ملکوت* گامی تارهایی *
17-11-2010, 20:14
به گزارش «شیعه نیوز» به نقل از ايكنا، در اين مقاله، حافظان صدر اسلام و زمان حاضر معرفی شده‌اند و نام گروهى از حافظان صدر اسلام چنين است:
حافظان مهاجر
حضرت على (ع)، طلحة‌بن عبيداللّه، سعدبن ابى وقاص، عبداللّه‌بن مسعود، حذيفة‌بن يمان، سالم مولى‌ابى حذيفه، ابوهريره، عبداللّه‌بن سائب، عبداللّه‌بن عباس، عبداللّه‌بن عمر، عبداللّه‌بـن عـمـرو بـن عـاص، عبداللّه بن زبير، تميم‌بن اوس، عقبة‌بن عامر، عمرو‌بن عاص و ابوموسى اشعرى.
حافظان انصار ابـى‌بن كعب
معاذبن جبل، ابوحليم معاذ، زيدبن ثابت، سعدبن عبيد، مجمع‌بن جارية، انس‌بن مـالـك، ابوزيدبن قيس بن السكن، عبادة‌بن صامت، ابوايوب، ابوالدرداء، فضالة‌بن عبيد و مسلمة‌بن مخلد.
حافظان زن
عائشه، حفصه، ام سلمة و ام ورقه.
حافظان مشهور عصر نبوى
حضرت على (ع)، ابى‌بن كعب، ابوالدرداء، معاذبن جبل، زيدبن ثابت، عبداللّه‌بن مسعود، عثمان و ابوموسى اشـعـرى در شـمـار حـافـظـان مـشهور روزگار رسول خدا(ص) جاى داشتند و ابن سيناابن سينا، دانشمند نامى قرن پنجم هجرى ـ كه در پزشكى، فلسفه و... سرآمد عصر خود بود ـ پيش از ده سالگى قرآن مجيد راحفظ كرد.
«سيدبن طاووس»، يكى از دانشمندان شيعى است كه در ماه شعبان سال 640 ق در كربلا ديده به جـهـان گـشـود و در شـهـرهاى حله و بغداد به فراگيرى دانش پرداخت.
وی از شاگردان خواجه نصيرالدين طوسى و علامه حلى است و در يازده سالگى تمامى قرآن را به خاطرسپرد.
رودكی، اين شاعر پرآوازه سده چهارم ايران در عصر سامانيان مى‌زيست و حدود 1300000 بيت شعر سـرود و شـعـر پارسى رابه كمال رساند و در حالی كه از نعمت بينایى بى‌بهره بود، ولى در هشت سالگى تمام قرآن را حفظ كرد.
ابوالعيناء مـحـمدبن قاسم‌بن خلادبن ياسر اهوازى، مشهور به ابوالعيناء كه درشهر اهواز متولد شد و در بصره رشـد یـافـت، از اديبان بزرگ روزگار عباسى شمرده مى‌شد و در كودكى قرآن را حفظ كرد.
ابـوالـعيناء در چهل سالگى چشمانش را از دست داد و پنجاه سال ديگر عمرش را در نابينایى به سر برد.
حافظ شيرازى، ایـن شاعر و دانشمند ايرانى در نهايت فقر و تنگدستى به فراگيرى دانش پرداخت و تمامى قرآن را با چهارده قرائت از حفظ بود و لسان‌الغيب، لقب داشت.
ابومعين ناصرخسرو قباديانى در سال 394 هجرى چشم به جهان گشود و در 481 درگذشت، اين شـاعـر، عـارف، حـكـیـم و نـويسنده زبردست - كه از نوادر روزگار به شمار مى‌‌رفت - در 9 سالگى قرآن و بسيارى از احاديث را حفظ كرد.
ابـوالفتح ابن اثير جزرى، از دانشمندان مذهب شافعى است و در لغت، نحو، بيان و نيز فنون انشا و كتابت مهارت بسيار داشت و قرآن را در كودكى حفظ كرده بود.
ملك‌المحدثين محمدبن طاهر، ملقب به ملك المحدثين، از دانشمندان اواخر قرن دهم هجرى است و در كودكى قرآن را حفظ كرد و در بسيارى از فنون بر ديگران تقدم يافت و اموال بسيار به ارث برد و همه را به دانشجويان علوم دينى بخشيد.
داودبن عمر انتاكى، ملقب به بصير، از دانشمندان شيعى اوايل قرن يازدهم است و در كودكى حـافـظ قـرآن شـد و تـوانـسـت در پـزشـكى و فلسفه شهرتى چشم‌گير به‌دست آورد، وى از نعمت چشم بى‌بهره بود، ولى به شهرهاى بسيار سفر كرد.
فرزدقایـن، شـاعر شيعى عصر بنى اميه، از اصحاب امام سجاد(ع) بود، پدرش او را در كودكى نزد على (ع) آورد و گـفـت: فـرزنـدم شـاعـر اسـت، على (ع) فرمود: او را قرآن بياموز كه بهتر از شعر است، اين سخن نيز در فرزدق اثر كرد و به اين ترتيب همه قرآن رابه خاطر سپرد.
فخرالدين عراقی، ابـراهـیـم بـن شـهـریـار، ملقب به فخرالدين در شمار شاعران و عارفان پيرو شيخ شهاب‌الدين سهروردى جاى دارد و در كودكى به جمع حافظان قرآن پيوست.
شبلنجی، ایـن دانـشـمـند اهل سنت در حدود 1250 ق ديده به جهان گشود و در ده سالگى قرآن را حفظ كرد و به گوشه‌نشينى و زيارت اهل قبور بسيار تمايل داشت.
شهاب‌الدينایـن، دانـشـمـنـد شـافـعـى - كـه بـه ادبيات بسيار عشق مى‌ورزيد - در 10 سالگى قرآن را حفظ كرد.
ابوالحسناتمـحـمد عبدالحى بن حافظ انصارى، از دانشمندان حنفى قرن چهاردهم است و حفظ قرآن را از پـنـج سـالـگـى آغـاز كـرد و در ده سالگى به پايان رساند.
ابوالحسنات در يازده سالگى به تحصيل دانش پرداخت و همه علوم رايج معقول و منقول را نزد پدر آموخت.
ابن اللبانابـومـحـمد عبداللّه، مشهور به ابن‌اللبان، از فقيهان و محدثان معروف شافعى است كه قرآن را بـه چـندين روايت تلاوت مى‌كرد و در پنج سالگى به حافظان پيوست و در 446 ق در اصفهان درگذشت.
جبرتياو ابـوالـتـهـانـى كنيه داشت و از دانشمندان معروف حنفى شمرده مى‌شد و در اكثر علوم روز سـرآمـد بـود و در كـنار دانش به تجارت نيز مى‌پرداخت و در 10 سالگى قرآن مجيد را به خاطرسپرد.
منبع: www.askquran.ir
حافظان مهاجر
حضرت على (ع)، طلحة‌بن عبيداللّه، سعدبن ابى وقاص، عبداللّه‌بن مسعود، حذيفة‌بن يمان، سالم مولى‌ابى حذيفه، ابوهريره، عبداللّه‌بن سائب، عبداللّه‌بن عباس، عبداللّه‌بن عمر، عبداللّه‌بـن عـمـرو بـن عـاص، عبداللّه بن زبير، تميم‌بن اوس، عقبة‌بن عامر، عمرو‌بن عاص و ابوموسى اشعرى.
حافظان انصار ابـى‌بن كعب
معاذبن جبل، ابوحليم معاذ، زيدبن ثابت، سعدبن عبيد، مجمع‌بن جارية، انس‌بن مـالـك، ابوزيدبن قيس بن السكن، عبادة‌بن صامت، ابوايوب، ابوالدرداء، فضالة‌بن عبيد و مسلمة‌بن مخلد.
حافظان زن
عائشه، حفصه، ام سلمة و ام ورقه.
حافظان مشهور عصر نبوى
حضرت على (ع)، ابى‌بن كعب، ابوالدرداء، معاذبن جبل، زيدبن ثابت، عبداللّه‌بن مسعود، عثمان و ابوموسى اشـعـرى در شـمـار حـافـظـان مـشهور روزگار رسول خدا(ص) جاى داشتند و ابن سيناابن سينا، دانشمند نامى قرن پنجم هجرى ـ كه در پزشكى، فلسفه و... سرآمد عصر خود بود ـ پيش از ده سالگى قرآن مجيد راحفظ كرد.
«سيدبن طاووس»، يكى از دانشمندان شيعى است كه در ماه شعبان سال 640 ق در كربلا ديده به جـهـان گـشـود و در شـهـرهاى حله و بغداد به فراگيرى دانش پرداخت.
وی از شاگردان خواجه نصيرالدين طوسى و علامه حلى است و در يازده سالگى تمامى قرآن را به خاطرسپرد.
رودكی، اين شاعر پرآوازه سده چهارم ايران در عصر سامانيان مى‌زيست و حدود 1300000 بيت شعر سـرود و شـعـر پارسى رابه كمال رساند و در حالی كه از نعمت بينایى بى‌بهره بود، ولى در هشت سالگى تمام قرآن را حفظ كرد.
ابوالعيناء مـحـمدبن قاسم‌بن خلادبن ياسر اهوازى، مشهور به ابوالعيناء كه درشهر اهواز متولد شد و در بصره رشـد یـافـت، از اديبان بزرگ روزگار عباسى شمرده مى‌شد و در كودكى قرآن را حفظ كرد.
ابـوالـعيناء در چهل سالگى چشمانش را از دست داد و پنجاه سال ديگر عمرش را در نابينایى به سر برد.
حافظ شيرازى، ایـن شاعر و دانشمند ايرانى در نهايت فقر و تنگدستى به فراگيرى دانش پرداخت و تمامى قرآن را با چهارده قرائت از حفظ بود و لسان‌الغيب، لقب داشت.
ابومعين ناصرخسرو قباديانى در سال 394 هجرى چشم به جهان گشود و در 481 درگذشت، اين شـاعـر، عـارف، حـكـیـم و نـويسنده زبردست - كه از نوادر روزگار به شمار مى‌‌رفت - در 9 سالگى قرآن و بسيارى از احاديث را حفظ كرد.
ابـوالفتح ابن اثير جزرى، از دانشمندان مذهب شافعى است و در لغت، نحو، بيان و نيز فنون انشا و كتابت مهارت بسيار داشت و قرآن را در كودكى حفظ كرده بود.
ملك‌المحدثين محمدبن طاهر، ملقب به ملك المحدثين، از دانشمندان اواخر قرن دهم هجرى است و در كودكى قرآن را حفظ كرد و در بسيارى از فنون بر ديگران تقدم يافت و اموال بسيار به ارث برد و همه را به دانشجويان علوم دينى بخشيد.
داودبن عمر انتاكى، ملقب به بصير، از دانشمندان شيعى اوايل قرن يازدهم است و در كودكى حـافـظ قـرآن شـد و تـوانـسـت در پـزشـكى و فلسفه شهرتى چشم‌گير به‌دست آورد، وى از نعمت چشم بى‌بهره بود، ولى به شهرهاى بسيار سفر كرد.
فرزدقایـن، شـاعر شيعى عصر بنى اميه، از اصحاب امام سجاد(ع) بود، پدرش او را در كودكى نزد على (ع) آورد و گـفـت: فـرزنـدم شـاعـر اسـت، على (ع) فرمود: او را قرآن بياموز كه بهتر از شعر است، اين سخن نيز در فرزدق اثر كرد و به اين ترتيب همه قرآن رابه خاطر سپرد.
فخرالدين عراقی، ابـراهـیـم بـن شـهـریـار، ملقب به فخرالدين در شمار شاعران و عارفان پيرو شيخ شهاب‌الدين سهروردى جاى دارد و در كودكى به جمع حافظان قرآن پيوست.
شبلنجی، ایـن دانـشـمـند اهل سنت در حدود 1250 ق ديده به جهان گشود و در ده سالگى قرآن را حفظ كرد و به گوشه‌نشينى و زيارت اهل قبور بسيار تمايل داشت.
شهاب‌الدينایـن، دانـشـمـنـد شـافـعـى - كـه بـه ادبيات بسيار عشق مى‌ورزيد - در 10 سالگى قرآن را حفظ كرد.
ابوالحسناتمـحـمد عبدالحى بن حافظ انصارى، از دانشمندان حنفى قرن چهاردهم است و حفظ قرآن را از پـنـج سـالـگـى آغـاز كـرد و در ده سالگى به پايان رساند.
ابوالحسنات در يازده سالگى به تحصيل دانش پرداخت و همه علوم رايج معقول و منقول را نزد پدر آموخت.
ابن اللبانابـومـحـمد عبداللّه، مشهور به ابن‌اللبان، از فقيهان و محدثان معروف شافعى است كه قرآن را بـه چـندين روايت تلاوت مى‌كرد و در پنج سالگى به حافظان پيوست و در 446 ق در اصفهان درگذشت.
جبرتياو ابـوالـتـهـانـى كنيه داشت و از دانشمندان معروف حنفى شمرده مى‌شد و در اكثر علوم روز سـرآمـد بـود و در كـنار دانش به تجارت نيز مى‌پرداخت و در 10 سالگى قرآن مجيد را به خاطرسپرد.
منبع: www.askquran.ir