حسنعلی ابراهیمی سعید
13-02-2023, 13:33
🌹((فرمانده پایگاه شکاری پای برهنه در میان عزاداران...))🌹
دریکی از روزهای ماه محرم همراه عباس بابایی وچندتن از خلبانان ماموریت حساس ومشکلی را انجام داده وبه پایگاه برگشته بودیم...
به اتفاق عباس ساختمان عملیات را ترک کردیم در جلو ساختمان ماشین اماده بود تا مارو به مقصد برساند.
عباس برای اینکه بقیه در مضیقه نباشند به راننده گفت:
_ پیاده می رویم شما بقیه بچه ها را برسانید..
من هم به تبعیت از عباس سوار نشدم وهردو پیاده به راه افتادیم پس از دقایقی به یکی از خیابان های اصلی پایگاه رسیدیم.
صدای جمعیت عزادار از دور به گوش می رسید کم کم صدا بیشتر شد عباس به من گفت بریم به طرف دسته عزادار...برسرعت قدم هایمان افزودیم ..
پرچم های دسته عزاداراز دور پیدابود..خوب که دقت کردم دریافتم که هرچه به جمعیت نزدیک تر میشویم چهره عباس برافروخته تر میشود درحال پیش رفتن بودیم که لحظه ای سرم را برگرداندم ودیدم که عباس کنارم نیست...
((وقتی برگشتم اطراف وپشت سرم را نگاه کردم دیدم عباس مشغول دراوردن پوتین هایش است....))
به ارامی پوتین وجوراب را از پا دراورد وبندهایش را به همدیگر گره زد وان را به گردن اویخت...سپس بی اعتنا از کنارمن عبور کرد...
با دیدن این صحنه بی اختیار به یاد حر بن یزید ریاحی هنگامی که به حضور امام شرفیاب میشود افتادم...
چند لحظه بعد عباس میان انبوه عزاداران بود وباصدای زیبایش نوحه میخواند وجمعیت سینه زنان وزنجیر زنان به طرف مسجد پایگاه می رفتند. من تا ان روز گاهی در ایام محرم دیده بودم که بعضی با پای برهنه عزاداری کنند ولی ندیده بودم که فرمانده کل پایگاهی با پای برهنه درمیان سربازان و پرسنل عزاداری ونوحه خوانی کند..
🌺((خاطره از امیر سرتیپ خلبان فضل الله جاویدنیا))🌺
*********************************
تصویر زیر مربوط به سرلشگرعباس بابایی خلبان اسطوره ای جنگنده f14 تامکت وقهرمان ملی ماست که اینچنین خاکی وبی ریا به مانند حر کفشها را برگردن آویزان کرده و برای مولای خویش حسین عزادارست.
دریکی از روزهای ماه محرم همراه عباس بابایی وچندتن از خلبانان ماموریت حساس ومشکلی را انجام داده وبه پایگاه برگشته بودیم...
به اتفاق عباس ساختمان عملیات را ترک کردیم در جلو ساختمان ماشین اماده بود تا مارو به مقصد برساند.
عباس برای اینکه بقیه در مضیقه نباشند به راننده گفت:
_ پیاده می رویم شما بقیه بچه ها را برسانید..
من هم به تبعیت از عباس سوار نشدم وهردو پیاده به راه افتادیم پس از دقایقی به یکی از خیابان های اصلی پایگاه رسیدیم.
صدای جمعیت عزادار از دور به گوش می رسید کم کم صدا بیشتر شد عباس به من گفت بریم به طرف دسته عزادار...برسرعت قدم هایمان افزودیم ..
پرچم های دسته عزاداراز دور پیدابود..خوب که دقت کردم دریافتم که هرچه به جمعیت نزدیک تر میشویم چهره عباس برافروخته تر میشود درحال پیش رفتن بودیم که لحظه ای سرم را برگرداندم ودیدم که عباس کنارم نیست...
((وقتی برگشتم اطراف وپشت سرم را نگاه کردم دیدم عباس مشغول دراوردن پوتین هایش است....))
به ارامی پوتین وجوراب را از پا دراورد وبندهایش را به همدیگر گره زد وان را به گردن اویخت...سپس بی اعتنا از کنارمن عبور کرد...
با دیدن این صحنه بی اختیار به یاد حر بن یزید ریاحی هنگامی که به حضور امام شرفیاب میشود افتادم...
چند لحظه بعد عباس میان انبوه عزاداران بود وباصدای زیبایش نوحه میخواند وجمعیت سینه زنان وزنجیر زنان به طرف مسجد پایگاه می رفتند. من تا ان روز گاهی در ایام محرم دیده بودم که بعضی با پای برهنه عزاداری کنند ولی ندیده بودم که فرمانده کل پایگاهی با پای برهنه درمیان سربازان و پرسنل عزاداری ونوحه خوانی کند..
🌺((خاطره از امیر سرتیپ خلبان فضل الله جاویدنیا))🌺
*********************************
تصویر زیر مربوط به سرلشگرعباس بابایی خلبان اسطوره ای جنگنده f14 تامکت وقهرمان ملی ماست که اینچنین خاکی وبی ریا به مانند حر کفشها را برگردن آویزان کرده و برای مولای خویش حسین عزادارست.