رایکا
29-09-2009, 19:24
دین اسلام بر اساس اعتقادات صحیح و حق و دستوراتى براى انجام دادن و ترك كردن چیزهایى در زمینه هاى گوناگون ، بنا شده است .
در اعتقادات ، تقلید جایز نیست . در اعمال و دستورهاى غیر اعتقادى ، امّا ضرورى دین ، هم تقلید لازم نیست ، ولى در غیر ضروریات اگر شخص مجتهد باشد، یعنى ، بتواند از روى دلایل شرعى وظیفه خود را تشخیص دهد، باید طبق نظریه خود عمل كند. در غیر این صورت ، عقل براى او دو راه معین كرده است :
الف ) تقلید: یعنى بر طبق فتاواى مجتهدى كه واجد شرائط است ، عمل كند.
ب ) احتیاط: یعنى با توجه به نظر تمامى و یا گروهى از مجتهدان ، آنچه را مطابق احتیاط مى بیند، عمل كند.
چرا در مسائل دینى باید تقلید كنیم
انسان هنگامى كه چشم به این جهان مى گشاید چیزى نمى داند، ناچار باید از تجارب و از اندوخته هاى علمى دیگران بهره مند شود، زیرا پیمودن راه پر پیچ و خم زندگى نیاز به علم و دانش است .
اساساً زندگى روى دو پایه محكم استوار است : ((دانستن )) و ((عمل كردن ))
بر مبناى همین اصل نخستین است كه انسان زندگى را آغاز مى كند، و سپس با كمك غرایز راه و رسم زندگى را آموخته و درِ كمال و سعادت به روى او باز مى شود و آن غریزه ((تقلید)) است كه با منطق صحیح عقل و فطرت همراه است .
بر اساس همین منطق و فطرت است كه ما در زندگى روزمره براى ساختن عمارت به معمار و بنّاء، و در دوختن لباس به خیاط، و هنگام بیمارى به طبیب مراجعه مى كنیم .
به هر حال عقل و فطرت ما را در هر رشته اى به كارشناس و متخصص آن ارجاع مى دهد.
همچنین بر اساس همین منطق است كه در تعلیمات دینى و قوانین الهى مردم به پیروى از فقهایى كه در تشخیص احكام الهى مهارت دارند، رهنمون مى شوند، فقهایى كه سالیان طولانى با استعداد سرشار خود در راه علم و دانش قدم برداشته ، و به مقام شامخ اجتهاد رسیده اند و مى توانند قوانین الهى را از مدارك اصلى آن استخراج و استنباط كنند در دسترس مردم قرار دهند.
فقهایى كه رهبران و راهنمایان دینى مردم هستند و از طرف پیشوایان الهى اسلام این مقام بزرگ به آنها اعطاء شده است تا افراد را در تمام شئون دینى رهبرى كنند.
در اعتقادات ، تقلید جایز نیست . در اعمال و دستورهاى غیر اعتقادى ، امّا ضرورى دین ، هم تقلید لازم نیست ، ولى در غیر ضروریات اگر شخص مجتهد باشد، یعنى ، بتواند از روى دلایل شرعى وظیفه خود را تشخیص دهد، باید طبق نظریه خود عمل كند. در غیر این صورت ، عقل براى او دو راه معین كرده است :
الف ) تقلید: یعنى بر طبق فتاواى مجتهدى كه واجد شرائط است ، عمل كند.
ب ) احتیاط: یعنى با توجه به نظر تمامى و یا گروهى از مجتهدان ، آنچه را مطابق احتیاط مى بیند، عمل كند.
چرا در مسائل دینى باید تقلید كنیم
انسان هنگامى كه چشم به این جهان مى گشاید چیزى نمى داند، ناچار باید از تجارب و از اندوخته هاى علمى دیگران بهره مند شود، زیرا پیمودن راه پر پیچ و خم زندگى نیاز به علم و دانش است .
اساساً زندگى روى دو پایه محكم استوار است : ((دانستن )) و ((عمل كردن ))
بر مبناى همین اصل نخستین است كه انسان زندگى را آغاز مى كند، و سپس با كمك غرایز راه و رسم زندگى را آموخته و درِ كمال و سعادت به روى او باز مى شود و آن غریزه ((تقلید)) است كه با منطق صحیح عقل و فطرت همراه است .
بر اساس همین منطق و فطرت است كه ما در زندگى روزمره براى ساختن عمارت به معمار و بنّاء، و در دوختن لباس به خیاط، و هنگام بیمارى به طبیب مراجعه مى كنیم .
به هر حال عقل و فطرت ما را در هر رشته اى به كارشناس و متخصص آن ارجاع مى دهد.
همچنین بر اساس همین منطق است كه در تعلیمات دینى و قوانین الهى مردم به پیروى از فقهایى كه در تشخیص احكام الهى مهارت دارند، رهنمون مى شوند، فقهایى كه سالیان طولانى با استعداد سرشار خود در راه علم و دانش قدم برداشته ، و به مقام شامخ اجتهاد رسیده اند و مى توانند قوانین الهى را از مدارك اصلى آن استخراج و استنباط كنند در دسترس مردم قرار دهند.
فقهایى كه رهبران و راهنمایان دینى مردم هستند و از طرف پیشوایان الهى اسلام این مقام بزرگ به آنها اعطاء شده است تا افراد را در تمام شئون دینى رهبرى كنند.