PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : مهمون هایی که بوی جوراب می دن



مهاجر* یا معزاولیاء*
13-08-2010, 17:28
http://farsi.ses.ac.ir/files/daftare%20nahadeh%20rahbary/dargahi/4bqsp5j.jpg


به ماه رمضان می گن ماه مهمانی خدا. خوب٬ یک مهمونی چه ویژگی داره؟ آدم وقتی می خواد بره مهمونی چی کار می کنه؟ احتمالا لباس تمیز می پوشه٬ حموم می ره٬ موهاش رو شونه می کنه٬ عطر خوشبو کننده می زنه٬ و خلاصه٬ خودش رو آراسته و پیراسته و آماده می کنه. حالا ما چی؟ خدا هر سال دعوتمون می کنه سر سفره ی معنوی ماه رمضون. ما چه طور می آیم تو؟ آیا از قبلش خودمون رو تمیز کردیم؟ قبل از این که ماه رمضون شروع بشه روحمون رو پیراسته کردیم؟ کثیفی های وجودمون رو شستیم و آماده شدیم تا بشینیم سر سفره ی مهمونی خدا؟ نه! می دونین ما مثل چه کسی می مونیم؟ مثل کسی هستیم که با لباس چرک رفته نشسته سر سفره٬ همون وسط صابون در آورده و داره لیف می کشه به کمرش! کثیف اومدیم توی مهمونی٬ تازه یادمون افتاده که مهمون باید خودش رو تمیز کنه! به خاطر همین عدم آمادگی هست که ما عمق ماه رمضان رو درک می کنیم.
کسایی که از چند ماه قبل -از رجب و شعبان- خودشون رو آرایش و پیرایش کردن٬ الان تازه می تونن سر سفره برداشت های روحانی کنن. البته٬ کار ما هم فایده داره. حداقل همین که داریم وسط مهمونی خودمون رو صابون می زنیم و تمیز می کنیم٬ خودش خوبه. اگر به مهمونی نمی اومدیم که اصلا همین تمیز کردن رو هم پشت گوش می انداختیم. حداقل برکتی که این ماه برای ما داره اینه که کثیفی هامون رو توش تمیز می کنیم. خدا ایشالا بهمون کمک کنه این طور نباشیم که با بوی عرق بیایم توی مهمونی٬ با خلاف کاری و شکستن دستورات خدا٬ چهار تا کثیفی دیگه هم به خودمون اضافه کنیم موقع خروج!»