خادمه زینب کبری(س)
29-11-2010, 15:02
همين حالا ،فردا دير استfoz3
يک ، دو ، سه ، مسابقه ي زندگي شروع شد. مراقب باش عقب نيافتي. بايد تلاش کني. برنامه ريزي داشته باشي و ثابت قدم باشي. هر لحظه که تو به بطالت بگذراني ، ديگران در حال حرکت هستند و اين تو هستي که زمان را از دست مي دهي .
براي رسيدن به قله کوه، بايد از کوهپايه ها و دامنه ها عبور کرد. رسيدن به هر مقصدي، با همان گام اول آغاز شده. به ثمر رسيدن آرزوهاي بزرگ با عملي کردن آرزوهاي کوچک شکل گرفته. انجام دادن کارهاي بزرگ با انجام دادن کارهاي کوچک تر است که به تحقق مي پيوندد.
اين جور جمله ها، اين روزها خيلي به گوش تان خورده از راديو، تلويزيون، بزرگ ترها، پدربزرگ مادربزرگ ها، معلم ها و دوستاني که براي خودشان اهل مطالعه اند و شايد اين قدر اين حرف ها را شنيده و خوانده ايم که رنگ و بو و تاثيرش را از دست داده. اما حقيقت، هميشه ثابت است و با تکرار رنگ نمي بازد.
براي انجام هر کار و تحقق هر آرزويي عزم جدي و همت جدي لازم است، يعني اگر همت کني براي شروع و شروع کني و حوصله ات سر نرود و پشتکار داشته باشي و کار را ادامه دهي، آن کار عملي خواهد شد به لطف خدا. اما حالاحرف من بر سر همين «شروع» است. حتما برايتان پيش آمده که بخواهيد ورزشي را شروع کنيد، هي امروز و فردا مي کنيد.
هي اين هفته و آن هفته، مثلا دوشنبه است. آن بخش تنبل ذهن تان هي به شما نهيب مي زند که نه از شنبه صبح! مثلا بيست و پنجم ماه است هي شما را اغفال مي کند از سر ماه! هر وقت اين وضعيت پيش آمد، صاف تو چشم هاي بخش تنبل وجودتان نگاه کنيد و بگوييد:
من نه از شنبه، نه از ماه بعد، از همين حالا، همين حالا شروع مي کنم .
براي انجام هر کار و تحقق هر آرزويي عزم جدي و همت جدي لازم است، يعني اگر همت کني براي شروع و شروع کني و حوصله ات سر نرود و پشتکار داشته باشي و کار را ادامه دهي، آن کار عملي خواهد شد .
اين خودش بزرگ ترين و اساسي ترين گام براي شروع است. البته نمي دانم چه سري است که هر وقت اين اساسي ترين گام را بر مي داري به تنبلي غلبه مي کني و آماده مي شوي براي يک شروع بزرگ؛ مثلا شروع به درس خواندن براي امتحان کنکور يا گرفتن گواهي نامه رانندگي يک هو زنگ در به صدا در مي آيد و خواهرت با قيافه درهم و ناراحت به خانه ات مي آيد.
که صاحب خانه وسط سال قرارداد ، جواب شان کرده و آنها آمادگي اش را ندارند و بايد بچه اش را پيش شما بگذارد و برود دنبال گشتن خانه و جمع کردن اسباب و اثاثيه، يا مثلا زنگ تلفن به صدا در مي آيد و شما گوشي را برمي داريد و مي بينيد که دخترخاله تان است از شهرستان که مشکلي قلبي پيدا کرده و بايد بيايد تهران و برود دنبال نوبت بيمارستان و عمل و بايد يکي دو هفته اي خانه شما بماند و تو که آدم خوش قلب و کارراه اندازي هستي يا روي خوش استقبال مي کني و گوشي را مي گذاري سرجايش و به فهرست ها و برنامه ريزي هاي روي ميزت نگاه مي کني که قرار بود چه بخواني و کي بخواني. بعد انگار آن بخش تنبل ذهنت که دلش خنک شده نيش خندي به تو مي زند که ديدي نمي شود؟ ديدي نمي تواني شروع کني؟ و تو که بدجور لجت درآمده به روانشناس ها و کتاب ها و نظريه هاي روانشناسي بدو بيراه مي گويي و به شانس خودت لعنت مي فرستي.
اين شما هستيد که بايد روي تان کم نشود. بلکه بايد روي روزگار را کم کنيد و حتي شده با بي خوابي و کم خوابي با حذف بعضي کارهاي کم اهميت تر، از برنامه ريزي تان براي کلاس شنا يا درس خواندن براي کنکور عقب نيفتيد تا روي بعضي ها (يعني همان روزگار) را کم کنيد شروع که کرديد، روي غلتک که افتاديد، موتورتان که گرم شد، ديگر همه چيز حل است.
فقط همان همت اوليه است که مهم است، بعد از همت و مصمم شدن در کار، فقط تمرين و پشت کار است که به داد شما مي رسد. باور کنيد اکثر قريب به اتفاق مردان و زنان بزرگي که کار و خدمتي انجام داده اند که به نظر شما قابل تحسين و ارزشمند است، بيشتر اهل پشتکار و اراده بوده اند تا اينکه هوش يا سرمايه مالي فراواني داشته باشند. بعد از پشتکار و اراده، نترسيدن از شکست را چاشني کارتان کنيد. به جان عزيز خودتان مي شود. آن وقت خودتان از همان هايي خواهيد شد که به دوستان تان، به فرزندان و شاگردان و همکاران تان خواهيد گفت:
براي رسيدن به هر قله مرتفعي بايد از کوهپايه ها و دامنه ها عبور کرد، رسيدن به هر مقصدي، با همان گام اول آغاز شده و... پس همت کنيد براي شروع... قبول نداريد؟ شروع کنيد براي همت کردن، براي شروع!
http://aks98.com/images/rn49hag1ejo4u29xc9.gif
منبع : روزنامه زن روز - نويسنده :فريبا طيبي
يک ، دو ، سه ، مسابقه ي زندگي شروع شد. مراقب باش عقب نيافتي. بايد تلاش کني. برنامه ريزي داشته باشي و ثابت قدم باشي. هر لحظه که تو به بطالت بگذراني ، ديگران در حال حرکت هستند و اين تو هستي که زمان را از دست مي دهي .
براي رسيدن به قله کوه، بايد از کوهپايه ها و دامنه ها عبور کرد. رسيدن به هر مقصدي، با همان گام اول آغاز شده. به ثمر رسيدن آرزوهاي بزرگ با عملي کردن آرزوهاي کوچک شکل گرفته. انجام دادن کارهاي بزرگ با انجام دادن کارهاي کوچک تر است که به تحقق مي پيوندد.
اين جور جمله ها، اين روزها خيلي به گوش تان خورده از راديو، تلويزيون، بزرگ ترها، پدربزرگ مادربزرگ ها، معلم ها و دوستاني که براي خودشان اهل مطالعه اند و شايد اين قدر اين حرف ها را شنيده و خوانده ايم که رنگ و بو و تاثيرش را از دست داده. اما حقيقت، هميشه ثابت است و با تکرار رنگ نمي بازد.
براي انجام هر کار و تحقق هر آرزويي عزم جدي و همت جدي لازم است، يعني اگر همت کني براي شروع و شروع کني و حوصله ات سر نرود و پشتکار داشته باشي و کار را ادامه دهي، آن کار عملي خواهد شد به لطف خدا. اما حالاحرف من بر سر همين «شروع» است. حتما برايتان پيش آمده که بخواهيد ورزشي را شروع کنيد، هي امروز و فردا مي کنيد.
هي اين هفته و آن هفته، مثلا دوشنبه است. آن بخش تنبل ذهن تان هي به شما نهيب مي زند که نه از شنبه صبح! مثلا بيست و پنجم ماه است هي شما را اغفال مي کند از سر ماه! هر وقت اين وضعيت پيش آمد، صاف تو چشم هاي بخش تنبل وجودتان نگاه کنيد و بگوييد:
من نه از شنبه، نه از ماه بعد، از همين حالا، همين حالا شروع مي کنم .
براي انجام هر کار و تحقق هر آرزويي عزم جدي و همت جدي لازم است، يعني اگر همت کني براي شروع و شروع کني و حوصله ات سر نرود و پشتکار داشته باشي و کار را ادامه دهي، آن کار عملي خواهد شد .
اين خودش بزرگ ترين و اساسي ترين گام براي شروع است. البته نمي دانم چه سري است که هر وقت اين اساسي ترين گام را بر مي داري به تنبلي غلبه مي کني و آماده مي شوي براي يک شروع بزرگ؛ مثلا شروع به درس خواندن براي امتحان کنکور يا گرفتن گواهي نامه رانندگي يک هو زنگ در به صدا در مي آيد و خواهرت با قيافه درهم و ناراحت به خانه ات مي آيد.
که صاحب خانه وسط سال قرارداد ، جواب شان کرده و آنها آمادگي اش را ندارند و بايد بچه اش را پيش شما بگذارد و برود دنبال گشتن خانه و جمع کردن اسباب و اثاثيه، يا مثلا زنگ تلفن به صدا در مي آيد و شما گوشي را برمي داريد و مي بينيد که دخترخاله تان است از شهرستان که مشکلي قلبي پيدا کرده و بايد بيايد تهران و برود دنبال نوبت بيمارستان و عمل و بايد يکي دو هفته اي خانه شما بماند و تو که آدم خوش قلب و کارراه اندازي هستي يا روي خوش استقبال مي کني و گوشي را مي گذاري سرجايش و به فهرست ها و برنامه ريزي هاي روي ميزت نگاه مي کني که قرار بود چه بخواني و کي بخواني. بعد انگار آن بخش تنبل ذهنت که دلش خنک شده نيش خندي به تو مي زند که ديدي نمي شود؟ ديدي نمي تواني شروع کني؟ و تو که بدجور لجت درآمده به روانشناس ها و کتاب ها و نظريه هاي روانشناسي بدو بيراه مي گويي و به شانس خودت لعنت مي فرستي.
اين شما هستيد که بايد روي تان کم نشود. بلکه بايد روي روزگار را کم کنيد و حتي شده با بي خوابي و کم خوابي با حذف بعضي کارهاي کم اهميت تر، از برنامه ريزي تان براي کلاس شنا يا درس خواندن براي کنکور عقب نيفتيد تا روي بعضي ها (يعني همان روزگار) را کم کنيد شروع که کرديد، روي غلتک که افتاديد، موتورتان که گرم شد، ديگر همه چيز حل است.
فقط همان همت اوليه است که مهم است، بعد از همت و مصمم شدن در کار، فقط تمرين و پشت کار است که به داد شما مي رسد. باور کنيد اکثر قريب به اتفاق مردان و زنان بزرگي که کار و خدمتي انجام داده اند که به نظر شما قابل تحسين و ارزشمند است، بيشتر اهل پشتکار و اراده بوده اند تا اينکه هوش يا سرمايه مالي فراواني داشته باشند. بعد از پشتکار و اراده، نترسيدن از شکست را چاشني کارتان کنيد. به جان عزيز خودتان مي شود. آن وقت خودتان از همان هايي خواهيد شد که به دوستان تان، به فرزندان و شاگردان و همکاران تان خواهيد گفت:
براي رسيدن به هر قله مرتفعي بايد از کوهپايه ها و دامنه ها عبور کرد، رسيدن به هر مقصدي، با همان گام اول آغاز شده و... پس همت کنيد براي شروع... قبول نداريد؟ شروع کنيد براي همت کردن، براي شروع!
http://aks98.com/images/rn49hag1ejo4u29xc9.gif
منبع : روزنامه زن روز - نويسنده :فريبا طيبي