حسنعلی ابراهیمی سعید
10-07-2022, 21:38
جنگ نرم
زنان در غرب چگونه برای پوشیدن
شلوار جنگیدند؟ _روزآروز
نزدیک به ۲۱۳ سال زنان پاریسی
حق پوشیدن شلوار را نداشتند.
از نوامبر ۱۸۰۰ پوشیدن شلوار
برای زنان پاریس ممنوع شد
و تخلف از این قانون می‌توانست
زنان را به زندان بفرستد.
استثناهای این قانون منوط به
کسب اجازه از پلیس شده بود.
یک قرن بعد متممی به این قانون اضافه شد که اجازه می‌داد تنها زنانی شلوار بپوشند که بخواهند سوار اسب یا دوچرخه شوند.
در غیر این صورت هر زنی که شلوار یا دامن شلواری بپوشد باید رسما دستگیر شود و چند شب را در بازداشتگاه پلیس بماند.
کوکو شنل طراح لباس معروف فرانسوی از زنان خط شکنی بود که با پوشیدن شلوار به این نتیجه رسید که پوشیدن شلوار راحت‌تر از دامن است و آزادی عمل بیشتری دارد.
این کشف باعث شد تا شلوارهای زنانه‌ای طراحی شود که موارد استفاده‌اش به ساحل دریا و استخر محدود بود.
در آمریکا هم اگرچه پوشیدن شلوار غیرقانونی نبود اما تابوی جامعه تا سال ۱۸۵۰ زنان را از انتخاب لباس‌های راحت منع می‌کرد.
سال ۱۹۳۲ بود که مارلین دیتریش در مراسم افتتاحیه یکی از فیلم‌هایش با تاکسیدو، کلاه و کفش چرم روی فرش قرمز رفت.
این کار دیتریش باب گفت‌وگوهای ملی در آمریکا درباره شلوار پوشیدن زن‌ها را باز کرد.
اما کارهای کاترین هپ‌بورن در این زمینه غلیظ‌تر بود.
دیتریش برای داشتن استایل خاص شلوار می‌پوشید اما هپ‌بورن اساسا به آزادی در پوشش معتقد بود و شلوار می‌پوشید چون در آن راحت بود. این برای تهیه‌کننده‌های هالیوود یک کابوس بود چرا که چنین زنی در طبقه‌بندی‌های هالیوود جایی نداشت و می‌توانست فروش فیلم‌ها را زیر سوال ببرد.
سال ۱۹۳۸ اوج درگیری بر سر شلوار پوشیدن زن‌ها وقتی بود که هلن هولیک، یک مربی مهدکودک متهم به دزدی با شلوار به دادگاه رفت.
قاضی که از انتخاب لباس او تعجب کرده‌بود هلن را به خانه فرستاد و دستور داد تا پنج روز بعد با پیراهن زنانه به دادگاه بیاید.
او در جواب قاضی گفته بود:
«من روی حقم پافشاری می‌کنم. اگر به من می‌گویید که بروم و لباسم را عوض کنم هرگز این کار را نمی‌‌کنم من شلوار را دوست دارم چون راحت است.»
هلن یک بار دیگر با شلوار به دادگاه رفت.
قاضی او را بیرون کرد تا با دامن به دادگاه بیاید.
اما او باز هم شلوار پوشید به دادگاه رفت تا اینکه قاضی دستور داد او را به خاطر اهانت به دادگاه دستگیر کنند.
بعد از این ماجرا زن‌ها همچنان مختار نبودند تا آزادانه سراغ شلوار بروند
تا وقتی که جنگ جهانی دوم شروع شد
و زنان شاغل در کارخانه‌ها فهمیدند کار کردن با شلوار لذت دیگری دارد.
در دهه ۱۹۵۰ پوشیدن شلوارهای جین نشانه شورشی بود که عموما دخترهای نوجوان
پیشگام آن بودند
در حالیکه مادرهایشان ترجیح می‌دادند
در خانه شلوار بپوشند.
تا اینکه سال ۱۹۶۶ ایو سن لورن اولین کت
وشلوار مخصوص زن‌ها را طراحی کرد
شلوار زنانه از یک تابو شکنی به یک
استایل تازه مد و فشن تبدیل شد.
سال ۱۹۶۹ هم شارلوت رید اولین زنی بود
که در صحن مجلس سنا با شلوار وارد شد.
در حال حاضر شلوار یکی از بدیهی‌ترین
لباس‌های روزانه زنانه محسوب می‌شود
اما در اصل این لباس سمبل مبارزات مدنی زن‌ها برای دست‌یابی به حقوق برابر برای انتخاب پوشش راحت است.
با این حال هنوز هستند کشورهایی که
زن‌هایش باید با محدودیت پوشش
شلوار دست و پنجه نرم کنند.
مثلا سال گذشته در سودان ۲۴ زن در یک میهمانی دستگیر و بازداشت شدند.
تنها جرم آنها این بود که شلوار پوشیده بودند.
شمادعوت هستید به کانال👇
@kohnesrbazaniran
زنان در غرب چگونه برای پوشیدن
شلوار جنگیدند؟ _روزآروز
نزدیک به ۲۱۳ سال زنان پاریسی
حق پوشیدن شلوار را نداشتند.
از نوامبر ۱۸۰۰ پوشیدن شلوار
برای زنان پاریس ممنوع شد
و تخلف از این قانون می‌توانست
زنان را به زندان بفرستد.
استثناهای این قانون منوط به
کسب اجازه از پلیس شده بود.
یک قرن بعد متممی به این قانون اضافه شد که اجازه می‌داد تنها زنانی شلوار بپوشند که بخواهند سوار اسب یا دوچرخه شوند.
در غیر این صورت هر زنی که شلوار یا دامن شلواری بپوشد باید رسما دستگیر شود و چند شب را در بازداشتگاه پلیس بماند.
کوکو شنل طراح لباس معروف فرانسوی از زنان خط شکنی بود که با پوشیدن شلوار به این نتیجه رسید که پوشیدن شلوار راحت‌تر از دامن است و آزادی عمل بیشتری دارد.
این کشف باعث شد تا شلوارهای زنانه‌ای طراحی شود که موارد استفاده‌اش به ساحل دریا و استخر محدود بود.
در آمریکا هم اگرچه پوشیدن شلوار غیرقانونی نبود اما تابوی جامعه تا سال ۱۸۵۰ زنان را از انتخاب لباس‌های راحت منع می‌کرد.
سال ۱۹۳۲ بود که مارلین دیتریش در مراسم افتتاحیه یکی از فیلم‌هایش با تاکسیدو، کلاه و کفش چرم روی فرش قرمز رفت.
این کار دیتریش باب گفت‌وگوهای ملی در آمریکا درباره شلوار پوشیدن زن‌ها را باز کرد.
اما کارهای کاترین هپ‌بورن در این زمینه غلیظ‌تر بود.
دیتریش برای داشتن استایل خاص شلوار می‌پوشید اما هپ‌بورن اساسا به آزادی در پوشش معتقد بود و شلوار می‌پوشید چون در آن راحت بود. این برای تهیه‌کننده‌های هالیوود یک کابوس بود چرا که چنین زنی در طبقه‌بندی‌های هالیوود جایی نداشت و می‌توانست فروش فیلم‌ها را زیر سوال ببرد.
سال ۱۹۳۸ اوج درگیری بر سر شلوار پوشیدن زن‌ها وقتی بود که هلن هولیک، یک مربی مهدکودک متهم به دزدی با شلوار به دادگاه رفت.
قاضی که از انتخاب لباس او تعجب کرده‌بود هلن را به خانه فرستاد و دستور داد تا پنج روز بعد با پیراهن زنانه به دادگاه بیاید.
او در جواب قاضی گفته بود:
«من روی حقم پافشاری می‌کنم. اگر به من می‌گویید که بروم و لباسم را عوض کنم هرگز این کار را نمی‌‌کنم من شلوار را دوست دارم چون راحت است.»
هلن یک بار دیگر با شلوار به دادگاه رفت.
قاضی او را بیرون کرد تا با دامن به دادگاه بیاید.
اما او باز هم شلوار پوشید به دادگاه رفت تا اینکه قاضی دستور داد او را به خاطر اهانت به دادگاه دستگیر کنند.
بعد از این ماجرا زن‌ها همچنان مختار نبودند تا آزادانه سراغ شلوار بروند
تا وقتی که جنگ جهانی دوم شروع شد
و زنان شاغل در کارخانه‌ها فهمیدند کار کردن با شلوار لذت دیگری دارد.
در دهه ۱۹۵۰ پوشیدن شلوارهای جین نشانه شورشی بود که عموما دخترهای نوجوان
پیشگام آن بودند
در حالیکه مادرهایشان ترجیح می‌دادند
در خانه شلوار بپوشند.
تا اینکه سال ۱۹۶۶ ایو سن لورن اولین کت
وشلوار مخصوص زن‌ها را طراحی کرد
شلوار زنانه از یک تابو شکنی به یک
استایل تازه مد و فشن تبدیل شد.
سال ۱۹۶۹ هم شارلوت رید اولین زنی بود
که در صحن مجلس سنا با شلوار وارد شد.
در حال حاضر شلوار یکی از بدیهی‌ترین
لباس‌های روزانه زنانه محسوب می‌شود
اما در اصل این لباس سمبل مبارزات مدنی زن‌ها برای دست‌یابی به حقوق برابر برای انتخاب پوشش راحت است.
با این حال هنوز هستند کشورهایی که
زن‌هایش باید با محدودیت پوشش
شلوار دست و پنجه نرم کنند.
مثلا سال گذشته در سودان ۲۴ زن در یک میهمانی دستگیر و بازداشت شدند.
تنها جرم آنها این بود که شلوار پوشیده بودند.
شمادعوت هستید به کانال👇
@kohnesrbazaniran