسفیِ «اَلنَّهایات هِی الرّجوعُ اِلَی البدایات»‌ مطرح شد به طوری که آنچه در آخر در عالمِ عین ظاهر می شود، برگشت به حقیقت غیبیِ خودش دارد كه در ابتدا بوده و نیز روشن شد غیبی‌ترین حقایق عالم، مقام ولایت تامّه است كه در آخرالزمان این حقیقتِ غیبی تحت عنوان دوران مهدی‌(عج) و به نور آن حضرت ظاهر می‌شود و حضرت حامل آن حقیقت‌اند و ولایت الهی را در تمام ابعادش ظاهر و حاكم می‌كنند.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif






از آن‌جایی که این موضوع یک موضوع عقلی و معرفتی است، اندیشمندان دنیا زمینه دارند كه به آن توجه کنند به خصوص به آن زیبایی كه در شیعه مطرح است و برای آن مصداق تعیین کرده است، به طوری كه پروفسور كربن استاد دین‌شناسی دانشگاه سوربن می‌گوید: به عقیده‌ی من تشیع تنها مذهبی است كه رابطه‌ی هدایت الهی را میان خدا و خلق برای همیشه نگه داشته است و به استمرار ولایت اعتقاد دارد ... تنها مذهب تشیع است كه می‌گوید: نبوت، با رحلت حضرت محمد(ص) ختم شد، اما ولایت كه همان رابطه‌ی هدایت و تكمیل است، پس از رحلت آن حضرت هم‌چنان باقی است. مهدی، حقیقتی زنده است كه هرگز نظریه‌های علمی نمی‌توانند او را از خرافات بشمارند و او را از فهرستِ حقایق حذف كنند.(54)



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif





شیعه با بحث امام زمان(عج) و موضوع مهدویت، حقانیت خود را به جهان ثابت می‌كند. بشر از خود خواهد پرسید مگر می‌شود جهان در نهایت به ظهوری کامل از حقیقت دست نیابد و مگر می‌شود آن حقیقت هم اكنون بالفعل موجود نباشد تا موجب جذب عالم به سوی آن انتهای معنوی گردد؟(55)
2- نكته‌ی دیگری كه باید از مباحث گذشته روشن شده باشد فعّال بودن عقیده‌ای است که متوجه ظهور حضرت مهدی(عج) است. انسانِ معتقد به ظهور مهدی(عج) به فردایی می‌اندیشد كه امروزش سخت به آن مربوط است و در نتیجه همین امروز در فرج است و ماوراء سایه‌ی سیاه زمانه زندگی می‌کند و زندگی خود را بزرگ‌تر از محدوده‌ی امروز تعیین کرده و با عقیده‌ای بزرگ به زندگی ادامه می‌دهد. توجه به این‌كه در متن هستی، چنین حقیقتی هم اکنون موجود است و در حال ظهور می‌باشد انسان را به سوی ابعاد غیبی عالم سوق می‌دهد و گستردگی زندگی معنی پیدا می‌کند.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif





- روشن شد در آخرالزمان جبهه‌های حق و باطل به صورتی پررنگ‌تر از گذشته ظاهر می‌شوند، جبهه‌ای كه یك طرف آن توحید خالص است با حضور همه‌ی موحدان تاریخ، حتی آن‌هایی که رحلت کرده‌اند رجعت می‌كنند به طوری که هیچ نفاقی نمی‌تواند خود را در آن جبهه جای دهد؛ و جبهه‌ای در مقابل آن جبهه که كفر محض است، و هیچ نوری از توحید در آن نیست، و در چنین شرایطی همه‌ی ابعاد الهی و غیر الهی عالم ظهور می‌کند در حالی که حاکمیت با حق خواهد بود و روح‌های شیطانی امکان حیله‌گری را از دست می‌دهند و به این معنی حضرت باقر(ع) فرمودند: «وَ یُهْلِكُ عَلَى یَدِهِ كُلَّ شَیْطَانٍ مَرِیدٍ»(56) هر شیطان سرکشی به دست حضرت قائم(عج) هلاک می‌شود.
4- در مورد تحلیل و تصور درست از ظهور حضرت مهدی(عج) باید دانست اگر روح زمانه به درك معارف بلند نرسیده باشد نمی‌توان آن معارف را در مجامع عمومی طرح كرد، چون جای خود را در بین افكار عمومی باز نمی‌کند تا اندیشه‌ها بتوانند موافقت یا مخالفت كنند. در چنین موقعیت‌هایی باید زمینه‌های فرهنگی را رشد داد تا آرام‌آرام آن معارف جای خود را باز کنند و به صورت کاربردی در زندگی مردم وارد شوند. در نظر بگیرید اگر کسی در زمان ناصرالدین شاه که تصور عمومی آن بود که حاكمیت فقط باید مربوط به شاه باشد، مطرح می‌کرد که در مسائل سیاسی و نظامی و اقتصادی باید دین حاكم باشد، سریعاً از این جمله چنین برداشت می‌کردند که شما معتقدید روحانیون باید شاه بشوند، چون تصوری تحت عنوان این که امکان دارد قوانین در جامعه حكومت كنند و مسئولان كشور هم كارگزار و مجری قوانین باشند، معنی نداشت ولی آرام‌آرام زمانه توانست تصور حاكمیت قانون را به جای حاکمیت شخص شاه بفهمد. در این حالت است كه می‌توان مطرح کرد: «حالا كه باید قانون حكومت كند، بهترین قانون، قانون خداست» و طرح ولایت فقیه در شرایط جدید اندیشه‌ها را به خود واداشت.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




غیبت حضرت صاحب‌الأمر(عج) ‌واقع شد تا تصور صحیح و معنی درستی از ظهور ولایت تامّه‌ی حق در همه‌ی ابعاد زندگی بشر به‌وجود آید و معنی چنین ولایتی برای اندیشه‌ها روشن گردد.(57) همان‌طور كه امروز معنی ولایت فقیه برای موافق و مخالف روشن است و مخالفان هم می‌توانند معنی درست آن را تصور كنند. طرح ولایت فقیه در مسیر تاریخِ معاصر آرام‌آرام جای خود را باز كرد، به طوری که امروزه می‌توان به عنوان یک گفتمان با افراد صحبت كرد و آن را در مجامع علمی طرح نمود که چگونه می‌شود حكم خدا در نظام اقتصادی، سیاسی، تربیتی یک جامعه جاری باشد و روشن کرد تفاوت آن با حاکمیت اندیشه‌ی بشر بر امور سیاسی، اقتصادی، تربیتی در چیست، از نظر تاریخی تا این‌جاها جلو آمده‌ایم و در حال حاضر مشکل تاریخی ما در چگونگی اجرای حكم خداست نه در پذیرش حكم خدا. در حال حاضر افکار عمومی نمی‌گویند: مگر روحانیون هم می‌شود شاه شوند؟ چون می‌فهمند معنی حاكمیت حكم خدا توسط فقیه به معنی حاکمیت سُنن معنوی عالم است در قالب تشریع الهی. در نظر بگیرید اگر همین روند فكری- فرهنگی ادامه پیدا كند، حاكمیت حكم خدا توسط امام معصوم چه اندازه معنی خود را می‌یابد و عموم مردم آماده‌ی نظر به باطنی‌ترین بُعد هستی می‌گردند. این است كه گفته می‌شود در دل فهم ولایت فقیه، شوق انتظارِ ظهور حضرت مهدی(عج) پایه‌ریزی می‌شود.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif






معنی آماده‌شدن زمانه از نکات بسیار ظریف و عمیقی است که تحت عنوان «انتظار فرج» باید مورد توجه قرار گیرد و از شخص منتظر، انسان حکیمی می‌سازد که بداند در چه زمانی باید چه اقدامی انجام دهد تا منجر به حضور افراد جامعه در محضر غیبی‌ترین بُعد هستی گردد.(58)
موضوع سیرِ جدایی جبهه‌ی حق از جبهه‌ی باطل در مسیر تاریخ از نکته‌های قابل توجهی است، به طوری که مقابله با رژیم ناصرالدین شاه با این‌كه شاهِ یك كشور شیعه بود، با مقابله با نظام اسلامی كه ولیّ فقیه بر رأس آن است یك شكل نیست و به یک اندازه مقابله‌ی حق با باطل به حساب نمی‌آید. این است معنی پررنگ‌ترشدن تقابل جبهه‌ی حق و جبهه‌ی باطل که حضرت صادق(ع) در موردش می‌فرمایند: «فَإِنَّهُ تَمْتَدُّ أَیَّامُ غَیْبَتِهِ لِیُصَرِّحَ الْحَقُّ عَنْ مَحْضِهِ وَ یَصْفُوَ الْإِیمَانُ مِنَ الْكَدَرِ بِارْتِدَادِ كُلِّ مَنْ كَانَتْ طِینَتُهُ خَبِیثَةً مِنَ الشِّیعَةِ »(59) غیبت قائم(عج) طولانی خواهد شد تا حقِ محض عیان و آشکار گردد و با ارتداد شیعیانی که دارای سرشت پلید هستند، ایمان از آلودگی پاک گردد.
شاه عباس بر سر فقها تا آسمان منت می‌گذاشت تا به شهرها نامه بنویسد که حكم شیخ بهایی و محقق کرکی به عنوان شیخ الاسلام نافذ باشد، ولی سیر تاریخی در حال حاضر به جایی رسیده است که ولیّ فقیه حكم رئیس جمهور را تنفیذ و قابل اثر می‌كند و این همان معنی جهت گیری عالَم است به سوی غلبه‌ی همه جانبه‌ی ولایت حق و ظهور ولایت تامّه‌ی الهی از طریق امام مهدی(عج)‌ به طوری که اگر مانعی در این مسیر پیش بیاید چون آن مانع بی‌ریشه است محكوم به فنا می‌باشد و هرگز امکان ندارد جهت‌گیری عالَم به سوی ولایت کامل الهی تغییر کند. زیرا تحقق ظهور ولایت تامّه‌ی الهی جزء لاینفك عالم هستی است و رسول الله‌(ص) بر همین مبنا می‌فرمایند: «لَوْ لَمْ یَبْقَ مِنَ الدُّنْیَا إِلَّا یَوْمٌ وَاحِدٌ لَطَوَّلَ اللَّهُ ذَلِكَ الْیَوْمَ حَتَّى یَبْعَثَ اللَّهُ فِیهِ رَجُلًا مِنْ وُلْدِی »(60) اگر یك روز از عمر دنیا باقی باشد آن روز آن‌قدر طولانی می‌شود تا مردی از فرزندان من برانگیخته شود.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif







معنی پر رنگ‌شدن جبهه‌ی حق و باطل هم‌اکنون ظاهر شده و باطل بسیار جذاب گشته و تنها از طریق حقِّ محض و آن هم در نهایتِ پررنگی یعنی خلوص همه‌جانبه، قابل دفع است و منتظران واقعی کسانی‌اند که در امر نزدیکی به حق، نهایت تلاش را در عقیده و عمل داشته باشند. اگر در یك دین‌داری ضعیف و نیم‌بند هستید معلوم نیست در این شرایط که باطل این‌چنین پُررنگ و جذاب است، سر به سلامت ببرید. باید به صورتی عمیق حساب خود را از باطلِ زمانه جدا كنید و اگر به كفر زمانه با آن‌همه ظاهر تكنیكی‌اش، «نه» گفته نشود در زیر سایه‌ی ولایت امام زمان‌(عج) قرار نخواهیم گرفت، همچنان‌كه انجمن حجتیه‌ای‌ها قرار نگرفتند، چون در عین پذیرش همه‌ی تجملات دنیای مدرن می‌خواستند طالب ولایت امام زمان(عج) باشند و نتیجه آن شد که روبه‌روی انقلاب اسلامی ایستادند.(61)
5- ابراهیم کَرخی از حضرت امام صادق(ع) پرسید:
أَلَمْ یَكُنْ عَلِیٌّ(ع) قَوِیّاً فِی دِینِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ؟ قَالَ: بَلَى. قَالَ فَكَیْفَ ظَهَرَ عَلَیْهِ الْقَوْمُ وَ كَیْفَ لَمْ یَدْفَعْهُمْ وَ مَا یَمْنَعُهُ مِنْ ذَلِكَ؟ قَالَ آیَةٌ فِی كِتَابِ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ مَنَعَتْهُ قَالَ قُلْتُ وَ أَیَّةُ آیَةٍ هِیَ قَالَ قَوْلُهُ عَزَّ وَ جَلَّ «لَوْ تَزَیَّلُوا لَعَذَّبْنَا الَّذِینَ كَفَرُوا مِنْهُمْ عَذاباً أَلِیماً»(62) إِنَّهُ كَانَ لِلَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ وَدَائِعُ مُؤْمِنُونَ فِی أَصْلَابِ قَوْمٍ كَافِرِینَ وَ مُنَافِقِینَ فَلَمْ یَكُنْ عَلِیٌّ(ع) لِیَقْتُلَ الْآبَاءَ حَتَّى یَخْرُجَ الْوَدَائِعُ فَلَمَّا خَرَجَتِ الْوَدَائِعُ ظَهَرَ عَلَى مَنْ ظَهَرَ فَقَاتَلَهُ وَ كَذَلِكَ قَائِمُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ لَنْ یَظْهَرَ أَبَداً حَتَّى تَظْهَرَ وَدَائِعُ اللَّهِ عَزَّ وَ جَلَّ فَإِذَا ظَهَرَتْ ظَهَرَ عَلَى مَنْ یَظْهَرُ فَقَتَلَه »(63)
آیا حضرت على(ع) در دین خدا نیرومند و جدى نبود؟ حضرت فرمودند: آری. عرض کرد پس چرا آن مردم بر او غلبه كردند و چرا از اصحاب خود دفاع نكرد و چه مانعى در مقابل خود داشت؟ فرمود آیه اى در كتاب خداى عز و جل او را مانع شد. گوید عرض كردم آن كدام آیه است؟ فرمود گفته خداى عز و جل که می‌فرماید: «اگر مؤمنان و کفار از هم جدا می‌شدند، آن كسانى كه كافرند را عذابی دردناك می‌کردیم» به درستى‌كه براى خداى عز و جل مؤمنانى باشند كه در اصلاب مردم كافر و منافق امانت هستند، على(ع) پدران را نمی‌كشت به انتظار این‌كه امانت‌ها بیرون آیند و چون امانت‌ها بیرون آمدند غلبه خواهد شد بر كسانى كه باید با آن‌ها جنگید و بر این اساس قائم ما اهل بیت هرگز ظهور نكند تا امانت‌هاى خداى عز و جل از پشت كفار ظاهر گردد و چون ظاهر گردند غلبه کند بر آن‌هایی که باید بر آن‌ها غلبه کند و پیروز گردد، پس آن‌ها را به قتل برساند.


این روایت به خوبی نشان می‌دهد در زمان ظهور حضرت مهدی(عج) شرایط طوری شکل می‌گیرد که مرزهای حق و باطل به‌خوبی از هم جدا است و امام مهدی(عج) محذوریت امیرالمؤمنین(ع)‌ را ندارند تا ملاحظه كنند كسی كه به جنگ حضرت آمده مثلاً نسل دهمش مؤمن است و لذا باید كشته نشود، چون اولاً: در آخرالزمان تمام كفر در مقابل حضرت است. ثانیاً: همه‌ی امانت‌ها از پشت پدرانشان خارج شده است. معلوم است که چنین جبهه‌ای شكوفایی خاصی در نمایاندن حق دارد و حتماً باید ظهور كند تا «حق» در همه‌ی جلوه‌هایش ظهور كرده باشد.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif







6- ظلمات آخرالزمان آن چنان غلیظ است كه هرگونه غیبی را انكار می‌كند، در چنین شرایطی هركس نظر به باطنی‌ترین بُعد هستی یعنی امام زمان(عج) نداشته باشد یك نحوه نسبت و سنخیتی با ظلمات آخرالزمان پیدا خواهد کرد و به همان اندازه از حضرت مهدی(عج) که حقیقت خالص است فاصله دارد، حتی كسی كه امام زمان(عج) را قبول دارد ولی نه از آن جهت که حضرت در حال حاضر موجود باشند بلكه موعودی است که بعداً می‌آید، و از این طریق از ارتباط حضوری با آن حقیقت غیبی خود را محروم می‌کند، به وَهمیات حاصل از ظلمات آخرالزمان گرفتار خواهد شد. باید از او پرسید چگونه امامی كه مقصد عالم است هم اکنون در افق عالم غیب موجود نیست، در حالی‌که تمام عالم به او متصل است و از پرتو انوار وجود او بهره می‌گیرند؟ مگر می‌شود خودِ امام منفعل عالم باشند و وجود او منوط به زمین و زمانِ خاص گردد؟ این فكر نشانه‌ی گرفتاری در ظلمات آخرالزمان است که هرگونه غیبی را انکار می‌کند و در واقع یك نوع انكار ولایت حق در عالم است.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif







7- به اندازه‌ی آماده‌شدن جامعه برای ظهور امام زمان‌(عج)، جامعه خود را به غیب و قیامت نزدیك می‌كند و بستر تحقق هرچه زودترِ آن غیبِ نهایی فراهم می‌گردد زیرا نفسِ پایداری در انتظار، موجب صعود جامعه به سوی غیب خواهد شد و مدت غیبتِ آن حضرت را كوتاه می‌كند و عالم غیب را به ظهور تبدیل می‌نماید. یهودیان در مورد انتظار از حضرت عیسی(ع) گرفتار ارتجاع سیاه شدند، همان چیزی که بعداً مسیحیان بدان گرفتار شدند و چون هیچ‌کدام منتظر انوار غیبی نبودند، نور حضرت محمد(ص) را ندیدند. در اسلام هم اکثر مسلمانان روحیه‌ی انتظار از حضرت مهدی(عج) را در خود شعله‌ور نگه نداشتند تا بتوانند ماوراء وضع موجود، به افقی برتر نظر کنند، همان‌طور که بعضی شیعیان وارد اردوگاه منتظران نشدند و نتوانستند نور انقلاب اسلامی را که شروع طلوع ظهور است، بنگرند.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif







8- در رابطه با این‌که با ظهور حضرت مهدی(عج) همه‌ی کمالاتی که امکان ظهور در دنیا را دارد، محقق می‌شود و انبیاء گذشته هرکدام تلاش می‌کردند بعضی از آن‌ها را ظاهر کنند، حضرت امام حسین(ع) می‌فرمایند: «فِی التَّاسِعِ مِنْ وُلْدِی سُنَّةٌ مِنْ یُوسُفَ(64) وَ سُنَّةٌ مِنْ مُوسَى بْنِ عِمْرَانَ وَ هُوَ قَائِمُنَا أَهْلَ الْبَیْتِ یُصْلِحُ اللَّهُ تَعَالَى أَمْرَهُ فِی لَیْلَةٍ وَاحِدَة»(65) در نهمین فرزند من سنّتى از یوسف و سنّتى از موسى بن عمران است، او قائم ما اهل البیت است و خداى تعالى امر او را در یك شب اصلاح فرماید و در همین رابطه از امام صادق(ع)‌ نقل است كه فرمودند: «إِنَّ لِلْقَائِمِ مِنَّا غَیْبَةً یَطُولُ أَمَدُهَا» «قائم ما غیبتی دارد كه طولانی می‌شود». سُدیر می‌پرسد: یابن رسول الله: علت آن چیست؟ می‌فرمایند خداوند نمی‌خواهد این امر انجام شود مگر این‌كه سنت‌هایی كه پیامبران در غیبت‌شان داشته‌اند، در این غیبت نیز انجام گیرد. پس ای سُدَیْر باید تمام مجموع غیبت‌های پیامبران، در آخرین غیبت وجود داشته باشد و سنت‌های گذشتگان در مورد شما جاری شود.»(66)
وقتی بنا است آن سنتی که در غیبت سایر انبیاء واقع شده جمعاً در غیبت حضرت مهدی(عج) جاری شود پس باید زمان ظهور امام زمان‌(عج) نیز شرایطی فراهم گردد که امکان ظهور تمام حقایقی كه پیامبران می‌خواستند واقع شود به میان آید و از این لحاظ امام زمان‌(عج) عصاره‌ی ظهور حقایق همه‌ی انبیاء است و به تعبیر امیرالمؤمنین(ع): «وَ یحْیی مَیتَ الکِتابِ وَ السُّنَّةِ»(67) یعنی؛ مهدی(عج)کتاب و سنت را که مرده است، زنده می‌کند. در عصر مهدوی، جهان با احیای اسلامی جدید و نوسازیِ دینی مواجه خواهد شد. امام صادق(ع) می‌فرمایند: «یَهْدِمُ مَا قَبْلَهُ كَمَا صَنَعَ رَسُولُ اللَّهِ(ص) وَ یَسْتَأْنِفُ الْإِسْلَامَ جَدِیدا».(68) همانند رسول خد(ص) آنچه قبل از اوست همه را منهدم می‌کند و اسلام جدیدی به میان می‌آورد. و نیز حضرت می‌فرمایند: «إِنَّ دَوْلَتَنَا آخِرُ الدُّوَلِ وَ لَمْ یَبْقَ أَهْلُ بَیْتٍ لَهُمْ دَوْلَةٌ إِلَّا مَلَكُوا قَبْلَنَا لِئَلَّا یَقُولُوا إِذَا رَأَوْا سِیرَتَنَا إِذَا مَلَكْنَا سِرْنَا بِمِثْلِ سِیرَةِ هَؤُلَاءِ وَ هُوَ قَوْلُ اللَّهِ تَعَالَى وَ الْعاقِبَةُ لِلْمُتَّقِین ».(69) همانا دولت ما پایان دولت‌ها است و هیچ خاندانى كه بخواهند بدولت و سلطنت رسند بجاى نمانند جز اینكه پیش از ما به سلطنت رسند، تا اینكه چون راه و روش ما را ببینند نگویند: چون ما به سلطنت رسیم مانند اینان رفتار كنیم و همین است معناى گفتار خداى تعالى: «و پایان كارها از آن پرهیزكاران است»(70) و نیز می‌فرمایند: «... و در میان خلائق به طریق داوود و محمد(ص) حكم می‌كند، در این وقت زمین خزینه‌های خود را ظاهر و بركات خویش را آشكار می‌گرداند...»(71) و نیز می‌فرمایند: «هنگامی كه قائم ما قیام كند، زمینی باقی نمی‌ماند مگر آن‌كه ندا در آن سر داده می‌شود كه «اشهد ان لا اله الاّ الله و اَنَّ محمّد رسول الله»(72) می‌فرمایند: «و یذهبُ الزِّنی و شربُ الخمرِ و یذهبِ الرِّبا و یُقْبَلُ النّاسُ عَلی العباداتِ وَ تُؤَدّی الامانات»(73) روابط نامشروع و مشروبات الكلی و رباخواری از بین می‌رود و مردم به عبادات و اطاعت روی می‌آورند و امانت‌ها را به خوبی رعایت می‌كنند. امام باقر(ع) می‌فرمایند: «إِذْ قَامَ الْقَائِمُ جَاءَتِ الْمُزَامَلَةُ وَ یَأْتِی الرَّجُلُ إِلَى كِیسِ أَخِیهِ فَیَأْخُذُ حَاجَتَهُ لَا یَمْنَعُه »(74) هنگامی كه قائم(ع) قیام كند، رفاقت و دوستی خالصانه رایج می‌گردد و اگر مردی دست در جیب برادرش فرو برد و به اندازه‌ی نیازش بردارد، برادرش او را منع نمی‌كند.
علی(ع) می‌فرمایند: «لَوْ قَدْ قامَ قائمنا...لَذَهبَتِ السَّحناءُ مِن قلوبِ العباد»(75) چون قائم ما قیام كند، كینه‌ها از دل‌ها بیرون رود. این خبرها حکایت از همان موضوعی دارد که با ظهور حضرت(عج) همه‌ی کمالاتی که زمین امکان بروز آن را دارد به وقوع می‌پیوندد.
9- یعقوب‌ابن‌منقوش می‌گوید: خدمت امام عسکری(ع) رسیدم، عرض كردم جانشین شما چه كسی است؟ حضرت در جواب من پرده‌ای را که جلو اطاق بود عقب زدند، «فَخَرَجَ إِلَیْنَا غُلَامٌ خُمَاسِیٌّ لَهُ عَشْرٌ أَوْ ثَمَانٌ أَوْ نَحْوُ ذَلِكَ وَاضِحُ الْجَبِینِ أَبْیَضُ الْوَجْه »(76) یك جوان بسیار نورانی که در ظاهر حدود هشت، ده ساله بود از پشت پرده ظاهر شد - حضرت پنج سال بیشتر نداشتند ولی رشدشان بیشتر از معمول بوده- آن جوان آمد امام فرمودند: این امام شماست و پس از صحبت‌هایی به دستور امام عسکری‌(ع) به آن اطاق برگشت. راوی می‌گوید: پس از این حضرت عسکری روی خود را به طرف من کردند و فرمودند: در اطاق چیزی می‌بینی؟ من داخل شدم و کسی را در آنجا ندیدم.(77) آنچه از امثال این اخبار استفاده می‌شود غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی امام بر جنبه‌ی جسمانی آن حضرت است. آن هم در زمانی كه هنوز نه غیبت صغرای امام شروع شده و نه غیبت كبرای آن حضرت، با این‌همه غلبه‌ی غیبِ حضرت بر ظهورشان بیشتر است.
در نمونه‌ی دیگر در تاریخ داریم؛ حكیمه دختر امام جواد‌(ع) كه عمه‌ی امام عسکری(ع)‌ هستند، می‌گوید: در خانه‌ی امام عسکری(ع)‌ بودم عصر روز چهاردهم شعبان سال 255 خواستم به منزل خود بروم، حضرت فرمودند عمه نروید امشب بمانید، امشب نرگس خاتون می‌خواهد فرزند به دنیا بیاورد. می‌گوید: «فَقُلْتُ لَهُ جَعَلَنِیَ اللَّهُ فِدَاكَ مَا بِهَا أَثَر»(78) گفتم خداوند مرا فدای تو کند در او اثری از حمل نیست. فرمودند مطلب همین است که گفتم. آن شب را در آن‌جا ماندم و در تمام طول شب منتظر شدم ولی خبری نشد، در ذهن خودم داشتم تردید می‌كردم كه یك وقت امام عسکری(ع) از داخل اطاق، با صدای بلند فرمودند: عمه‌جان شك نكن، ولادت نزدیك است و در طلوع فجر تولد واقع شد.(79) ظرایفی در تولد حضرت هست كه مورد بحث ما نیست. آنچه ملاحظه می‌كنید غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی حضرت نسبت به جنبه‌ی جسمانی حضرت است حتی موقعی كه در شكم مادرشان هستند از نظر ظاهر معلوم نیست. در همین راستا در روایت داریم حضرت عیسی(ع)‌ در آخرالزمان با ظهور امام مهدی‌(عج) از آسمان نزول می‌كنند و به امام مهدی(عج) اقتدا می‌نمایند. با توجه به این‌که اولاً: جنبه‌ی غیبی‌ حضرت عیسی(ع)‌ در آن حدّ است كه از طریق جبرائیل به عنوان یك ملكِ مقرب، مادرشان حامله شده است. ثانیاً: به آسمان غیب صعود كردند و نمرده‌اند، این نشان می‌دهد مقام اصلیِ غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی بر جنبه‌ی جسمانی مربوط به حضرت مهدی(عج) است چون اقتدای انسان‌های معصوم به همدیگر مثل قراردادهای اعتباری ما نیست بلکه ریشه در حقیقت آن‌ها دارد. و اقتدای حضرت عیسی(ع) بر حضرت مهدی(عج) حکایت از ظهور حقیقت تکوینی خاص حضرت مهدی(عج) دارد و این‌که حضرت مأمورند باطنی‌ترین بعد هستی را بر عالم جسم حاکم کنند.
در یك كلام: در آخرالزمان به نور حضرت مهدی(عج) آنچه در حال حاضر در دنیا غیب است، تا آنجا كه ممكن است به ظهور می‌آید و ‌موانع ظهورِ غیب و ظهور حق برطرف می‌شود. خداوند به ما كمك كند آمادگی پذیرش نورِ پاك غیبی را در خود و در جامعه ایجاد كنیم و از این طریق نظر جامعه به وجود مقدس امام زمان‌(عج) را فراهم نمائیم زیرا حضرت، صاحب اصلی مقام غلبه‌ی غیب بر عالم جسم‌اند.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif






9- یعقوب‌ابن‌منقوش می‌گوید: خدمت امام عسکری(ع) رسیدم، عرض كردم جانشین شما چه كسی است؟ حضرت در جواب من پرده‌ای را که جلو اطاق بود عقب زدند، «فَخَرَجَ إِلَیْنَا غُلَامٌ خُمَاسِیٌّ لَهُ عَشْرٌ أَوْ ثَمَانٌ أَوْ نَحْوُ ذَلِكَ وَاضِحُ الْجَبِینِ أَبْیَضُ الْوَجْه »(76) یك جوان بسیار نورانی که در ظاهر حدود هشت، ده ساله بود از پشت پرده ظاهر شد - حضرت پنج سال بیشتر نداشتند ولی رشدشان بیشتر از معمول بوده- آن جوان آمد امام فرمودند: این امام شماست و پس از صحبت‌هایی به دستور امام عسکری‌(ع) به آن اطاق برگشت. راوی می‌گوید: پس از این حضرت عسکری روی خود را به طرف من کردند و فرمودند: در اطاق چیزی می‌بینی؟ من داخل شدم و کسی را در آنجا ندیدم.(77) آنچه از امثال این اخبار استفاده می‌شود غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی امام بر جنبه‌ی جسمانی آن حضرت است. آن هم در زمانی كه هنوز نه غیبت صغرای امام شروع شده و نه غیبت كبرای آن حضرت، با این‌همه غلبه‌ی غیبِ حضرت بر ظهورشان بیشتر است.
در نمونه‌ی دیگر در تاریخ داریم؛ حكیمه دختر امام جواد‌(ع) كه عمه‌ی امام عسکری(ع)‌ هستند، می‌گوید: در خانه‌ی امام عسکری(ع)‌ بودم عصر روز چهاردهم شعبان سال 255 خواستم به منزل خود بروم، حضرت فرمودند عمه نروید امشب بمانید، امشب نرگس خاتون می‌خواهد فرزند به دنیا بیاورد. می‌گوید: «فَقُلْتُ لَهُ جَعَلَنِیَ اللَّهُ فِدَاكَ مَا بِهَا أَثَر»(78) گفتم خداوند مرا فدای تو کند در او اثری از حمل نیست. فرمودند مطلب همین است که گفتم. آن شب را در آن‌جا ماندم و در تمام طول شب منتظر شدم ولی خبری نشد، در ذهن خودم داشتم تردید می‌كردم كه یك وقت امام عسکری(ع) از داخل اطاق، با صدای بلند فرمودند: عمه‌جان شك نكن، ولادت نزدیك است و در طلوع فجر تولد واقع شد.(79) ظرایفی در تولد حضرت هست كه مورد بحث ما نیست. آنچه ملاحظه می‌كنید غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی حضرت نسبت به جنبه‌ی جسمانی حضرت است حتی موقعی كه در شكم مادرشان هستند از نظر ظاهر معلوم نیست. در همین راستا در روایت داریم حضرت عیسی(ع)‌ در آخرالزمان با ظهور امام مهدی‌(عج) از آسمان نزول می‌كنند و به امام مهدی(عج) اقتدا می‌نمایند. با توجه به این‌که اولاً: جنبه‌ی غیبی‌ حضرت عیسی(ع)‌ در آن حدّ است كه از طریق جبرائیل به عنوان یك ملكِ مقرب، مادرشان حامله شده است. ثانیاً: به آسمان غیب صعود كردند و نمرده‌اند، این نشان می‌دهد مقام اصلیِ غلبه‌ی جنبه‌ی غیبی بر جنبه‌ی جسمانی مربوط به حضرت مهدی(عج) است چون اقتدای انسان‌های معصوم به همدیگر مثل قراردادهای اعتباری ما نیست بلکه ریشه در حقیقت آن‌ها دارد. و اقتدای حضرت عیسی(ع) بر حضرت مهدی(عج) حکایت از ظهور حقیقت تکوینی خاص حضرت مهدی(عج) دارد و این‌که حضرت مأمورند باطنی‌ترین بعد هستی را بر عالم جسم حاکم کنند.
در یك كلام: در آخرالزمان به نور حضرت مهدی(عج) آنچه در حال حاضر در دنیا غیب است، تا آنجا كه ممكن است به ظهور می‌آید و ‌موانع ظهورِ غیب و ظهور حق برطرف می‌شود. خداوند به ما كمك كند آمادگی پذیرش نورِ پاك غیبی را در خود و در جامعه ایجاد كنیم و از این طریق نظر جامعه به وجود مقدس امام زمان‌(عج) را فراهم نمائیم زیرا حضرت، صاحب اصلی مقام غلبه‌ی غیب بر عالم جسم‌اند.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




رجعت؛ شرایط تکمیل انسان‌ها

سؤال: با توجه به این‌که فرمودید در زمان ظهور حضرت مهدی(عج) شرایط رجعت فراهم می‌شود این سؤال پیش می‌آید که رجعت در چه زمانی و برای چه كسانی صورت می‌گیرد؟
جواب: ظاهراً در متن ظهور حضرت، رجعت به عنوان شرایط تکمیل انسان‌ها شروع می‌شود در همین رابطه در روایت داریم كه وقتی ظهور واقع می‌شود، اهل قبر به یکدیگر مژده می‌دهند که ظهور واقع شده. حضرت صادق(ع) می‌فرمایند: «هنگاهی که حضرت قائم(عج) قیام کنند، بر سر قبر مؤمن می‌آیند، پس به او گفته‌ می‌شود: فلانی؛ امام‌ات ظهور کرده. «فَاِنْ تَشَاءَ اَنْ تَلْحَقَ بِهِ فَالْحَقْ ...» اگر می‌خواهی به او ملحق شوی به او ملحق شو و اگر می‌خواهی همین‌جا در ذیل کرامت پروردگارت بمانی چنین کن»(80) خبر ظهور حضرت را به اهل برزخ می‌دهند تا آن‌هایی که اجازه دارند به دنیا برگردند اگر خواستند برگردند. البته معلوم است كسانی از آن ظهور خوشحال و جهت رجعت به دنیا آزادند که در زندگی دنیایی منتظر ظهور امام زمان(عج) بوده‌اند، مثل این‌که یك كتاب ارزشمند را یك روزه به کسی قرض دهند و او در آن یک روز نكاتی از آن را نخوانده است‌، حال اگر بعد از مدتی به او بگویند یك روزِ دیگر فرصت دارد آن كتاب را مطالعه کند اگر احساس کند حق مطلب را ادا نكرده است و هنوز روحیه‌ی مطالعه‌ی كتاب برایش هست از آن فرصت استقبال می‌کند، ولی كسی كه بیش از آن نمی‌توانسته از آن کتاب استفاده كند از فرصت پیش آمده استقبال نمی‌کند. «رجعت» یك فرصت است برای آن‌ مؤمنینی كه هنوز جای تعالی دارند. در همین رابطه حضرت صادق(ع) می‌فرمایند: هفت نفر از اصحاب کهف و یوشع‌بن‌نون و سلمان فارسی و ابودجاجه‌ی انصاری و مقداد و مالک اشتر با حضرت قائم هستند.(81) اشقیائی هم که طالب شقاوت بیشتر بودند رجعت می‌کنند تا خود را در شقاوت به فعلیت كامل برسانند.(82) رجعت باید در دنیا محقق بشود تا زمینه برای تمام كسانی كه به فعلیت كامل نرسیده‌اند و نیاز به فرصت دارند، فراهم شود. به همین جهت معنی ندارد افراد متوسط رجعت كنند، چون آن‌ها در جبهه‌های شقاوتِ كامل و یا سعادت كامل جایی ندارند.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif





کامل‌ترین شرایط

سؤال: در عصر ظهور كه حق و باطل هر دو پر رنگ می‌شود آیا با ظهورِ حق، ارزش ایمان ‌آوردن، بیشتر می‌شود یا كم‌تر؟
جواب: ارزش ایمان‌آوردن، بیشتر می‌شود چون انسان‌ها باید در آن شرایط به عالی‌ترین انتخاب‌ها دست بزنند و اساساً آن‌هایی که در جبهه‌ی حق قرار می‌گیرند حتماً اراده‌‌ای قوی داشته‌اند که توانسته‌اند از ظلمات آخرالزمان با آن‌همه جذابیت فاصله بگیرند و به مقابله برخیزند. باید همّت بالائی داشته باشند که آمده‌اند افق عالیه‌ی ظهور حضرت را درك كنند. در روایت داریم كه سوره‌ی «قل هوالله احد» و شش آیه‌ی اول سوره‌ی حدید را خداوند برای آخرالزمان نازل كرد.(83) چون این آیات دارای عمق توحیدی فوق العاده‌ای است و نشان می‌دهد در آخرالزمان فهم و درک بالایی در مؤمنین هست که آیات مذکور برای آن‌ها نازل شده. در آن شرایط کسی نمی‌تواند مؤمن متوسط و ساده‌ای باشد، چون جبهه‌ی ساده‌ای نیست که او در آن قرار گیرد، دو جبهه‌ی پر رنگِ حق و باطل در صحنه است و معنی ندارد که کسی در عین داشتن عقیده‌ا‌ی باطل صورت ایمان به خود بگیرد. امروز اکثر مردم نمی‌دانند دشمن‌شان چه اندازه خطرناک و منحرف است، این امر با ظهور حضرت معلوم می‌شود. مگر زیبایی جهان به این نیست كه دروغ و نفاق معلوم شود؟ در حال حاضر گاهی انسان‌ها متوجه نیستند چه چیزی را انتخاب می‌كنند وگرنه به انتخاب آن دست نمی‌زدند و اگر شرایط شفاف شود حق را انتخاب خواهند کرد. زیباترین شرایط برای جهان، شرایطی است كه حق و باطل روشن باشد و خداوند با ارسال رسولان و آوردن شریعت و پروراندن انسان‌های معصوم خواسته است چنین جهانی به بشریت هدیه کند ولی انسان‌ها آن‌طور که باید و شاید از آنچه خداوند برایشان فراهم کرد استفاده نکردند.





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




آخرالزمان؛ عالَمی گسترده‌تر

سؤال: در آخرالزمان که عالم و آدم به رشد نهایی خود می‌رسند رابطه‌ی ظاهر عالَم با باطن آن چگونه است؟
جواب: ظاهر و باطن عالَم به هم نزدیك می‌شوند. نشئه‌ی اصلی که در آن نشئه آنچه باطن است ظاهر می‌شود نشئه‌ی قیامت است به طوری که ظاهر و باطن در آن نشئه یکی می‌گردد و باطن، همان ظاهر خواهد بود. برعکسِ دنیا که حقایق باطنی محجوب هستند و صورت‌های دنیایی حجاب عالم غیب و معنویت‌اند ولی هرچه به قیامت نزدیک‌تر شویم زمینه‌ی ظهور عالم غیب فراهم‌تر می‌شود. در آن زمانی که حضرت آدم(ع) ظهور کرد به همان اندازه عالم غیب امکان ظهور داشت که حضرت آدم(ع) آن را می‌نمایاندند ولی هر چقدر جلو می‌آیید امکان ظهورِ باطن، بیشتر می‌شود تا به حضرت محمد مصطفی‌(ص) می‌رسد که اوج نمایش سرّی‌ترین ابعاد عالم غیب است. به این معنی باطن، ظاهر می‌شود و ظاهر و باطن به یکدیگر نزدیک می‌گردند تا زمان ظهور حضرت مهدی(عج) که باطنی‌ترین بُعد هستی ظاهر می‌شود و دنیا از حالت دنیایی‌اش - که به حجاب بردن حقایق معنوی بود- به حالت قیامتی نزدیک می‌شود، تا آن‌جا که حتی ساکنان عالم قبر و برزخ امکان حضور در دنیا را پیدا می‌کنند و شمه‌ای از قیامت - که در آن مردگان از قبرها بیرون می‌آیند- نمایان می‌گردد. اصل ظهور باطن مربوط به قیامت است و قرآن در وصف آن می‌فرماید: «تَطَّلِعُ عَلَی الْاَفْئِدَة»(84) افئده جمع فؤاد به معنی قلب و جنبه‌ی باطنی انسان است. می‌فرماید آنچه در قلب‌ها است طلوع می‌کند و ظاهر می‌شود و عملاً جنبه‌های غیبی انسان‌ها، ظهور می‌یابد.
از ابتدای خلقت همین طور سنتِ ظهور باطن ادامه دارد تا در آخرالزمان و با ظهور حضرت صاحب الامر(عج) به اوج خود می‌رسد. به طوری که در اوج خفا، اوج ظهور محقق می‌شود. آخرالزمان چنین شرایطی است که اگر از جهت ظلمات، در جبهه‌ی اشقیاء هرگونه معنویتی مورد انکار قرار می‌گیرد و فرماندهی آن جبهه با دجّالی است که یک چشم دارد و فقط محسوسات را می‌نگرد، در جبهه‌ی سُعداء نیز فرماندهی با کسی است که حقیقت او در باطنی‌ترین بُعد هستی جای دارد و از آن جایگاه ظهور کرده است. در چنین شرایطی که باطن‌ها آشکار می‌شود منافق نمی‌تواند به نفاق خود ادامه دهد و باطنش آشکار می‌شود. به‌ طور کلی شرایط طوری خواهد‌شد که جنبه‌هایی از مخلوقات که عالم غیب و باطن را به حجاب می‌برند ضعیف و جنبه‌های ظهور بواطنِ غیبی شدید می‌گردد و بر این اساس آخرالزمان را مرز بین دنیا و قیامت می‌دانند. اكثر مردم دنیا اگر بفهمند در آخرالزمان چه اتفاقاتی واقع می‌شود طالب آن هستند، مگر کافران. انسان‌های مؤمن به حقایق معنوی آرزو می‌کنند كه آخرالزمان هر چه زودتر واقع شود تا در عالمی گسترده‌تر از عالمی که فعلاً در آن هستند زندگی کنند و جلوات حاکمیت حق در امور فردی و اجتماعی را درک نمایند.


https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




راز سرعت بخشیدن به ظهور

سؤال: آیا می‌توان گفت ظهور حضرت مهدی‌(عج)، به جهت اعمال و عقاید شیعیان عقب و جلو می‌افتد، اگر این‌طور است چگونه ما می‌توانیم در نزدیک شدن ظهور آن حضرت اقدام کنیم؟
جواب: بله؛ حضرت صاحب الامر(عج) برای شیخ مفید می‌نویسند: «وَ لَوْ اَنَّ اَشْیاعَنا وَفَّقَهُمُ اللهُ لِطاعَتِهِ عَلی اِجْتِماعٍ مِنَ الْقُلُوبِ فِی الْوَفاءِ بِالْعَهْدِ عَلَیْهِمْ لَما تَأَخَّرَ عَنْهُمُ الْیُمْنُ بِلِقائِنا وَلَتَعَجَّلَتْ لَهُمُ السَّعادةُ بِمُشاهَدَتِنا عَلی حَقِّ الْمَعْرِفَةِ وَ صِدْقِها مِنْهُمْ بِنا، فَما یَحْبِسُنا عَنْهُمْ اِلاّ ما یَتَّصِلُ بِنا مِمّا نَكْرَهُهُ، وَ لا نُؤْثِرُهُ مِنْهُمْ، وَاللهُ الْمُسْتَعان»(85) اگرشیعیان ما، که خداوند به طاعت خودش، موفقشان کند، قلب‌هایشان در وفای بر توجّه به ما و توجّه به عهد با ما همدل بود، برکتِ همراه با ملاقات ما، از آن‌ها به تأخیر نمی‌افتاد و سعادت دیدار همراه با حقِّ معرفت و صحیح‌‌بودن آن به سوی آن‌ها می‌شتافت، پس ما را از آن‌ها پوشیده نمی‌دارد مگر همان چیزهایی كه از آن‌ها به ما می‌رسد كه ما آن كارها را دوست نداریم و چنین اعمالی را از شیعیانمان نمی‌پسندیم، و خدا مدد كننده است.




https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




حضرت مهدی(عج) منتظر آمادگی ما می‌باشند، منتظر این‌كه دل‌های ما از پرده‌ی غیب در آید. این نكته‌ی بسیار مهمی است که در عین حتمی بودن ظهور، زمان ظهور بستگی به شخصیت افراد جامعه‌ی اسلامی دارد. همین‌طور که در عین حتمی‌بودن اجل مُسمّی، امکان تقدم و تأخر آن به اعمال ما بستگی دارد، هر اندازه انسان‌ها به ورع نزدیک شوند و نظرها به آن امام معصوم معطوف گردد، امکان تسریع در ظهور بیشتر می‌شود. اگر سطح فرهنگ انتظار را پائین بیاوریم و انتظارِ خود را از باطنی‌ترین بُعد هستی به چراغانی و شربت و شیرینی تقلیل دهیم، ظهور حضرت را عقب می‌اندازیم. با سطحی‌ شدن انتظار عملاً از حضرت می‌خواهیم تشریف بیاورند و همین كارهایی را که ما می‌کنیم بپذیرند و این موجب می‌شود جلوی ظهور گرفته شود. حضرت صادق(ع) می‌فرمایند: قائم در میان کم‌تر از «فئه» خروج نخواهد کرد و فئه ده هزار کمتر نیست.(86) از آن طرف داریم كه یاران حضرت، سیصد و سیزده نفرند. به این معنی است که آن ده هزار نفر صاحب بیرق نیستند ولی سیصد و سیزده نفر صاحب بیرق و از تئوریسین‌های آن مكتب می‌باشند که حرف حضرت صاحب الامر(عج) را می‌فهمند و تا زمینه‌ی پرورش و نفوذ چنین افرادی فراهم نشود چگونه حضرت می‌توانند در عالم مدیریت کنند؟ اگر ما نتوانیم زمانه را آماده كنیم كه عده‌ای از مردم زبان امام و زبان آن سیصد و سیزده نفر را بفهمند، امام باز منتظر می‌مانند. البته بحمدالله احساس می‌شود آن اندیشه‌های نورانی در حال شکل‌گیری است.
باید تلاش کرد از عمق فرهنگ انتظار کاسته نشود تا زبان امام(عج) بسته نگردد. سعی کنیم در کنار ارادت صادقانه و عواطف پاک، تفقّهِ در دین نیز به میان آید. زمانه‌ای را كه امام می‌طلبند تشریح کنیم، همان‌طور که اگر روح اُموی و عباسی برای مردم به خوبی روشن می‌شد، حاکمیت امامان معصوم خیلی زودتر برپا می‌گشت به طوری که حضرت صادق(ع) در این رابطه می‌فرمایند: «كَانَ هَذَا الْأَمْرُ فِیَّ فَأَخَّرَهُ اللَّهُ وَ یَفْعَلُ بَعْدُ فِی ذُرِّیَّتِی مَا یَشَاء»(87) این امر یعنی ظهور دولت آل محمد را خداوند در من قرار داده بود، ولى آن را به تأخیر انداخت و بعد از من هر طور صلاح بداند، در باره‌ی ذریه ام عملى می‌سازد. یا حضرت امام باقر(ع) می‌فرمایند: «إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى كَانَ وَقَّتَ هَذَا الْأَمْرَ فِی السَّبْعِینَ فَلَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ اشْتَدَّ غَضَبُ اللَّهِ عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ فَأَخَّرَهُ إِلَى أَرْبَعِینَ وَ مِائَةِ سَنَةٍ فَحَدَّثْنَاكُمْ فَأَذَعْتُمُ الْحَدِیثَ وَ كَشَفْتُمْ قِنَاعَ السِّتْرِ فَأَخَّرَهُ اللَّهُ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ بَعْدَ ذَلِكَ وَقْتاً عِنْدَنَا وَ یَمْحُوا اللَّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ قَالَ أَبُو حَمْزَةَ وَ قُلْتُ ذَلِكَ لِأَبِی عَبْدِاللَّهِ(ع) فَقَالَ قَدْ كَانَ ذَاك »(88) خداوند مدت ناراحتى را تا هفتاد سال قرار داده بود ولى چون امام حسین(ع) كشته شد، غضب الهى بر مردم روى زمین شدت یافت وآن مدت را تا سال صد و چهل به تأخیر انداخت. ما این مطلب را بشما گفتیم و شما این راز را آشكار نمودید، خداوند هم آن مدت را یعنی صد و چهل سال را هم به تأخیر انداخت. و دیگر وقتى براى آن تعیین نكرد. «یَمْحُوا اللَّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ» خداوند آنچه را بخواهد از میان می‌برد و آنچه را بخواهد باقى می‌گذارد و اُمّ كتاب در نزد اوست.
انقلاب اسلامی كمك زیادی كرد تا جهت‌گیری‌ها به سوی ظهور حضرت مهدی(عج) اصلاح شود و بر همین اساس حضرت امام‌خمینی(رض)‌ فرمودند: «من امیدوارم كه این كشور با همین قدرت كه تا این‌جا آمده است و با همین تعهد و با همین بیدارى، كه از اول قیام كرده است و تا این‌جا رسانده است، باقى باشد این نهضت و این انقلاب و قیام، تا صاحب اصلى ان شاء اللَّه، بیاید. و ما و شما و ملت ما امانت را به او تسلیم كند»(89) این جمله را دست كم نگیرید. هیچ وقت آرزوی حكیمان الهی، آرزوی لغوی كه بی‌مصداق باشد نیست، آرزوی معنی‌دار است.
باید روی این موضوعات فكر كنیم كه اولاً: بهترین چیز و بهترین هدیه‌ی خدا ظهور امام زمان(عج) است. ثانیاً: سرعت ظهور حضرت به همّت ما بستگی دارد و این‌که سعی کنیم جهت زندگی خود را در جهت ظهور حضرت تنظیم کنیم، در آن صورت اگر قبل از ظهور هم بمیریم به مقصد خود خواهیم رسید، اصل این است كه این ارتباط برقرار شود.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif






باید تلاش کرد از عمق فرهنگ انتظار کاسته نشود تا زبان امام(عج) بسته نگردد. سعی کنیم در کنار ارادت صادقانه و عواطف پاک، تفقّهِ در دین نیز به میان آید. زمانه‌ای را كه امام می‌طلبند تشریح کنیم، همان‌طور که اگر روح اُموی و عباسی برای مردم به خوبی روشن می‌شد، حاکمیت امامان معصوم خیلی زودتر برپا می‌گشت به طوری که حضرت صادق(ع) در این رابطه می‌فرمایند: «كَانَ هَذَا الْأَمْرُ فِیَّ فَأَخَّرَهُ اللَّهُ وَ یَفْعَلُ بَعْدُ فِی ذُرِّیَّتِی مَا یَشَاء»(87) این امر یعنی ظهور دولت آل محمد را خداوند در من قرار داده بود، ولى آن را به تأخیر انداخت و بعد از من هر طور صلاح بداند، در باره‌ی ذریه ام عملى می‌سازد. یا حضرت امام باقر(ع) می‌فرمایند: «إِنَّ اللَّهَ تَعَالَى كَانَ وَقَّتَ هَذَا الْأَمْرَ فِی السَّبْعِینَ فَلَمَّا قُتِلَ الْحُسَیْنُ اشْتَدَّ غَضَبُ اللَّهِ عَلَى أَهْلِ الْأَرْضِ فَأَخَّرَهُ إِلَى أَرْبَعِینَ وَ مِائَةِ سَنَةٍ فَحَدَّثْنَاكُمْ فَأَذَعْتُمُ الْحَدِیثَ وَ كَشَفْتُمْ قِنَاعَ السِّتْرِ فَأَخَّرَهُ اللَّهُ وَ لَمْ یَجْعَلْ لَهُ بَعْدَ ذَلِكَ وَقْتاً عِنْدَنَا وَ یَمْحُوا اللَّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ قَالَ أَبُو حَمْزَةَ وَ قُلْتُ ذَلِكَ لِأَبِی عَبْدِاللَّهِ(ع) فَقَالَ قَدْ كَانَ ذَاك »(88) خداوند مدت ناراحتى را تا هفتاد سال قرار داده بود ولى چون امام حسین(ع) كشته شد، غضب الهى بر مردم روى زمین شدت یافت وآن مدت را تا سال صد و چهل به تأخیر انداخت. ما این مطلب را بشما گفتیم و شما این راز را آشكار نمودید، خداوند هم آن مدت را یعنی صد و چهل سال را هم به تأخیر انداخت. و دیگر وقتى براى آن تعیین نكرد. «یَمْحُوا اللَّهُ ما یَشاءُ وَ یُثْبِتُ وَ عِنْدَهُ أُمُّ الْكِتابِ» خداوند آنچه را بخواهد از میان می‌برد و آنچه را بخواهد باقى می‌گذارد و اُمّ كتاب در نزد اوست.
انقلاب اسلامی كمك زیادی كرد تا جهت‌گیری‌ها به سوی ظهور حضرت مهدی(عج) اصلاح شود و بر همین اساس حضرت امام‌خمینی(رض)‌ فرمودند: «من امیدوارم كه این كشور با همین قدرت كه تا این‌جا آمده است و با همین تعهد و با همین بیدارى، كه از اول قیام كرده است و تا این‌جا رسانده است، باقى باشد این نهضت و این انقلاب و قیام، تا صاحب اصلى ان شاء اللَّه، بیاید. و ما و شما و ملت ما امانت را به او تسلیم كند»(89) این جمله را دست كم نگیرید. هیچ وقت آرزوی حكیمان الهی، آرزوی لغوی كه بی‌مصداق باشد نیست، آرزوی معنی‌دار است.
باید روی این موضوعات فكر كنیم كه اولاً: بهترین چیز و بهترین هدیه‌ی خدا ظهور امام زمان(عج) است. ثانیاً: سرعت ظهور حضرت به همّت ما بستگی دارد و این‌که سعی کنیم جهت زندگی خود را در جهت ظهور حضرت تنظیم کنیم، در آن صورت اگر قبل از ظهور هم بمیریم به مقصد خود خواهیم رسید، اصل این است كه این ارتباط برقرار شود.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif





برکات نگاه درست به مهدویت

سؤال: در راستای توجه به فرهنگ انتظار و عمق بخشیدن به آن، همّت خود را بیشتر در ایجاد آمادگی جامعه صرف کنیم یا در اصلاح امور فردی تلاش نماییم؟
جواب: عنایت داشته باشید که انتظار فرج یک فرهنگ است، آن هم فرهنگی كه تحت عنوان فرهنگ اهل‌البیت(ع) مطرح است، باید ابتدا معنی فرهنگ اهل‌البیت(ع) برای تک تک افراد جامعه تبیین شود تا معلوم گردد رجوع به حضرت صاحب الامر(عج) رجوع به چه فرهنگی است. در این مسیر بیش از آن که بخواهید عده‌ی زیادی را متوجه آن فرهنگ بنمائید، باید سعی شود عمق آن فرهنگ درست روشن شود تا خودش جایگاه تاریخی خود را بیابد. بالأخره جایگاه تاریخی فرهنگ مهدویت مشخص است. هر وقت آن فرهنگ درست مطرح شد به خودی خود جای خود را در تاریخِ مخصوص به خود باز می‌کند.
اگر فرهنگ اهل البیت(ع) به همان عمقی که هست تئوریزه شود، به خودی خود جای آن در عالم پیدا می‌شود و ظهور محقق می‌گردد. تلاش بفرمائید برای مردم روشن شود خداوند خانواده‌ای را با اراده‌ای خاص به عنوان خلفاء خود در زمین قرار داده و آن‌ها را با علمِ موهبتی و لدُنّی پرورانده تا زمین بدون حجت نماند و راه و رسم درست زندگی‌کردن گم نشود. بشریت باید این خانواده را بشناسد و جایگاه آن‌ها را در هستی بفهمد تا بتواند خود را به آن‌ها بسپارد و در زندگی زمینی به ثمر برسد.(90) همین‌طور که ملاحظه کردید چگونه فرهنگ ولایت فقیه - که طلوع همان فرهنگ مهدویت است- جایگاه تاریخی خود را پیدا کرد و با آن‌همه فتنه که جهت حذف آن می‌شود به حرکت تاریخی خود ادامه می‌دهد. علت موفقیت‌های پی در پی ولایت فقیه در تبیین درست آن توسط انسان بزرگی چون امام خمینی(رض) بود. آیا فرهنگ مهدویت کمتر از فرهنگ ولایت فقیه است که می‌خواهیم سرسری از آن بگذریم؟ همین که تصور درستی از ولایت فقیه در بین اذهان پدید آمد همه‌ی ذهن‌ها به سوی آن روی آورد، چون در ابتدا تبلیغ کرده بودند ولایت فقیه، ولایت آخوندها است، وقتی معلوم شد اساساً آن ولایت، ولایت شخص نیست، ولایت فقه است و حاکمیت حكم خدا به روش امامان معصوم(ع)، دل‌ها و زبا‌ن‌ها یک‌پارچه به سوی آن روی آوردند و دشمنان با آن‌همه تهمت نتوانستند آن را از تاریخ بیرون کنند بلکه برعکس، زمینه‌ی بی‌تاریخی و گسسته شدن از تاریخ را برای خود فراهم نمودند. برای رجوع به فرهنگ مهدویت ابن‌عباس‌شدن کافی نیست او چون جایگاه امام معصوم را نمی‌دانست وقتی حضرت امیرالمؤمنین(ع) معاویه را عزل كردند گفت: علی اشتباه كرد! ، باید مالك اشتر شد كه جایگاه امام را می‌فهمد و امروزه بحمدالله اگر ابن عباس‌هایی وجود دارند، مالک اشترهای فراوانی نیز در حال پروریدن می‌باشند به طوری که جوانان ما دیگر از حرف‌های سطحی جهت تبیین دین خسته شده‌اند و به اندیشه‌ای نظر دارند که عقل و دل را یک جا قانع کند و نمونه‌ی عالی چنین فرهنگی در آثار حضرت روح الله(رض) به خوبی پایه‌ریزی شده است.
مردم به خوبی آماده‌اند كه بفهمند جایگاه واسطه‌ی فیض در هستی چگونه است، از ما نه‌تنها دلیل می‌خواهند بلکه امكان اتصال به آن مقام را جستجو می‌کنند. آمادگی به این معنی است که امروزه جوانان ما فهمیده‌اند حرف‌های فرهنگ مدرنیته حجاب حقیقت است و باید از آن به سوی فرهنگ مهدویت عبور کرد و به تمدن اسلامی نظر نمود. آن جوان‌هایی که نسبت به دین بی‌تفاوت شده‌اند به جهت این است كه تصور می‌کنند آنچه در دین مطرح است اندیشه‌های بزرگ و عمیق را مخاطب قرار نداده. آیا احساس نكرده‌اید كه بعضی از این جوانان و حتی آن‌هایی که لاابالی‌گری پیشه کرده‌اند آمادگی یك نحوه عارف‌شدن را در خود دارند؟ فكر می‌كنید اکثر این‌ها اگر حق را به همان صورتِ همه‌جانبه که حضرت امام(رض) مطرح کردند، بیابند نمی‌پذیرند؟ تمام این مشکلات با مطرح‌کردنِ صحیح مهدویت رفع می‌شود و در ذیل طرح درست چنین اندیشه‌ای تاریخ به‌کلی ورق می‌خورد.
سؤال: کدام‌یک از ابعاد انسانی است که باید بیشتر رشد کند تا تاریخ مهدی(عج) شروع شود؟
جواب: دو چیز است که همیشه تاریخ‌ساز بوده یکی به صحنه آوردن «دل» و دیگری ایجاد روحیه‌ی انقلابی. همین‌طور که مسلمانان صدر اسلام با این دو شاخصه تاریخ‌ اسلام را پایه‌ریزی کردند. عقل چیز خوبی است ولی کافی نیست، عقل کمک می‌کند که راه از چاه تشخیص داده شود ولی دل است که باید حرکت کند. از طرفی اگر روح انقلاب در ما رشد نکند دل را در مسیر شکستن حجاب‌های ظلمانی به کار نمی‌گیریم. امروزه در جوانان ما «دل» در صحنه است و به همین جهت به دنبال شور و شعف هستند و با شعار «مهدی جان، مهدی جان»‌ می‌خواهند نیاز به شور و شعف خود را ارضاء كنند كه البته اگر جهت‌گیری معرفتیِ عمیقی پیدا كنند منجر به روحیه‌ای عارفانه خواهد شد. این که عده‌ای از جوانان ما می‌خواهند با موسیقی به شور و وَجْد بیایند چون می‌خواهند با دل خود زندگی کنند. روح زمانه، روحِ به صحنه آوردن «دل» است. اگر دل درست به صحنه آمد گمشده‌اش كه «سلطان دل‌ها» است، یعنی امام زمان(عج) را پیدا می‌كند و فرهنگ اهل البیت(ع) چنین ظرفیتی را دارد که دل‌ها را به صورتی صحیح تغذیه کند. همان مطلبی كه پروفسور كُربن می‌گوید كه « آنچه غزالی در آخر عمر به آن رسید- كه با قلبش باید زندگی دینی را ادامه دهد- امامان شیعه از اول روی آن تأكید می‌كردند» با توجه به این امر آیت‌الله‌ جوادی«حفظه‌الله‌تعالی» می‌فرمایند: «هرچه حرف حسابی غزالی دارد مربوط به آخر عمرش است كه شیعه شده است».
به هر حال امروز فرهنگ شیعه که رجوع به اهل البیت(ع) است و به‌صحنه‌آمدن دلِ ایمانی، نیاز زمانه است و باز تأکید می‌کنم نمونه‌ی عینی آن حضرت امام خمینی(رض) می‌باشد. حضرت امام ابتدا دل خود را با نور اسلام و حُب اهل البیت(ع) زنده كردند و از همان طریق با خطاب قراردادن دل مردم، با مردم حرف می‌زدند. شاید این جمله‌ی شهید آوینی(ره) كه می‌گوید: «مردم بیش از آن‌كه با عقلشان زندگی كنند، با دل‌شان زندگی می‌كنند» حرف امروز تاریخ ما است و به واقع باید روح زمانه را شناخت و آن را هدایت كرد، یعنی شور و وَجْدِ موجود را با تغذیه‌ی دل از طریق فرهنگ معصوم جواب داد، چون اساساً فرهنگ معصوم، فرهنگ قلب است، آن‌ها قلب مطهّر خود را در معرض حق قرار دادند و خداوند هم «‌دل» آن‌ها را نورانی كرد، پس دل باید در صحنه باشد ولی این دل باید از آلودگی پاك گردد تا به وَجْد و شعف حقیقی دست بیاید و این یعنی رجوع به فرهنگ ائمه‌ی معصومین‌(ع) كه سراسر دارای دل مطهر هستند و با چنین دلی باید شور انقلابی خود را تا آخر محفوظ نگه داشت و در ایجاد تاریخ مهدی(عج) سر از پا نشناخت.
پس باید جرأت كنیم به كل جهانِ موجود «نه» بگوییم و زمانه را جهت ظهور باطنی‌ترین بُعد هستی آماده نماییم. ان شاء الله.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




مردم به خوبی آماده‌اند كه بفهمند جایگاه واسطه‌ی فیض در هستی چگونه است، از ما نه‌تنها دلیل می‌خواهند بلکه امكان اتصال به آن مقام را جستجو می‌کنند. آمادگی به این معنی است که امروزه جوانان ما فهمیده‌اند حرف‌های فرهنگ مدرنیته حجاب حقیقت است و باید از آن به سوی فرهنگ مهدویت عبور کرد و به تمدن اسلامی نظر نمود. آن جوان‌هایی که نسبت به دین بی‌تفاوت شده‌اند به جهت این است كه تصور می‌کنند آنچه در دین مطرح است اندیشه‌های بزرگ و عمیق را مخاطب قرار نداده. آیا احساس نكرده‌اید كه بعضی از این جوانان و حتی آن‌هایی که لاابالی‌گری پیشه کرده‌اند آمادگی یك نحوه عارف‌شدن را در خود دارند؟ فكر می‌كنید اکثر این‌ها اگر حق را به همان صورتِ همه‌جانبه که حضرت امام(رض) مطرح کردند، بیابند نمی‌پذیرند؟ تمام این مشکلات با مطرح‌کردنِ صحیح مهدویت رفع می‌شود و در ذیل طرح درست چنین اندیشه‌ای تاریخ به‌کلی ورق می‌خورد.



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif



سؤال: کدام‌یک از ابعاد انسانی است که باید بیشتر رشد کند تا تاریخ مهدی(عج) شروع شود؟
جواب: دو چیز است که همیشه تاریخ‌ساز بوده یکی به صحنه آوردن «دل» و دیگری ایجاد روحیه‌ی انقلابی. همین‌طور که مسلمانان صدر اسلام با این دو شاخصه تاریخ‌ اسلام را پایه‌ریزی کردند. عقل چیز خوبی است ولی کافی نیست، عقل کمک می‌کند که راه از چاه تشخیص داده شود ولی دل است که باید حرکت کند. از طرفی اگر روح انقلاب در ما رشد نکند دل را در مسیر شکستن حجاب‌های ظلمانی به کار نمی‌گیریم. امروزه در جوانان ما «دل» در صحنه است و به همین جهت به دنبال شور و شعف هستند و با شعار «مهدی جان، مهدی جان»‌ می‌خواهند نیاز به شور و شعف خود را ارضاء كنند كه البته اگر جهت‌گیری معرفتیِ عمیقی پیدا كنند منجر به روحیه‌ای عارفانه خواهد شد. این که عده‌ای از جوانان ما می‌خواهند با موسیقی به شور و وَجْد بیایند چون می‌خواهند با دل خود زندگی کنند. روح زمانه، روحِ به صحنه آوردن «دل» است. اگر دل درست به صحنه آمد گمشده‌اش كه «سلطان دل‌ها» است، یعنی امام زمان(عج) را پیدا می‌كند و فرهنگ اهل البیت(ع) چنین ظرفیتی را دارد که دل‌ها را به صورتی صحیح تغذیه کند. همان مطلبی كه پروفسور كُربن می‌گوید كه « آنچه غزالی در آخر عمر به آن رسید- كه با قلبش باید زندگی دینی را ادامه دهد- امامان شیعه از اول روی آن تأكید می‌كردند» با توجه به این امر آیت‌الله‌ جوادی«حفظه‌الله‌تعالی» می‌فرمایند: «هرچه حرف حسابی غزالی دارد مربوط به آخر عمرش است كه شیعه شده است».


https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif



به هر حال امروز فرهنگ شیعه که رجوع به اهل البیت(ع) است و به‌صحنه‌آمدن دلِ ایمانی، نیاز زمانه است و باز تأکید می‌کنم نمونه‌ی عینی آن حضرت امام خمینی(رض) می‌باشد. حضرت امام ابتدا دل خود را با نور اسلام و حُب اهل البیت(ع) زنده كردند و از همان طریق با خطاب قراردادن دل مردم، با مردم حرف می‌زدند. شاید این جمله‌ی شهید آوینی(ره) كه می‌گوید: «مردم بیش از آن‌كه با عقلشان زندگی كنند، با دل‌شان زندگی می‌كنند» حرف امروز تاریخ ما است و به واقع باید روح زمانه را شناخت و آن را هدایت كرد، یعنی شور و وَجْدِ موجود را با تغذیه‌ی دل از طریق فرهنگ معصوم جواب داد، چون اساساً فرهنگ معصوم، فرهنگ قلب است، آن‌ها قلب مطهّر خود را در معرض حق قرار دادند و خداوند هم «‌دل» آن‌ها را نورانی كرد، پس دل باید در صحنه باشد ولی این دل باید از آلودگی پاك گردد تا به وَجْد و شعف حقیقی دست بیاید و این یعنی رجوع به فرهنگ ائمه‌ی معصومین‌(ع) كه سراسر دارای دل مطهر هستند و با چنین دلی باید شور انقلابی خود را تا آخر محفوظ نگه داشت و در ایجاد تاریخ مهدی(عج) سر از پا نشناخت.
پس باید جرأت كنیم به كل جهانِ موجود «نه» بگوییم و زمانه را جهت ظهور باطنی‌ترین بُعد هستی آماده نماییم. ان شاء الله.
«والسلام علیكم و رحمةالله و بركاته»





https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif





منابع

قرآن
نهج‌البلاغه
بحارالانوار، محمدباقر مجلسی، چاپ مؤسسه الوفاء، بیروت، لبنان
مفاتیح الجنان، شیخ عباس قمی
فصوص‌الحکم، محی‌الدین‌بن‌عربی
الکافی، ابی جعفر محمدبن‌یعقوب کلینی، چاپ دار الكتب الاسلامیه
شرح نهج‌البلاغه، ابن‌ابی‌الحدید
امالی، شیخ صدوق
تفسیر عیاشی، محمدبن‌مسعود عیاشی، چاپخانه علمیه تهران
شرح مقدمة قیصری، سید جلال‌الدین آشتیانی
ارشاد، محمدبن‌محمدبن‌النعمان، چاپ كنگرة شیخ مفید
کمال‌الدین و تمام النعمه، شیخ صدوق،‌ چاپ دارالكتب الاسلامیه
تحف العقول، حسن‌بن‌شعبه حرانی، چاپ انتشارات جامعه مدرسین
المعجم‌الموضوعی لاحادیث لامام مهدی(عج)،‌ الکورانی
ظهور نور،‌ علی سعادت‌پرور
نجم الثاقب، میرزا حسین نوری
سیمای حضرت مهدی(عج) در قرآن، هاشم بحرانی
استراتژی انتظار، اسماعیل شفیعی سروستانی
امام مهدی(عج)، سید محمد صدر
منتخب‌الاثر، لطف‌الله صافی گلپایگانی
مجله انتظار
منتهی‌الآمال، شیخ عباس قمی
مجلة موعود
ینابیع المودة، قندوزی
اثبات الهداة
غیبت نعمانی، محمد ابن ابراهیم نعمانی
شرح بر زادالمسافر،سید جلال‌الدین آشتیانی
مشارق‌الدراری، سعیدالدین سعید فرغانی
الخرائج و الجرائح، قطب راوندى
كشف الغمة فی معرفة الأئمة
جامع الاسرار،سید حیدر آملی
الأربعون حدیثا،شهید اول
تشیع و انتظار، محمدتقی‌خلجی
تاریخ ما بعدالظهور، محمد صدر
إعلام الورى بأعلام الهدى، شیخ طبرسى
صحیفه‌ی امام خمینی(رض)
الرّیاض النضره، محبّ طبری



https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif

[عاشورا* خادمه چشم براه گل نرگس*]

https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif




پاورقی ها

1 - بحارالأنوار، ج 52، ص 123.
2 - إعلام الورى بأعلام الهدى، ص 431.
3 - غیبت نعمانی، ص 166.
4 - الكافی، ج 8 ، ص 241.
5 - كمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص 320.
6 - شرح فصوص خوارزمی، ج 2، ص 653 (فَصّ حکمةٍ قَدَریه فی کلمة عُزیریه)
7 - بحارالأنوار، ج 52 ، ص 125.
8 - بحارالأنوار، ج 52، ص122.
9 - کمال‌الدین، ج 1، ص 538، باب 25، ح 8 .
10 - شرح بر زادالمسافر، سید جلال‌الدین آشتیانی، ص 63.
11 - بحار الأنوار، ج 65، ص 27.
12 - به تقریرات فلسفه‌ از امام خمینی«رضوان‌الله‌تعالی‌� �لیه» ج 2، ص 247 مراجعه شود. مرحوم استاد سید جلال الدین آشتیانی در شرح دعای سحر از حضرت امام می‌نویسد: امام خمینى«رضوان‌الله‌تعالی‌� �لیه» از شیخ عارف كامل خود مرحوم حاج شیخ محمد على شاه آبادى نقل مى كند كه او گفته است: «ان السالك بقدم المعرفة اذا تمّ سفره الثالث یرى بهویته الجمعیة فی جمیع مراتب الموجودات و یرى بعین البصیرة جمیع مصالح العباد من امور المبدأ و المعاد و ما یقرّبهم إلیه و یبعّدهم عنه و الطرق إلى اللّه، و له التشریع فی هذا المقام، و كان هذا المقام حاصلا لمولانا قطب الموحدین أمیر المؤمنین و الائمة المعصومین من بعده، و لكن رسول اللّه(ص) لمّا تقدم علیهم زمانا و كان صاحب المقام أظهر الشریعة، فلم یبق مجال التشریع لأحد لتمامیة شریعته فلابُدّ للأولیاء الذین من بعده من متابعته. و لو فرضنا تقدم أمیر المؤمنین(ع) لكان له أن یظهر أمر الرسالة و لرسول اللّه تبعیته اذا جاء بعده، و لكن الحجة البالغة اقتضت بأن یكون صاحب الشریعة رسول اللّه(ص)»
هنگامى كه سالك إلى اللّه در سیر خود با قدم معرفت، سفر سوم را به پایان رساند با هویت جمعى خود كه در همه‌ی مراتب موجود است همه‌ی امور بندگان را از مبدأ و معاد و آنچه باعث تقرب آنان به خداست و دورى آنان از اوست و همه‌ی راه‌هاى خدایى را مشاهده مى كند، و در این مقام است كه از براى او حقِّ تشریع هست. و این مقام از براى قطب الموحدین مولا امیر المؤمنین و ائمه‌ی معصومین(ع) حاصل بود ولى چون رسول خدا(ص) را حصول این مقام از نظر زمانى پیشتر بود این حق به آن حضرت اختصاص یافت و اظهار تشریع كرد و دیگر مجالى از براى اولیاء خدا كه بعد از او بودند براى تشریع باقى نماند، بلكه وظیفه‌ی آنان تبعیت از تشریع آن حضرت بود، و اگر فرضا چنین اتفاق مى افتاد كه امیر المؤمنین(ع) تقدم زمانى بر حضرت رسول(ص) داشت و یا هر یك از ائمه‌ی دین را بر آن حضرت تقدم زمانى بود این حقِّ تشریع متعلق به متقدم بود و متأخر مى بایست از او تبعیت نماید، ولى حجت بالغه‌ی الهى چنین اقتضا كرد كه رسول اللّه(ص) صاحب شریعت باشد.
13 - أمالی المفید، ص 188.
14 - ینابیع‌المودة، ص 235 ، احقاق الحق و ازهاق الباطل، ج 4، ص 226.
15 - ینابیع‌المودة، ص 235- امام خمینی(رض)، تقریرات فلسفه، ج 2، ص 247.
16 - كلمات مكنونه، ص 186 و جامع الأسرار، ص 382 و 401.
17 - الاربعون حدیثنا، شهید اول، ص 73.
18 - بحارالأنوار، ج 18، ص 386، نقل از مناقب خوارزمی.
19 - سوره‌ی آل عمران، آیه‌ی 61.
20 - بحار الانوار، ج51، ص 148- غیبت نعمانی، ص 245، ح 23.
21 - حضرت صادق(ع) در نیایش با حضرت مهدی(عج) چنین اظهار می‌دارند: «سَیِّدِی غَیْبَتُكَ نَفَتْ رُقَادِی وَ ضَیَّقَتْ عَلَیَّ مِهَادِی وَ ابْتَزَّتْ مِنِّی رَاحَةَ فُؤَادِی سَیِّدِی غَیْبَتُكَ أَوْصَلَتْ مُصَابِی بِفَجَائِعِ الْأَبَدِ وَ فَقْدُ الْوَاحِدِ بَعْدَ الْوَاحِدِ یُفْنِی الْجَمْعَ وَ الْعَدَدَ فَمَا أُحِسُّ بِدَمْعَةٍ تَرْقَى مِنْ عَیْنِی وَ أَنِینٍ یَفْتُرُ مِنْ صَدْرِی عَنْ دَوَارِجِ الرَّزَایَا وَ سَوَالِفِ الْبَلَایَا إِلَّا مُثِّلَ بِعَیْنِی عَنْ غَوَابِرِ أَعْظَمِهَا وَ أَفْضَعِهَا وَ بَوَاقِی أَشَدِّهَا وَ أَنْكَرِهَا وَ نَوَائِبَ مَخْلُوطَةٍ بِغَضَبِكَ وَ نَوَازِلَ مَعْجُونَةٍ بِسَخَطِك »(کمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 353 ) اى آقاى من! غیبت تو خواب از دیدگانم ربوده و بسترم را بر من تنگ ساخته و آسایش قلبم را از من سلب نموده است. اى آقاى من! غیبت تو اندوه مرا به فجایع ابدى پیوند داده، و فقدان یكى پس از دیگرى، جمع و شمار را نابود كرده است، من دیگر احساس نمى كنم اشكى را كه از دیدگانم بر گریبانم روان است و ناله اى را كه از مصائب و بلایاى گذشته از سینه ام سر مى كشد، جز آنچه را كه در برابر دیدگانم مجسّم است و از همه‌ی گرفتاری‌ها بزرگ‌تر و جانگدازتر و سخت تر و ناآشناتر است، ناملایماتى كه با غضب تو در آمیخته و مصائبى كه با خشم تو عجین شده است.
22 - غیبت نعمانی، ص 212، ح 1.
23 - سوره‌ی مائده،آیه‌ی 110.
24 - بحارالانوار، ج52، ص 92.
25 - کمال‌الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج 1، باب 29، ص 316، ح 2.
26 - سوره‌ی یس، آیه‌ی 59.
27 - حضرت امیرالمؤمنین(ع) تحقق ده چیز را قبل از قیامت برمی‌شمارند که یکی از آن‌ها «خروج القائم» است.(بحارالأنوار، ج 52، ص 209)
28 - کمال‌الدین و تمام النعمة، شیخ صدوق، ج 2، ص 642.
29 - الغیبة للنعمانی، ص 209.
30 - زمان فانی، همان شرایطی است که انسان را گرفتار گذشته و آینده می‌کند و او را از حضور در «حال» خارج می‌کند و در همین رابطه است که امکان ظهور چهره‌ی کاملی از حقایق در زمان فانی ممکن نیست و همواره وجهی از آن‌ها نمایان است و بقیه‌ی وجوه آن‌ها با گذشت زمان از صحنه بیرون رفته و یا با احاله به آینده هنوز بروز ننموده است.
31 - سوره‌ی انفطار، آیه‌ی 19.
32 - سوره‌ی غافر، آیه‌ی 15.
33 - سعیدالدین سعید فرغانی، مشارق‌الدراری، مقدمه‌ی سیدجلال‌الدین آشتیانی، ص 40.
34 - سوره‌ی إسراء، آیه‌ی 71.
35 - الكافی، ج 1، ص 528.
36 - بحار الأنوار، ج 53، ص 9.
37 - الخرائج و الجرائح، قطب راوندى ، ج 3، ص 1166.
38 - بحار الأنوار، ج 53، ص 39.
39 - بحارالأنوار، ج 52، ص122.
40 - بحارالأنوار،ج 52، ص 122.
41 - إعلام الورى بأعلام الهدى، ص 424.
42 - الكافی، ج 1، ص 372.
43 - سخن امام خمینی(رض) این است که: «خطر تحجرگرایان و مقدس‌نمایانِ احمق در حوزه‌های علمیه کم نیست». (صحیفه‌ی امام، ج 21، ص 278)
44 - رسول خدا(ص) در رابطه با دجّال می‌فرمایند: «أَنَّهُ خَارِجٌ فِیكُمُ الْأَعْوَرُ الدَّجَّالُ وَ أَنَّ مَعَهُ جِبِالًا مِنْ خُبْز تسیر مَعَهُ الی غیر ذلِکَ» بیرون خواهد آمد در میان شما دجّالِ یک‌چشم و کوهی از غذا در همه‌جا با وی است.(كشف الغمة فی معرفة الأئمة، ج 2، ص 491 )
45 - بحار الأنوار، ج 52، ص 131.
46 - بحار الأنوار، ج 52، ص 92.
47 - در دعای شریف ندبه از یک طرف متوجه حقیقت بزرگی می‌شویم که غایب است و زمانه هنوز امکان درک آن مقام را ندارد، از طرف دیگر سخت مشتاق حضور آن حضرت هستیم. در چنین شرایطی به دعا برمی‌خیزیم تا به مدد الهی دل‌ها آماده‌ی توجه به نور حضرت شوند و فرج نهایی محقق گردد. روشی که در دعای ندبه به ما آموزش داده‌اند عالی‌ترین روش عملیِ تحقق ظهور حضرت صاحب‌الأمر(عج) است.
48 - تحف العقول عن آل الرسول(ص)، ص 115.
49 - الأربعون حدیثا، شهید اول ، ص 73.
50 - جامع الاسرار، سید حیدر آملی، ص 382.
51 - همان
52 - همان
53 - بحارالأنوار، ج 39 ، ص 347.
54 - تشیع و انتظار، محمدتقی‌خلجی، ص120 ، چاپ پنجم، نشر پیام اسلام، قم 1381.
55 - این نکته تحت عنوان «غایتِ مفقود، محال است» در فلسفه مورد بحث قرار می‌گیرد و در کتاب «مبانی معرفتی مهدویت» بحث شده است.
56 - بحار الأنوار، ج 51، ص 150.
57 - مقام معظم رهبری«حفظه‌الله» معتقدند اگر پیام غدیر در جامعه‌ی اسلامی پذیرفته می‌شد و همچنان ائمه بر جهان اسلام حاکم می‌شدند «باز به گمان بیشتر بشر نیاز به یک دوران انتظار داشت تا بتواند آن جامعه‌ی آرمانی را تحقق ببخشد. (غدیر سال 1384)
58 - در مورد چگونگی اقدامی مناسب روح زمانه به نوشتار «اهل‌البیت(ع) و زمان‌شناسی» در کتاب« امام و امامت در تکوین وتشریع» از همین مؤلف رجوع فرمایید.
59 - كمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 356.
60- الإرشاد فی معرفة حجج الله على العباد، ج 2، ص 340.
61 - مقام معظم رهبری«حفظه‌الله» می‌فرمایند: اگر قدرت در اجتماعات انسانی دست شیطان‌صفتان باشد دنیا به همان راهی می‌رود که شما امروز مظاهر آن را در دنیای مدرن مشاهده می‌کنید. هرچه دنیا مدرن‌تر بشود خطرِآن‌گونه حکومت‌ها بیشتر می‌شود. (4/9/1389)
62 - سوره‌ی فتح، آیه‌ی 25.
63 - شیخ صدوق ، كمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 642.
64 - سنت یوسف(ع)‌ عبارت است از «ستر» که خداوند بین او و خلق حجابی قرار داد که مردم او را می‌دیدند ولی نمی‌شناختند. و سنت موسی‌بن‌عمران(ع)‌ تولد پنهانی حضرت و غیبت او از قومش بود.
65 - شیخ طبرسی، اعلام الوری باعلام الهدی، ص 427. كمال الدین و تمام النعمة، ج 1، ص 317.
66 - كمال الدین و تمام النعمة، ج 2، ص 480.
67 - نهج‌البلاغه، خطبه‌ی 138.
68 - بحار ج52 ص352- نعمانی، الغیبة باب 13، ص231.
69 - تاریخ ما بعدالظهور، محمد صدر، ص282.
70 - سوره‌ی اعراف، آیه‌ی 128.
71 - مهدی موعود، ج2، ص224.
72 - بحارالانوار، ج 52، ص 340.
73 - منتخب الاثر، ص474.
74 - بحارالانوار، ج52، ص33.
75 - بحارالانوار، ج52 ، ص316. خصال، ج2 ، ص254، ح1051.
76 - إعلام الورى بأعلام الهدى، شیخ طبرسى ، ص 441.
77 - همان.
78 - همان، ص 418.
79 - همان.
80 - بحارالانوار، ج 53، ص 91.
81 - بحارالانوار، ج 83 ، ص 91.
82 - حضرت صادق(ع) می‌فرمایند: «إِنَّ الرَّجْعَةَ لَیْسَتْ بِعَامَّةٍ وَ هِیَ خَاصَّةٌ لَا یَرْجِعُ إِلَّا مَنْ مَحَضَ الْإِیمَانَ مَحْضاً أَوْ مَحَضَ الشِّرْكَ مَحْضا» رجعت عمومى نیست بلكه افراد خاصى به دنیا برمی‌گردند كه یا مؤمن خالص و یا مشرك محض باشند. (بحارالأنوار، ج 53، ص 39)
83 - کافی، ج 1، ص 91.
84 - سوره‌ی همزه، آیه‌ی 7.
85 - بحارالأنوار، ج 53 ، ص 177.
86 - اثبات الهداة، ج 3، ص 548.
87 - بحارالانوار، ج 52، ص 106.
88 - بحارالانوار، ج 52، ص 105.
89 - صحیفه‌ی امام خمینی(رض)، ج 15، ص 385.
90 - در رابطه با جایگاه قدسی اهل البیت(ع) به کتاب‌های «حقیقت نوری اهل البیت(ع)» از همین مؤلف رجوع شود.






https://www.ayehayeentezar.com/gallery/images/12462019435083304251.gif