انس و علاقه ایرانیان به اهل بیت(ع)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

http://upload.tazkereh.ir/images/43471296706812910161.pnghttp://upload.tazkereh.ir/images/65214060876186344702.gifhttp://upload.tazkereh.ir/images/35513251861550393164.png
http://upload.tazkereh.ir/images/68084769746396288197.gif



انس و علاقه ایرانیان به اهل بیت(ع)

ایرانیان از دیرباز مورد توجه ویژه پیامبر اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ‌ و امامان شیعه ـ علیهم السّلام ـ بوده اند و در احادیث بسیاری، اسلام ایرانیان با اهمیت تلقی گردیده و از ملت ایران بعنوان وفادارترین ملتها به اسلام یاد شده است. بسیاری از این احادیث از پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ قبل از اینكه ایرانیان اسلام را پذیرفته باشند صادر شده است همان طور كه پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ پیش بینی نموده بود ملت ایران از همه ملتها حتی عرب كه مركز نزول وحی بود،‌ از اسلام بیشتر بهره گرفت و هیچ ملتی به اندازه مردم ایران تاكنون از منبع روشنایی بخش وحی پرتو نگرفته است.

با همه مشكلاتی كه در قرون اولیه اسلام در راه شناخت فرهنگ اصیل اسلامی بود تا آنجا كه ایمان و دین و دانش به گفته پیامبر اسلام ـ صلی الله علیه و آله ـ گویا به ستاره ثریا آویخته و دست یازیدن به آن بسیار دشوار می نمود ایرانیان به آن دست یافتند و در رشته های مختلف علوم كه در رابطه با شناخت اسلام و تبیین ایدئولوژی اسلامی بكار گرفته می شود از اعراب سبقت گرفتند و بالاخره همان طور كه قرآن كریم پیش بینی نموده بود در رابطه با گسترش ایدئولوژی اصیل اسلامی جایگزین ملتی شدند كه وحی آنها نازل شده بود. و به گفته متفكر شهید علامه مطهری: «ایرانیان بیش از هر ملت دیگر نیروهای خود را در اختیار اسلام و اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ قرار دادند و بیش از هر ملت دیگر در این راه صمیمیت و اخلاص نشان دادند، در این دو جهت هیچ ملتی به پای ایرانیان نمی رسد.»[1]

در این مقال به پاره ای از ابراز ارادت و علاقه و خدمات ایرانیان نسبت به اسلام و ائمه معصومین ـ علیهم السّلام ـ اشاره می كنیم:

سخن را با اولین مسلمانان ایرانی و بزرگترین صحابه پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ و دلسوزترین همراه حضرت علی ـ علیه السلام ـ سلمان فارسی شروع می كنیم.

سلمان نخستین ایرانی بود كه به پیامبر اسلام و دین مقدس آن ایمان آورد و در این راه آن قدر ابراز محبت و ارادت نسبت به پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ نمود تا مدال افتخار «السلمان منا اهل البیت» را به خود اختصاص داد[2] و گوی سبقت را در محبت به پیامبر و اهل بیتش از همه اعراب ربود، به طوری كه مورد حسادت و غبطه آنها قرار گرفت. سلمان فارسی شخصیتی است كه بارها پیامبر بزرگوار اسلام ـ صلّی الله علیه و آله ـ و امیر مومنان علی ـ علیه السلام ـ و ائمه معصومین ـ علیهم السلام ـ از او به بزرگی و عظمت یاد كرده اند.





http://upload.tazkereh.ir/images/84062412858194045463.gif

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

http://upload.tazkereh.ir/images/19277998044087606943.gif

روزی سلمان فارسی داخل مسجد شد و پیامبر ـ صلی الله علیه و آله ـ احترامش كرد، او را مقدم داشت و در بالای مجلس نشاند و از او با عظمت یاد كرد و وی را از خاصان مصطفی و آلش دانست و این كار مثل همیشه مورد اعتراض اعراب قرار گرفت. پیامبر بالای منبر رفت و در ضمن خطبه ای فرمودند: «... سلمان دریایی است كه كم نمی شود و گنجی است كه از بین نمی رود. سلمان از ما اهل بیت است كه همواره حكمت و برهان از او می جوشد.»[3]

حضرت علی ـ علیه السلام ـ بارها یار و غمخوار روزهای مظلومیت خود سلمان را ستوده است و اینها همه بخاطر ارادت و محبت سلمان فارسی به اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ بود چون همان طور كه سلمان به پیامبر ـ صلّی الله علیه و آله ـ عشق می ورزید بعد از رحلت آن حضرت جزء چهار نفری بود كه از شیعیان وفاداران علی ـ علیه السلام ـ در كنار آن حضرت باقی ماند و علی ـ علیه السلام ـ هم بارها و بارها از او تمجید نمودند. حضرت در مورد سلمان به ابوذر گفت: «ای ابوذر، سلمان از باب های الهی است،‌ كسی كه او را درست بشناسد و بپذیرد مؤمن است و كسی كه او را انكار كند و فضایل او را نپذیرد كافر است و سلمان از ما اهل بیت است.»

منصور بزرج می گوید به امام صادق ـ علیه السلام ـ عرض كردم: ای آقای من! چه بسیار از شما یاد سلمان فارسی را می شنوم؟ فرمودند: نگو سلمان فارسی، بگو سلمان محمدی! آیا می دانی چرا از او یاد می كنم؟ عرض كردم نه. فرمود برای سه صفت: 1. مقدم داشتن خواسته امیر مومنان ـ علیه السلام ـ برخواسته خودش، 2. دوست داشتن فقراء، 3. دوست داشتن علم و علماء.[4]

آری ایرانیان بعد از اسلام همواره به اهل بیت ـ علیهم السلام ـ عشق می ورزیدند و شهرهای آنها از پایگاه های اولیه تجمع شیعیان و دوستداران اهل بیت ـ علیهم السلام ـ بودند. شهرهای قم، ری،‌ طبرستان، ... مأمن ارادتمندان به اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ بود و ایرانیان بارها و بارها به طور پنهانی به خدمت ائمه ـ علیهم السلام ـ می رسیدند و ضمن پرداخت وجوهات شرعی ابراز محبت و ارادت می نمودند و در حوادث تلخ و دشوار پناهگاهی برای سادات و علویان بودند و در آینده نیز طبق روایات بیشتر یاران و همراهان انقلاب بزرگ حضرت مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه ـ را ایرانیان تشكیل می دهند و با این كار ارادت و محبت خود به اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ را به اوج و نهایت درجه می رسانند.

نقل شده كه امام صادق ـ علیه السلام ـ غلامی داشت كه وظیفه اش نگه داشتن افسار مركب آن حضرت بود. روزی كه امام ـ علیه السلام ـ در مسجد بود و غلام بیرون مسجد نشسته و افسار مركب امام را در دست داشت با گروهی از مردم خراسان رو به رو شد، مردی از آن گروه به غلام گفت: «آیا حاضری من به جای تو باشم و مملوك امام قرار گیرم و در مقابل همه اموالم برای تو باشد؟ من مال بسیاری دارم. هر چه می خواهی برو برای خودت بردار. غلام گفت باید از مولایم بپرسم» خدمت امام آمد جریان را گفت و امام غلام را نصیحتی كرد و گفت تو آزادی ولی غلام گفت من خدمت تو می مانم و آخرت را بر دنیا مقدم می دارم.[5]

در زمان خلافت علی ـ علیه السلام ـ وقتی جنگ صفین اتفاق افتاد آن حضرت برای فرمانداران خود نامه فرستاد و آنهار را به كمك دعوت كرد. خواجه ربیع كه از اصحاب امام بود با چهار هزار نفر از سپاه ری به سوی صفین حركت كرد و امام با سپاه خود منتظر آنها بود، وقتی كه آن لشكر رسید بی درنگ امام علی ـ علیه السلام ـ فرمان حركت به سوی جبهه صفین را صادر كرد،[6]این قطعه تاریخی بیانگر محبت ایرانیان به اهل بیت ـ علیهم السلام ـ مخصوصاً علی ـ علیه السلام ـ می باشد.





http://upload.tazkereh.ir/images/84062412858194045463.gif

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

http://upload.tazkereh.ir/images/19277998044087606943.gif


قم و اهل بیت علیهم السلام :

به طور قطع می توان گفت شهر قم اولین مركز تشیع در ایران بوده است و بطور كلی قم از همان آغازاسلام مورد توجه ائمه اطهار ـ علیهم السلام ـ بوده و در مورد این شهر و فضایل آن از زبان علی ـ علیه السلام ـ روایاتی وارد شده است و این شهر به عنوان حرم و پناهگاه اهل بیت ـ علیهم السّلام ـ شمرده شده است. قم تنها شهری بوده است كه در آن اثری از نام ابوبكر، عمر و عثمان دیده نمی شد و این امر و نظائر آن باعث شد كه مردم آن مورد اتهام قرار گیرند، قتل عام و شكنجه شوند و هر نوع صدمه ای به آنان وارد آید. ولی با وجود این سختی ها و فشارها چون كوه در راه ایمان و عقیده خود استوار ماندند و تمامی این بلایا را به جان خریدند و از حمایت اهل بیت ـ علیهم السلام ـ دست برنداشتند.[7]

بطور كلی هر علوی و شیعی مذهبی كه از دست حكام جبار عباسی می گریخت امیدش ایران و شهر قم بود و بدانجا پناه می برد و سخت مورد حمایت مردم قرار می گرفت. درزبان ائمه اطهار ـ علیهم السلام ـ بر شهر قم، آشیانه آل محمد ـ صلی الله علیه و آله ـ و مأوای فاطمیون و جایگاه شیعیانشان اطلاق شده است و در روایتی اهل قم انصار و یاوران اهل بیت ـ علیهم السلام ـ خوانده شده اند، شهری با این صفات،‌ طبیعی است كه به یكی از پناهگاه های عمده علویان تبدیل شود.[8]خاك قم با قبول پیكر پاك و مطهر حضرت معصومه ـ سلام الله علیهاـ فرزند بلافصل امام موسی بن جعفر ـ علیه السلام ـ در قله رفیع ارادتمندان به اهل بیت ایستاد و امروزه هم به بركت وجود آن حضرت شهر قم عملاً به پناهگاه شیعیان خالص و مركز طلاب و علما و مراجع تقلید تبدیل شده است.





http://upload.tazkereh.ir/images/84062412858194045463.gif

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

http://upload.tazkereh.ir/images/19277998044087606943.gif


ایرانیان زمینه سازان ظهور حضرت مهدی عجل الله تعالی فرجه :

كلیه منابع روایی شیعه و سنی، پیرامون حضرت مهدی ـ علیه السلام ـ اتفاق نظر دارند كه آن بزرگوار بعد از نهضتی مقدماتی كه برایش بوجود می آید، ظهور می كند ... و یاران درفش های سیاه، ایرانی اند كه زمینه ساز حكومت آن حضرت و آماده كننده مقدمات فرمانروایی وی می باشند،‌ در این روایات، اتفاق است كه دو شخصیت وعده داده شده، سید خراسانی و یا هاشمی خراسانی و یاور او شعیب بن صالح هر دو ایرانی هستند. از جمله روایات ظهور بپا خاستن مردی از قم و یاران وی می باشد.

از امام كاظم ـ علیه السلام ـ روایت شده است كه فرمود: «مردی از قم، مردم را به سوی خدا دعوت می كند، افرادی گرد او جمع می شوند كه قلب هایشان همچون پاره های آهن ستبر است كه بادهای تند حوادث آنان را نمی لغزاند، از جنگ خسته نشده و نمی ترسند ... .»[9]

برخی روایات، تصریح دارد به اینكه فلسفه نامگذاری شهر مقدس قم مناسب با نام حضرت مهدی ـ عجل الله تعالی فرجه ـ كه قائم بحق است می باشد. عفان بصری از امام صادق ـ علیه السلام ـ روایت كرده: «آیا می دانی از چه رو این شهر را قم می نامند؟ عرض كردم خدا و رسولش آگاه ترند فرمود: همانا نامگذاری شده برای اینكه اهل قم، اطراف قائم ـ علیه السلام ـ گرد آمده و با وی قیام می نمایند و در كنار او ثابت قدم مانده و او را یاری می كنند.»[10]

روایت پرچم های سیاه خراسان را كه قبلاً یادآوری شد عده ای از علمای اهل سنت مانند ترمذی و احمد بن حنبل و ... نقل كرده اند[11] كه عین عبارت حدیث این است «درفش هایی سیاه از خراسان خروج می كند كه هیچ چیز قادر به برگرداندن آنها نیست تا اینكه در ایلیاء به اهتزاز در آیند»

در مورد طالقان هم روایاتی هست كه در آنان از اهالی این منطقه به عنوان یاران آخر الزمان یاد شده است.[12]


پي نوشت :
[1] . شهید مطهری، خدمات متقابل، انتشارات صدرا، صفحه 373.
[2] . ابن هشام، السیره، ج 2، ص 224.
[3] . جعفر مرتضی، سلمان فارسی،‌ترجمه حسنین، انتشارات اسلامی، ص 14.
[4] . نوری، میرزا حسین، نفس الرحمان فی فضایل السلمان، مؤسسه آفاق، ص 133.
[5] . علامه مجلسی،‌بحارالانوار، بیروت، مؤسسه الوفاء، بحار، ج 50، صفحه 87.
[6] . بهجه الامال،‌ج4، صفحه 137.
[7] . مختصر البلدان، ص 264، تاریخ قم، ص 166، معجم البلدان، ج 4، ص 175، تاریخ یعقوبی، ج 1، ص 144.
[8] . تاریخ قم، ج1، صفحه 82، تهران، توس.
[9] . محمد قمی، ترجمه عبدالملك قمی، بحار، ج 60، صفحه 216.
[10] . همان.
[11] . منن ترمذی، ج 3،‌صفحه 362.
[12] . كنز العمال، ج7، صفحه 262. مختار اصلاني- مركز مطالعات و پژوهش هاي فرهنگي حوزه علميه




http://upload.tazkereh.ir/images/19277998044087606943.gif