خادمه زینب کبری(س)
02-11-2010, 13:08
http://www.shiaupload.ir/images/84199512171241690139.gif
دوستی با جنس مخالف خوب یا بد؟
«مگر هر دوستی دختر و پسری باید به ازدواج ختم شود؟ ما فقط باهم دوستیم.» این جمله و جملاتی شبیه این را جوانهای امروزی میگویند و پدر و مادرها نیز میشنوند. رابطه دختر و پسر در دوران جدید موضوع بحثها و سمینارهای زیادی شده است. عدهای به شدت با آن مخالفند و مطرح کردنش را نوعی بیشرمی و بیحیایی تلقی میكنند و معتقدند روابط تنها در بستر ازدواج معنا مییابد و در غیر این صورت، حرام است و جایز نیست. عدهای هم خیلی آزادانه این مسئله را میپذیرند و معتقدند دنیا عوض شده و دوستی دختر و پسر هم از این قاعده مستثنا نیست و داشتن رابطه آنها خالی از اشکال است.
نظریه سومی هست که در آن نه آزادی مطلق و رها پذیرفته است و نه محدودیت و منع هرگونه رابطه، بلکه ارتباط بین دو جنس مخالف در یک چارچوب مشخص تعریف شده است. در این زمینه، دکتر روشنک خدابخش، روانشناس، معتقد است: «نمیتوان رابطه انسانها با همدیگر را مسدود و یا حتی محدود کرد. دلایلی همچون تحصیل و دادوستدهای علمی، نیاز به طرح پرسش و پاسخ، قرض گرفتن جزوات و منابع درسی، و همکار شدن باعث میشود که نتوان به طور کلی به عدم ارتباط کاری و سازمانی یا تحصیل زن و مرد و دختر و پسر حکم داد. اما از سوی دیگر، دامن زدن به این گونه ارتباطات هم شاید خیلی ضرورت و با مسائل اجتماعات سازگاری نداشته باشد. به عبارت دیگر، داشتن ارتباط به معنای وجود هر گونه ارتباط لجامگسیخته در محل تحصیل، دانشگاه و محیط کار نیست.»
خوب یا بد؟
این کیفیت موضوع است که باعث میشود ما راجع به آن بتوانیم نظر دهیم. این سوال باید این گونه مطرح شود که کدام رابطه خوب و مفید است و کدام رابطه انسان را به سر منزل مقصود نمیرساند. در این مورد، دکتر خدابخش معتقد است: «هر ارتباط سالمی میتواند سازنده باشد، به شرط آنکه حد و حریمی برای آن قائل باشیم و تعریفی از آن کنیم که در آن منطق بر احساسات غلبه کند. اصولا در دوره نوجوانی، عنان و اختیار آدمی خیلی سخت قابل کنترل و مدیریت است، طوری که نیازهای جنسی به صورت طوفانی وارد حیات روانی میشود و چون همه چیز ناگهانی رخ میدهد، بین طبیعت و تربیت با شكافی مواجه میشویم که والدین میتوانند آن را به خوبی مدیریت و شناختهای لازم را به فرزندانشان منتقل کنند.»
اغلب کسانی که دچار مشکلاتی در روابط میان دو جنس میشوند متعلق به والدین پرکار، مشغول و گرفتارند که وقت و ارتباط درستی برای تعامل با فرزندانشان نمیگذارند، از احوال آنها کاملا غافلند، به دلیل گرفتاریهای متعدد بچهها را در اولویت آخر به حساب میآورند
جوانهای ما هم مثل جوانهای تمام دنیا رویهای منطقی دارند و مسائل را از طریق آن تجزیه و تحلیل میکنند. شما اگر با سلاح منطق پیش جوان بروید، بالطبع جوان هم منطقی جواب شما را میدهد، چون نوع بشر تفکر منطقی دارد، وگرنه هیچ علم و دانش و تمدنی پدید نمیآمد.»
دکتر خدابخش در جواب آنهایی که میگویند جوانهای امروزی حرفهای والدین را نمیپذیرند گفت: «متأسفانه، والدین ما به نحوه ارتباط برقرار کردن با جوانشان آگاه نیستند و همهاش از موضع بالا صحبت میکنند. اگر بخواهید با اعمال زور و نظر و جبههگیری خاصی با آنها برخورد کنید، جوانها هم مطابق طبع بشر مقاومت میکنند، چون آزادی از هر چیزی برایش مهمتر است. بنابراین، اگر چیزی یا تفکری آزادی جوان را به مخاطره بیندازد، او هم با لجاجت پاسخش را میدهد، ولی اگر شما با زبان خاص خودشان وارد گفتوگو شوید و وضعیت رسش، هوش و تفکر آنها را ملاک قرار دهید، آنها خیلی راحت به شما جواب مثبت میدهند. ولی اگر شما این کار را به صورت «دو دوتا پنج تا» انجام دهید، آنها هم به شما جواب خوبی نمیدهند.»
ارتباط هدفمند
دختران و پسران در دوران نوجوانی بدون طرح و برنامه خاصی با همدیگر آشنا و دوست میشوند. متأسفانه، این مسئله این روزها فناوریهای جدیدی مثل تلفن همراه و اینترنت، دیگر سختی نامهرسانیهای گذشته را به دنبال ندارند و دختر و پسر میتوانند با یک پیامک یا چت کردن با هم آشنا شوند و قرار ملاقات بگذارند و چون فاقد شناختهای لازم از همدیگرند و آیندهنگری خاصی ندارند، چه بسا دچار مشکلاتی هم بشوند. دکتر خدابخش، کسی که سالها با جوانها و نوجوانها در این زمینه کار کرده در این مورد میگوید: بچهها در این سن آمادگیهای زیستی و طبیعی برای گرایش به جنس مخالف را دارند، ولی آمادگیهای اجتماعی را ندارند و این مسئله مشکلات متعددی را موجب میشود. لذا نوجوانی را میبینید که در ارتباطی عاشقانه قرار میگیرد و به دلیل نداشتن توانمندیها و مهارتهای اجتماعی لازم دچار مشکل میشود.»
وی روی حریص بار نیاوردن بچهها به جنس مخالفشان تاکید میکند و چاره کار را در تربیت درست آنها میداند و میگوید: «اگر ما بتوانیم در خانواده و جامعهمان ارتباط بین دختر و پسر را با توجه به سطوح مختلف سنی میسر کنیم، اولا توانستهایم از حریص بودن بچهها به جنس مخالف جلوگیری کنیم، ثانیا شناختهایی را که لازم است تا حدود زیادی فراهم کردهایم.»
حضرت زهرا (س) : آنچه برای زنان نیكوست این است كه ( بدون ضرورت ) مردان نامحرم را نبینند ، و نامحرمان نیز آنها را ننگرند . بحار الانوار ، ج 37 .
http://www.shiaupload.ir/images/84199512171241690139.gif
دوستی با جنس مخالف خوب یا بد؟
«مگر هر دوستی دختر و پسری باید به ازدواج ختم شود؟ ما فقط باهم دوستیم.» این جمله و جملاتی شبیه این را جوانهای امروزی میگویند و پدر و مادرها نیز میشنوند. رابطه دختر و پسر در دوران جدید موضوع بحثها و سمینارهای زیادی شده است. عدهای به شدت با آن مخالفند و مطرح کردنش را نوعی بیشرمی و بیحیایی تلقی میكنند و معتقدند روابط تنها در بستر ازدواج معنا مییابد و در غیر این صورت، حرام است و جایز نیست. عدهای هم خیلی آزادانه این مسئله را میپذیرند و معتقدند دنیا عوض شده و دوستی دختر و پسر هم از این قاعده مستثنا نیست و داشتن رابطه آنها خالی از اشکال است.
نظریه سومی هست که در آن نه آزادی مطلق و رها پذیرفته است و نه محدودیت و منع هرگونه رابطه، بلکه ارتباط بین دو جنس مخالف در یک چارچوب مشخص تعریف شده است. در این زمینه، دکتر روشنک خدابخش، روانشناس، معتقد است: «نمیتوان رابطه انسانها با همدیگر را مسدود و یا حتی محدود کرد. دلایلی همچون تحصیل و دادوستدهای علمی، نیاز به طرح پرسش و پاسخ، قرض گرفتن جزوات و منابع درسی، و همکار شدن باعث میشود که نتوان به طور کلی به عدم ارتباط کاری و سازمانی یا تحصیل زن و مرد و دختر و پسر حکم داد. اما از سوی دیگر، دامن زدن به این گونه ارتباطات هم شاید خیلی ضرورت و با مسائل اجتماعات سازگاری نداشته باشد. به عبارت دیگر، داشتن ارتباط به معنای وجود هر گونه ارتباط لجامگسیخته در محل تحصیل، دانشگاه و محیط کار نیست.»
خوب یا بد؟
این کیفیت موضوع است که باعث میشود ما راجع به آن بتوانیم نظر دهیم. این سوال باید این گونه مطرح شود که کدام رابطه خوب و مفید است و کدام رابطه انسان را به سر منزل مقصود نمیرساند. در این مورد، دکتر خدابخش معتقد است: «هر ارتباط سالمی میتواند سازنده باشد، به شرط آنکه حد و حریمی برای آن قائل باشیم و تعریفی از آن کنیم که در آن منطق بر احساسات غلبه کند. اصولا در دوره نوجوانی، عنان و اختیار آدمی خیلی سخت قابل کنترل و مدیریت است، طوری که نیازهای جنسی به صورت طوفانی وارد حیات روانی میشود و چون همه چیز ناگهانی رخ میدهد، بین طبیعت و تربیت با شكافی مواجه میشویم که والدین میتوانند آن را به خوبی مدیریت و شناختهای لازم را به فرزندانشان منتقل کنند.»
اغلب کسانی که دچار مشکلاتی در روابط میان دو جنس میشوند متعلق به والدین پرکار، مشغول و گرفتارند که وقت و ارتباط درستی برای تعامل با فرزندانشان نمیگذارند، از احوال آنها کاملا غافلند، به دلیل گرفتاریهای متعدد بچهها را در اولویت آخر به حساب میآورند
جوانهای ما هم مثل جوانهای تمام دنیا رویهای منطقی دارند و مسائل را از طریق آن تجزیه و تحلیل میکنند. شما اگر با سلاح منطق پیش جوان بروید، بالطبع جوان هم منطقی جواب شما را میدهد، چون نوع بشر تفکر منطقی دارد، وگرنه هیچ علم و دانش و تمدنی پدید نمیآمد.»
دکتر خدابخش در جواب آنهایی که میگویند جوانهای امروزی حرفهای والدین را نمیپذیرند گفت: «متأسفانه، والدین ما به نحوه ارتباط برقرار کردن با جوانشان آگاه نیستند و همهاش از موضع بالا صحبت میکنند. اگر بخواهید با اعمال زور و نظر و جبههگیری خاصی با آنها برخورد کنید، جوانها هم مطابق طبع بشر مقاومت میکنند، چون آزادی از هر چیزی برایش مهمتر است. بنابراین، اگر چیزی یا تفکری آزادی جوان را به مخاطره بیندازد، او هم با لجاجت پاسخش را میدهد، ولی اگر شما با زبان خاص خودشان وارد گفتوگو شوید و وضعیت رسش، هوش و تفکر آنها را ملاک قرار دهید، آنها خیلی راحت به شما جواب مثبت میدهند. ولی اگر شما این کار را به صورت «دو دوتا پنج تا» انجام دهید، آنها هم به شما جواب خوبی نمیدهند.»
ارتباط هدفمند
دختران و پسران در دوران نوجوانی بدون طرح و برنامه خاصی با همدیگر آشنا و دوست میشوند. متأسفانه، این مسئله این روزها فناوریهای جدیدی مثل تلفن همراه و اینترنت، دیگر سختی نامهرسانیهای گذشته را به دنبال ندارند و دختر و پسر میتوانند با یک پیامک یا چت کردن با هم آشنا شوند و قرار ملاقات بگذارند و چون فاقد شناختهای لازم از همدیگرند و آیندهنگری خاصی ندارند، چه بسا دچار مشکلاتی هم بشوند. دکتر خدابخش، کسی که سالها با جوانها و نوجوانها در این زمینه کار کرده در این مورد میگوید: بچهها در این سن آمادگیهای زیستی و طبیعی برای گرایش به جنس مخالف را دارند، ولی آمادگیهای اجتماعی را ندارند و این مسئله مشکلات متعددی را موجب میشود. لذا نوجوانی را میبینید که در ارتباطی عاشقانه قرار میگیرد و به دلیل نداشتن توانمندیها و مهارتهای اجتماعی لازم دچار مشکل میشود.»
وی روی حریص بار نیاوردن بچهها به جنس مخالفشان تاکید میکند و چاره کار را در تربیت درست آنها میداند و میگوید: «اگر ما بتوانیم در خانواده و جامعهمان ارتباط بین دختر و پسر را با توجه به سطوح مختلف سنی میسر کنیم، اولا توانستهایم از حریص بودن بچهها به جنس مخالف جلوگیری کنیم، ثانیا شناختهایی را که لازم است تا حدود زیادی فراهم کردهایم.»
حضرت زهرا (س) : آنچه برای زنان نیكوست این است كه ( بدون ضرورت ) مردان نامحرم را نبینند ، و نامحرمان نیز آنها را ننگرند . بحار الانوار ، ج 37 .
http://www.shiaupload.ir/images/84199512171241690139.gif