PDA

توجه ! این یک نسخه آرشیو شده میباشد و در این حالت شما عکسی را مشاهده نمیکنید برای مشاهده کامل متن و عکسها بر روی لینک مقابل کلیک کنید : فقط مادران بخوانند!



خادمه زینب کبری(س)
28-10-2010, 12:54
http://www.nasimevahy.com/picture.php?albumid=21&pictureid=425




فقط مادران بخوانند!chashmak



دختر 18ساله ای دارم که با یک پسر همسن خود ازطریق چت روم آشنا و بعد از تماس تلفنی عاشق شده و میگوید میخواهم بااو بیرون بروم تا بیشتر بشناسمش در ضمن ما از خانواده مذهبی هستیم من چه برخوردی باید کنم سر این مسئله مرتب بحث داریم لطفا راهنمایی کنید.



http://img.tebyan.net/big/1389/05/1261882265116115401611815818899141135123193.jpg


حجت الاسلام شهاب مرادی : (http://www.shahab-moradi.ir/)
سلام/ چند نکته را عرض می کنم لطفا دقیق بخوانید:

1. چت خطرناک است و معمولا موجب ساخته شدن علاقه های وهمی و غیر واقعی و عاشقی های خیالی! می شود و زمینه‌ی مساعد برای رفتارهای پرخطر است و دام شیادان و ...

2. به علاقمندی پسرها زیر 20 سال اعتماد نکنید.

3. هر علاقمندی ای باید با انجام خواستگاری رسمی از سوی پسر و خانواده اش چک و تایید شود. یعنی علاقه‌ی بدون خواستگاری فوری و رسمی، تقلبی است و می تواند بهانه ای باشد برای ارتباط و ارضای نیاز بدون مسئولیت و...!

4. این آقا پسر بر خلاف دخترخانم های هم سن و سال خود ، آماده ازدواج نیست و به مصلحتش هم نیست؛ و ازدواج برای او زوده! غیر از جنبه های شخصیتی - هیجانی، سربازی، تحصیل و شغل و... همه موضوعات مهمی هستند. در حالی که 19-18 سالگی، پیک آمدن خواستگار برای دخترهاست که عموما با "ناشی گری" خانواده ها این فرصت های واقعی ازدواج دختر خانم ها از بین می رود و خطر کاهش تدریجی شانس ازدواج دخترها کلید می خورد. (در این باره مکرر گفتم و نوشتم)
این خوب است که مادر با فرزندش رفیق باشد ولی رفاقت با بچه ها به مفهوم از دست دادن جایگاه نیست!


5. چرا بحث؟ گفتگوی موثر و فعال و قاعده مند و عاقلانه را جایگزین بگومگوهای بی ثمر کنید که خداوند "قیل و قال" را دوست ندارد!

6. نظر پدرش در مورد این آشنایی و مراحل تکمیلی آن چیست؟ اگر نمی داند، چرا؟ و یا اگر نظری ندارد، چرا؟؟؟

7. آیا شما فقط بیرون رفتن دو نامحرم را بد می دانید یا چت کردن یک دختر 18 ساله را هم ناپسند می دانید؟

و نکته آخر:

8. ظاهرا نقش و جایگاه مادر بودن خودتان را در حد یک دوست همسن و یک همکلاسی پایین آورده اید که رفتار دور از تدبیر و دور از وقار و عفاف او را نتوانستید هدایت کنید و مراقب جایگاه خودتان باشید. منظورم خشم و دعوا و تنبیه نیست اصلا چون نتیجه‌ی مطلوبی هم ندارد.
مادری کنید تا با رفتارتان که باید آمیزه ای از "مهربانی و ر?فت و عقل و تدبیر" باشد، بتوانید فرزندپروری کنید و آنها را باربیاورید و رشد بدهید.

بلکه فراگیری مهارت مادری و کسب تخصص والد بودن است. منظورم است تا با مدل "درشتی و نرمی به هم در، به است" در یک کلام مادری کنید تا با رفتارتان که باید آمیزه ای از "مهربانی و ر?فت و عقل و تدبیر" باشد، بتوانید فرزندپروری کنید و آنها را باربیاورید و رشد بدهید؛ نه کنترلِ محض ، هرچند بسیاری از والدین علی رغم تلاش شان در همین کنترل هم ناتوانند! کنترل به مراتب سخت تر از تربیت کردن است و انرژی بیشتری می طلبد و مکرر و تکراری است و ...

این خوب است که مادر با فرزندش رفیق باشد ولی رفاقت با بچه ها به مفهوم از دست دادن جایگاه نیست!

شما بدون اقتدار و نفوذ و بدون قدرت معنوی و مادی و اتوریته‌ی لازم (فرانسوی: Autorité) حتی نمی توانید برای سعادت فرزندانتان به وظایف و تکالیف ساده شرعی خود عمل کنید یعنی حداقل های تربیت دینی ، چه رسد به رشد و تعالی فرزند و حتما عندالله -سبحانه و تعالی- مسئول خواهید بود و خدای نکرده شرمسار.


منبع : سایت شخصی حجت الاسلام شهاب مرادی (http://www.shahab-moradi.ir/)
گروه خانواده و زندگی تبیان - تنظیم : ندا داودی




http://www.nasimevahy.com/picture.php?albumid=21&pictureid=425